Ἀποτειχίσεις καί σχίσματα

ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

Ὁ πρεσβύτερος, πνευματικό του προϊστάμενο ἔχει τόν ἐπίσκοπό του. Ἄν, λοιπόν, ὁ ἐπίσκοπός του κηρύττη «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» (δημόσια δηλαδή) αἵρεσι, τότε ἔχει δυνατότητα (ὄχι ὑποχρέωσι) νά διακόψη τό μνημόσυνό του.

•   Ρωτᾶμε εὐθέως: Ὁ εὐλαβής καί σεμνός καί σεβάσμιος Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Θεόκλητος, κήρυξε καμμία αἵρεσι; Ὅλοι, καί οἱ φανατικότεροι ἀκόμα, ἀπαντοῦν «Όχι! Εἶναι

ὀρθοδοξότατος»! Τότε γιατί τρεῖς-τέσσερις ρασοφόροι κλειδώνουν τίς πόρτες ναῶν καί μονῶν, προκειμένου νά μή λειτουργήση ὁ σεβάσμιος ἐπίσκοπός τους ἤ ὁ νόμιμος ἐκπρόσωπός του;

Ζῆλο ἄς ἔχουν γιά τήν Ὀρθόδοξο πίστι. Τήν διαφωνία τους ἐναντίον οἰκουμενιστικῶν ἐνεργειῶν ἄς τή διατυπώνουν. Ἀλλ’ ἄς μή μονοπωλοῦν τό ζῆλο. Καί πρό παντός ἄς μήν προκαλοῦν σάλο στούς πιστούς καί γίνωνται ἀκούσια ἤ ἐκούσια αἴτιοι σχίσματος. Ἄς ἀκούσουν τί λέει σχετικά ὁ ἱερός Χρυσόστομος:

«Ἔργον τοῦ διαβόλου τό διασπᾶν ἡμᾶς ἀπ’ ἀλλήλων· καί σφόδρα ἐσπούδακεν ἀνελεῖν τήν ἀγάπην, ἵνα ἐκκόψῃ τῆς διορθώσεως τήν ὁδόν καί κατάσχῃ ἐκείνον μέν οὖν ἐν πλάνῃ, σέ δέ ἐν ἀπεχθείᾳ, εἴθ᾽ οὕτως ἀποτειχίσῃ τῆς ἐκείνου σωτηρίας τήν ὁδόν» (Ε.Π.Ε. 18α, 402).

Μετάφρασις: Ἔργο τοῦ διαβόλου εἶναι νά μᾶς διασπᾶ ἀπό τούς αδελφούς μας. Μέ πολύ ζῆλο προσπαθεῖ νά ἐξαλείψη τήν ἀγάπη, γιά νά καταστρέψη τό δρόμο τῆς διορθώσεως καί νά κυριεύση, ἐκεῖνον μέν μέ τήν πλάνη, ἐσένα δέ μέ τήν ἔχθρα, καί ἔτσι νά βγάλη τούς πιστούς ἀπό τό δρόμο τῆς σωτηρίας τοῦ Χριστοῦ.

•   Εἶναι ζῆλος Ὀρθοδοξίας τό νά εἰσπηδοῦν κληρικοί ἄλλων Μητροπόλεων καί χωρίς τήν εὐλογία τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου νά λειτουργοῦν; Εἶναι ζῆλος Ὀρθοδοξίας τό νά συλλειτουργοῦν μέ τόν ὁποιονδήποτε καί νά ἀγνοοῦν παντελῶς τόν πατέρα τους, τόν ἐπίσκοπό τους;

•   Καί, ἐν πάσῃ περιπτώσει, οἱ ναοί καί τά μοναστήρια δέν ἀποτελοῦν ἰδιοκτησία κανενός. Ὅσοι μόνοι τους «ἐξεκλάσθησαν» (Ρωμ. ια' 17-20) ἀπό τό δένδρο τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καί ἔφυγαν μέ τή μορφή εἴτε ἀποτειχίσεως, εἴτε σχίσματος, δέν «κουβαλοῦν» μαζί τους τό ναό τους ἤ τό μοναστήρι τους!

•   Τά ὅσα σημειώνουμε ἐδῶ, ἀφοροῦν καί σέ περιστατικά ἄλλων Μητροπόλεων, περιστατικά «ἀποτειχίσεως» ἤ σχισματικῶν τάσεων. Ἀναφερθήκαμε ὅμως ἰδιαίτερα στή Φλώρινα, διότι ὁ ἐκεῖ ἐπίσκοπος ἐργάζεται ἱεραποστολικά στήν περιοχή ἀπό τό 1967 καί προσπαθεῖ νά εἶναι «φῶς τοῦ κόσμου».

Θά τολμοῦσαν ἆραγε οἱ «σχίζοντες τήν Ἐκκλησίαν» νά συμπεριφερθοῦν ἔτσι καί στόν μακαριστό Φλωρίνης Αὐγουστῖνο; Θά τόν περιφρονοῦσαν ἔτσι; Θά ἀγνοοῦσαν τήν ἐπισκοπική του παρουσία; Εὐχόμαστε νά φωτισθοῦν καί νά ἐπανέλθουν στήν κανονική τάξι, ἀκόμα καί διαφωνοῦντες. Ἡ διαφωνία δέν πρέπει νά καταλήγη σέ ΣΧΙΣΜΑ.