«ΤΑ ΑΘΕΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ καὶ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ» (τοῦ Δημ. Νατσιοῦ) [ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ, Πρόλογος Σαρ. Καργάκου «Εἶναι τρέλα νὰ λὲς ἀλήθειες σὲ τρελοκομεῖο!»]
Δημητρίου Ἰω. Νατσιοῦ
«ΤΑ ΑΘΕΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ καὶ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ»
ἔκδ. Ἱ. Κοινοβίου Ὁσ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου
σειρὰ «Ἀφυπνιστικὰ κείμενα» – 1, σελ. 228
Πένταλοφος Παιονίας, 2015
Πρόλογος τοῦ Σαράντου Ι. Καργάκου συγγραφέως-ἱστορικοῦ
.
Παρότι δὲν συμμερίζομαι τὶς ἀπόψεις τοῦ κ. Δημήτρη Νατσιοῦ γιὰ τὸν
Ἀδαμάντιο Κοραῆ, τὴν κορυφαία μέχρι σήμερα μορφὴ τῶν ἑλληνικῶν
γραμμάτων, ὡστόσο ἐπὶ ἔτη πολλὰ παρακολουθῶ καὶ ἐκτιμῶ τὴν πνευματική
του πορεία καὶ πιστεύω ὅτι ἡ δυναμική του παρουσία σὲ θέματα παιδείας
ἔχει ταράξει τὰ λιμνασμένα, ἄρα καὶ μολυσμένα, νερὰ μὲ τὰ ὁποῖα
ὑδρεύονται σήμερα τὰ παιδικὰ μυαλά.
. Εἶχα διαβάσει τὸ βιβλίο αὐτὸ ὑπὸ μορφὴ τετρασέλιδων
φυλλαδίων, τὰ ὁποῖα ἡ πάνσεπτος Μονὴ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου, ὁ προμαχώνας
τοῦ Πάϊκου, τυπώνει καὶ διανέμει στοὺς ἀναγνῶστες τῶν περιοδικῶν Της.
Τώρα τὰ κείμενα αὐτὰ παίρνουν μορφὴ βιβλίου. Ἀπὸ τυφέκιον χειρὸς
γίνονται πυροβόλο. Διότι τὰ ὅσα γράφει ὁ Δημ. Νατσιὸς εἶναι κείμενα
μάχης. Καὶ ἴσως νὰ μὴν εἶναι τυχαῖο ποὺ τὰ κείμενα αὐτὰ γράφονται στὸ
Κιλκίς, ὅπου ἔγινε πρὸ 102 ἐτῶν ἡ πολυδοξασμένη μάχη, ἡ ὁποία ἀπέσεισε
ἀπὸ τὴν Μακεδονία δούλιον ζυγὸν 500 ἐτῶν.
. Δυστυχῶς νέος ζυγὸς –αὐτὴ τὴ φορὰ πιὸ ὕπουλος–
ἐπικάθηται πάνω στὸν Ἑλληνισμό. Ζυγὸς πνευματικός, μέσῳ μιᾶς ὕπουλης
«παιδείας», ποὺ λειτουργεῖ ὡς ἠλιθιοποιὸς διαδικασία. Πρῶτα ἠλιθιοποιεῖ
τὰ παιδιὰ καὶ ἀκολούθως τὰ ραγιαδοποιεῖ. Τὰ στειρώνει πνευματικά, ἠθικά,
ἐθνικά. Ἡ λέξη Ἑλλὰς καὶ τὰ παράγωγά της εἶναι ἀπόβλητα. Ἴσως ἀπὸ
σεβασμὸ πρὸς τὴν… ἰδιαιτερότητα! Δὲν μπορεῖ, λέει, νὰ εἴμαστε Ἕλληνες
στὴν Ἑλλάδα, γιὰ νὰ μὴν προσβάλλουμε τοὺς ἀδελφούς μας μή… Ἕλληνες!
. Μὴ χειρότερα! Δὲν μποροῦμε, λέει, νὰ εἴμαστε ὀρθόδοξοι
Χριστιανοί, γιὰ νὰ μὴν προσβάλλουμε τοὺς μὴ Χριστιανούς! Οὔτε μποροῦμε
νὰ προβάλλουμε ὡς πρότυπο τὸν νοικοκύρη, γιὰ νὰ μὴν προσβάλλουμε τὸν
ἀνοικόκυρο! Αὔριο –ἂν καὶ αὐτὸ ἔχει ἀρχίσει ἀπὸ ἕνα μακρινὸ χθές– δὲν θὰ
μποροῦμε νὰ προβάλλουμε τὸ φύλο μας, γιὰ νὰ μὴν θίξουμε τὸ ἀναδυόμενο
σὲ παγκόσμια δύναμη μή… φύλον! Αὔριο δὲν θὰ τολμᾶμε νὰ ποῦμε τὸ «ἄρσεν ἢ
θῆλυ». Οὔτε θὰ μποροῦμε νὰ μιλᾶμε γιὰ τουρκικὴ σκλαβιά· θὰ μιλᾶμε γιὰ
ὀθωμανικὴ ἀγκαλιά! Γιὰ μουσουλμανικὴ concordia…
. Ὁ Νατσιὸς –καὶ θὰ τὸ πληρώσει αὐτό, ὅπως τὸ πλήρωσα κι
ἐγὼ– δὲν διστάζει μὲ τὴ γραφίδα του ὡς λόγχη καὶ τὴ γλῶσσα του ὡς
μαστίγιο νὰ ἐπιτεθεῖ κατὰ τῶν κακῶν ὑποκειμένων, ποὺ «κοπροκρατοῦν» (τὸ
ρῆμα τοῦ Ἐλύτη) τὸ παιδευτικό μας μέλλον. Δὲν διστάζει μαζὶ μὲ τὰ κακὰ ὑποκείμενα νὰ κτυπήσει τὰ κακὰ κείμενα, τὰ τόσο κακὰ ποὺ οὔτε ὁ Ὄργουελ, ὅταν ἔγραφε τὸ προφητικὸ «1984», μποροῦσε νὰ φαντασθεῖ. Μπορεῖ ὁ Κίσσινγκερ νὰ μὴν εἶπε ὅσα λέγονται ὅτι εἶπε· ἀλλὰ στὴ χώρα μας ὅλα ἔγιναν ὅπως λέγεται ὅτι τὰ εἶπε! Κατεδαφίστηκαν
τὰ βάθρα τῆς κλασσικῆς μας παιδείας. Δυναμιτίστηκε ἡ γλώσσα μας ὣς τὴν
ἔσχατη μορφή της, τὴν ἁπλὴ Καθαρεύουσα καὶ τὴ στρωτὴ Δημοτική. Τώρα πιὰ
τὰ παιδιὰ μαθαίνουν νὰ μιλᾶνε καὶ νὰ γράφουν «Γκρίνγκλις»! Ἡ διδασκαλία
τῶν «Γκρίνγκλις» ἔχει ἀρχίσει σὲ μεγάλη ἰδιωτικὴ σχολή. Ὁ Θεὸς βοηθός!
. Ὅταν ἔγραψα τὰ βιβλία μου «Ἀλαλία, ἤτοι τὸ σύγχρονο
γλωσσικό μας πανόραμα» (1986) καὶ «Ἀλεξία: Γλωσσικὸ δράμα μὲ πολλὲς
πράξεις» (1991), πάμπολλοι, ποὺ εἶχαν βολευτεῖ, μὲ εἶπαν ὑπερβολικὸ καὶ
οἱ πλέον εἰλικρινεῖς μὲ εἶπαν… τρελό! Γιατί εἶναι τρέλα νὰ λὲς ἀλήθειες σὲ τρελοκομεῖο!
Καὶ ἡ Ἑλλὰς εἶχε ἀρχίσει νὰ γίνεται τρελοκομεῖο. Τὸ εἶχε πεῖ καὶ ὁ
Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς, ποὺ διὰ τοῦ Γεωργίου Ράλλη ἄνοιξε τὸν ἀσκὸ τοῦ
Αἰόλου, γιὰ νὰ μᾶς πάρει ἀνεμοζάλη…
. Ὁ Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος τοῦ πίνακα, δὲν ἀρκεῖται
στὸ διδακτικὸ ἔργο του. Γράφει, ὁμιλεῖ στὸ ραδιόφωνο καὶ στὴν τηλοψία,
βρίσκεται ὅπου γίνεται μάχη γιὰ θέματα παιδείας. Ἔχει κάνει «φύλλο καὶ
φτερὸ» ὅλα τὰ «σχολικὰ» βιβλία, ποὺ εἶναι δοχεῖα γέμοντα βλακείας! Ὅταν
διαβάζεις τὰ κείμενα τοῦ Νατσιοῦ, ἔρχεται παραλλαγμένος ὁ στίχος τοῦ
«ἐθνικιστῆ» (ἔτσι τὸν λένε) Σολωμοῦ: «Καὶ διαβάζοντας νὰ κλαῖς». Τὸ
κλάμα ἀπὸ πίκρα δὲν εἶναι ἧττα· εἶναι καθαρτήριο νάμα. Καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ νάμα θὰ βγεῖ αὔριο μιὰ παιδεία ἀπαλλαγμένη ἀπὸ τὸ ρύπο τοῦ κάλπικου προοδευτισμοῦ.
Χρειάζεται ὅμως νὰ αὐξηθοῦν οἱ «τρελοὶ» σὰν τὸν Νατσιό. Ἔτσι θὰ ἔλθει ἡ
πνευματικὴ λευτεριὰ στὸν τόπο αὐτό. Λέει ὁ Γέρο Κολοκοτρώνης: «Ὅταν
ξεκινήσαμε τὴν Ἐπανάσταση ὅλοι μας ἔλεγαν τρελούς. Τώρα ποὺ πέτυχε μᾶς
λένε γνωστικούς»!
. Ἂς μὴ μᾶς πιάνει ἀπελπισία γιὰ ὅσα «σαλὰ καὶ ξεχαμένα»,
ὅπως μᾶς λένε οἱ Πηλιορεῖτες, γίνονται στὸ χῶρο τῆς παιδείας μας. Ἀπὸ τὸ χάλι τῆς παιδείας ξεκίνησε καὶ τὸ χάλι τῆς οἰκονομίας. Ξαναγυρίζω στὸν Κολοκοτρώνη: «Ἡ ὥρα ἡ πιὸ σκοτεινὴ τῆς νυκτὸς εἶναι λίγο πρὶν ξημερώσει». Θαρσεῖτε!
. «Ἔσσεται ἧμαρ» ὅπου τὰ ὄνειρα θὰ λάβουν ἐκδίκηση! Τὸ
ὑπουργεῖο κακοπαιδείας, ἐν τῇ ἀπεράντῳ μωρίᾳ του, σχεδιάζει νὰ κάνει ὅλα
τὰ «σχολικὰ» ψηφιακά. Γιὰ νὰ βγάλει ὅ,τι πατριωτικὸ καὶ θρησκευτικὸ
ἔχει ἀπομείνει. Μακάρι! Τὸ βιβλίο ποτὲ δὲν πεθαίνει! Τὰ παιδιὰ θὰ
βλέπουν τὰ ψηφιακὰ γιὰ νὰ παίρνουν τὸν ἀναγκαῖο βαθμό, ἀλλ’ ὅταν θὰ
θέλουν νὰ στοχασθοῦν, νὰ σκεφθοῦν, νὰ εὐαισθητοποιηθοῦν θὰ προσφεύγουν
στὸ βιβλίο ποὺ δὲν θὰ εἶναι προνόμιο τοῦ ὑπουργείου. Τὸ σχολικὸ
ἐγχειρίδιο μέχρι σήμερα ἦταν ἐγχειρίδιο γιὰ τὸ μυαλὸ τῶν παιδιῶν. Ἀντὶ
νὰ τὸ ἀκονίζει, τὸ ἔκοβε σὲ λεπτές… φέτες!
. Μὲ ἐρώτησε κάποτε πονηρὸς δημοσιογράφος ἂν ὑπῆρξε ποτὲ
Κρυφὸ Σχολειό. Τοῦ ἀπάντησα ἐπίσης πονηρά: «Δὲν ξέρω ἂν ὑπῆρξε στὸ
παρελθόν· ξέρω ὅμως ὅτι ὑπάρχει στὸ παρὸν καὶ πιὸ ἔντονα θὰ ὑπάρξει στὸ
μέλλον».
. Κάποια μοναστήρια μας ἔχουν ἐπωμιστεῖ τὸν ρόλο αὐτό. Καὶ
πάνω ἐκεῖ, στὸ ἡρωικὸ Πάϊκο, ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου ἔχει
μεταβληθεῖ σὲ νέες πνευματικὲς Θερμοπύλες. Μέσα στὴν ἀγάπη τῶν Ἁγίων
Πατέρων βρίσκει θαλπωρὴ ὁ Δημήτρης Νατσιός, βρίσκει σθένος πνευματικό,
γιὰ νὰ μάχεται τὸ ἐπίσημο σκοτάδι καὶ νὰ γίνεται «lux veritatis».
. Χαιρετῶ τὸν δάσκαλο Νατσιὸ καὶ εὔχομαι ὁ βίος του νὰ
εἶναι μακρύς. Καὶ τὸ βιβλίο του καλοπερπάτητο. Οἱ ὕβρεις ποὺ θὰ
εἰσπράξει, θὰ εἶναι τὰ παράσημά του· οἱ πιὸ τιμητικὲς διακρίσεις!
Σαράντος Ι. Καργάκος
συγγραφέας-ἱστορικὸς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου