ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗ ΤΡΩΜΕ ΚΡΕΑΣ ΣΤΙΣ ΝΗΣΤΕΙΕΣ;

Γιατί νὰ μὴ τρῶμε κρέας στὶς νηστεῖες;

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ. Ἱεροθέου Ἀργύρη ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ τοῦ π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ἐκδόσεις “ΥΠΑΚΟΗ”

.             Κάποτε εἰς τὸ Μοναστήρι τῆς Κεχαριτωμένης Θεοτόκου, κατὰ τὴν ἡμέρα ἐπισήμου ἑορτῆς εὑρισκόμεθα εἰς τὴν ἐπίσημο τράπεζα, τόσο oἱ Πατέρες καὶ ἀδελφοί, ὅσο καὶ ἀρκετοὶ λαϊκοί. Ἀνάμεσα εἰς τοὺς λαϊκοὺς ὑπῆρχε καὶ κάποιο παιδί, ἀπὸ ὅσο ἐνθυμοῦμαι, τοῦ δημοτικοῦ σχολείου.
– Γέροντα, θὰ ἤθελα κάνω μία ἐρώτηση, εἶπε ὁ μικρὸς μαθητής.
– Νὰ σὲ ἀκούσω παιδί μου, ἀπεκρίθη ὁ Γέροντας, χωρὶς νὰ περιφρονήση τὴν ἡλικία του.
-Ἡ Ἐκκλησία ἐκανόνισε κατὰ τὴ νηστεία νὰ τρῶμε μερικὰ φαγητὰ καὶ μερικὰ ἄλλα ὄχι. Γιατί, λοιπόν, τὰ ἐρρύθμισε κατ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπο; Γιατί δὲν ἔβαλε τὸ ἀντίθετο ἀκριβῶς πρόγραμμα καί, ὅταν νηστεύουμε, νὰ τρῶμε κρέας;
.             Οἱ πατέρες ἄρχισαν νὰ χαμογελοῦν μὲ τὴν πρωτότυπη πράγματι ἐρώτηση: Γιατί νὰ μὴ εἶναι νηστίσιμο τὸ κρέας καὶ ἀρτύσιμα τὰ φασόλια;
-Μὴ γελᾶτε, συνεβούλευσε μὲ σοβαρότητα ὁ Γέροντας. Τὸ ἐρώτημα εἶναι πολὺ ἀξιόλογο.
-Ἄκουσε παιδάκι μου. Ἐὰν ὑποθέσουμε ὅτι ἔτσι ἀπεφάσισαν οἱ Πατέρες, τότε ὅλοι μόνιμα θὰ «ἐνηστεύαμε» καὶ ποτὲ δὲν θὰ «κατελύαμε».
Καὶ ἀμέσως ἄρχισε νὰ ἀναλύη γιατί ἡ Ἐκκλησία τὰ ὅρισε κατ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ ὄχι ἀντιστρόφως.
.               Μὲ ἐπιχειρήματα ἐπεξηγοῦσε, διατὶ πρὸς ἐξάσκηση πρέπει νὰ καταλύωμε τὰ πιὸ ἁπλὰ καὶ ὄχι τὰ πιὸ εὔγευστα φαγητά.
.           Μετὰ ἀνέφερε καὶ ἀρκετὰ ἐπιχειρήματα μὲ τὰ ὁποῖα ἐσυσχέτισε τὴ νηστεία μὲ τὴν πνευματικὴ ἀνάβαση τοῦ ἀνθρώπου καὶ μὲ τὴ διανοητικὴ πρόοδο διὰ τῆς μελέτης.
– Τὸ πολὺ καὶ καλὸ φαγητό, κατέληξε, δὲν ὑποβοηθᾶ οὔτε εἰς τὴν πνευματικὴ ζωὴ οὔτε καὶ εἰς τὴν ἀνάγνωση. Διότι κατὰ τοὺς ἀρχαίους «πλατεία γαστὴρ λεπτὸν νοῦν οὐ τίκτει».
– Τὸ πλῆρες στομάχι μὲ τερψιλαρύγγια φαγητὰ δὲν ἐπιτρέπει εἰς τὸν νοῦ νὰ χρησιμοποιῆ ὅλες του τὶς δυνάμεις καὶ δυνατότητες. Ἡ πολυφαγία ἐξασθενίζει τὴ βούλησή μας. Τότε ἐκδηλώνουμε μειωμένη ἀντίσταση πρὸς τὶς προκλήσεις τοῦ ποτοῦ, τοῦ τσιγάρου, τῶν ἡδονῶν, τῆς ἁμαρτίας καὶ κάθε εἴδους διαφθορᾶς.
.             Ἔτσι ἢ συζήτηση ἔφθασε εἰς μεγάλο βάθος καὶ μὲ ἀρκετὲς προεκτάσεις!
Ἡ ἄσκησις, ἡ σωματικὴ καὶ ἡ διανοητική, ἀποτελεῖ βασικὸ στοιχεῖο τῆς προόδου τοῦ ἀνθρώπου. Ἀσφαλῶς δέ, ἡ λιτὴ διατροφὴ ὑποβοηθᾶ σημαντικὰ αὐτὴν τὴν ἄσκηση.
Ἐδῶ ὑπογραμμίζουμε ὅτι ἡ ἄσκησις δὲν ἀποτελεῖ αὐτοσκοπό, ἀλλὰ μέσο καὶ μέθοδο ἀνόδου καὶ προόδου τοῦ ἄνθρωπου ποῦ εἶναι συνάμα διττῆς συνθέσεως, ἤτοι χοϊκὸς καὶ πνευματικός.

ΠΗΓΗ: agiameteora.net

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ