Η ΑΣΕΜΝΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ Μιὰ θανατηφόρα ἐπιδημία «Ἐὰν τὸ ἄσεµνο ντύσιµο εἶναι ἔνοχο στὸν δρόµο, εἶναι πολὺ περισσότερο ἔνοχο, ὅταν αὐτὸ παρουσιάζεται µέσα στὸν ἅγιο ναὸ τοῦ Θεοῦ».

Η ΑΣΕΜΝΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ Μιὰ θανατηφόρα ἐπιδημία

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ἀρ. τ. 2096, 01.10.14

 Ἠλ. στοιχειοθεεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: Ἡ «ἐκκοσμίκευση» ἐντοπίζεται πολλὲς φορὲς στὶς «δραστηριότητες» τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας. Δὲν εἶναι ὅμως ἔτσι, διότι ἔχει διαβρώσει τοὺς χριστιανούς. Τὸ κατωτέρω ἄρθρο ἐπισημαίνει μιὰ δυσάρεστα “ἀνεξέλεγκτη” κατάσταση (μᾶλλον χωρὶς ἐλπίδα διορθώσεως), ὄχι μόνον ἠθικῆς τάξεως ἀλλὰ καὶ πολιτιστικοῦ ἐπιπέδου! 

.                  Εἶναι ἀναμφισβήτητο γεγονὸς ὅτι ἡ σύγχρονη κοινωνία κατακλύζεται ἀπὸ σαρωτικὸ χείμαρρο ἀπρέπειας, γυμνισμοῦ καὶ ἀναισχυντίας στὴν ἐνδυμασία στὶς διαφημίσεις, στὶς εἰκόνες στὸν Τύπο, στὴν Τηλεόραση, στὸ Διαδίκτυο. Ἡ ἀνθρώπινη φύση, τὸ κατ᾽ ἐξοχὴν τέλειο αὐτὸ δημιούργημα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, εἶναι ὅ,τι ὡραιότερο στὸν κόσμο μας. Τὰ δύο φύλα, ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναίκα, ὅπως τὰ ἔπλασε ὁ Δημιουργὸς κατ᾽ εἰκόνα δική Του καὶ καθ᾽ ὁμοίωσιν, συμπληρώνουν ἄριστα τὸ ἕνα τὸ ἄλλο -ὥστε νὰ ἀποτελοῦν ἕνα ὑπέροχο σύνολο μὲ διακριτοὺς ρόλους- γιὰ τὴν ἐκπλήρωση τοῦ προορισμοῦ τους, τὴν διαιώνιση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καὶ τὴν δημιουργία πολιτισμοῦ.
.                 Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ συνιστᾶ σεβασμὸ τῆς προσωπικότητος, τῆς ἰδιαιτερότητος καὶ τῆς ἱερότητος τοῦ σώματος ἑκάστου φύλου. Ἡ φωνὴ μάλιστα τοῦ Ἀποστόλου ὅτι τὰ σώματά μας εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ Ὁποῖο ἔχουμε λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸ (Α´ Κορ. ϛ´ 19), εἶναι φωνὴ ἀληθινῆς ἀγάπης καὶ εὐθύνης πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ἰδιαίτερα γιὰ τὸ θεόπλαστο σῶμα του, διότι βοηθεῖ στὴν καλλιέργεια μιᾶς συμπεριφορᾶς καὶ ἑνὸς ἤθους γνήσιου πνευματικοῦ πολιτισμοῦ. Ἡ διαχρονικὴ αὐτὴ ἀποστολικὴ ἀλήθεια συμβάλλει στὴν καλλιέργεια εὐπρεποῦς συμπεριφορᾶς, ἰδιαίτερα στὴν γυναίκα, ποὺ εἶναι ἐκ φύσεως φιλάρεσκη καὶ αὐτάρεσκη. Βοηθεῖ καὶ τὸν ἄνδρα, ἀλλὰ πρὸ παντὸς τὴν γυναίκα στὸ θέμα τῆς ἐμφανίσεως, ἔτσι ὥστε νὰ στολίζεται, ὅπως διδάσκει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, μὲ σωφροσύνη καὶ ὄχι μὲ τὰ φιλάρεσκα πλεξίματα τῶν μαλλιῶν ἢ μὲ χρυσὰ ἢ μαργαριταρένια κοσμήματα ἢ μὲ πολυτελῆ ροῦχα (βλ. Α´ Τιμ. β´ 9). Ἂν ὁ θεοκίνητος Ἀπόστολος ζοῦσε σήμερα, θὰ προσέθετε: καὶ ὄχι μὲ τρόπο ἄσεμνο, ποὺ νὰ προκαλεῖ ἁµαρτωλοὺς λογισµοὺς καὶ πειρασµικὲς ἐπιθυµίες.
.                 Ὑπάρχουν κάποιοι κανόνες στὴ ζωή µας ποὺ ἀποτελοῦν ἀσφαλιστικὲς δικλεῖδες γιὰ τὴ συνοχή, τὴν ὀρθὴ πορεία καὶ τὴν ἀνοδικὴ πρόοδο τῆς ἴδιας τῆς κοινωνίας. Ὅταν οἱ κανόνες αὐτοὶ περιφρονοῦνται, ἐπέρχεται νοµοτελειακὰ ἡ κοινωνικὴ ἀλλοίωση καὶ ὁ ὄλεθρος. Τέτοια «βαλβίδα ἀτοµικῆς καὶ βεβαίως κοινωνικῆς ἀσφάλειας», ποὺ σήµερα ἀχρηστεύθηκε, εἶναι ἡ ἐνδυµασία ὄχι µόνο τῶν γυναικῶν ἀλλὰ καὶ τῶν ἀνδρῶν. Γι᾽ αὐτὸ ἔχουµε καὶ τὰ ἔντονα ἐκφυλιστικὰ φαινόµενα: τὴν ἀπουσία σεµνότητας καὶ αἰδοῦς καὶ τὴν προβολὴ ἀναίδειας καὶ ἀναισχυντίας.
.            Ὀρθῶς ὁ Πλάτων ἔλεγε: «θεωρῶ χαµένο ἐκεῖνον ποὺ ἔχασε τὴν αἰδώ» (τὴν ἐντροπή). Ὁ Σωκράτης δίδαξε: «ὅποιος δὲν σέβεται τὴν αἰδώ, πρέπει νὰ τιµωρεῖται µὲ τὴν µεγαλύτερη τῶν ποινῶν, διότι αὐτὸ θεωρεῖται ἀσθένεια τῆς πόλεως». Ὁ δὲ Ἀριστοτέλης νουθετοῦσε τὸν µαθητή του Μέγα Ἀλέξανδρο µἐ τὰ ἑξῆς λόγια: «τὸ χρῶµα τῆς ἐντροπῆς (τὸ ἐρυθρὸ) εἶναι τὸ ὡραιότερο χρῶµα».
.                 Μὴν ξεχνᾶµε ὅτι ἡ αἰδὼς προστατεύει τὴν ἁγνότητα, ὅπως τὰ φύλλα τοὺς καρπούς. Ἡ αἴσθηση τῆς ἐντροπῆς εἶναι ἡ πρώτη ἄµυνα ἔναντι τῆς ἠθικῆς πτώσεως. Ἡ σεµνότητα στὴν ἐµφάνιση προστατεύει τὴν γυναίκα καὶ προφυλάσσει τοὺς ἄνδρες ἀπὸ τὸν πειρασµὸ τῶν ἁµαρτωλῶν βλεµµάτων καὶ κλίσεων. Εἶναι χαρακτηριστικὸ τὸ παράδειγµα τοῦ πολυάθλου Ἰώβ, ὁ ὁποῖος εἶχε θέσει νόµο καὶ κανόνα στὰ µάτια του νὰ µὴ παρασύρονται ἀπὸ τὰ ἁµαρτωλὰ βλέµµατα (βλ. Ἰὼβ λα´ [31] 1). Δηλαδή, αὐτὸ ποὺ νοµοθέτησε αἰῶνες ἀργότερα ὁ Χριστός, ὁ Ἰὼβ τὸ τηροῦσε µὲ ἀκρίβεια. Παιδαγωγοῦσε τὰ µάτια του, σηµειώνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστοµος, στὸ νὰ µὴ περιεργάζονται τὸ γυναικεῖο κάλλος. Διατηροῦσε καθαρὸ τὸ βλέµµα του, γιὰ νὰ διατηρεῖ καθαρὴ τὴν καρδιά του (Εἰς τὸν µακάριον Ἰώβ, κεφ. 31, 1, PG 64,653D).
.             Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος µᾶς βεβαιώνει: «καλὸν ἄνθος ἡ αἰδὼς» (Ἠθικά, 637, 4). Ὁ δὲ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστοµος διδάσκει ὅτι, ἐπειδὴ ὁ ἅγιος φόβος, δηλαδὴ ὁ βαθὺς σεβασµὸς πρὸς τὸν Θεό, δὲν µᾶς ἀνεχαίτιζε, ὁ Δηµιουργὸς «ἐνέσπειρε τὴν αἰδὼ» στὴν φύση µας (PG 62, 210). Ἕνεκα τῆς αἰδοῦς ντυνόµαστε σεµνὰ προφυλάσσοντας τὸν ἑαυτό µας ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄλλους ἀπὸ τὴν φιληδονία, καὶ δὲν σκανδαλίζουµε τοὺς συνανθρώπους µας. Ἡ ἀναισχυντία, ἡ γύµνια, κάνουν τὴ µάχη κατὰ τῆς ἀµαρτίας, ποὺ ποτὲ δὲν ἦταν εὔκολη, πολὺ δύσκολη, διότι µολύνεται ὄχι µόνο τὸ βλέµµα ἀλλὰ καὶ ὁ λογισµός. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ Δαβὶδ µἐ ἕνα µόνο ἀπρόσεκτο βλέµµα ὁδηγήθηκε σὲ δυὸ φοβερὰ ἁµαρτήµατα: τὸν φόνο καὶ τὴν µοιχεία.
.         Ἀλλ᾽ ἐὰν τὸ ἄσεµνο ντύσιµο εἶναι ἔνοχο ἔξω, στὸν δρόµο, εἶναι πολὺ περισσότερο ἔνοχο, ὅταν αὐτὸ παρουσιάζεται µέσα στὸν ἅγιο ναὸ τοῦ Θεοῦ. Ὁ σεβασµὸς στὸν ἱερὸ χῶρο πρέπει νὰ δεικνύεται κατ᾽ ἐξοχὴν µἐ τὴν σεµνότητα τῆς ἐνδυµασίας µέσα στὸν ναό. Μὲ τὴν σεµνὴ ἐµφάνιση µέσα στὸν ναὸ ἐκφράζουµε τὴν γνήσια ἀπόδοση τιµῆς στὸν Θεό, σεβασµοῦ στὴν ἱερότητα τοῦ χώρου καὶ τὴν βούλησή µας τίποτε τὸ πειρασµικὸ καὶ ἁµαρτωλὸ νὰ µὴ προβάλλουµε στοὺς συνεκκλησιαζοµένους µας.
.          Εἶναι ὕβρις, θράσος, νὰ εἰσέρχεται κανεὶς µὲ ἄσεµνο ντύσιµο στὸ ναό, στὴν Ἁγία Τράπεζα τοῦ ὁποίου εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, καὶ τὴν ὁποία περιστοιχίζουν ὄχι µόνον οἱ ἱερεῖς ἀλλὰ καὶ οἱ ἅγιοι ἄγγελοι! Αὐτοὶ ἀπὸ βαθύτατο σεβασµὸ µὲ τὶς φτεροῦγες τους κατακαλύπτουν τὰ πρόσωπα καὶ τὰ πόδια τους, σύµφωνα µὲ τὸ ὅραµα ποὺ εἶδε ὁ Προφήτης Ἠσαΐας. Εἶναι θράσος µὲ ἄσεµνη ἐνδυµασία νὰ ἀτενίζουµε τὸ πανάγιο Πρόσωπο τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, τὸ πάναγνο πρόσωπο τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν. Εἶναι ἐσχάτη ὕβρις νὰ πλησιάζουµε τὸ Ἅγιο Ποτήριο γιὰ νὰ κοινωνήσουµε τὸν Χριστὸ ντυµένοι προκλητικά! …
.             Ἐπιτέλους ἂς τὸ ἐννοήσουµε: ἡ σεµνότητα εἶναι µεγάλη ἀρετή, εἶναι πολιτισµὸς καὶ ὄχι ἀναχρονισµός. Ἡ σεµνότητα τῶν γυναικῶν ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ ἰσχυρὰ ὅπλα, µὲ τὰ ὁποῖα ὁ Χριστιανισµὸς κατέλυσε τὴν ἀναίσχυντη εἰδωλολατρία. Σήµερα ποὺ ἡ διαφθορὰ καὶ ἡ ἀναισχυντία ὀργιάζουν, ἀπαιτεῖται ὀµολογία πίστεως ὄχι µόνο µἐ τὸ δογµατικὸ καὶ κατηχητικὸ κήρυγµα ἀλλὰ καὶ µἐ τὸ σεµνὸ ἦθος ὅλων µας. Οἱ Χριστιανοί, µάλιστα δὲ οἱ γυναῖκες, ἄµεµπτοι στὴν ὅλη συµπεριφορά τους, πρέπει νὰ φαίνονται ὡς φωτεινὰ ἀστέρια µέσα στὸν σκοτεινὸ κόσµο µας (βλ. Φιλιπ. β´ 15).
.         Ἂς ἐνθυµοῦνται ὅτι τὶς ψυχὲς ποὺ τυχὸν θὰ καµφθοῦν ἀπὸ τὸ ἄσεµνο ντυσιµό τους, θὰ τοὺς τὶς ζητήσει ὁ Θεὸς κατὰ τὴν ἠµέρα τῆς Κρίσεως.

ΠΗΓΗ:    ΚΛΙΚ