Ο μικρός δικτάτορας - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ξέρω μια μητέρα . Την είδα με το μικρό της γιο στο σπιτι ενός φίλου.
'' Σε ποιο σχολείο πηγαίνεις μικρέ ; '' , τον ρώτησα. Αυτός τελείωσε τρεις τάξεις του δημοτικού στο σπίτι.
'' Πώς στο σπίτι ; Γιατί στο σπίτι ; '' , ρώτησα παρακάτω. Η απάντηση : '' Εμείς του πήραμε κατ`οίκον διδάσκαλο. Ξέρετε , δεν μας αρέσει να τον αφήνουμε εκτός του σπιτιού , να αναμειγνύεται μ`άλλα παιδιά , επειδή τα άλλα παιδιά είναι σήμερα , όπως γνωρίζετε , αγενή , χωρίς διαγωγή , πολύ ζωηρά , γράφουν με κάρβουνα στους τοίχους , πετάνε πετραδάκια στα παράθυρα... κακό ... κακό '' . Παραξενεύτηκα με τέτοιους λόγους . Είπα : '' Κυρία μου , το παιδί πρέπει να γνωρίσει και το κακό. Ο γιος σας όταν μεγαλώσει θα ζήσει σ`αυτό τον '' κακό '' κόσμο , και όχι στην Εδέμ . Δεν θα μπορείτε παντοτινά να τον απομονώνετε από τη συνάντηση με το κακό ''. Όσο μιλούσα , ο μικρός με κοίταζε θυμωμένα και τραβούσε τη μητέρα του απ`το μανίκι. Η μητέρα στρεφόταν με φόβο σ`εκείνον και τον χάιδευε με το χέρι. Συνέχισα : '' Αφήστε τον , κυρία , ελεύθερο σ`αυτό τον κόσμο , παρακολουθήστε τον μόνο από μακριά και να τον βοηθάτε ώστε να μπορέσει να προσανατολίζεται στο μπέρδεμα ανάμεσα στο καλο και το κακό. Αφήστε τον να δει το κακό , να το αισθανθεί , να το υπομείνει- ιδιαίτερα να το υπομείνει. Κατευθύνατέ τον μόνο να διακρίνει το κακό από το καλό και να εξεγείρεται ενάντια στο κακό , μέσα του και γύρω του '' .
Ξαφνικά , ο μικρός φώναξε στη μητέρα νευρικά : '' Σήκω , που σου λέω '' ! Η ντροπιασμένη μητέρα αναπήδησε από την καρέκλα , χάιδεψε το παιδί στο κεφάλι και άρχισε να ετοιμάζεταιγια να φύγουν , λέγοντας μέσα από τα δόντια : '' Ο γιος μου είναι καλός ! '' . Και εγώ με θλίψη σκέφτηκα μέσα μου : '' Και τούτος είναι μικρός δικτάτορας , ένας μεταξύ πολυάριθμων στο Βελιγράδι '' . Μαντεύω περιμένοντας το μέλλον όλων τούτων των μικρών δικτατόρων που θα εξελιχθούν σε μεγάλους εγωιστές . Στην επαφή τους με τους ανθρώπους , πρώτα θα δέχονται το ένα χτύπημα μετά το άλλο και τη μία απογοήτευση μετά την άλλη · ύστερα θα γίνουν αυθάδεις κριτικοί των ξένων αδυναμιών και οι πιο σκοτεινοί απαισιόδοξοι· και , στο τέλος , θα είναι υπηρέτες και των δικών τους αδυναμιών και των αδυναμιών των άλλων , άξιοι περιφρόνησης , κόλακες και αχρείοι.
από το βιβλίο : Αργά βαδίζει ο Χριστός
'' Σε ποιο σχολείο πηγαίνεις μικρέ ; '' , τον ρώτησα. Αυτός τελείωσε τρεις τάξεις του δημοτικού στο σπίτι.
'' Πώς στο σπίτι ; Γιατί στο σπίτι ; '' , ρώτησα παρακάτω. Η απάντηση : '' Εμείς του πήραμε κατ`οίκον διδάσκαλο. Ξέρετε , δεν μας αρέσει να τον αφήνουμε εκτός του σπιτιού , να αναμειγνύεται μ`άλλα παιδιά , επειδή τα άλλα παιδιά είναι σήμερα , όπως γνωρίζετε , αγενή , χωρίς διαγωγή , πολύ ζωηρά , γράφουν με κάρβουνα στους τοίχους , πετάνε πετραδάκια στα παράθυρα... κακό ... κακό '' . Παραξενεύτηκα με τέτοιους λόγους . Είπα : '' Κυρία μου , το παιδί πρέπει να γνωρίσει και το κακό. Ο γιος σας όταν μεγαλώσει θα ζήσει σ`αυτό τον '' κακό '' κόσμο , και όχι στην Εδέμ . Δεν θα μπορείτε παντοτινά να τον απομονώνετε από τη συνάντηση με το κακό ''. Όσο μιλούσα , ο μικρός με κοίταζε θυμωμένα και τραβούσε τη μητέρα του απ`το μανίκι. Η μητέρα στρεφόταν με φόβο σ`εκείνον και τον χάιδευε με το χέρι. Συνέχισα : '' Αφήστε τον , κυρία , ελεύθερο σ`αυτό τον κόσμο , παρακολουθήστε τον μόνο από μακριά και να τον βοηθάτε ώστε να μπορέσει να προσανατολίζεται στο μπέρδεμα ανάμεσα στο καλο και το κακό. Αφήστε τον να δει το κακό , να το αισθανθεί , να το υπομείνει- ιδιαίτερα να το υπομείνει. Κατευθύνατέ τον μόνο να διακρίνει το κακό από το καλό και να εξεγείρεται ενάντια στο κακό , μέσα του και γύρω του '' .
Ξαφνικά , ο μικρός φώναξε στη μητέρα νευρικά : '' Σήκω , που σου λέω '' ! Η ντροπιασμένη μητέρα αναπήδησε από την καρέκλα , χάιδεψε το παιδί στο κεφάλι και άρχισε να ετοιμάζεταιγια να φύγουν , λέγοντας μέσα από τα δόντια : '' Ο γιος μου είναι καλός ! '' . Και εγώ με θλίψη σκέφτηκα μέσα μου : '' Και τούτος είναι μικρός δικτάτορας , ένας μεταξύ πολυάριθμων στο Βελιγράδι '' . Μαντεύω περιμένοντας το μέλλον όλων τούτων των μικρών δικτατόρων που θα εξελιχθούν σε μεγάλους εγωιστές . Στην επαφή τους με τους ανθρώπους , πρώτα θα δέχονται το ένα χτύπημα μετά το άλλο και τη μία απογοήτευση μετά την άλλη · ύστερα θα γίνουν αυθάδεις κριτικοί των ξένων αδυναμιών και οι πιο σκοτεινοί απαισιόδοξοι· και , στο τέλος , θα είναι υπηρέτες και των δικών τους αδυναμιών και των αδυναμιών των άλλων , άξιοι περιφρόνησης , κόλακες και αχρείοι.
από το βιβλίο : Αργά βαδίζει ο Χριστός
ΠΗΓΗ: http://kl-klekk.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου