ΥΠΕΡΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ “ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑΣ” ἢ ΕΚΔΟΥΛΕΥΣΗ στὰ Μεγάλα Ἀφεντικά;

Ὑπεραναπλήρωση «προοδευτικότητας»

Γράφει ὁ Ἀνδρέας Σταλίδης

Δημοσιεύθηκε στὴν «Ἑστία», 10 Ὀκτωβρίου 2017
μὲ τὸν τίτλο «Τί ἰσχύει στὴ Μ. Βρετανία»

.          Τὸ Ἡνωμένο Βασίλειο εἶναι ἀναμφίβολα τὸ πιὸ κοινωνικὰ φιλελεύθερο καὶ πολυπολιτισμικὸ κράτος τῆς Εὐρώπης. Γιὰ τὴν ἀλλαγὴ φύλου ἐκεῖ ἰσχύουν τὰ κάτωθι: ἀναγνώριση ἀλλαγῆς φύλου γίνεται μὲ δύο τρόπους, ἐκτὸς ἂν ἔχει ἤδη ἀναγνωριστεῖ σὲ ἄλλη χώρα. Ὁ πρῶτος προϋποθέτει τέσσερα πράγματα: ἐλάχιστη ἡλικία 18 ἐτῶν, διάγνωση «δυσφορίας φύλου» (gender dysphoria), τουλάχιστον δύο χρόνια ζωῆς μὲ τὸ νέο φύλο καὶ πρόθεση νὰ ζήσει κανεὶς μὲ τὸ νέο του φύλο γιὰ ὅλη του τὴ ζωή. Ὁ δεύτερος τρόπος ἐπιτρέπει τὸ ἴδιο αἴτημα καὶ σὲ ὅσους δὲν ἔχουν διάγνωση δυσφορίας φύλου, ἀλλὰ ἐπιθυμοῦν τὴν ἀλλαγὴ φύλου γιὰ ἄλλους λόγους. Ἀπαιτοῦνται οἱ ἑξῆς ἐπιπλέον προϋποθέσεις: νὰ ἔχει προηγηθεῖ ἐγχείρηση ἀλλαγῆς φύλου, τουλάχιστον ἔξι  χρόνια ζωῆς μὲ τὸ νέο φύλο καὶ μετοχὴ σὲ γάμο ἢ σύμφωνο συμβίωσης ἀναγνωρισμένο ἀπὸ τὸ κράτος.
.          Ἡ σύγκριση μὲ τὴν ἑλληνικὴ ἔκδοση τοῦ νομοσχεδίου ὑπὸ ψήφιση ἀφήνει τὸν ἀναγνώστη ἄφωνο! Ἐλάχιστη ἡλικία 15 ἐτῶν, μὲ τὴ συγκατάθεση ἑνὸς γονέα γιὰ ἡλικία 15-18 ἐτῶν, καὶ χωρὶς καμία ἄλλη προϋπόθεση. Πρόκειται ἀσφαλῶς γιὰ εὐρωπαϊκή, τουλάχιστον, πρωτοπορία! Ἡ Παιδοψυχιατρικὴ Ἑταιρεία Ἑλλάδος μὲ ἐπιστολή της (4.10.2017) στὴν πολιτικὴ ἡγεσία δηλώνει ἀνοιχτὰ τὴ διαφωνία της μὲ τὸ νομοσχέδιο καὶ ρητὰ ἐπισημαίνει ὅτι «ἡ ἐμπλοκὴ τῶν ἐν λόγῳ νέων (15-18 ἐτῶν) στὴ διαδικασία (ἀλλαγῆς φύλου) θὰ ἐπιβαρύνει παρὰ θὰ βελτιώσει τὴν ψυχική τους κατάσταση». Οἱ εἰδικοὶ καταρίπτουν τὶς ἀπόψεις τῶν κοινωνικὰ νεοφιλελευθέρων.
.          Τρεῖς μῆνες μετὰ τὶς ἐκλογὲς τοῦ 2009, ὁ Γιάννης Ραγκούσης κατέθεσε τὸν νόμο 3838/2010. Ἐπρόκειτο γιὰ τὸ χαλαρότερο νομικὸ πλαίσιο ἀπόδοσης ἰθαγένειας στὴν Εὐρώπη. Ἔδινε δικαίωμα ἐκλέγειν καὶ ἐκλέγεσθαι σὲ μετανάστες γιὰ τὶς περιφερειακὲς ἐκλογὲς πρὶν ἀποκτήσουν τὴν ἰθαγένεια, κάτι πρωτοφανές. Αὐτὸς ἦταν ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο λόγους ποὺ κρίθηκε ἀπὸ τὸ ΣτΕ ὁμόφωνα ἀντισυνταγματικὸς τὸ 2011 καὶ 2013. Ἐπίσης, ἔδινε τὴν ἑλληνικὴ ἰθαγένεια μὲ ἀμιγῶς τυπικὲς προϋποθέσεις (χρόνο διαμονῆς), δηλαδὴ «χωρὶς ἐξατομικευμένη κρίση ὡς πρὸς τὸν δεσμὸ τοῦ ἀλλοδαποῦ πρὸς τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος» (ΣτΕ). Αὐτὸς ἦταν ὁ δεύτερος λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον κρίθηκε ἀντισυνταγματικός. Σὲ καμία χώρα τῆς Εὐρώπης δὲν παραβλέπονται τέτοιες κρίσεις. Στὸ Ἡνωμένο Βασίλειο γιὰ παράδειγμα, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ τυπικὰ προσόντα, ἀπαιτεῖται καὶ διαγώνισμα στὰ ἀγγλικὰ ἀπὸ βιβλίο 150 σελίδων μὲ τὴν Ἱστορία, τὸ πολίτευμα, τὸν Πολιτισμό, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμα τῶν Βρετανῶν μέχρι καὶ σήμερα. Ἐμεῖς ἐπιλέξαμε τὴν εὐρωπαϊκὴ πρωτοπορία.
.          Τὸ ἐρώτημα εἶναι: ποιά βία καὶ ποιά ἱεράρχηση ἀναγκῶν θέτει τοὺς ἑκάστοτε κυβερνῶντες νὰ ζητοῦν αὐτὴν τὴν πρωτοπορία; Ἀπὸ ποῦ ἀντλεῖται ὁ ὑπερβάλλων ζῆλος νὰ προσφέρουμε –ἀμετάκλητα– τὴν ἑλληνικὴ ἰθαγένεια σὲ ἀλλοδαποὺς μὲ τὸ χαλαρότερο σύστημα στὴν Εὐρώπη (ἀσχέτως ἂν κατέπεσε ἡ ἀπόπειρα), καὶ ὁ ὑπερβάλλων ζῆλος νὰ προσφέρουμε τὸ νομικὸ δικαίωμα ἀλλαγῆς φύλου 9 χρόνια νωρίτερα ἀπὸ τὸ φιλικότερο γιὰ τέτοιες περιπτώσεις εὐρωπαϊκὸ κράτος, χωρὶς τὴν προϋπόθεση τοῦ βίου ἕξι ἐτῶν καὶ τὴν προϋπόθεση τῆς ἀναγνωρισμένης συμβίωσης, ἡ ὁποία – ἂν μή τι ἄλλο – συνηγορεῖ σὲ μία πρόθεση ἀλλαγῆς φύλου ἐφ’ ὄρου ζωῆς ἀπὸ τοὺς αἰτοῦντες.
.             Τὰ στεγνὰ πολιτικὰ κίνητρα εἶναι ἀντιληπτά, ὅμως συνιστοῦν ἀνεπαρκῆ αἰτιολόγηση μίας στάσης, ἡ ὁποία κρύβει ἀνασφάλεια ἑνὸς ψυχικὰ τραυματισμένου συλλογικοῦ ὑποκειμένου, ὥστε νὰ πείσει τὸν ἑαυτό του ὅτι εἶναι «προοδευτικὸ» καὶ προχωρᾶ στὴν ὑπεραναπλήρωση τῶν συμπλεγμάτων του.

ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Ἐπαρκέστερη αἰτιολόγηση θὰ μποροῦσε νὰ ἀναζητηθεῖ ἴσως στὸ ὅτι πρόκειται γιὰ ΕΚΔΟΥΛΕΥΣΗ (στὰ Mεγάλα Ἀφεντικά) ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΩΣ.

ΠΗΓΗ: antibaro.gr

ΠΗΓΗ:  ΚΛΙΚ