ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ…

ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ…

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,
ἀρ. τ. 2209, 15.11.19

ἠλ. στοιχειοθ. «Χριστ. Βιβλιογραφία»

.               Τὸν πέρασαν γιὰ μεθυσμένο. Λογάριασαν πὼς γλέντησε τάχα σὲ γερὴ κραιπάλη, πὼς τὸ δυνατὸ κρασὶ Τὸν ἔχει παραλύσει, πὼς κοιμᾶται βαθιά, πὼς σχεδὸν δὲν ὑπάρχει. Καὶ θεώρησαν πὼς εἶναι εὐκαιρία νὰ ρημάξουν τὸ σπιτικό Του.
.               Κι ἂν δὲν ρήμαξαν… Κι ἂν δὲν συνεχίζουν νὰ ρημάζουν! Εἰδικὰ τὶς τελευταῖες δεκαετίες. Ξήλωσαν νόμους αἰώνιους, ἰσοπέδωσαν τὰ τείχη τῆς ἀρετῆς, λοιδόρησαν τὴν σεμνότητα, ἐπέβαλαν τὴν διαστροφὴ ὡς κανονικότητα, πρόβαλαν τὴν ἀνωμαλία ὡς κάτι φυσιολογικό, τὴν χυδαιότητα ὡς ἐκμοντερνισμό, τὴν ἀσέβεια ὡς ἐπιστημονικὴ κατάκτηση. Χτύπησαν κατάστηθα τὴν ἱερότητα τοῦ Γάμου, τὸν μετέτρεψαν σὲ κρύα δημαρχιακὴ διαδικασία, ἢ σὲ ἁπλὴ συμβολαιογραφικὴ πράξη. Διέλυσαν τὴν οἰκογένεια. Αὐτὰ ἔκαναν, αὐτὰ κάνουν… Χρόνια τώρα χύνουν τὸ αἷμα χιλιάδων ἀθώων βρεφῶν στὰ σφαγεῖα τῶν ἐκτρωτικῶν κλινικῶν, στὸν σύγχρονο αὐτὸν καιάδα τῆς πιὸ φρικτῆς ἀπανθρωπίας. Καὶ θεωροῦν ὅτι μποροῦν νὰ καθησυχάζουν τὴν βίαιη ἐξέγερση τῶν συνειδήσεων μὲ τοὺς ἄνομους νόμους τους.
.               Κι ἂν κάποιος τολμήσει νὰ ἀρθρώσει λόγο διαφορετικό, ἐξανίστανται, θυμώνουν, ἀρχίζουν νὰ φωνάζουν μὲ νεῦρα καὶ πάθος: «Σκοταδισμός», «μεσαίωνας», «φασισμός»! Ἄ, ναί! Τελευταῖα προτιμοῦν καὶ ἄλλη κυρίως λέξη: «Ρατσισμός»!
.               Δὲν ἡσυχάζουν. Θεωροῦν «ἱερὴ» ὑποχρέωσή τους νὰ ἐπιβάλουν τὶς διεστραµµένες ἀντιλήψεις τους σὲ ὅλους. Τὸ κάνουν µἐ «ἱεραποστολικὸ» ζῆλο. Ἐδῶ παύει πιὰ νὰ ἰσχύει ἡ δῆθεν «δηµοκρατία» τους καὶ ἡ ἐλεύθερη διακίνηση τῶν ἰδεῶν.
.               Καὶ ἡ παράνοια δὲν ἔχει ὅρια. Ἐνῶ ζοῦν οὐσιαστικὰ ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἔχουν τὴν ἄπαιτηση νὰ καθορίζουν αὐτοὶ τὸ περιεχόµενο καὶ τὴ διδασκαλία της. Νοµοθετοῦν ἀντιχριστιανικὰ µἐ θρασύτητα, καὶ ἀπαιτούν ἔπειτα ἀπὸ τοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς πιστοὺς νὰ ὑποταχθοῦν σ᾽ αὐτοὺς τοὺς παράνοµους νόµους τους, νὰ ἀλλάξουν ἀντιλήψεις, νὰ «ἐκσυγχρονίσουν», ὅπως λένε, τὸ Εὐαγγέλιο, συµµορφώνοντας τὴ διδασκαλία του πρὸς τὶς δικές τους «δογµατικὲς» ἰδέες. Τελευταῖα τὸ ἐπιχείρησαν αὐτὸ στὰ Σχολεῖα µἐ τὸ «µάθηµα τῶν Θρησκευτικῶν». Τὸ πολυσυζητηµένο «Νέο Πρόγραµµα Σπουδῶν» ἐξοµοίωνε τὴν ἀλήθεια µἐ τὸ ψεῦδος, τὸν Χριστὸ µἐ τοὺς ψευδοθεοὺς τῶν διαφόρων θρησκειῶν καὶ τοὺς ἱδρυτές τους. Ἔβαζε στὴν ἴδια θέση τὸ Εὐαγγέλιο µὲ τοὺς εἰδωλολατρικοὺς µύθους, τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας µας µὲ τοὺς πλανεµένους γκουρού.
.                Ἕνα πράγµα δὲν ὑπολόγισαν: ὅτι Αὐτὸς τὸν ὁποῖο λογαριάζουν µεθυσµένο καὶ ἀνύπαρκτο, κάποια στιγµὴ θὰ κάνει τὴν ἐµφάνισή Του δυναµικά. Τὸ εἴδαµε αὐτὸ µἐ τρόπο ἐντυπωσιακὸ στοὺς καιρούς µας. Ἐπὶ ἑβδοµήντα χρόνια ἡ σιδερόφραχτη σοβιετικὴ αὐτοκρατορία κατέστρεφε τὶς παραδόσεις τῶν λαῶν, δίωκε τὴν πίστη, ἰσοπέδωνε τοὺς Ναούς, ἔκανε τὸν πλανήτη νὰ τρέµει …
.               Κι ἔπειτα… σὲ µιὰ µόνο νύχτα, κατέρρευσε σὰν χάρτινος πύργος …
.               Διότι ὁ Θεὸς κατευθύνει τὴν ἱστορία. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Κι αὐτὸ οἱ πιστοὶ δὲν πρέπει νὰ τὸ λησµονοῦµε ποτέ. Καὶ οἱ πολέµιοι ἐπίσης.
.               Τέτοια εἶναι ἡ φαινοµενικὴ «µέθη», τοῦ Θεοῦ. Γιὰ κάποιο διαστηµα σιωπᾶ. Οἱ ἐχθροὶ νοµίζουν ὅτι κοιµᾶται ἢ ὅτι δὲν ὑπάρχει. Καὶ ἀφηνιάζουν. Ὑψώνουν τὸ σπιθαµιαῖο ἀναστηµά τους µὲ περίσσιο θράσος ἐνώπιον τῶν νόµων Του. Φωνασκοῦν, καγχάζουν, ἀπειλοῦν.
.               Μικροί! Ἐξαπατοῦν καὶ ἀποκοιµίζουν τὸν ἑαυτό τους καὶ τοὺς ὀπαδούς τους µὲ τὴν πλανεµένη ἰδέα ὅτι ἔχουν τὴ δύναµη µὲ τοὺς νόµους τους νὰ µετατρέψουν τὸ κακὸ σὲ καλό, τὸ σκοτάδι σὲ φῶς, τὴν ἀρρώστια σὲ ὑγεία, τὴ διαστροφὴ σὲ κάτι φυσιολογικό.
.               Μὰ ὅταν νoμίσoυν πὼς πέτυχαν τοὺς σκοπούς τους, βλέπουν ξαφνικὰ ξύπνιο τὸν Θεὸ µπροστά τους.
.               Ὁ Ψαλµωδὸς περιέγραψε παραστατικότατα τὴ στιγµὴ ἐκείνη µὲ αὐτὴ τὴν εἰκόνα. Οἱ ἐχθροὶ ὀργίασαν, ἔσφαξαν, κατέστρεψαν… καὶ ἐκεῖ ποὺ δὲν περίµεναν, «ἐξηγέρθη ὡς ὁ ὑπνῶν Κύριος, ὡς δυνατὸς κεκραιπαληκὼς ἐξ οἴνου»· ἐξεγέρθηκε σὰν ἀπὸ ὕπνο ὁ Κύριος, σὰν γίγαντας ποὺ εἶχε µεθύσει, ἀλλὰ µὲ τὸν ὕπνο πέρασε ἡ ζάλη Του (Ψαλ. ΟΖ´ [77] 65).
.               Τότε βλέπουν κεραυνόπληκτοι νὰ διαλύονται σὰν ἱστὸς ἀράχνης ὅλα τὰ σχέδια καὶ τὰ τεχνάσµατά τους. Διαπιστώνουν πόσο µικροί, ἀσήµαντοι, ἀδύναµοι καὶ τυφλοὶ εἶναι. Κατανοοῦν ὅτι ὅσα αὐτοὶ µεθόδευσαν γιὰ νὰ καταστρέψουν, ὁ Κύριος τῆς Ἱστορίας τὰ χρησιµοποιεῖ γιὰ νὰ ἀλλάξει τὸν κόσµο. Καὶ οἱ ἴδιοι περιέρχονται στὴν κρίση Του.
.               Καὶ τί τροµερὴ εἶναι ἐκείνη ἡ ὥρα! Ὅταν ἔντροµοι νιώθουν νὰ τοὺς σφίγγουν ἀπὸ κάθε κατεύθυνση τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. «Φοβερὸν τὸ ἐµπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος» (Ἑβρ. ι´ [10] 31).
.               «Φοβερόν»!
.               Καὶ γιὰ κείνους καὶ γιὰ ὅλους… Ἀσφαλῶς καὶ γιὰ τὸν καθένα µας.
.               Γι᾽ αὐτὸ ἂς ἀλλάξουµε πορεία, ὅσο εἶναι καιρός.
.               Πρὶν «ξεµεθύσει» ὁ Θεός!

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ