ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΨΥΧΩΝ «Ἐὰν σᾶς σκοτώσουμε ἐσᾶς τοὺς Χριστιανούς, θὰ πᾶτε στὸν Οὐρανό. Ἀλλὰ δὲν θέλουμε νὰ στεφανωθεῖτε σὰν μάρτυρες. Πρέπει πρῶτα νὰ καταραστεῖτε τὸν Θεὸ καὶ μετὰ νὰ πᾶτε στὴν κόλαση».

Ἡ Γενοκτονία τῶν Ψυχῶν

Βλ. σχετ.: «ΚΡΑΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΣΑΣ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ» (Ἡ Παναγία στὸν Νεομάρτυρα Βαλέριο Γκαφένκου)

«O ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ, ΘΗΡΙΩΔΗΣ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ ΠΑΡΩΝ»

«ΗΜΟΥΝ ΜΑΚΡΙΑ, ΣΕ ΜΕΡΗ ΜΕ ΨΑΛΜΩΔΙΕΣ ΚΑΙ ΕΥΩΔΙΕΣ, ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

«Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑ Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ»

«Ὁ κομμουνισμὸς εἶναι μία ὁμαδικὴ δαιμονοληψία» – Richard Wurmbrand, «Ὁ Ἄγνωστος Κὰρλ Μὰρξ»

.             «Ἡ κομμουνιστικὴ Ρουμανία ἦταν σὰν μία τεράστια πολιτικὴ φυλακή, ἀπὸ τὴν ὁποία δὲν ὑπῆρχε διαφυγή, ἕνα γιγάντιο σωφρονιστικὸ κατάστημα στὸ ὁποῖο εἴκοσι τρία ἑκατομμύρια ἀθῶοι ἄνθρωποι ὑπέστησαν μία ἐγκληματικὴ καὶ παράλογη τιμωρία ποὺ τοὺς ἐπιβλήθηκε ἀπὸ τὸ μοιραῖο περιστατικὸ τῆς ἱστορίας». – Sorin Iliesiu, Ρουμάνος σκηνοθέτης καὶ πολιτικός.
.             «Ὁ κομμουνισμὸς φαινόταν νὰ ἔχει ἐγκατασταθεῖ ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα. Ἡ κατάρρευσή του φαινόταν δυνατὴ μόνο θεωρητικά, σὲ ἕνα πολὺ μακρινὸ μέλλον. Παρ’ ὅλα αὐτά, τολμήσαμε νὰ ὀνειρευτοῦμε, τουλάχιστον γιὰ τὸ μέλλον τῶν γενιῶν ποὺ θὰ ἔρθουν. Μόνο τὰ ὄνειρά μας διέφευγαν ἀπὸ τὴν πανταχοῦ παροῦσα λογοκρισία, ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν οὔτε νὰ τὰ ἐλέγξουν, οὔτε νὰ τὰ καταγγείλουν, οὔτε κὰν τὰ ὑποβάλουν σὲ αὐτολογοκρισία. Ἀλλὰ σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ ὄνειρα, οἱ ἐλπίδες μας ἦταν συνειδητὲς καὶ φανερὲς καὶ ἔτσι ἀναπόφευκτα ὑπέκειντο σὲ αὐτολογοκρισία. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ δὲν εἴχαμε πολλὲς ἐλπίδες». – Sorin Iliesiu.
.             «Στὸ τέλος, ὁ κομμουνισμὸς ἔπεσε στὴ δική του παγίδα, αὐταπατώμενος ὅτι τὸ ὁλοκληρωτικὸ ψέμα μπορεῖ νὰ λειτουργήσει ἀκόμα καὶ ἐνάντια στὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ – γιατί ὄχι – ἀκόμα καὶ ἐνάντια στὸν ἴδιο τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος, προφανῶς, ἔπρεπε νὰ ἀντικατασταθεῖ μὲ κάτι ἄλλο καὶ κάποιον ἄλλο. Τί καὶ ποιός θὰ μποροῦσε νὰ ἀντικαταστήσει τὸν Θεό; Τὴν ἴδια ὥρα ποὺ τὸν ἀναιροῦσαν, οἱ κομμουνιστὲς δικτάτορες προσπαθοῦσαν νὰ πάρουν τὴ θέση του». Sorin Iliesiu

Ἡ προμελετημένη ἐξόντωση τῶν πολιτικῶν κρατουμένων στὴ Ρουμανία (1945-1989)

.             Ὁ ἀριθμὸς τῶν πολιτικῶν κρατουμένων στὴ κομμουνιστικὴ Ρουμανία τὰ ἔτη 1945-1989, ἐκτιμᾶται μεταξὺ 500.000 (τὸ ἐλάχιστο ὅριο) καὶ 2.000.000 (τὸ μέγιστο ὅριο). Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ καθεστῶτος Τσαουσέσκου, ὁ ἀριθμὸς τῶν πολιτικῶν κρατουμένων ὡς ἐκ τούτου ἦταν ἑκατοντάδες ἢ χιλιάδες, δεδομένου ὅτι οἱ πραγματικοὶ ἀριθμοὶ σκοπίμως καμουφλάρονταν, καθὼς πολλοὶ κρατούμενοι λογίζονταν ὡς κοινοὶ ἐγκληματίες ἢ ἀσθενεῖς σὲ ψυχιατρικὰ νοσοκομεῖα, πολλοὶ ἐκ τῶν ὁποίων ὑποβλήθηκαν σὲ θεραπεία μὲ ἠλεκτροσὸκ καὶ ψυχοτρόπα φάρμακα.
.             Στὴ Ρουμανία ὑπῆρχαν πάνω ἀπὸ 230 χῶροι πολιτικῆς κράτησης, ἕνας ἀριθμὸς ποὺ περιλάμβανε χώρους «ἀνακρίσεων» καὶ περιοχὲς διαλογῆς, χώρους ἐγκλεισμοῦ (φυλακές), καθὼς καὶ στρατόπεδα καταναγκαστικῆς ἐργασίας. Ἐὰν συμπεριληφθοῦν καὶ τὰ κεντρικὰ γραφεῖα τῆς Σεκιουριτάτε (τῆς μυστικῆς ἀστυνομίας), ὅπου οἱ κρατούμενοι μεταφέρονταν μετὰ τὴ σύλληψη καὶ ὑποβάλλονταν σὲ ἀνάκριση, τότε ὁ ἀριθμὸς αὐξάνεται κατὰ περισσότερο ἀπὸ 100. Ὑπῆρχαν τουλάχιστον δεκαπέντε ψυχιατρικὰ νοσοκομεῖα ποὺ χρησιμοποιοῦντο γιὰ πολιτικοὺς σκοπούς, ὅπου οἱ κρατούμενοι ὑποβάλλονταν σὲ θεραπεία «ἐπανεκπαίδευσης». Τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχουν ἀνακαλυφθεῖ περισσότεροι ἀπὸ ἐνενήντα τόποι ἐκτέλεσης, μέρη ὅπου ἔγιναν μάχες μεταξύ τῆς Σεκιουριτάτε καὶ ἀνταρτῶν καὶ μαζικοὶ τάφοι.
.             Τὸ σωφρονιστικὸ καθεστὼς γιὰ τοὺς πολιτικοὺς κρατούμενους ἦταν μία ἀργὴ διαδικασία ἐξόντωσης, κυρίως μέσῳ τῆς πείνας, τοῦ κρύου, τῶν διαφόρων μορφῶν βασανιστηρίων, τῆς παντελοῦς ἔλλειψης ὑγειονομικῆς περίθαλψης, τῆς ἔλλειψης ὑγιεινῆς κ.λπ. Πρὶν φτάσουν στὶς φυλακές, οἱ πολιτικοὶ κρατούμενοι ὑφίσταντο τακτικὰ βασανιστήρια μὲ τὴν χρήση μεθόδων ἀκραίας σκληρότητας κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἀνάκρισης ἀπὸ τὴν Σεκιουριτάτε. Πολλοὶ ἔχαναν τὴ ζωή τους κατὰ τὴ διάρκεια τέτοιων ἀνακρίσεων. Στὴ φυλακή, τὰ βασανιστήρια συνεχίζονταν καὶ μὲ ἄλλες μορφές. Κρατούμενοι ποὺ θεωροῦνταν ἀπείθαρχοι ἀπομονώνονταν σὲ ἀπόλυτο σκοτάδι, ἁλυσοδεμένοι στὸ κέντρο τοῦ κελιοῦ τους. Φυλακίζονταν γυμνοὶ καὶ ξυπόλυτοι. Τὰ δελτία τροφίμων μειώνονταν κατὰ τὸ ἥμισυ. Ἀναγκάζονταν νὰ στέκονται ὄρθιοι μέσα στὸ σκοτάδι, στὸ κρύο καὶ τὴν πείνα, ἡμέρα καὶ νύχτα.
.             Μεταξὺ 1949 καὶ 1951, ἡ καταστροφὴ τῆς ἐλὶτ τῆς ρουμανικῆς κοινωνίας εἶχε σχεδὸν ὁλοκληρωθεῖ: διανοούμενοι, διπλωμάτες, ἱερεῖς, ἀξιωματοῦχοι, δικαστές, ἀστυνομικοί, καὶ πολιτικοί τοῦ «ἀστικοῦ καθεστῶτος τῶν γαιοκτημόνων» ἦταν στὴ φυλακή. Οἱ πιὸ ἐργατικοὶ ἀγρότες εἶχαν ἀπελαθεῖ σὲ στρατόπεδα καταναγκαστικῆς ἐργασίας. Συλλογικὰ καὶ ἀτομικά, εἶχαν ὅλοι τὴν ἔνδειξη “ἐχθροί τοῦ λαοῦ”. Τώρα αὐτὸ ποὺ ἔμενε νὰ ἐξολοθρευτεῖ ἦταν ἡ ἀπρόβλεπτη κοινωνικὴ δύναμη τῆς νεολαίας. Γιὰ αὐτὸ τὸ τελευταῖο, ἐφευρέθηκε τὸ “πείραμα τοῦ Πιτέστι” (ποὺ ὀνομάστηκε “ἐπανεκπαίδευση” ἀπὸ τὴν Σεκιουριτάτε). Οἱ πιὸ βάρβαρες μέθοδοι ψυχολογικῶν βασανιστηρίων ἐφαρμόστηκαν σὲ “ἀπείθαρχους” νέους κρατούμενους, μὲ σκοπὸ νὰ ταπεινώσουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, νὰ κακοποιήσουν σωματικὰ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον καὶ νὰ βασανίσουν ψυχικὰ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, μὲ τὰ θύματα νὰ μετατρέπονται σὲ δήμιους. Κρατούμενοι βασανίστηκαν ἀπὸ τοὺς δικούς τους φίλους, ἀπὸ τοὺς συντρόφους τους στὸν πόνο. Ὁ σκοπός: ἡ «ἐπανεκπαίδευση» μέσα ἀπὸ τὴ σωματικὴ καὶ ψυχικὴ καταστροφή, ὁ μετασχηματισμὸς τῶν νέων σὲ ἄθεους, σὲ καταδότες τῶν φίλων τους.

Παραδείγματα ψυχολογικῶν βασανιστηρίων:

α) Τὴ νύχτα τοῦ Πάσχα, οἱ φυλακισμένοι ποὺ ἀρνοῦνταν νὰ κάνουν μία συνολικὴ αὐτὸ-καταγγελία (νὰ ποῦν  ὅλα αὐτὰ ποὺ ὑποτίθεται ὅτι δὲν εἶχαν δηλωθεῖ κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἀνακρίσεων τῆς Σεκιουριτάτε) ἀναγκάζονταν νὰ πάρουν μία “Θεία Κοινωνία” ἀπὸ περιττώματα. β) ὅσους ἦταν ὕποπτοι ὅτι ἀπέκρυψαν πληροφορίες σχετικὰ μὲ τοὺς συμμετέχοντες σὲ ἀντικομμουνιστικὲς δράσεις, οἱ βασανιστὲς τοὺς ἔχωναν τὰ κεφάλια σὲ δοχεῖα γεμάτα οὖρα. γ) Οἱ φυλακισμένοι ἀναγκάζονταν νὰ φτύνουν στὸ στόμα τοῦ  ἀντικομμουνιστῆ ἡγέτη τους, προκειμένου νὰ τὸν ἀναγκάσουν νὰ τοὺς ἐκδικηθεῖ καὶ νὰ προβεῖ στὴν ἀποκάλυψή τους. δ) Τὴν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, ἕνας κρατούμενος ἀναγκάζονταν νὰ ἀφοδεύσει σὲ μία “πάπια”, ποὺ συμβόλιζε τὴν Φάτνη τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ οἱ ἄλλοι πολιτικοὶ κρατούμενοι ἀναγκάζονταν νὰ γονατίσουν καὶ νὰ κάνουν τὸν σταυρό τους μπροστά της.
«Ἡ παραληρηματικὴ φαντασία τοῦ Turcanu [ὁ Eugen Turcanu (1925 – 1954), ἦταν ὁ ἀρχιβασανιστής, ἕνα τέρας πραγματικὸ] ἐξαπολύθηκε πάνω σὲ ὅλους, ὅταν εἶχε νὰ κάνει μὲ «μαθητὲς» ποὺ πίστευαν στὸν Θεὸ ποὺ προσπαθοῦσαν νὰ μὴν ἀπαρνηθοῦν τὴν πίστη τους. Ἔτσι, ὁρισμένοι ἀπὸ αὐτοὺς ἔπρεπε νὰ «βαφτίζονται» κάθε πρωί: τὰ κεφάλια τους βυθίζονταν σὲ ἕνα κουβὰ μὲ οὖρα καὶ περιττώματα, ἐνῶ οἱ παρευρισκόμενοι ἔψελναν τὴν ἱεροτελεστία τοῦ βαπτίσματος. Αὐτὸ συνεχιζόταν μέχρι τὰ περιεχόμενα τοῦ κάδου νὰ ἀρχίζουν νὰ φουσκώνουν. Ὅταν ὁ δύστροπος κρατούμενος βρισκόταν στὸ σημεῖο τοῦ πνιγμοῦ, τὸν τραβοῦσαν ἐπάνω, τοῦ ἔδιναν μία σύντομη ἀνάπαυλα γιὰ νὰ ἀναπνεύσει καὶ στὴ συνέχεια τὸν βύθιζαν καὶ πάλι. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ “βαφτίζονταν”, στὸν ὁποῖο ἐφαρμόστηκε κατὰ συστηματικὸ αὐτὸ τὸ βασανιστήριο, ἀπέκτησε ἕνα αὐτόματο ἀντανακλαστικὸ ποὺ κράτησε γιὰ περίπου δύο μῆνες: Κάθε πρωὶ πήγαινε νὰ βυθίσει τὸ κεφάλι του στὸν κάδο, γιὰ νὰ διασκεδάσει τοὺς ἐπαν-εκπαιδευτές». – Virgil Ierunca, Ρουμάνος κριτικὸς λογοτεχνίας, δημοσιογράφος καὶ ποιητής..
.               Τελικά, ἡ πλειοψηφία αὐτῶν ποὺ «ἐπανεκπαιδευομένων» κατέληγε μὲ τὴν παραδοχὴ ὅτι ἀξίζουν κάθε εἴδους ἐξαθλίωση καὶ ὅτι θὰ μποροῦσαν ἐν μέρει νὰ ἀποκατασταθοῦν μόνο ἂν οἱ ἴδιοι γίνονταν βασανιστὲς τῶν νέων κρατουμένων. Ἂν ὑπῆρχε ὁ παραμικρὸς δισταγμός, ὑποβάλλονταν σὲ βασανιστήρια γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ.
.             Αὐτὴ ἡ διαβολικὴ λειτουργία τῆς ἀποπροσωποποίησης καὶ τῆς ἠθικῆς δολοφονίας ἄρχισε τὸ Δεκέμβριο τοῦ 1949 στὶς φυλακὲς τοῦ Πιτέστι καὶ συνεχίστηκε, σὲ χαμηλότερη ἔνταση, στὴ φυλακὴ Gherla καὶ στὴ φυλακὴ Targu-Ocna. Τὸ πείραμα τοῦ Pitesti θεωρεῖται ὡς μοναδικὸ μέσα στὴν πληθώρα τῶν μεθόδων, γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου.

Ἡ φυλακὴ Gherla καὶ ὁ Paul Goma

.             Ἡ Gherla εἶναι πόλη τῆς Τρανσυλβανίας. Ἐκεῖ βρίσκεται ἡ ὁμώνυμη φυλακή. Τὴν δεκαετία τοῦ 1960 εἶχε μέχρι καὶ 15.000 κρατούμενους. Ἡ βασικὴ δομὴ τῆς φυλακῆς Gherla προῆλθε ἀπὸ τὸ φρούριο τῆς πόλης Gherla ἢ στὰ οὐγγρικὰ “Szamos-uj-var” ποὺ χτίστηκε γύρω στὸ 1540 ἀπὸ τὸν George Martinuzzi, ἀρχιεπίσκοπο, καρδινάλιο καὶ αὐτοκρατορικὸ ταμία τῆς Αὐτοκρατορίας τῶν Ἀψβούργων .
.             Γιὰ τὸ τί γινόταν στὴ φυλακὴ Gherla ἔγραψε βιβλίο ὁ Ρουμάνος συγγραφέας, κομμουνιστής, ἀλλὰ καὶ γνωστὸς γιὰ τὶς δραστηριότητές του ὡς ἀντιφρονῶν τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος, Paul Goma.
.             Ὁ Παῦλος Γκόμα, ἔγινε τὸ 1977 πολιτικὸς πρόσφυγας καὶ σήμερα κατοικεῖ σήμερα στὴ Γαλλία. Στὸ Γκόμα τὰ τελευταία χρόνια δόθηκε ἡ κατηγορία τοῦ «ἀντισημίτη», διότι μετὰ τὸ 2000, ἐξέφρασε ἀπόψεις γιὰ τὸ Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τὸ Ὁλοκαύτωμα στὴ Ρουμανία καὶ τοὺς Ἑβραίους, ποὺ θεωρήθηκαν «ἀντισημιτικές». Νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἡ γυναίκα τοῦ Γκόμα εἶναι ἑβραϊκῆς καταγωγῆς!
.             Ὁ Γκόμα γεννήθηκε τὸ 1935 στὸ χωριὸ Mana, ποὺ σήμερα εἶναι μέρος τῆς Δημοκρατίας τῆς Μολδαβίας. Οἱ γονεῖς του, Εὐφήμιος (1909-1967) καὶ Μαρία (1909-1974), ἦταν δάσκαλοι.
.             Μετὰ τὴν σοβιετικὴ κατοχὴ τῆς Βεσσαραβίας τὸ 1940, οἱ κομμουνιστὲς συνέλαβαν τὸν πατέρα τοῦ Γκόμα καὶ τὸν ἔστειλαν ἐξορία στὴ Σιβηρία. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1943, ὁ πατέρας του βρέθηκε μὲ τὴν οἰκογένειά του, ὡς αἰχμάλωτος πολέμου, στὸ «στρατόπεδο Νο 1 γιὰ τοὺς Σοβιετικοὺς αἰχμαλώτους», στὴ Slobozia, τῆς ἐπαρχίας Ialomita στὴ Ρουμανία.
.             Τὸν Μάιο τοῦ 1952, ὁ Γκόμα, ἐνῶ ἦταν μαθητής, τέθηκε ὑπὸ κράτηση γιὰ ὀκτὼ ἡμέρες ἀπὸ τὴ Σεκιουριτάτε, ἐπειδὴ μιλοῦσε στὴν τάξη γιὰ τοὺς Ρουμάνους ἀντι-κομμουνιστὲς ἀντάρτες καὶ ἐπειδὴ διατηροῦσε ἕνα κωδικοποιημένο προσωπικὸ ἡμερολόγιο. Τὸν Σεπτέμβριο-Ὀκτώβριο τοῦ ἴδιου ἔτους τὸν ἀπέκλεισαν ἀπὸ ὅλα τὰ σχολεῖα στὴ Ρουμανία.
.             Τὸ 1954 ἔγινε δεκτὸς στὴ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Βουκουρεστίου καὶ τὸ Νοέμβριο τοῦ 1956, ἔγινε μέρος τοῦ φοιτητικοῦ κινήματος τοῦ Βουκουρεστίου. Κατὰ τὴ διάρκεια ἑνὸς σεμιναρίου, διάβασε μέρη ἑνὸς μυθιστορήματος ποὺ εἶχε γραφτεῖ γιὰ ἕναν φοιτητὴ ὁ ὁποῖος ἐφτίαξε ἕνα κίνημα παρόμοιο μὲ ἐκεῖνο τῆς Οὐγγαρίας κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἡρωικῆς Οὐγγρικῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1956. Καταδικάστηκε σὲ δύο χρόνια φυλακὴ μὲ τὴν κατηγορία ὅτι προσπαθοῦσε νὰ ὀργανώσει μία ἀπεργία στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Βουκουρεστίου. Ἀφοῦ ἐξέτισε τὴν ποινὴ στὶς φυλακὲς Jilava καὶ Gherla στὴ συνέχεια τέθηκε σὲ κατ’ οἶκον περιορισμὸ στὸ χωριὸ Latesti μέχρι τὸ 1963.
.             Ὡς πρώην πολιτικὸς κρατούμενος, δὲν τοῦ ἐπετράπη νὰ συνεχίσει τὶς σπουδές του καὶ ἀναγκάστηκε νὰ δουλέψει σὲ χειρωνακτικὲς ἐργασίες μέχρι τὸ 1965, ποὺ εἰσήχθη ξανὰ ὡς πρωτοετὴς φοιτητὴς στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Βουκουρεστίου. Τὸ φθινόπωρο τοῦ 1967, κάτω ἀπὸ τὴν πίεση τῆς Σεκιουριτάτε, ἀναγκάστηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὶς σπουδές του. Τὸ 1968, παντρεύτηκε τὴν Ana Maria Navodaru. Ὁ γιός τους Φίλιππος- Ἱερώνυμος γεννήθηκε τὸ 1975. Στὰ τέλη τοῦ Αὐγούστου τοῦ 1968, ὁ Γκόμα ἔγινε μέλος τοῦ ρουμανικοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος, σὲ μία πράξη ἀλληλεγγύης μὲ τὴ θέση ποὺ πῆρε ἡ Ρουμανία κατὰ τὴ διάρκεια τῆς εἰσβολῆς στὴν Τσεχοσλοβακία τῶν δυνάμεων τοῦ Συμφώνου τῆς Βαρσοβίας (ἡ Ρουμανία τότε, δὲν ἔλαβε μέρος καταδικάζοντας τὴν εἰσβολή). Ἀρκετοὺς μῆνες ἀργότερα, ὁ Γκόμα ἐπιχείρησε νὰ ἐκδώσει τὸ μυθιστόρημα ‘Ostinato’ (μὲ βάση τὶς ἐμπειρίες του μὲ τὴ μυστικὴ ἀστυνομία), ἀλλὰ δὲν τοῦ ἐπετράπη ἀπὸ τοὺς λογοκριτές, ἀφοῦ ἕνας λογοκριτὴς «ἀναγνώρισε» ἕνα χαρακτήρα τοῦ βιβλίου ποὺ θύμιζε τὴν Ἕλενα Τσαουσέσκου. Ὡστόσο, τὸ μυθιστόρημα δημοσιεύτηκε σὲ μετάφραση στὴ Δυτικὴ Γερμανία τὸ 1971, μὲ ἀποτέλεσμα, ὁ Γκόμα νὰ ἀποκλειστεῖ ἀπὸ τὸ Κομμουνιστικὸ Κόμμα, ἂν καὶ ὁ ἴδιος ἀρνήθηκε νὰ παραιτηθεῖ.
.           Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1972, πῆρε τὴν ἄδεια νὰ ἐπισκεφθεῖ τὴ Γαλλία, ὅπου ἔγραψε τὸ “Gherla”, ἕνα μυθιστόρημα μὲ βάση τὶς ἐμπειρίες του στὴ φυλακὴ Gherla. Τὸ βιβλίο αὐτό, ἐννοεῖται, ὅτι δὲν δημοσιεύτηκε στὴ Ρουμανία.
.           Ἀργότερα ἔγραψε μία ἐπιστολή, στὴν ὁποία ἔκανε ἔκκληση γιὰ σεβασμὸ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων στὴ Ρουμανία. Τὴν ἑπόμενη μέρα, ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι του δημιουργήθηκε ἕνας ἀστυνομικὸς κλοιός, γιὰ νὰ ἀποτρέψουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ ὑπογράψουν τὴν ἐπιστολή του. Οἱ ἀρχὲς προσπάθησαν νὰ πείσουν τὸν Γκόμα νὰ μεταναστεύσει, ἀλλὰ ἐκεῖνος ἀρνήθηκε.
.           Στὶς 17 Φεβρουαρίου τοῦ 1977, ὁ Τσαουσέσκου ἔκανε μία ὁμιλία, στὴν ὁποία ἐπιτέθηκε στοὺς «προδότες τῆς χώρας», ἀναφερόμενος στὸν Γκόμα.
.           Μία ἑβδομάδα ἀργότερα, ἕνας πρώην μποξέρ, μπῆκε στὸ σπίτι τοῦ Goma καὶ τὸν ἔσπασε στὸ ξύλο. Οἱ ἐπιθέσεις ἐπαναλήφθηκαν τὴν ἑπόμενη ἡμέρα. Αὐτὸς ποὺ συνελήφθη ἦταν ὁ… Goma καὶ ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τὴν Ἕνωση Συγγραφέων τῆς Ρουμανίας.
.           Στὶς 20, Νοεμβρίου τοῦ 1977, ὁ Γκόμα καὶ ἡ οἰκογένειά του ἔφυγαν ἀπὸ τὴ Ρουμανία καὶ πῆγαν ἐξορία στὴ Γαλλία.
.           Τὸ λογοτεχνικὸ ἔργο τοῦ Γκόμα ἀποτελεῖ μία “πειστικὴ καὶ τρομακτικὰ συναρπαστικὴ ἔκθεση μίας ὁλοκληρωτικῆς ἀπανθρωπιᾶς” ἀπὸ τὴν ὁποία, ἀκόμη καὶ ἡ ἐξορία δὲν ἀποτελοῦσε ἐγγύηση γιὰ ἀσφαλὲς καταφύγιο.
.           Γιὰ τὸν Γκόμα καὶ τὴν φρίκη ποὺ γνώρισε στὶς κομμουνιστικὲς φυλακές, γράφει στὸ ἀποκαλυπτικὸ βιβλίο του «Ὁ Ἄγνωστος Μὰρξ» (ἀγγλικὸς τίτλος: “Was Karl Marx A Satanist”? ἢ “Marx and Satan”), ὁ ἑβραϊκῆς καταγωγῆς Ρουμάνος προτεστάντης πάστορας Richard Wurmbrand (ἱδρυτὴς ἀργότερα τῆς ὀργάνωσης “Voice of the Martyrs”) ὁ ὁποῖος ἐπίσης, ὑπέφερε γιὰ τὴν πίστη του στὶς κομμουνιστικὲς φυλακὲς. (Πιὸ γνωστό του βιβλίο “Βασανισμένοι Γιὰ Τὸν Χριστό”):
.                 Τὸ νὰ συλλάβουν οἱ κομμουνιστὲς ἱερεῖς καὶ πάστορες σὰν «ἀντιεπαναστατικοὺς» μπορῶ νὰ τὸ καταλάβω. Γιατί ὅμως νὰ τοὺς ὑποχρεώνουν νὰ κάνουν τὴ Θεία Κοινωνία μὲ περιττώματα καὶ οὖρα στὶς Ρουμανικὲς φυλακὲς τοῦ Piteshti; Γιατί οἱ Χριστιανοὶ βασανίζονταν γιὰ νὰ μεταλάβουν αὐτὲς τὶς ἀκαθαρσίες σὰν Θεία Μετάληψη; (I. Cirja « Ἐπιστροφὴ ἀπ’ τὴν Κόλαση», καὶ D. Bacu «Piteshti»). Γιατί ὁ Ρουμάνος Ὀρθόδοξος ἱερέας Roman Braga, φυλακισμένος ἀπ’ τοὺς κομμουνιστὲς ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ὑπέφερε τὸ ξερίζωμα τῶν δοντιῶν του ἕνα – ἕνα μὲ σιδερένιο ἐργαλεῖο γιὰ νὰ ὑποχρεωθεῖ νὰ βλασφημήσει; Οἱ κομμουνιστὲς ἐξήγησαν σ’ αὐτόν, ὅπως καὶ σ’ ἄλλους: «Ἐὰν σᾶς σκοτώσουμε ἐσᾶς τοὺς Χριστιανούς, θὰ πᾶτε στὸν Οὐρανό. Ἀλλὰ δὲν θέλουμε νὰ στεφανωθεῖτε σὰν μάρτυρες. Πρέπει πρῶτα νὰ καταραστεῖτε τὸν Θεὸ καὶ μετὰ νὰ πᾶτε στὴν κόλαση».
.           Ὁ  Ρουμάνος κομμουνιστὴς συγγραφέας Paul Goma, φυλακισμένος ἀπ’ τοὺς ἴδιους τοὺς συντρόφους του, περιγράφει στὸ βιβλίο τοῦ «Gerla» (Gallimard, Γαλλία) μερικὰ βασανιστήρια ποὺ ἐπινόησαν οἱ κομμουνιστὲς γιὰ τοὺς χριστιανούς. Ἀνάγκαζαν ἕνα πολὺ θρῆσκο φυλακισμένο νὰ «βαφτίζεται» καθημερινὰ βάζοντας τὸ κεφάλι του σ’ ἕνα βαρέλι ὅπου οἱ φυλακισμένοι ἔκαναν τὶς ἀνάγκες τους, καὶ στὸ μεταξὺ ὑποχρέωναν τοὺς ἄλλους φυλακισμένους νὰ ψάλλουν τὴν ἀκολουθία τοῦ βαφτίσματος. Στὶς διάφορες γιορτές, καὶ ἰδιαίτερα τὴ Σαρακοστή, ὀργάνωναν βλάσφημες λειτουργίες. Ἕνας φυλακισμένος ντυνόταν μ’ ἕνα φόρεμα πασαλειμμένο μὲ περιττώματα, ἔχοντας στὸ λαιμό του ἀντὶ γιὰ τὸ σταυρὸ ἕνα φαλλό, φτιαγμένο ἀπὸ ἕνα μίγμα ἀπὸ ψωμὶ καὶ ἐντομοκτόνο. Ὅλοι οἱ φυλακισμένοι ἔπρεπε νὰ τὸν φιλήσουν καὶ νὰ ποῦν τὸ ἱερὸ τροπάριο τῶν Ὀρθόδοξων «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν».
.           Τέτοια πράγματα γινόντουσαν τουλάχιστο δύο χρόνια μὲ πλήρη ἐπίγνωση τῶν κορυφαίων ἀρχηγῶν τοῦ κόμματος.

Καὶ σημειώνει:

.           Οἱ μαρξιστὲς ὑποτίθεται ὅτι εἶναι ἄθεοι ποὺ δὲν πιστεύουν σὲ παράδεισο καὶ κόλαση. Σ’ ἐκεῖνες ὅμως τὶς ἐξαιρετικὲς περιστάσεις ὁ Μαρξισμὸς ἔβγαλε τὴν ἀθεϊστικὴ μάσκα του, ἀποκαλύπτοντας τὸ ἀληθινό του πρόσωπο, ποὺ εἶναι ὁ Σατανισμός. Οἱ κομμουνιστικοὶ διωγμοὶ ἐνάντια στὴν θρησκεία μποροῦν νὰ ἔχουν μία ἀνθρώπινη ἐξήγηση. Ἡ μανία καὶ ἡ λύσσα αὐτῶν τῶν διωγμῶν πέρα ἀπὸ κάθε λογικὸ ὅριο εἶναι σατανική.

ΠΗΓΗ: redskywarning.blogspot.gr

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ