Άγγλος πρέσβης χαρακτηρίζει ανιστόρητους τους δημοσιογράφους που καλύπτουν το Ουκρανικό

Last updated on March 2nd, 2014

 O ΠΡΩΗΝ ΠΡΕΣΒΗΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ (1988-92) RODRIC BRAITHWAITE, ΜΕ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ INDEPENDENT ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΤΟΥΣ ΒΡΕΤΑΝΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΟΤΙ ΔΙΑΚΑΤΕΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΡΟΘΕΣΗ ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ

Δ.Πορφύρης/Π.Σταφυλά,   Βρυξέλλες για το pentapostagma.gr

“Οι πρόσφατοι σχολιασμοί του Βρετανικού Τύπου όσον αφορά στην Ουκρανία χαρακτηρίζονται από μια  ασυγχώρητη άγνοια για την Ιστορία και την Πολιτική και από  μια προθυμία ενοχοποίησης του Βλαντιμίρ Πούτιν για όλα τα  δεινά και μια σχεδόν απόλυτη αδυναμία αποτελεσματικών προτάσεων  της Δύσης για μια λύση .

Έτσι, ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε με ένα σύντομο μάθημα Ιστορίας :

Χίλια χρόνια πριν, το Κίεβο ήταν η πρωτεύουσα ενός Ορθόδοξου Χριστιανικού κράτους που ονομαζόταν Ρους με δεσμούς που εφταναν ως την μακρινή , την Αγγλία . Αλλά η Rοus ,τον 13ο αιώνα κατακτήθηκε από τους Τατάρους, αφήνοντας ελέυθερες μόνο μερικές ηγεμονίες στα βόρεια , συμπεριλαμβανομένης και μιας σκοτεινής πόλης βαθιά μέσα στα δάση , που την έλεγαν Μόσχα .

Αυτή που έγινε γνωστή ως Ουκρανία – μια σλαβική λέξη που σημαίνει « γειτονικές » –  διεκδικήθηκε αλλεπάλληλα από Τατάρους , Πολωνούς ,  Λιθουανούς,  Ρώσους , Τούρκους , Σουηδούς και Κοζάκους . Ένα μεγάλο τμήμα του ίδιου του Κιέβου επαναπροσαρτήθηκε στη Ρωσία τον 17ο αιώνα . Η Γαλικία στα δυτικά, κατακτήθηκε από τους Αυστριακούς τον επόμενο αιώνα , αλλά μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο την πήρε η Πολωνία, όταν η υπόλοιπη Ουκρανία προσχώρησε στη Σοβιετική Ένωση . Οι Τσώρτσιλ, Ρούσβελτ και Στάλιν παρέδωσαν την  Γαλικία και την πρωτεύουσά της Lviv στην Ουκρανία το 1945 . Όλες αυτές οι αλλαγές συνοδεύτηκαν από πολύ αιματηρές μάχες .

H Χερσόνησος της Κριμαίας  ακολούθησε μια διαφορετική αλλά εξίσου θυελλώδη πορεία .Ως έδρα του ισχυρού και επιθετικού κράτους των Τατάρων , επανακτήθηκε και εποικίστηκε από τους Ρώσους τον 18ο αιώνα . Ο Στάλιν απέλασε τις Ταταρικές μειονότητες το 1944 επειδή είχαν συνεργαστεί με τους Γερμανούς . Αργότερα τους επιτράπηκε να επανέλθουν .Η Κριμαία έγινε μέρος της Ουκρανίας το 1954 , όταν ο Χρουστσόφ την προσέφερε  ως δώρο στην σοβιετική δημοκρατία της καταγωγής του .

Η Ουκρανία πληρούσε πολλές προυποθέσεις για ευημερία : έναν μορφωμένο πληθυσμό , καλές σχέσεις με τον έξω κόσμο και σημαντική βιομηχανία , αν και η οικονομία της παρέμεινε στρεβλωμενη από τη σοβιετική κληρονομιά . Ήταν όμως ανέκαθεν διηρεμένη , με ένα αβέβαιο αίσθημα της εθνικής ταυτότητας . Σήμερα 77 % του πληθυσμού της χώρας είναι Ουκρανοί και 17 %  Ρώσοι. Το ένα τρίτο του πληθυσμού μιλάει ρωσικά και πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους έχουν στενούς οικογενειακούς δεσμούς με τη Ρωσία . Μόνο οι Ουκρανοί από τη Γαλικία ειναι σαφώς στραμμένοι προς τη Δύση .

Εν τω μεταξύ , οι περισσότεροι Ρώσοι αισθάνονται έντονο συναισθηματικό δέσιμο με την Ουκρανία ως το λίκνο του πολιτισμού τους . Ακόμη και οι πιο ανοιχτόμυαλοι αισθάνονται την απώλεια της, σαν έναν ακρωτηριασμό μέλους τους.

Τα πράγματα άρχισαν αρκετά καλά . Η Ρωσία και η Ουκρανία διαπραγματεύτηκαν σε μια λογική συμφωνία ώστε να επιτραπεί η παραμονή του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας στην Κριμαία . Με καλοσχεδιασμένες παραχωρήσεις , οι Ουκρανοί καταπραΰναν τις απαιτήσεις των Ρώσων κατοίκων της Κριμαίας για στενότερους δεσμούς με τη μητέρα πατρίδα . Όμως, οι Ουκρανοί ήταν άτυχοι όσον αφορά τους  ηγέτες της χώρας τους , οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν ανίκανοι ή και κάτι χειρότερο . Απέτυχαν να εκσυγχρονίσουν την οικονομία, η διαφθορά ήταν ανεξέλεγκτη . Στη συνέχεια, όταν ο Πούτιν ήρθε στο προσκήνιο το 2000 , είχε την φιλοδοξια να ενισχύσει την επιρροή της Ρωσίας στους γείτονές της . Και η Δύση άρχισε τις απερισκεψίες προσπαθώντας   να θέσει την Ουκρανία στην τροχιά του δικού της δορυφόρου .

Ο  Πούτιν απέτυχε να διαμορφώσει την Ουκρανία όπως ήθελε . Ο Γιανουκόβιτς δεν πρόλαβε να εκλεγεί  Πρόεδρος το 2004 και ανατράπηκε απο μια Πορτοκαλί Επανάσταση υποκινούμενη από τα εκατομμύρια των δολαρίων της Δύσης . Οι « δημοκρατικοί» ηγέτες που προέκυψαν στη συνέχεια, αποδείχθηκαν και ανίκανοι και διεφθαρμένοι .Ο Γιανουκόβιτς επανεξελέγη σε δίκαιες εκλογές το 2010 , αλλά ήταν ακόμα πιο ανίκανος και διεφθαρμένος .

Την   εκτόξευση του Πούτιν και της χώρας του με την κορύφωση των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι ,που  ανέδειξαν μια σύγχρονη και  ισχυρή Ρωσία ,  ακολούθησε μια ταπείνωση και μια ακούσια συνέπεια των δολοπλοκιών του . Είναι ένας άνθρωπος που θα θελήσει να πάρει εκδίκηση .

Αν και  πονηρός πολιτικός , ο ίδιος φαίνεται ήδη ανίκανος ψύχραιμων υπολογισμών .Η φαινομενική απειλή του – ή η πρόθεσή του – για χρήση βίας στην Κριμαία θα διακυβεύσει  συνέπειες που κανείς δεν δύναται να προβλέψει .

Μπορεί βέβαια ο Πούτιν να πιστεύει ότι η Δύση δεν είναι σε θέση να δώσει μια κατάλληλη απάντηση , και μπορεί να μην πέφτει έξω . Η Δυτική πολιτική έναντι της Ουκρανίας είναι ανεπαρκής: Το επιχείρημα ότι η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να αποφασίσει για το μέλλον της  και η Ρωσία δεν έχει καμία νόμιμη δικαιοδοσία είναι αξιοσέβαστο αλλά απλώς ρητορικό. Η δε γεωπολιτική άποψη ότι η Ρωσία δεν θα  ξαναγίνει αυτοκρατορία  εάν η Ουκρανία ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι τελείως άκαιρη και σε σημείο επικίνδυνης ανευθυνότητας.  Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν έχουν καμία διάθεση για περαιτέρω διεύρυνση ενώ οι περισσότεροι Ουκρανοί δεν θέλουν η χώρα τους να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ έστω και αν θα ήθελαν την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση .Επίσης, η πλειοψηφία των Ουκρανών επιθυμεί τη διατήρηση καλών σχέσεων με τη Ρωσία .

Πάνω απ ‘όλα , η Δύση δεν έχει τα μέσα να επιβάλει τη θέλησή της . Δεν έχει καμία πρόθεση να εμπλακεί σε μια βίαιη αντιπαράθεση με τη Ρωσία . Ελάχιστες  κυρώσεις έχει  στη διάθεσή της, τόσο οικονομικές όσο και πολιτικές και διαφαίνεται πολύ δύσκολο να καταφέρει να εκτρέψει μια αποφασιστική ρωσική επέμβαση ….”

 

Πηγή: Independent (01/03/14)

 

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ