ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ, Ο ΠΡΩΤΟΣ ἐν ΑΜΕΡΙΚῌ ΕΛΛΗΝ ΑΓΙΟΣ (Dr. Ἰω. Καλλιανιώτης)

Γέρων Ἐφραίμ ὁ τέως Φιλοθεΐτης
καί νῦν ὁ Ἀριζονίτης:Ὁ ἐν Ἀμερικῇ πρῶτος Ἅγιος τοῦ Ἑλληνισμοῦ

ὑπό
Ἰωάννου Ν. Καλλιανιώτου
Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Scranton

  «Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὡς ὁ Πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τέλειός ἐστιν.» (Ματθ. ε΄ 48)

.            Εἶναι γεγονός ἀναμφισβήτητον ὅτι ὑπεράνω καί πέραν τῶν πράξεων καί ἔργων ἡμῶν «ὑπάρχει καί προΐσταται ὁ Θεός»,[1] ἡ θεία Χάρις Του καί ἡ θεία Πρόνοιά Του διά τήν θείαν Αὐτοῦ δημιουργίαν. Αὕτη, συνεπῶς, καθωδήγησεν καί τόν σεβαστόν ἡμῶν Γέροντα, τόν π. Ἐφραίμ, νά ἐγκαταλείψῃ τό Ἅγιον Ὄρος καί νά φθάσῃ ἐδῶ εἰς ἡμᾶς, εἰς τόν ἀπολωλότα Νέον Κόσμον τῆς ἀποστασίας καί τῶν αἱρέσεων.|
.            Ὁ Γέροντας Ἐφραίμ ἔζησεν ἑβδομήκοντα δύο (72) ἔτη ὡς μοναχός, ἱεροδιάκονος, ἱερομόναχος καί Γέροντας, καθηγούμενος εἰς τήν Ἱ. Μονήν Φιλοθέου τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί κατόπιν ὡς ἀναβιωτής, πνευματικός καθοδηγητής καί ἱδρυτής (κτίτωρ) δεκάδων Ἱερῶν Μονῶν εἰς Ἑλλάδα, Καναδᾶν καί Ἀμερικήν. Διά τόν μοναστικόν βίον του, ἀπό τό 1947 εἰς τό Ἅγιον Ὄρος ὑπό τήν συνοδείαν καί καθοδήγησιν τοῦ Ὁσίου Γέροντός του π. Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ καί κατόπιν ὡς ἡγούμενος τῆς Μονῆς Φιλοθέου τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀπό τό 1973, ἔχουν γραφῆ πάρα πολλά, ὡς καί ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας ἔχει καταγράψει. Εἰς αὐτό ἐδῶ τό μικρόν ἄρθρον θά ἤθελα νά ἀναφερθῶ εἰς τήν ἐμπειρίαν μας καί εὐλογίαν, τήν ὁποίαν ἐλάβομεν, ἡμεῖς οἱ Ἕλληνες τῆς Ἀμερικῆς, μέ τόν ἐρχομόν τοῦ Γέροντος εἰς τήν χώραν ταύτην, ἔπειτα ἀπό ἐπίσκεψίν του εἰς Καναδᾶν τό 1979 διά λόγους ὑγείας.|
.            Κατόπιν πολλῶν δυσχερειῶν, πειρασμῶν καί ἀντιδράσεων ἀπό τό Πατριαρχεῖον, ὁ Γέροντας Ἐφραίμ καθοδηγούμενος ὑπό τῆς θείας Προνοίας ἱδρύει τήν πρώτην Ἱεράν Μονήν εἰς τό Σάξονμπεργκ (Saxonburg) τῆς Πεννσυλβανίας, τήν Ἱ. Μ. τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου τῷ 1990, μέ Καθηγουμένην τήν μακαριστήν Γερόντισσαν Ταξιαρχίαν.[2] Ἐν συνεχείᾳ, ἱδρύει δύο Ἱεράς Μονάς εἰς Καναδᾶν, τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ εἰς Bolton, Ontario καί τῆς Παναγίας τῆς Παρηγορήτισσας εἰς Brownsburg, Quebec καί μίαν δευτέραν τοιαύτην εἰς Ἀμερικήν, τήν Ἱ. Μονήν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἰς Pleasant Prairie, Wisconsin.|
.            Τόν Δεκέμβριον τοῦ 1993, ἔφερεν ὁ σεβαστός μας Γέροντας δύο μοναχές ἀπό τήν Ἱεράν Μονήν Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ τῆς Θάσου, τήν Γερόντισσαν Ὀλυμπιάδα καί τήν ἀδελφήν Χρυσοβαλάντου, εἰς τό Ὄρος Πόκονο (Mt. Pocono) τῆς Βορείου-Ἀνατολικῆς Πεννσυλβανίας, εἰς τό Weatherly, ὅπου ἡ φιλομόναχος ἀδελφότης «Παναγία ἡ Γλυκοφιλοῦσα» εἶχεν ἠγοράσει ἕν κτῆμα μέ δύο κτήρια (οἰκίας) ἐντός αὐτοῦ. Αὕτη ἦτο ἡ ἔναρξις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Σκέπης, ἡ ὁποία μετεφέρθη εἰς ἕν θαυμάσιον λόφον μετά ἀπό ὀλίγα ἔτη εἰς τό White Haven τῆς Πεννσυλβανίας, ὅπου εὑρίσκεται ἔκτοτε καί ἔχει καταστῆ ὁ πνευματικός πόλος ἕλξεως μοναζουσῶν καί προσκυνητῶν ἀπό ὅλην τήν Βόρειον-Ἀνατολικήν Ἀμερικήν.[3]
.            Ἐν συνεχείᾳ ἱδρύει οὗτος δύο ἑτέρας Ἱεράς Μονάς εἰς Ἀμερικήν, τήν Μονήν τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς εἰς Dunlap, California καί τήν Ἱ. Μ. τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου εἰς Goldendale, Washington. Τό 1995, ὁ Γέροντας Ἐφραίμ πηγαίνει εἰς τήν Ἀριζόνα καί θαυμαστῷ τῷ τρόπῳ, ὡς μᾶς ἔλεγεν ὁ ἴδιος, ἱδρύει τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου εἰς τήν ἔρημον τῆς Florence, Arizona. Ἔκτοτε, ὁ Γέροντας κατέστησε τήν Ἱεράν ταύτην Μονήν τό πνευματικόν κέντρον τῆς μονίμου διαμονῆς του. Ὁ ἅγιος Γέροντάς μας ἐσυνέχισε τήν ἵδρυσιν τῶν Ἱερῶν Μονῶν εἰς τήν Ἀμερικήν καί εἰς ὀλίγα ἔτη εἶχεν ἱδρύσει δέκα ἑπτά (17) Ἱεράς Μονάς. Ὁ στόχος του ἦτο νά δημιουργήσῃ εἰς τήν Νέαν Χώραν εἴκοσι (20) Ἱεράς Μονάς, ὡς τάς τοιαύτας τοῦ Ἁγίου Ὄρους.[4]  Τά πνευματικά του τέκνα θά πρέπει νά συνεχίσουν μέ τήν ἵδρυσιν τριῶν ἀκόμη Ἱερῶν Μονῶν, ὥστε νά πραγματοποιηθῇ ἡ θεοπρεπής ἐπιθυμία τοῦ ἁγίου Γέροντός των..            Τά θεάρεστα καί θεόπνευστα αὐτά ἐπιτεύγματα τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ εἶναι μοναδικά εἰς τήν Ἐκκλησιαστικήν μας Ἱστορίαν. Οὐδείς ἕως σήμερον ἠμπόρεσε νά δημιουργήσῃ δέκα ἑπτά (17) Ἱεράς Μονάς καί νά εἶναι ὁ πνευματικός καθοδηγητής ἄνω τῶν εἴκοσι πέντε (25) Ἱερῶν Μονῶν καί χιλιάδων πνευματικῶν τέκνων. Τό ἔργον τοῦ Πατρός τούτου εἶναι πραγματικῶς θεῖον καί μόνον ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ μας καί ἡ θεία Αὐτοῦ Πρόνοια ἠμποροῦν νά δημιουργήσουν τοιαῦτα θαυμαστά ἀποτελέσματα. Οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες τῆς Ἀμερικῆς καί τοῦ Καναδᾶ ἐγνώρισαν διά πρώτην φοράν τά πνευματικά αὐτά καταφύγια τῆς Ὀρθοδοξίας μας, τά ὁποῖα εἶναι αἱ Ἱεραί Μοναί. Ὁ ἄνθρωπος ἄνευ γνώσεως τοῦ Μοναχισμοῦ, τοῦ Ἀσκητισμοῦ, τῆς Παραδόσεως καί χωρίς τάς ἐπισκέψεις καί προσκυνήματά του εἰς τάς Ἱεράς Μονάς εἶναι πράγματι πτωχός πνευματικῶς (Προτεστάντης).[5] Ἐκεῖ θά ἐξομολογηθῇ, θά συναντήσῃ τούς μοναχούς καί μοναζούσας, τούς πνευματικούς, τούς ἱερομονάχους, τούς φιλομονάχους ἱερεῖς, τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς του, τό ἱερόν κατανυκτικόν περιβάλλον των, τήν Ὀρθόδοξον Χριστιανικήν περιβολήν καί ἐμφάνισιν, τάς ὁποίας ἀκολουθεῖ καί ὁ ἴδιος διά νά παρακολουθήσῃ τάς θείας τελετάς. Εἰς τάς Ἱεράς Μονάς ὁ προσκυνητής συνήντησε τόν Γέροντά του, τόν π. Ἐφραίμ, ἐξωμολογήθη, ἤκουσε τάς νουθεσίας του καί τάς πνευματικάς ὁμιλίας του, συμμετεῖχεν εἰς τάς ἑορτάς, τραπέζας καί πανηγύρεις, τάς Ἁγιορειτικάς ἀγρυπνίας καί ᾐσθάνθη τό δέος, τήν κατάνυξιν καί τήν Βυζαντινήν μεγαλοπρέπειαν τῆς Ἀληθοῦς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως..            Ἅπαντα ταῦτα τά ὀφείλομεν εἰς τόν Γέροντα Ἐφραίμ, ὁ ὁποῖος θείᾳ Χάριτι, μᾶς ἔφερεν τήν ἰσάγγελον πολιτείαν τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἰς τάς μακράν τῆς πατρίδος μας Νέας πόλεις διαμονῆς καί κατοικίας τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἀμερικῆς, ὅπου κατέστησεν αὐτάς ἐπιγείους παραδείσους.[6] Ὁ πλοῦτος τῆς Παραδοσιακῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι πολύ μεγάλος, ἀλλά ἡ κοσμικότης καί ὁ ἀντίζηλος τοῦ ἀνθρώπου μᾶς παρεπλάνησαν καί ἀπωλέσαμε τήν ἱερότητά της, τό περιεχόμενόν της, τούς Ἱερούς της Κανόνας καί τέλος, τόν σκοπόν μας ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ. Οἱ καρποί τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ δένδρου, τό ὁποῖον ἐφυτεύθη εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, τό Περιβόλιον τῆς Παναγίας μας, ἔφθασαν διά τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ εἰς ὅλην τήν Βόρειον Ἀμερικήν. Ἡ προσευχή τοῦ Γέροντος,[7] αἱ νουθεσίαι,[8] αἱ ἐξομολογήσεις, ἡ ἁπλότης του, τό ἱλαρόν καί προσφιλές τοῦ χαρακτῆρός του, ἡ ἀγάπη του πρός τόν λαόν τοῦ Θεοῦ εἶχον τά λαμπρά ἀποτελέσματα, τά ὁποῖα συναντᾷ ὁ προσκυνητής καί ὁ ἐπισκέπτης εἰς ἑκάστην μίαν ἀπό τάς Ἱεράς Μονάς τοῦ Γέροντος εἰς τήν Ἀμερικήν. Ἡ προσφορά του πρός ὅλους τούς πιστούς καί τούς νέους προσηλύτους τεραστία..                              Αὐτά τά ὀλίγα, ὡς ὀφειλή καί χρέος ἡμῶν, ἀλλά καί ὡς μνημόσυνον αἰώνιον πρός τόν πνευματικόν μας πατέρα, ἀπ’ ὅσα ἐζήσαμεν ὅλοι μας. Θά ἠμποροῦσε κάποιος νά γράψῃ πλεῖστα γεγονότα καί συζητήσεις τοῦ Γέροντος, ἀκόμη καί μέ ἐμέ τόν ἔσχατον, εἰς οἰκίας, ὅπου μετέβαινεν ὁ π. Ἐφραίμ εἰς τάς ἀρχάς τῆς ἐπισκέψεώς του εἰς Ἀμερικήν˙ κατόπιν εἰς τάς Ἱεράς Μονάς, τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου καί τῆς Ἁγίας Σκέπης, ἀλλά δέν εἶναι πρέπον νά κουράζωμεν τούς ἀγαπητούς ἀναγνώστας ἐπί τοῦ παρόντος. Ὁ σκοπός τοῦ μικροῦ αὐτοῦ ἄρθρου εἶναι ἕν μικρόν μνημόσυνον, ἐπιτάφιος λόγος καί ἐγκώμιον εἰς τόν Ἅγιον ἡμῶν Γέροντα, τόν π. Ἐφραίμ καί μία πενιχρά ἔνδειξις τῆς ἀπείρου ἀγάπης μας διά τήν ἀπερίγραπτον καί ἀμέριστον προσφοράν του πρός ἅπαντας ἡμᾶς..            Συνεπῶς, ἡ προσφορά τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν καί τόν Ἑλληνισμόν εἶναι μοναδική (ἀπερίγραπτος) καί δι’ ἡμᾶς, τούς ἐγκαταλείψαντας τήν χώραν μας καί τά χωρία μας,  θεία εὐλογία καί ἐλπίς σωτηρίας. Ἅπαντες οἱ Ὀρθόδοξοι ἐδῶ ἀναγνωρίζουν τό μοναχικόν, τό καθιδρυτικόν (κτιτορικόν) καί πνευματικόν ἔργον τοῦ Ἁγίου Γέροντός μας καί ἐκτιμῶμεν τήν φωτοδότιδα εὐεργεσίαν του πρός ἡμᾶς καί δοξάζομεν τόν Θεόν διά τήν ἀγάπην Του πρός τά ἀπολωλότα πρόβατα, ὥστε ἀπέστειλε τόν π. Ἐφραίμ. Ὁ σεβάσμιος πατήρ ἡμῶν, ὁ Γέροντας Ἐφραίμ, ἦτο ὁ φορεύς τῆς Ἀληθοῦς γνώσεως τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας καί ἔθεσεν τήν σφραγῖδά του ἐπί πλήθους πιστῶν. Χάριν τῶν ἐν ζωῇ ἁγίων αὐτῶν πατέρων διατηρεῖται ἡ ζῶσα Παράδοσις τῆς ἡμῶν Ὀρθοδοξίας ἀνά τούς αἰῶνας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν Ἱστορικήν πραγματικότητα, τήν ἀναφαίρετον κληρονομίαν μας, ὡς Ἑλληνορθοδόξων˙ παρέχει δέ καί τήν ἐλπίδα τῆς ἡμῶν σωτηρίας. Πέραν ταύτης δέν ὑπάρει Πραγματική Ὀρθοδοξία καί βεβαίως, οὔτε ψυχική σωτηρία..            Τέλος, δέν εἶναι δυνατόν νά περιγράψω, διά τῶν πτωχῶν μου λέξεων τήν μεταλλαγήν καί τήν πνευματικήν ἀνάκαμψιν, τήν ὁποίαν ἐπέφερεν εἰς τήν ζωήν τῶν ἀδελφῶν μας καί εἰς ἐμέ προσωπικῶς, ἐδῶ εἰς τήν Ἀμερικήν ὁ Ἅγιος Γέροντάς μας. Ὀφείλομεν νά ἀκολουθῶμεν τάς νουθεσίας του, ὡς πρός τήν προσευχήν, τάς μετανοίας, τήν ἐξομολόγησιν, τήν συχνήν θείαν κοινωνίαν καί ἁπάσας τάς διδαχάς τοῦ πνευματικοῦ μας τούτου πατρός. Αἱ Ἱεραί Μοναί του, οἱ πατέρες καί αἱ μοναχαί θά ἐξακολουθήσουν νά παρέχουν τόν πλοῦτον, τόν ὁποῖον παρέλαβον ἀπό τόν ἅγιον Γέροντά των καί τά πνευματικά του τέκνα θά ἐξακολουθοῦν νά ἐνθυμῶνται καί νά ἀκολουθοῦν τά ἔργα του καί τά λόγια του καθ’ ὅλην τήν ζωήν των. Ἡ ἀγάπη μας διά τόν Γέροντά μας εἶναι ἀπεριόριστος καί εὐχόμεθα ὁλοψύχως,

Καλόν Παράδεισον καί Αἰωνία ἡ Μνήμη τοῦ πρώτου ἐν Ἀμερικῇ Ἕλληνος Ἁγίου.  

—————————————————————

[1] Λόγοι τῆς Παναγίας πρός τόν Ἀνθυπασπιστήν Νικόλαον Γκάτζαρον τήν 3^ην Μαρτίου 1941. Ὅρα, Ἰωάννου Ν. Καλλιανιώτου, «Ἡ Ἁγία Σκέπη: Ἡ Προστάτις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», Ἅγιος Ἀγαθάγγελος, Ἔτος Ν΄, Τεῦχος 295, Σεπτέμβριος-Ὀκτώβριος 2019, σ. 29.

[2] Ἡ πολυαγαπημένη μας αὐτή Μητέρα, ἡ Γερόντισσα Ταξιαρχία Α΄, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τόν Αὔγουστον τοῦ 1994.

[3] Ὅρα, Ἰωάννου Ν. Καλλιανιώτου, Ὁ ἐν Ἀμερικῇ Μοναχισμός, Ἐκδόσεις ΤΗΝΟΣ, Ἀθῆναι 2001.

[4] Αἱ ἕτεραι Ἱεραί Μοναί εἶναι: Ἱερά Μονή Ἁγίων Ἀρχαγγέλων εἰς Kendalia, Texas. Ἱερά Μονή Παναγίας Βλαχερνῶν εἰς Williston, Florida. Ἱερά Μονή Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου εἰς Reddick, Florida. Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος εἰς Smith Creek, Michigan. Ἱερά Μονή Παναγίας Προυσιώτισσας εἰς Troy, North Carolina. Ἱερά Μονή Παναγίας Παμμακαρίστου εἰς Lawsonville,  North Carolina. Ἱερά Μονή Ἁγίου Νεκταρίου εἰς Roscoe, New York. Ἱερά Μονή Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Harvard, Illinois. Ἱερά Μονή Ἁγίας Παρασκευῆς εἰς Washington, Texas. Ὅρα, http://www.holyprotectionmonastery.org/en/affiliatedmonasteries.html

[5] Τοῦτο εἶναι ἐμφανές εἰς ἅπαντας τούς Ὀρθοδόξους τῆς Ἀμερικῆς, ὄχι μόνον εἰς τούς Ἕλληνας. Οἱ μακράν τοῦ μοναχισμοῦ «ὀρθόδοξοι», ὅλοι προτεσταντίζουν καί οὐνιτίζουν. Διότι ἐρχόμενοι εἰς αὐτήν τήν χώραν, τό πρότυπόν των ἦσαν οἱ Προτεστάνται καί ὁ σκοπός των, ἡ ἀφομοίωσις πάντων: «Ἀμερικανοποίησις» (melting pat).

[6] Ἐάν ἀδελφοί μας ἀπολέσωμεν τήν ψυχήν μας μέ τόν ἐρχομόν μας εἰς τήν κοσμικήν καί ὑλιστικήν Ἀμερικήν, θά ἦτο καλύτερον νά εἴχωμεν παραμένει πτωχοί ξωμάχοι ἤ ψαράδες εἰς τά χωρία μας, ἀλλά νά ἔχωμεν σώσει τάς ψυχάς μας. Αὐτό μοῦ τό εἶχεν εἴπει ἕνας σεβάσμιος Πατέρας πρό τριάντα ἐτῶν˙ «παιδί μου δέν φοβᾶσαι νά μήν χάσῃς τήν ψυχήν σου ἐκεῖ εἰς τήν Ἀμερικήν;»

[7] Ἐπέμενε καί ἐνουθέτει τά πνευματικά του τέκνα εἰς τήν ἀδιάλειπτον προσευχήν, τήν «εὐχήν», ὡς ἔλεγεν: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν» καί «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς».

[8] Ὅρα, Γέροντος Ἐφραίμ, Καθηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου, Πατρικαί Νουθεσίαι, Ἔκδοσις Β΄, Ἔκδοσις: Ἱερά Μονή Φιλοθέου, Ἅγιον Ὄρος 1989. 

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ