«ΤΑ ΜΟΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΠΟΥ ΘΥΜΟΤΑΝ, ΗΤΑΝ ΤΟ “ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ”» (Ἡ ἀπώλεια τῆς γλώσσης ἰσοδυναμεῖ μὲ γενοκτονία)

[…] Ἡ κα Θεία Χάλο (βλ. σχετ.: Η «ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΟΡΕΙΑ» ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΣ ΓΙΑΓΙΑΣ-“ΘΡΥΛΟΥ” (Σάνο Χάλο: “Οὔτε Κἂν τὸὌνομά Μου”) ὑπενθύμισε τὴν ἱστορία τῆς μητέρας της, ποὺ δεκάχρονο κορίτσι μαζὶ μὲ τὴν οἰκογένεια τῆς ἐκτοπίστηκε ἀπὸ τὸ χωριό της Ἅγιος Ἀντώνιος τῆς Κερασούντας καὶ βρέθηκε στὶς πορεῖες θανάτου. Ἡ κα Θεία Χάλο εἶπε: «ὅταν ἤμουνα παιδὶ ἄκουγα ὅτι εἴμαστε “Ρούμ”, ὅμως δὲν ἤξερα τίποτα γιὰ τὴν καταγωγή μου. Μὲ τὴν ἀπώλεια τῆς κοινότητας, κυρίως ὅμως μὲ τὴν ἀπώλεια τῆς γλώσσας, ποὺ εἶναι ἄμεσες ἀπόρροιες τῆς γενοκτονίας, δὲν ξέρεις ποῦ ἀνήκεις. Ἔτσι, ἔπρεπε νὰ ἐπινοήσουμε ἐκ νέου τὸ παρελθόν μας». (Σχόλιο «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.: «Ἡ ἀπώλεια τῆς γλώσσα εἶναι ἀπόρροια τῆς Γενοκτονίας», ἀλλὰ καὶ ἀντιστρόφως ἡ μεθοδευμένη ἀπώλεια τῆς γλώσσας ΣΥΝΙΣΤΑ καὶ ΠΡΟΚΑΛΕΙ μιὰ ΝΕΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ. Εὖγε στοὺς Ἐργολάβους τῆς Ἀλλοτριώσεως. Αὐτοὺς ποὺ κατὰ συρροὴν ψεύδονται, ἐξαπατοῦν καὶ τοὺς ὁποίους ὁ λωβοτομημένος Λαὸς θὰ πάει νὰ ψηφίσει σὲ λίγες μέρες.)
.          Στὴν συνέχεια μνημόνευσε τὰ λόγια της μητέρας της, ἡ ὁποία, ὅταν ἀφηγεῖτο τὴν μαρτυρικὴ πορεία της πρὸς τὸ ἄγνωστο ἔνιωθε ὅτι εἶχε μαζί της τὸν Θεό. Ἡ κα Θεία Χάλο στὴν ἀρχὴ ἀπέδιδε διάφορα γεγονότα ποὺ συνέβησαν στὴν μητέρα της, στὶς συμπτώσεις. Ὅμως ὅσο μάθαινε περισσότερα, πείσθηκε καὶ ἡ ἴδια ὅτι εἶχε δίκιο ἡ μητέρα της, πὼς ἦταν προορισμένη νὰ ζήσει γιὰ νὰ εἶναι ὁ μάρτυρας τῆς γενοκτονίας.
.           Εἶπε ὅτι, ὅταν ὑποσχέθηκε στὴ μητέρα της νὰ τὴν πάει στὸ σπίτι της στὸ χωριό, δὲν πίστευε καὶ ἡ ἴδια ὅτι συνέβαινε αὐτό. Τὸ ταξίδι τους στὸν Πόντο καὶ ἡ ἀναζήτηση τῆς χαμένης ἑστίας ἦταν ἕνα οὐράνιο σημεῖο κατὰ τὴν κα Χάλο.
.         Ἕνα ἄλλο στοιχεῖο τοῦ μεγαλείου ψυχῆς ποὺ χαρακτηρίζει τὴν γιαγιὰ τοῦ Πόντου ἀναδείχθηκε ἀπὸ τὰ λόγια τῆς Θεία Χάλο. Ὅπως εἶπε ἡ μητέρα τους δὲν τοὺς μεγάλωσε μὲ μίσος. Ἂν συνέβαινε κάτι τέτοιο θὰ εἶχε κηλιδωθεῖ ἡ μνήμη μὲ αὐτὸ τὸ συναίσθημα. Παρ’ ὅτι ἦταν παιδί, ὅταν ἔζησε τὴν τραγωδία τοῦ ἐκτοπισμοῦ, ἤξερε νὰ διακρίνει μεταξὺ λαοῦ καὶ κυβερνώντων, πρόσθεσε ἡ κα Χάλο.
.           Τελειώνοντας εἶπε, εἴμαστε περήφανες ποὺ ἀνήκουμε καὶ ἐπίσημα στὴν κοινότητα ποὺ ἀνήκουμε καὶ ἀπὸ τὴν ὁποία ἀποσπαστήκαμε βίαια. Ὁλοκλήρωσε τὴν συγκινητικὴ ὁμιλία της μὲ τὰ λόγια «…Εἶμαι Πόντια, εἶμαι Ἑλληνίδα».
.           Ὅπως εἶχε ἀναφέρει ἡ κα Χάλο ἡ μητέρα της τὰ μόνα ἑλληνικὰ ποὺ θυμόταν ἦταν ἡ προσευχή: «Πάτερ ἡμῶν…». Γι’ αὐτὸ ἐπικράτησε συγκίνηση στὴν αἴθουσα ὅταν ἡ Σάνο Χάλο ζήτησε νὰ πεῖ τὴν προσευχὴ πρὶν τὴν ἔναρξη τοῦ γεύματος. Νὰ σημειώσουμε ὅτι ἡ Σάνο καὶ ἡ Θεία Χάλο δὲν ὁμιλοῦν ἑλληνικά. (Σχόλιο «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.: Μέσα στὶς λίγες λέξεις τοῦ “Πάτερ ἡμῶν” διαφυλάχθηκε ἡ ἑλληνικὴ αὐτοσυνειδησία. Εὖγε λοιπὸν καὶ στοὺς θιασῶτες τῆς ἀντικαταστάσεως τῶν (ἑλληνικῶν) λειτουργικῶν κειμένων μὲ  μεταφρασμένα. Εὖγε τους , διότι ἔτσι, ἐκτὸς τῶν ἄλλων «καλῶν», στηρίζουν τοὺς Μεγαλοεργολάβους τῆς Ἀλλοτριώσεως.)

 SANO-ΕΥΘΥΜΙΑ HALO: “ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΜΟΥ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ”

Τοῦ ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ

.           “Οἱ Τοῦρκοι μοῦ ὀφείλουν μία πολὺ μεγάλη, πραγματικὰ μεγάλη συγγνώμη. Οὔτε κἂν μία μικρὴ συγγνώμη, ἀλλὰ μία μεγάλη συγγνώμη, ποὺ πῆραν μακριά μου ὅλους ὅσους ἀγαποῦσα. Ὅ,τι εἶχα. Εἴχαμε τὴ γῆ μας, τὰ ζῶα μας, τὶς ἀγελάδες μας, τὶς κότες μας, εἴχαμε τὶς δουλειές μας, καὶ ὅμως μᾶς ἔκαναν νὰ πεθάνουμε στὸ δρόμο. Αὐτὸ ποὺ ἔκαναν ἦταν θηριῶδες, νὰ καταστρέψουν οἰκογένειες καὶ περιουσίες. Δὲν θὰ μποροῦσα ποτέ μου νὰ ξεχάσω. Θέλω νὰ θυμᾶμαι τὴν οἰκογένειά μου. Ἀλλιῶς θὰ ἦταν σὰ νὰ ξεχνοῦσα τοὺς ἀνθρώπους μου. Δὲν θὰ τὸ κάνω ποτὲ αὐτό.” Αὐτὰ εἶχε δηλώσει τὸ 2001 ἡ Sano Halo σὲ μία συνέντευξή της στὸ περιοδικὸ “Πανσέληνος”.
.           Ἡ 100χρονη σήμερα Sano -Εὐθυμία ἦταν τὸ ἑλληνικό της ὄνομα- εἶναι ἡ μόνη ποὺ ἐπέζησε ἀπὸ τὴν οἰκογένειά της ποὺ ἐκτοπίστηκε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀντώνιο τῆς Κερασούντας στὸ ἐσωτερικό τῆς Ἀνατολίας. Δεκάχρονο κορίτσι βρέθηκε ὁλομόναχο στὸ Χαλέπι τῆς Συρίας, ὅπου τὴν περιέθαλψε μία οἰκογένεια Ἀσσυρίων. Παντρεύτηκε ἕναν Ἀσσύριο, μὲ τὸν ὁποῖο μετανάστευσε στὴν Ἀμερικὴ τὸ 1925.
.         Ἡ τραγική της ἱστορία ἔγινε γνωστὴ μὲ τὸ βιβλίο “Not even my name” καὶ ὑπότιτλο “From a death march in Turkey to a new home in America. A young girl’s true story of genocide and survival.” (“Οὔτε κἂν τὸ ὄνομά μου. Ἀπὸ τὴν πορεία θανάτου στὴν Τουρκία σὲ ἕνα νέο σπίτι στὴν Ἀμερική. Ἡ ἀληθινὴ ἱστορία τῆς Γενοκτονίας καὶ τῆς ἐπιβίωσης ἑνὸς μικροῦ κοριτσιοῦ.) Τὸ βιβλίο γράφτηκε ἀπὸ τὴν κόρη της Thea Halo, ἐκδόθηκε τὸ 2000 ἀπὸ ἕνα μεγάλο ἐκδοτικὸ οἶκο τῶν ΗΠΑ καὶ ἔγινε σύντομα μπέστ σέλερ. Ἡ δημοσιογράφος Ὄλγα Τσαντήλα ἔγραψε τὰ ἑξῆς γιὰ τὸ βιβλίο καὶ τὴ συγγραφέα: “Ἡ ἱστορία τῆς 90χρονης σήμερα Sano Halo θὰ παρέμενε ἄγνωστη, ἂν δὲν ἀποφάσιζε ἡ ζωγράφος Thea νὰ τὴν γράψει καὶ νὰ ἐπιτύχει τὴν ἔκδοσή του ἀπὸ τὸν ἐκδοτικὸ κολοσὸ τῶν ΗΠΑ “Picador” τῆς St. Martin‘s Press. Τὸ βιβλίο ἔγινε μπεστ σέλερ, πῆρε ἐξαιρετικὲς κριτικές, ἐπιστολὲς συμπεράστασης καὶ ὁρισμένες διαμαρτυρίες. Ἡ συγγραφέας καὶ ἡ μητέρα της ἀγκαλιάστηκαν μὲ θέρμη ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ ἄρχισαν νὰ δίνουν ὁμιλίες καὶ διαλέξεις, ἐνῶ ὁ κυβερνήτης τῆς Νέας Ὑόρκης βράβευσε τὴ Sano Halo γιὰ τὸ κουράγιο της καὶ τὸ ὅραμά της.”

 

.           Ἡ ἔκδοση τοῦ συγκεκριμένου βιβλίου ἔχει ἐξαιρετικὴ σημασία. Καταρχάς λόγῳ τῆς λογοτεχνικῆς πληρότητας. Ἐπιπλέον, γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἀμερικὴ μία ἔκδοση, ποὺ δὲν προέρχεται ἀπὸ τοὺς κύκλους τῆς ἑλληνοαμερικανικῆς κοινότητας, μίλησε ἀνοιχτὰ γιὰ τὴν πολιτικὴ γενοκτονιῶν ποὺ ἀκολούθησαν οἱ τουρκικὲς κυβερνήσεις. Παρότι ἀναφέρεται κυρίως στὴ γενοκτονία τοῦ ποντιακοῦ ἑλληνισμοῦ, ἐν τούτοις ἔχει ἐκτεταμένες ἀναφορὲς γιὰ τὴ γενοκτονία τοῦ συνόλου τῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τῆς Ἀνατολίας.

.             Ἡ ἑλληνικὴ ἔκδοση κυκλοφόρησε τὸ 2000 ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Γκοβόστη. Ὁ τίτλος τοῦ βιβλίου εἶναι “Οὔτε τὸ ὄνομά μου” καὶ ὑπότιτλο: “Γενοκτονία καὶ ἐπιβίωση. Μία ἀληθινὴ ἱστορία τοῦ Πόντου”. Μεταφράστρια ἡ Μαρίνα Φράγκου […]

ΠΗΓΗ: kars1918.wordpress.com

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ