ΣΤΗΝΟΝΤΑΙ ΤΑ «12 ΤΣΕΚΟΥΡΙΑ».

Στήνονται τὰ «12 τσεκούρια»

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

ἀρ. τ. 2199, 15.05.2019
ἠλ. στοιχειοθ. «Χριστιαν. Βιβλιογραφία»

.                 Ὅταν ἐπέστρεψε ντυμένος μὲ κουρέλια, φανερώθηκε μόνο σὲ τρεῖς ἔμπιστους καὶ ἀγαπητούς: στὸν ἴδιο τὸν Τηλεμαχο, στὸν χοιροβοσκὸ Εὔμαιο καὶ στὸν βουκόλο Φιλοίτιο.
.               Τὴν ὥρα ποὺ περνοῦσε ἄγνωστος μέσα στὸ παλάτι του, ὁ σκύλος του Ἄργος τὸν ἀναγνώρισε, κούνησε εὐτυχισμένος τὴν οὐρά του καὶ ἔσβησε γιὰ πάντα. Δάκρυσε ὁ Ὀδυσσέας. Στὴν Πηνελόπη παρουσιάστηκε ὡς γνωστὸς τοῦ Ὀδυσσέα, γιὰ τὸν ὁποῖο μάλιστα εἶχε ἀκούσει τελευταῖα ὅτι σύντομα ἐπιστρέφει στὴν Ἰθάκη. Ἡ πονεμένη πιστὴ σύζυγος δὲν χόρταινε νὰ ἀκούει καὶ νὰ κλαίει. Παρήγγειλε δὲ σὲ μία ἀπὸ τὶς ὑπηρέτριες, τὴν γερόντισσα Εὐρύκλεια, νὰ πλύνει τὰ πόδια τοῦ ξένου. Ἐκείνη ἦταν ἡ τροφὸς τοῦ Ὀδυσσέα καὶ ἀπὸ ἕνα νεανικὸ τραῦμα τοῦ ποδιοῦ του τὸν ἀναγνώρισε. Πῆγε νὰ φωνάξει χαρούμενη. Ὅμως ὁ Ὀδυσσέας τῆς ἐπέβαλε αὐστηρὰ σιωπή.
.               Οἱ μνηστῆρες τὸν ὑποδέχθηκαν μὲ γέλια, εἰρωνεῖες καὶ χλευασμούς. Γιὰ αὐτοὺς ἦταν ἕνα καινούργιο ἐνδιαφέρον στὴν διασκέδασή τους. Ὅταν ζητοῦσε ἕνα κομμάτι κρέας, τοῦ πετοῦσαν κόκαλα καὶ σκαμνιά, γιὰ νὰ τὸν χτυπήσουν.
.               Ὥσπου ἔφτασε ἡ κρισιμη ἡμέρα. Ἡ Πηνελόπη, περιμένοντας νὰ φανεῖ ὁ Ὀδυσσέας, εἶχε ἐξαντλήσει ὅλα τὰ τεχνάσματά της, γιὰ νὰ κερδίσει χρόνο. Μὴ ἔχοντας πλέον ἄλλον τρόπο νὰ ἀντιμετωπίσει τὴν ἀσφυκτικὴ πίεση τῶν μνηστήρων, κατέφυγε σ’ ἕνα τελευταῖο τέχνασμα: κατέβασε τὸ μεγάλο τόξο τοῦ Ὀδυσσέα στὴν αὐλή, καὶ ἔδωσε ἐντολὴ νὰ στήσουν σὲ εὐθεία γραμμὴ 12 τσεκούρια ποὺ εἶχαν 1 τρύπα στὴν κορυφή τους. Ὅποιος ἀπὸ σᾶς, εἶπε στοὺς μνηστῆρες, κατορθώσει νὰ τεντώσει τὸ μεγάλο τόξο τοῦ Ὀδυσσέα, καὶ πετύχει σὰν τὸν Ὀδυσσέα νὰ στείλει τὸ βέλος μέσα ἀπὸ τὶς τρύπες τῶν 12 τσεκουριῶν, αὐτὸς θὰ γίνει ἄντρας μου καὶ βασιλιὰς τῆς Ἰθάκης. Καὶ ἀνέβηκε στὸ δωμάτιό της.
.               Οἱ κακότροποι σφετεριστὲς πῆραν τὸ τόξο. Ὅμως τὰ χέρια τους, μαθημένα μόνο στὸ φαγοπότι, ἀδυνατοῦσαν ἀκόμη καὶ νὰ τὸ τεντώσουν.
.               Τότε ὁ κουρελὴς γερο-ζητιανος ζήτησε νὰ τὸ δώσουν καὶ σὲ αὐτόν. «Δῶστε μου καὶ ἐμένα τὸ τόξο, παλικάρια», εἶπε· «νὰ δῶ, μοῦ ἔχει μείνει καθόλου δύναμη ἀπ’ αὐτὴν ποὺ εἶχα στὰ νιάτα μου;». Ἐκεῖνοι τὸν περιγέλασαν καὶ τὸν ἀποπῆραν. Ὅμως ὁ Τηλέμαχος ἔδωσε ἐντολὴ καὶ ὁ Εὔμαιος τοῦ ἔδωσε τὸ τόξο.
.               Ὁ Ὀδυσσέας τὸ πῆρε καὶ τὸ ἐξέτασε προσεκτικά. Ἔπειτα χωρὶς βία τὸ τέντωσε. «Ὡς ἄρ’ ἄτερ σπουδῆς τάνυσεν μέγα τόξον Ὀδυσσεύς. Δεξιτερῇ δ’ ἄρα χειρὶ λαβὼν πειρήσατο νευρῆς»· μὲ τὸ δεξί του χέρι δοκίμασε τὴν χορδή του. Καὶ αὐτή, γράφει ὁ Ὅμηρος, γλυκοτραγούδησε ἁπαλὰ σὰ νά ’ταν χελιδόνι: «ἡ δ’ ὑπὸ καλὸν ἄεισε, χελιδόνι εἰκέλη αὐδήν». Τὴν ἑπομένη στιγμὴ τὸ βέλος ἔφυγε σφυρίζοντας καὶ πέρασε μεμιᾶς μέσα ἀπὸ τὶς τρύπες τῶν 12 τσεκουριῶν. Οἱ μνηστῆρες πάγωσαν!
.               «Σκυλιά!», τοὺς φώναξε τότε ὁ Ὀδυσσέας. «Νομίζατε λοιπὸν ὅτι δὲν θὰ γυρίσω ποτέ, καὶ γι’ αὐτὸ κατασπαταλᾶτε τὸ βιός μου; Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ πληρώσετε γιὰ ὅλα τὰ ἀνομήματά σας».
.               Καὶ μαζὶ μὲ τὸν Τηλέμαχο, τὸν Εὔμαιο καὶ τὸν Φιλοίτιο τοὺς ἐξόντωσε… (βλ. Ραψωδία Φ).
.               Πολλοὶ ἄνομοι «μνηστῆρες» στὴν ἐποχή μας ἐπιβουλεύονται τὴν ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ στὴν πατρίδα μας καὶ τὸν κόσμο, καὶ κατασπαταλοῦν τὸ βιός Του, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς. Ἀνεβαίνουν θρασεῖς στοὺς θρονίσκους τῆς ἐξουσίας, αὐθαδιάζουν, μεγαλαυχοῦν, ὑψώνουν τὸ σπιθαμιαῖο ἀνάστημά τους καὶ βλασφημοῦν ἀλλάζοντας τοὺς αἰώνιους νόμους τοῦ Θεοῦ.
.               Ἄλλοι παραληροῦν αὐτοανακηρυσσόμενοι πλανητάρχες.
.               Ἄφρονες! Δὲν σκέφτονται ὅτι κάποια μέρα θὰ λογοδοτήσουν ὅλοι αὐστηρά. Ἀσεβοῦν οἱ ἴδιοι καὶ παρασύρουν καὶ τοὺς λαούς τους σὲ ἀσέβεια καὶ καταπάτηση τῶν ἠθικῶν νόμων. Μύωπες, βαρήκοοι, ἀναίσθητοι.
.               Γιὰ πόσο ἀκόμη θὰ ἁλωνίζουν; Ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ ἀναγκαστοῦν νὰ ὑποστοῦν τὶς συνέπειες τῆς ἀποστασίας τους καὶ νὰ πιοῦν τὸν «τρυγίαν», τὸ πικρὸ κατακάθι ἀπὸ τὸ «ἐν χειρὶ Κυρίου» «ποτήριον» (Ψαλ. ΟΔ´ [74] 9).
.               Τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν δείχνουν ὅτι ἤδη στήνονται τὰ «12 τσεκούρια». Ἔρχεται ἡ ὥρα, ποὺ ὁ μόνος Κυβερνήτης τοῦ κόσμου θὰ ἐπέμβει δραστικὰ καὶ θὰ σώσει τὸν κόσμο ἀπὸ τὴν κυριαρχία τοῦ κακοῦ. Ἤδη τέντωσε τὴ χορδὴ τοῦ τόξου του, τὸ ἔχει ἕτοιμο νὰ ρίξει. Καὶ πάνω σ’ αὐτὸ ἔχει βέλη πύρινα, θανατηφόρα. Φτάνει ἡ ὥρα ποὺ Ἐκεῖνος, ὁ μόνος Κύριος τῆς Ἱστορίας, θὰ μεταβάλει τὴν πορεία της.
.               Θὰ ἔρθεις, Κύριε! Ἔρχεσαι! «Ἐντείνων ἐντενεῖς τὸ τόξον σου ἐπὶ σκῆπτρα»· τεντώνεις τέρμα τὸ τόξο σου ἐναντίον τῶν «μνηστήρων» τῆς ἐξουσίας σου, τῶν παράνομων ἐξουσιαστῶν τῆς γῆς (Ἀββ. Γ´ 9).
.               Ἔρχεται ὁ κύριος τῶν πάντων! Σύντομα, μέσα ἀπὸ τὴν πικρὴ ἐμπειρία τῆς ἀνθρωποκτόνου σατανικῆς κυριαρχίας, θὰ ὁδηγηθεῖ ἡ ἀποστατημένη ἀνθρωπότητα στὴν ἀναζήτησή Του. Καὶ τότε θὰ φανερωθεῖ ἡ ἀλήθεια στὸν κόσμο. Θὰ ἀνοίξουν οἱ καρδιὲς στὸ φῶς τοῦ εὐαγγελίου. Θὰ τὸ δεχθοῦν ὅλα τὰ ἔθνη, ὅλοι οἱ λαοί, κάθε φυλὴ καὶ γλῶσσα.
.               Καὶ ὁ Σταυρὸς τῆς Ὀρθοδοξίας θὰ λάμψει σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση, σὲ Βορρᾶ καὶ Νότο. Παντοῦ! Ἀπὸ τὸ ἕνα μέχρι τὸ ἄλλο ἄκρο τῆς γῆς! 

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ