«ΕΝΗΝΘΡΩΠΗΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΜΕΘΥΣΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ»

ΠΟIΜΑΝΤΟΡIΚΗ ΕΓΚΥΚΛIΟΣ
Χριστουγέννων 2019
τοῦ Μητροπ. Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου  Ἱεροθέου
ΠΗΓΗ: parembasis.gr
ἠλ. στοιχ. «Χριστ. Βιβλιογρ.»

.               Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του προκάλεσε μεγάλη ἐντύπωση στοὺς ἀνθρώπους σὲ ὅλους τους αἰώνας, ἄλλαξε τὸν ροῦ τῆς ἀνθρωπότητος, ἑκατομμύρια ἄνθρωποι Τὸν ἀγάπησαν καὶ θυσιάσθηκαν γι᾽ Αὐτόν. Ἐπίσης, ὑμνωδοί, ποιητές, ἁγιογράφοι, θεολόγοι, διδάσκαλοι, μουσικοὶ ἐμπνεύσθηκαν ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστοῦ καὶ συνέθεσαν διάφορα ἔργα, καὶ ἀκόμη συνθέτουν. Ἐκπλήσσεται κανεὶς ἀπὸ τοὺς ὕμνους καὶ τὶς διδασκαλίες τῶν ἁγίων, ποὺ προέρχονται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ Τὸν ἀγάπησαν πολύ.
.               Αὐτὴν τὴν ἁγιασμένη ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων θὰ ἤθελα νὰ σᾶς παρουσιάσω μιὰ θαυμαστὴ εἰκόνα, τὴν ὁποία χρησιμοποιεῖ καὶ ἀναπτύσσει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, ἀδελφὸς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἕνας μεγάλος Πατέρας τοῦ 4ου αἰῶνος μ.Χ.
.              Ἑρμηνεύει ἕνα στίχο ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης «Ἆσμα Ἀσμάτων», στὸ ὁποῖο φαίνεται ἡ νύμφη νὰ λέγη στὸν νυμφίο της: «Βότρυς τῆς κύπρου ἀδελφιδός μου ἐμοί, ἐν ἀμπελῶσιν Ἐγγαδδὶ» (Ἆσμα Ἀσμάτων, α´ 14), ποὺ σημαίνει «ὁ ἀγαπημένος μου εἶναι σταφύλι ποὺ ἀνθίζει στὸν ἀμπελώνα στὸ Ἐγγαδδί», δηλαδὴ στὸ εὔφορο χωράφι.
.                  Στὸ χωρίο αὐτὸ γίνεται λόγος γιὰ ἀμπελώνα καὶ γιὰ τσαμπὶ σταφυλῆς. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης ἑρμηνεύοντας τὸ χωρίο αὐτὸ ἀναφέρεται σὲ ἄνθος, σὲ σταφύλι καὶ σὲ οἶνο-κρασί, τὰ ὁποῖα προσφέρονται ἀπὸ τὸν Χριστὸ ποὺ εἶναι ὁ Νυμφίος σὲ κάθε ἄνθρωπο, ποὺ εἶναι νύμφη Του.
.                Ἑρμηνεύει ὅτι διπλὴ εἶναι ἡ εὐχαρίστηση ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ σταφύλι. Ἡ μιὰ εὐχαρίστηση εἶναι αὐτὴ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ ἄνθος, τὸ ὁποῖο χαροποιεῖ τὴν ὄσφρηση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴν εὐωδία, καὶ ἡ ἄλλη εἶναι ὁ ὥριμος καρπός, ποὺ εὐχαριστεῖ τὸν ἄνθρωπο εἴτε μὲ τὴν βρώση τοῦ σταφυλιοῦ εἴτε μὲ τὴν χαρὰ τοῦ οἴνου στὰ γεύματα.
.                    Ἡ εἰκόνα αὐτὴ τῆς προσφορᾶς τοῦ σταφυλιοῦ, ὡς ἄνθους, ὡς καρποῦ καὶ ὡς οἴνου προσαρμόζεται ἄριστα στὸν Χριστό. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, ὅπως ὁ Ἴδιος τὸ εἶπε: «Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα» (Ἰω. ιε´ 5). Μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του δὲν ἐμφανίζεται τὸ ἴδιο σὲ ὅλους τοὺς ἄνθρωπους, ἀφοῦ ὁ καθένας Τὸν δέχεται μὲ διαφορετικὸ τρόπο, ἀφοῦ ὁ Ἴδιος ἀποκαλύπτει στὸν καθένα μὲ διαφορετικὸ τρόπο τὴν σοφία, τὴν ἡλικία καὶ τὴν Χάρη Του, ἀνάλογα μὲ τὴν διάθεσή του.
.               Ἔτσι, ὁ Χριστὸς φαίνεται στοὺς ἄνθρωπους «ἢ νηπιάζων ἢ προκόπτων ἢ τελειούμενος», δηλαδὴ ἀποκαλύπτεται ὡς νήπιος, ὡς ὥριμος καὶ ὡς τέλειος. Ὁ Χριστός, ὅταν εὐωδιάζη ὡς ἄνθος μὲ τὴν Γέννησή Του, δίνει τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ ἀπολαύση ὁ ἄνθρωπος τὸ σταφύλι καὶ ὅταν τρώγεται ὡς σταφύλι μὲ τὸ Πάθος Του, ὑπόσχεται τὴν μελλοντικὴ ἀπόλαυση τοῦ οἴνου. Ἡ νύμφη, δηλαδὴ ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Χριστό, τοποθετεῖ στὴν καρδιά του τὸ ἄρωμα, ποὺ θὰ φέρη καρπό, καὶ κατὰ τὸ πάθος, ὅταν θὰ ἀγωνισθῆ μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, θὰ ἀναβλύση τὸν οἶνο.
.                   Τὸ Γαδὶ (Ἐγγαδδί), δηλαδὴ τὸ εὔφορο χωράφι ποὺ ἀναπτύσσεται ἡ ἄμπελος, εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ εὔφορο χωράφι εἶναι καὶ ἐκεῖνος στὸν ὁποῖο τὸ θέλημά του συμφωνεῖ μὲ τὸν νόμο τοῦ Κυρίου καὶ τὸν μελετᾶ ἡμέρα καὶ νύκτα. Σὲ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο ὁ σπόρος γίνεται δένδρο ἀειθαλὲς καὶ δίνει καρπὸ στὸν κατάλληλο καιρό. Καὶ αὐτὸ τὸ κλῆμα, ὁ Χριστός, φυτεύεται στὸ βάθος τοῦ νοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸν κάνει νὰ ὀσφραίνεται τὴν εὐωδία Του, νὰ γεύεται τὴν βρώση Του καὶ νὰ μεθᾶ ἀπὸ τὸν οἶνο.
.              Ἀπὸ ὅσα εἴπαμε καταλαβαίνουμε ὅ,τι, ὅπως στὴν ἀνθρώπινη γνώση ὑπάρχουν διάφοροι βαθμοί, ἔτσι καὶ στὴν θεία γνώση ὑπάρχουν διαδοχικοὶ βαθμοί. Πρῶτα ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται τὸν Χριστὸ ὡς εὐῶδες ἄνθος, ἔπειτα ὡς δυνατὴ καὶ εὐχάριστη βρώση, ποὺ τὸν τρέφει καὶ ἔπειτα ὡς οἶνον ποὺ τὸν μεθᾶ πνευματικά. Ἑπομένως, ὡς Χριστιανοὶ πρέπει νὰ ἀναπτυσσόμαστε πνευματικά, νὰ αἰσθανόμαστε ποικιλοτρόπως τὸν Χριστό. Νὰ μὴ μένουμε στὴν γνώση τῆς νηπιακῆς καὶ παιδικῆς ἡλικίας, δηλαδὴ νὰ μὴν εἴμαστε νήπιοι πνευματικὰ ποὺ θὰ χαιρόμαστε μόνον μὲ τὴν εὐωδία τοῦ ἄνθους, ἀλλὰ νὰ προοδεύουμε μέχρι νὰ αἰσθανθοῦμε τὸν Χριστὸ ὡς εὐχάριστο σταφύλι καὶ δυνατὸν οἶνο, κατὰ τὸν λόγο τοῦ Προφητάνακτος Δαυὶδ «καὶ οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου» (Ψαλμ. 103, 15).
.          Μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν προοπτικὴ πρέπει νὰ βλέπουμε τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τὴν Γέννησή Του ὡς ἀνθρώπου, καὶ ἔτσι νὰ ἑορτάζουμε τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων. Ὁ Χριστὸς δὲν προσφέρεται γιὰ νὰ μᾶς κάνη χαρούμενους γιὰ μιὰ ἢ λίγες ἡμέρες, οὔτε ἐνηνθρώπησε γιὰ νὰ θεσπίση μιὰ κοσμικὴ ἑορτή, ἀλλὰ προσφέρεται σὲ ὅλους μας, γιὰ νὰ γίνη διαδοχικὰ εὐωδία τοῦ ἄνθους, εὔχυμο σταφύλι καὶ δυνατὸς οἶνος, γιὰ νὰ μᾶς μεθύση πνευματικά. Ἡ Ἐκκλησία θέλει Χριστιανοὺς ποὺ νὰ φθάσουν μέχρι τὴν πνευματικὴ μέθη, δηλαδὴ τὴν μεγάλη ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό.
.              Ἂν ζοῦμε ἔτσι, τότε ἡ ψυχή μας ὡς νύμφη τοῦ Οὐρανίου Νυμφίου θὰ τοῦ λέη: «Βότρυς τῆς κύπρου ἀδελφιδός μου ἐμοί, ἐν ἀμπελῶσιν Ἐγγαδδί».

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ