Περί του Διδύμου του τυφλού (από το Λαυ­σα­ϊ­κόν)

Posted: Νοεμβρίου 14, 2014 at 4:44 μμ, Last Updated: Νοεμβρίου 14, 2014 at 8:07 πμ

Από το βιβλίο του π. Χαράλαμπου Νεοφύτου “Βιαστές της βασιλείας του Θεού”, που ευγενικά μας διέθεσε.

 ΠΕ­ΡΙ ΤΟΥ ΔΙ­ΔΥ­ΜΟΥ ΤΟΥ ΤΥ­ΦΛΟΥ

Α­νά­με­σα σ’ ό­λους ε­κεί­νους τους α­γί­ους, κοι­μή­θη­κε και ο Δί­δυ­μος ο τυ­φλός. Με τού­τον το θαυ­μά­σιο συ­νο­μί­λη­σα με­ρι­κές φο­ρές και μου δι­η­γή­θη­κε ό­τι α­πό τεσ­σά­ρων χρό­νων παι­δί έ­χα­σε το φως

του και γι’ αυ­τό δεν έ­μα­θε γράμ­μα­τα, μή­τε σε κα­νέ­να δά­σκα­λο δεν πα­ρα­κο­λού­θη­σε μα­θή­μα­τα. Μο­να­δι­κό δά­σκα­λο εί­χε τη συ­νεί­δη­σή του και τό­σο φω­τί­στη­κε α­πό τη Χά­ρη του πα­να­γί­ου Πνεύ­μα­τος, ώ­στε εκ­πλη­ρώ­θη­κε το ρη­τό «Κύ­ριος σο­φοί τυ­φλούς». Ε­ξη­γού­σε ό­λη την Γρα­φή λέ­ξη προς λέ­ξη· αλ­λά και στα δόγ­μα­τα της Εκ­κλη­σί­ας ­μας, ξε­πέ­ρα­σε τους δα­σκά­λους της ε­πο­χής ε­κεί­νης. Μια φο­ρά με α­νάγ­κα­σε να κά­μω προ­σευ­χή μπρο­στά του και ε­γώ το νό­μι­ζα αυ­θά­δεια να κά­νω ευ­χή ε­νώ­πιον τέ­τοι­ου με­γά­λου άν­δρα και αυ­τός μου εί­πε: «Ά­κου­ε τέ­κνο μου, ο Μ. Αν­τώ­νιος ήλ­θε τρεις φο­ρές στο κε­λί αυ­τό και με ε­πι­σκέ­φτη­κε και ό­ταν του έ­λε­γα να κά­νει προ­σευ­x­ή, πριν τε­λει­ώ­σω το λό­γο μου έ­κλι­νε τα γό­να­τα και έ­κα­νε ευ­χή.» Με τού­το έ­δει­χνε έμ­πρα­κτα ό­τι εί­ναι α­πα­ραί­τη­τη στον κα­λό­γε­ρο η υ­πα­κο­ή. Λοι­πόν τέ­κνο μου, αν θέ­λεις να α­κο­λου­θή­σεις το δρό­μο των α­γί­ων πα­τέ­ρων για τη σω­τη­ρί­α σου, μην ε­ναν­τι­ώ­νε­σαι σ’ ε­κεί­να που σε προ­στά­ζουν.

Μι­α φο­ρά, μου λέ­γει, έ­τυ­χε να συλ­λο­γί­ζο­μαι για το βα­σι­λέ­α τον ‘­Ι­ου­λια­νό τον Πα­ρα­βά­τη, πως έ­γι­νε τό­σο ά­πι­στος και τυ­ραν­νι­κό­τα­τος στους ευ­σε­βείς, και πως ε­πή­ρε και το α­ξί­ω­μα του βα­σι­λιά τέ­τοι­ος α­σε­βής άν­θρω­πος, με τού­το το λο­γι­σμό πέ­ρα­σα ό­λη τη μέ­ρα χω­ρίς να γευ­τώ τί­πο­τα. Ε­πει­δή κα­θό­μουν στο σκα­μνί μου με πή­ρε ο ύ­πνος και βλέ­πω σαν σε έκ­στα­ση, πως έ­τρε­χαν ά­σπρα ά­λο­γα με κα­βα­λά­ρη­δες που φώ­να­ζαν. να πεί­τε στο Δί­δυ­μο, που συλ­λο­γί­ζε­ται ό­τι σή­με­ρα έ­βδο­μη ώ­ρα θα­να­τώ­θη­κε ο Πα­ρα­βά­της, σή­κω και φά­γε και στεί­λε την εί­δη­ση και στον Α­θα­νά­σιο να το μά­θει και αυ­τός. Μου εί­πε ό­τι ση­μεί­ω­σε την η­μέ­ρα, την ώ­ρα και την ε­βδο­μά­δα και το μή­να και βγή­καν ό­λα α­λη­θι­νά. Ο μα­κά­ριος αυ­τός άν­θρω­πος έ­ζη­σε 85 χρό­νια και πέ­θα­νε.

Υπάρ­χουν βι­βλί­α γνω­στά σε πολ­λούς και άλ­λα σε λί­γους και με­ρι­κά σε ε­λά­χι­στους. Ένα α­πό τα λί­γο γνω­στά βι­βλί­α εί­ναι και το «Λαυ­σα­ϊ­κό», αρ­χαί­ο βι­βλί­ο του πέμ­πτου αι­ώ­να μ.Χ. Το βι­βλί­ο γρά­φτη­κε α­πό τον επί­σκο­πο Η­ρα­κλεί­δη, ό­πως δεί­χνει και το δείγ­μα σε­λί­δας που πα­ρα­θέ­του­με πιο πά­νω. Ο συγ­γρα­φέ­ας του βι­βλί­ου έ­ζη­σε 30 χρό­νια μο­να­χός και 20 χρό­νια επί­σκο­πος.
Το πε­ρι­ε­χό­με­νο του βι­βλί­ου εί­ναι μια συλ­λο­γή βι­ο­γρα­φι­ών των α­σκη­τών, αν­δρών και γυ­ναι­κών, που έ­ζη­σαν στις ά­γο­νες έ­ρή­μους της Αιγύπτου και της Πα­λαι­στί­νης και γρά­φτη­καν για το θα­λα­μη­πό­λο του αυ­το­κρά­το­ρα Θε­ο­δο­σί­ου, το Λαύ­σον τον Πραι­πό­σι­το, α­πό τον ο­ποί­ο πή­ρε και η συγ­γρα­φή, το ό­νο­μα «Λαυ­σα­ϊ­κό»

πηγή

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ