Η ουσία του Εικοσιένα

Η ουσία του Εικοσιένα

Του Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη στην Romfea.gr

---

Οἱ Χριστιανοί μας, κατά τήν Τουρκοκρατία, ἄν ἤθελαν τή λευτεριά τους, τήν ἀποκτοῦσαν χωρίς ὅπλα, χωρίς ἐπανάσταση, χωρίς νά χυθεῖ οὔτε μιά σταγόνα αἷμα! Ἀρκεῖ νά ἄλλαζαν τήν πίστη τους, καί νά γίνουν τοῦρκοι, μουσουλμάνοι, ἐξ οὗ καί τό τραγούδι «γίνεσαι τοῦρκος διάκο μου,

τήν πίστη σου νά ἀλλάξεις;».

Ἀλλάζοντας τήν πίστη, δέν ἀποκτοῦσαν ἁπλά τή λευτεριά τους, ἀλλά καί πλούτη καί ἀξιώματα! Τέτοιος πειρασμός!

Καί ἐδῶ εἶναι τό μεγαλεῖο τῶν Χριστιανῶν μας: Προτίμησαν νά ἔχουν ἰσοβίως (!) πάνω ἀπό τό κεφάλι τους τό κοφτερό μαχαίρι τοῦ κατακτητή, παρά νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους!

Τό «θά σοῦ ἀλλάξω τήν πίστη», ἕλκει τήν καταγωγή ἀπό αὐτά τά χρόνια, δηλώνοντας τά βασανιστήρια πού ὑπέμεναν οἱ Χριστιανοί μας ἀπό τούς κατακτητές, προκειμένου νά γίνουν τοῦρκοι, μουσουλμάνοι.

Ὁ ἐφημέριος τῆς Ἀγγλικῆς Πρεσβείας τῆς Κων/πόλεως, Τόμας Σμίθ (17 ος αἰ.) , τότε ἡ Εὐρώπη μύριζε λιβάνι, καί στίς Πρεσβεῖες εἶχε Ἱερεῖς, θαυμάζοντας κι αὐτός, τό πῶς οἱ Χριστιανοί μας κράτησαν τήν πίστη, ὑπό τή μάχαιρα τοῦ Ἰσλάμ, εἶπε: Αὐτό ὀφείλεται, ἀφ' ἑνός μέν, στή δύναμη τῆς Θείας Πρόνοιας, ἀφ'ἑτέρου δέ, στίς Γιορτές τῆς Ἐκκλησίας καί στήν τήρηση (!) τῶν νηστειῶν της! (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γιώργου Καραμπελιά. Εκκλησία εν Αιχμαλωσία, Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2018, σελ. 99).

Μέ τίς Γιορτές, ὅπου γέμιζαν ἀσφυκτικά οἱ ἐκκλησίες, ἔπαιρναν δύναμη ἀπό τή Θ. Λειτουργία, ἔβλεπε ὁ ἕνας τόν ἄλλο, στήριζε ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Καί μέ τή νηστεία;

Τότε νηστεία σήμαινε ξηροφαγία, πεῖνα, καί βλέποντας ὁ Τόμας Σμίθ τούς Χριστιανούς μας Τετάρτη, Παρασκευή ἀκόμα καί τή Δευτέρα, δηλαδή τρεῖς φορές τήν ἑβδομάδα, νά μένουν νηστικοί, χάρη τῆς πίστεώς τους, ἔβγαλε τό συμπέρασμα, ὅτι ἔχουν πίστη δυνατή, καί δέν τήν ἀλλάζουν, γιά νά θυμηθοῦμε καί τόν Πλάτωνα: «Ἄν δέν εἶσαι πρόθυμος νά κάνεις θυσίες γιά τήν πίστη σου, ἤ ἐσύ δέν ἀξίζεις ἤ ἡ πίστη σου».

Ἦταν καί κάτι ἄλλο πού συνέβαλε στή διατήρηση τῆς πίστεως στά χρόνια τῆς σκλαβιᾶς.

Ὁ Τοῦρκος στρατηγός Μπεκήρ Τζογαδούρης, πού πολιορκοῦσε τό Σούλι, ἔγραψε (8/5/1804) στόν Ἀλῆ Πασᾶ γιά τούς Σουλιῶτες: «Εφέντι μου, ετούτη είναι όλη φουκαράδς και δεν έχουν προτον ψομί να φαν και θέλα πεθάνουν από την πήναν.. ότι ἡ Ρομέγη χορῆς παπᾶν δέν ἠμποροῦν νά γκάμουν». («Νέα» 27.2. 2010).

Κατά τήν ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἡ Πελοπόννησος εἶχε (περίπου) 400.000 πληθυσμό, 500 Μοναστήρια καί 10.000 Μοναχούς. Ἕνας στούς σαράντα γινόταν Μοναχός! Δέν ὑπῆρχε συγγένειο πού νά μήν εἶχε Μοναχό!

Ἄν λάβουμε ὑπόψη μας καί τούς Ἱερεῖς, πού ὑπῆρχαν στίς πόλεις καί στά χωριά, σκεφθεῖτε...!

Ὅλος ὁ λαός ἦταν τυλιγμένος, δεμένος μέ τό ράσο. Καί αὐτό τό μαῦρο ράσο τούς στήριζε, τούς ἔδινε ἐλπίδα καί ἔτσι διατηρήθηκε ἡ πίστη στά χρόνια τῆς σκλαβιᾶς.

«Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία, καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία», ἦταν τό σύνθημα τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ '21.

Βλέπετε, τό πρῶτο, κύριο σύνθημα δέν ἦταν ἡ ἐλευθερία τῆς πατρίδος, ἀλλά ἡ πίστη, γιατί, ἐπαναλαμβάνουμε, ἄν ἤθελαν τή λευτεριά τους, τήν ἀποκτοῦσαν καί χωρίς νά κάνουν Ἐπανάσταση, ἀλλάζοντας ἁπλά τήν πίστη τους!

Ὁ Γεώργιος Ἰακωβάτος εἶπε (1894) στή Βουλή: «Ἐν τινι λόγω ἐγένετο ἡ ἐπανάστασις τό ' 21; Ἐν τινι λόγω ἐχύθησαν ποταμοί αἱμάτων;

Ἐν τινι λόγω κατεστράφη ἡ Ἑλλάς; Ὄχι βεβαίως διά καταγωγήν, ὄχι δι' ἄλλον λόγον, ἀλλά μόνον διά τήν διατήρησιν τῆς συνειδήσεως, ἀλλά καί μόνον διά τήν θρησκείαν, διά τήν Ἐκκλησίαν;» («Ἄρδην», τ.68).

Ἄν οἱ Χριστιανοί ἄλλαζαν τήν πίστη τους, σήμερα δέν θά ὑπῆρχε Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων! Ποιός θά ἔκανε τήν ἐπανάσταση; Οἱ τοῦρκοι;! 

ΠΗΓΗ:  ΚΛΙΚ