ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΠΤΩΧΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ; (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος) «Στὴ συνάντηση τῶν Ἱεροσολύμων οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων φαίνονταν ὡς οἱ πτωχοὶ καὶ ἄσημοι συγγενεῖς πλούσιου καὶ ἰσχυροῦ ἡγεμόνα, ποὺ ἔκαναν τὸ πᾶν γιὰ νὰ τοῦ δείξουν τὴ χαρά τους ποὺ τοὺς τίμησε μὲ τὴν, ἔστω στιγμιαία, προσοχή του»

Νοιώθουμε πτωχοὶ συγγενεῖς;

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.             Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στοὺς Ἁγίους Τόπους ἔλαβε τέλος. Τὸ πρώην ὑψηλὸ στέλεχος τοῦ τάγματος τῶν Ἰησουιτῶν προετοίμασε ἄριστα τὴν ἐπίσκεψή του καὶ πέτυχε νὰ στείλει ἀνὰ τὸν κόσμο μηνύματα θετικὰ γιὰ τὸν ἴδιο καὶ τὴν ὑπ’ αὐτὸν ἐκκλησία. Ἡ ἐπίσκεψή του εἶχε κυρίως πολιτικὸ καὶ ἐπικοινωνιακὸ χαρακτήρα. Θέλησε νὰ εὐχαριστήσει ὅλους, Ἰορδανούς, Παλαιστίνιους καὶ Ἰσραηλινούς. Οἱ σὲ βάρος του διαδηλώσεις ἦσαν μεμονωμένες καὶ πνίγηκαν στὴ γένεσή τους. Τὸ κύριο, ποὺ πέτυχε, ἦταν μελλοντικὰ νὰ συναντηθοῦν στὸ Βατικανὸ ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ὁ ἡγέτης τῆς Παλαιστινιακῆς Ἀρχῆς καὶ ἀπὸ κοινοῦ νὰ «προσευχηθοῦν ὑπὲρ τῆς εἰρήνης»! Ἄλλη δηλαδὴ μία παράσταση, ποὺ θὰ ἔχει τὸ ρόλο τοῦ πρωταγωνιστῆ…
.             Στὰ πλαίσια τῶν καλὰ μελετημένων ἐνεργειῶν του ὁ Πάπας συνέφαγε στὴ Βηθλεὲμ μὲ πτωχὲς χριστιανικὲς οἰκογένειες, ἐπισκέφθηκε τὸ τεῖχος ποὺ ἔχουν ἀνεγείρει οἱ Ἰσραηλινοί, ἱκανοποιώντας τοὺς Παλαιστινίους, ἐπισκέφθηκε τὸ Μνημεῖο τοῦ Ὁλοκαυτώματος, τὸ Μνημεῖο κατὰ τῆς τρομοκρατίας καὶ τὸν Ἀρχιραββίνο τοῦ Ἰσραήλ, ἱκανοποιώντας τοὺς Ἰσραηλινούς, ἐπισκέφθηκε τοὺς Ἰμάμηδες στὸν χῶρο τους, στὴν Πλατεία τῶν Τεμενῶν, καὶ εἰσῆλθε ἀνυπόδητος στὸ ἐκεῖ Τέμενος μὲ τὸν χρυσὸ θόλο καθὼς καὶ στὸ τέμενος Ἂλ Ἀκσά, μὲ τὸν ἀσημένιο θόλο, ἱκανοποιώντας τοὺς Σουνίτες Μουσουλμάνους, ἐπισκέφθηκε τὸ τεῖχος τῶν δακρύων, ἱερὸ τόπο προσευχῆς τῶν Ἑβραίων, ἱκανοποιώντας τοὺς φανατικούς τους, φίλησε τὰ χέρια τῶν ἐπιζησάντων ἀπὸ τὰ ναζιστικὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ὡς μία ἔνδειξη ἀλλαγῆς στάσης, σὲ σχέση μὲ ἐκείνη ποὺ τήρησε ὁ Πάπας Πίος   ΙΒ´ ἔναντι τῶν ναζιστικῶν θηριωδιῶν, ἱκανοποιώντας τοὺς Σιωνιστές….

Τὸ ἐκκλησιαστικὸ μέρος τῆς ἐπίσκεψης

.             Ὁ Πάπας στοὺς Ἁγίους Τόπους συναντήθηκε καὶ μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο καὶ τοὺς χριστιανοὺς ἡγέτες, ποὺ ἔχουν ἕδρα τὰ Ἱεροσόλυμα. Ὁ Ποντίφικας, μὲ τὸν τρόπο του, πρόβαλε τὸν ἡγετική του θέση μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν, ἔχοντας τὴ συνδρομὴ τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Κατὰ τὴν ἀγγλικὴ ἐφημερίδα «The Guardian» ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἔκαμε τὴν πρόταση στὸν Πάπα νὰ συναντηθοῦν στὰ Ἱεροσόλυμα, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως 50ετίας ἀπὸ τὴ συνάντηση τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα μὲ τὸν Πάπα Παῦλο ϛ´, ποὺ πάντως εἶχε γίνει μήνα Ἰανουάριο… Ὁ Πάπας ἀξιοποίησε ὑπέρ του τὴν πρόσκληση. Ἀντίθετα ἀπὸ τὴ σκέψη τοῦ κ. Βαρθολομαίου γιὰ τὴ συνάντηση στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ τὸ πῶς ἐκεῖνος τὴν ἀνέμενε, ὁ Πάπας περιόρισε στὸ ἐλάχιστο τὸν χρόνο τῶν συναντήσεών τους καὶ τὶς κατέστησε, πραγματικὰ καὶ ἐπικοινωνιακά, παρεμπίπτουσες στὸ 3ήμερο πρόγραμμά του. Ἡ ἴδια ἡ συνάντησή τους ἐλάχιστα καλύφθηκε ἀπὸ τὰ διεθνῆ ΜΜΕ.
.             Τὸ θέμα γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους βεβαίως δὲν εἶναι τί ἔκανε ὁ Πάπας, ἀλλὰ οἱ Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως καὶ Ἱεροσολύμων. Ὁ Κωνσταντινουπόλεως, μὲ ὅσα ἐπικοινωνιακὰ μέσα διέθετε, θέλησε νὰ προβάλει μέχρι ὑπερβολῆς τὴ συνάντησή του μὲ τὸν Πάπα ὡς «ἱστορικὸ γεγονός», ὡς τὸ κύριο θέμα τῆς ἐπίσκεψης τοῦ Ποντίφικα στοὺς Ἁγίους Τόπους, ὡς τὸ ἐφαλτήριο «προώθησης τῆς ἕνωσης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὴ Λατινικὴ καὶ τὴ συμμετοχὴ ὅλων στὴ Θεία Κοινωνία». Ἐπίσης μίλησε μὲ ἔντονο συναίσθημα πρὸς τὸν Πάπα καὶ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, τονίζοντας συχνὰ τὴν «ἀγάπη» ποὺ ἔχει πρὸς αὐτούς. Ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ στείλει μήνυμα στὸν Πάπα, τὴν παραμονὴ τῆς συνάντησής τους, στὸ ὁποῖο ἔγραψε: « Ἀδελφέ μου, ἀνυπομονῶ νὰ σὲ δῶ αὔριο στὴν Ἱερουσαλήμ»…
.             Ὁ ἀπροκάλυπτος οἶστρος «ἀγάπης» τῶν Φαναριωτῶν πρὸς τὸν Πάπα καὶ τὸ πάθος τους γιὰ «ἕνωση» -διάβαζε ὑποταγὴ στὴν Παπικὴ ἐκκλησία- ἀναβιώνει τοὺς ἐφιάλτες τῆς πρὸ τῆς Ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐποχῆς καὶ τῶν ἑνωτικῶν Πατριαρχῶν Μητροφάνους (1440-1443) καὶ Γρηγορίου Μάμμαντος (1445-1450). Οἱ ὑπερβολικὲς συναισθηματικὰ ἐκδηλώσεις πρὸς τὸν Πάπα ὁδηγοῦν σὲ ἀπάρνηση τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ εἰδικότερα τῶν Ἁγίων Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Ὅλοι, ποὺ καταδίκασαν τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς κακοδοξίες τῶν Λατίνων δὲν εἶχαν ἀγάπη; Δὲν ἤξεραν τὰ περὶ ἀγάπης καὶ ἑνότητας τῶν χριστιανῶν χωρία τῆς Καινῆς Διαθήκης;… Τώρα ὅλα αὐτὰ ἀνακαλύφτηκαν;… Ὁ κ. Βαρθολομαῖος ψυχικὰ ἔδειχνε τόσο κοντὰ στὸν Πάπα, ὥστε στὶς συναντήσεις του μὲ τοὺς ἡγέτες Ἰσραὴλ καὶ Παλαιστίνης ποὺ ἀκολούθησαν αὐτὲς τοῦ ἡγεμόνος τοῦ Βατικανοῦ «ἐξέφρασε τὴ χαρά του ποὺ ἀποδέχθηκαν τὴν πρόσκληση τοῦ ἀδελφοῦ του Φραγκίσκου νὰ μεταβοῦν στὸ Βατικανὸ καὶ νὰ ἀνταποκριθοῦν στὴν πρωτοβουλία του γιὰ εἰρήνευση στὴν περιοχή». Μὲ τὴ λογικὴ αὐτὴ δὲν ἀποκλείεται ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἀργότερα νὰ προτείνει τὸν Πάπα γιὰ τὸ Βραβεῖο Νόμπελ Εἰρήνης…
.             Στὴ συνάντηση τῶν Ἱεροσολύμων οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων φαίνονταν ὡς οἱ πτωχοὶ καὶ ἄσημοι συγγενεῖς πλούσιου καὶ ἰσχυροῦ ἡγεμόνα, ποὺ ἔκαναν τὸ πᾶν γιὰ νὰ τοῦ δείξουν τὴ χαρά τους ποὺ τοὺς τίμησε μὲ τὴν, ἔστω στιγμιαία, προσοχή του. Οἱ ἐπικοινωνιακοὶ παράγοντες τοῦ Φαναρίου θέλησαν νὰ προβάλουν ὅτι ὁ Πάπας τιμᾶ καὶ σέβεται τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι τοῦ φίλησε τὸ χέρι καὶ τοῦ ἔδωσε τὴν προτεραιότητα κατὰ τὴν εἴσοδό τους στὸν Πανάγιο Τάφο. Λέγοντας αὐτὰ προβάλλουν τὸν Πάπα, ποὺ ἐπειδὴ εἶναι «ὁ διάδοχος τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου καὶ βικάριος τοῦ Χριστοῦ» ταπεινοφρονεῖ καὶ φιλάει τὰ χέρια τῶν παιδιῶν, τῶν θυμάτων τοῦ ναζισμοῦ καὶ τοῦ Πατριάρχη καὶ κάποτε τοῦ δίνει καὶ τὸ προβάδισμα…
.             Τὸ Φανάρι δὲν ἔχει κανένα λόγο νὰ ἐντυπωσιάζεται ἀπὸ τὴν ἰσχὺ τοῦ Πάπα, οὔτε νὰ τὴν ζηλεύει. Δὲν ἔχουν κανένα λόγο τὰ προσκείμενα σ᾽ αὐτὸ ἐπικοινωνιακὰ μέσα νὰ ἀναφέρουν ἀνακρίβειες, ὅπως ὅτι ὁ Πατριάρχης εἶναι «ὁ πνευματικὸς ἡγέτης 300 ἑκατομμυρίων χριστιανῶν Ὀρθοδόξων». Τὸ Φανάρι ἀπὸ μόνο του καὶ μὲ τὶς 2000 ψυχές, ποὺ εἶναι τὸ ποίμνιό του, ἔχει τὴ μοναδικὴ καὶ αἰώνια πνευματικὴ καὶ ἐκκλησιαστική του ἀξία καὶ προσφορά, καὶ τὴν πρώτη θέση τιμῆς, σεβασμοῦ καὶ ἀγάπης μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ὄχι μόνο.
.             Στὶς προσπάθειες τοῦ Φαναρίου γιὰ τὴν προώθηση τῆς ἕνωσης τῶν Παπικῶν μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους περιλαμβάνεται καὶ τὸ Β΄ Διεθνὲς Ἐπιστημονικὸ Συνέδριο, τὸ ὁποῖο διοργανώνεται ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στὴν Ἱ. Μονὴ Βλατάδων, στὴ Θεσσαλονίκη, τὴν 27η καὶ 28η λήγοντος Μαΐου. Συνδιοργανωτὲς ἡ Μονὴ Βλατάδων, τὸ Τμῆμα Θωμᾶ Ἀκινάτη τῆς Ποντιφικικῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Μεσημβρινῆς Ἰταλίας καὶ τὸ Πατριαρχικὸ Ἵδρυμα Πατερικῶν Μελετῶν. Τίτλος του «…Ἵνα ὑμεῖς ὑπάγητε καὶ καρπὸν φέρητε (Ἰωάν. ιε´ 16), μὲ ὑπότιτλο «Ὁ διάλογος τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀλήθειας μεταξὺ Ρωμαιοκαθολικῶν καὶ Ὀρθοδόξων 50 χρόνια μετὰ τὴν πρώτη συνάντηση τοῦ Πάπα Παύλου τοῦ ϛ΄ μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα τὸν Α΄ στὰ Ἱεροσόλυμα». Πολλοὶ εἰσηγητὲς ἀπὸ τοὺς Λατίνους καὶ ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Μακάριος Γρινιεζάκης καὶ οἱ πανεπιστημιακοὶ Γ. Μαρτζέλος, Ἀντ. Παπαδόπουλος καὶ Γρ. Λιάντας. Πρόεδρος τοῦ Συνεδρίου ὁ Ἐπίσκοπος Ἀμορίου Νικηφόρος καὶ μέλος τῆς ἐπιστημονικῆς ἐπιτροπῆς ὁ Μητροπολίτης Προύσης Ἐλπιδοφόρος.
.             Ἡ Ἱστορία πάντως ἀποδεικνύει ὅτι στὴν πράξη δὲν εἶναι καθόλου εὔκολη ἡ ὑλοποίηση ἑνωτικῶν ἐπιθυμιῶν καὶ μεθοδεύσεων. Στὴν πρὸ τῆς Ἁλώσεως ἐποχὴ οἱ Πατριάρχες Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καὶ Ἱεροσολύμων μὲ σύνοδό τους στὰ Ἱεροσόλυμα, τὸ 1443, ἀποκήρυξαν τὴν ψευδοένωση τῆς Φλωρεντίας καὶ ἀποδοκίμασαν τὴν ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Μητροφάνη προτίμηση ἑνωτικῶν γιὰ τοὺς χηρεύοντες ἐπισκοπικοὺς θρόνους. Καὶ τώρα θὰ βρεθοῦν Πατριάρχες, Προκαθήμενοι Ἐκκλησιῶν καὶ ἀρχιερεῖς ποὺ θὰ συνεχίσουν τὴν Παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ δὲν θὰ ἐπιτρέψουν παρεκκλίσεις ἀπὸ αὐτήν.
.             Ὡς πρὸς τὴ στάση τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων πρέπει νὰ ἐπισημανθεῖ ὅτι ἔκανε αἰσθητὴ τὴν παρουσία του, μόνο μὲ τὴ σύντομη καὶ τυπικὴ προσφώνησή του στὴ συνάντηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν μὲ τὸν Πάπα. Στὸν κ. Βαρθολομαῖο καὶ στὴν προσφώνησή του σημείωσε πάντως ὅτι τὸν συνοδεύει – ὡς οἰκεῖος Πατριάρχης – στὴ συνάντησή του μὲ τὸν Πάπα. Ὅμως τὸ πρόγραμμα δὲν τὸν εὐνοοῦσε, οὔτε ἡ ἐθιμοτυπία, ὅπως τὴν ἐπέβαλαν οἱ Παπικοί. Ὁ κ. Θεόφιλος, ἑκὼν ἄκων, στὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα ἀποδέχθηκε τὸ ρόλο τοῦ πτωχοῦ καὶ ἄσημου συγγενοῦς τῶν Λατίνων.
.             Μία ἄλλη διάσταση τῆς συνάντησης στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ τοῦ Συνεδρίου στὴ Θεσσαλονίκη εἶναι τὸ ποιὸς πληρώνει τὶς μεγάλες δαπάνες τῶν ὁδοιπορικῶν καὶ τῆς διαμονῆς δεκάδων ἀνθρώπων τοῦ Φαναρίου. Ἐλπίζεται νὰ μὴν εἶναι ὁ δεινοπαθῶν ἑλληνικὸς λαός.-

ΠΗΓΗ: