«ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» (Μητροπ. Γόρτυνος Ἰερεμίας) – «ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Η «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ», ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ 

 Νά πῶς μιλάει ἕνας ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ, ὁ Γόρτυνος Ἰερεμίας, χωρὶς στροβιλισμούς, ὑπεκφυγές, θολὰ νοήματα καὶ ἄλλα θεολογικὰ μπουρδολογήματα. Ἐξηγεῖ τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ποιές οἱ πνευματικές της προτεραιότητες, ποιά τὰ αἴτια τῆς κρίσεως καὶ πῶς ἡ μετάνοια μπορεῖ νὰ μᾶς βγάλει ἀπὸ τὴν κρίση. Καὶ στοιχίζεται σ᾽ αὐτὸ ποὺ σημειώνει ὁ Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς [στὸ καινούργιο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων “Ὀρθόδοξος Κυψέλη” «Ὁμιλίες καὶ Μελέτη γιὰ τὰ σύμβολα», Θεσ/νίκη 2014, σελ. 76]: «…ὅλα αὐτὰ τὰ θέματα εἶναι δευτερεύουσας σημασίας καὶ εἶναι ἄλυτα μέχρι νὰ λυθεῖ ἕνα βασικὸ θέμα καὶ ἐρώτημα. Τὸ βασικὸ θέμα εἶναι ἡ μετάνοια τοῦ λαοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ».

 Ἀπόσπασμα συνεντεύξεως
τοῦ Μητροπ. Γόρτυνος Ἰερεμίου
στὸ dogma.gr

 « […] Ἐμεῖς οἱ Ἱερεῖς καί Ἐπίσκοποι δέν βλέπουμε τί κάναμε, γιά νά τό διαφημίσουμε, ἀλλά ἀγωνιᾶμε γι᾽ αὐτό πού δέν κάναμε καί προσπαθοῦμε νά τό πετύχουμε.  Ὁ Κύριός μας μᾶς εἶπε: «Ὅταν ποιήσητε πάντα τά διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀρχεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὅ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν» (Λουκ. 17,10).

.             (β) Ἀλλά ἐδῶ θέλω νά πῶ κάτι τό σοβαρό: Πολλοί σήμερα ἔχουν λανθασμένη ἔννοια περί Ἐκκλησίας. Τήν νομίζουν ὡς ἕνα ἀνθρώπινο καί κοσμικό ὀργανισμό καί λέγουν: «Τί κάνει ἡ Ἐκκλησία;» Καί ἐννοοῦν βέβαια τί κάνει ἡ Ἐκκλησία στό λαό ὡς ὑλική καί κοινωνική προσφορά σ᾽ αὐτόν.  Αὐτό τό ἐρώτημα τῶν κοσμικῶν, πού λέγεται ἰδιαίτερα σήμερα, εἶναι παγίδα γιά τούς ἱερεῖς καί λυποῦμαι πού θά τό γράψω, ἀλλά εἶναι ἀλήθεια: Πολλοί κληρικοί σήμερα – τό βλέπουμε αὐτό τό κακό – πέφτουν σ᾽ αὐτή τήν παγίδα καί ἀφιερώνονται στίς ἐνορίες τους σέ φιλανθρωπικά καί πολιτιστικά ἔργα καί παραθεωροῦν τό πρωτεῦον ἔργο τους, πού εἶναι ἡ κατήχηση τῶν χριστιανῶν στά δόγματα τῆς πίστης καί ἡ διδασκαλία σ᾽ αὐτούς τῆς μεθόδου, τό πῶς νά πετύχουν τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς τους γιά να θεωθοῦν. Ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας, κύριοι, εἶναι νά θεώσει τόν ἄνθρωπο. Καί ἡ θέωση, ἡ ἕνωση δηλαδή μέ τόν Θεό, γίνεται μέ τήν κάθαρση τῆς ψυχῆς ἀπό τά πάθη· γιατί γιά τόν Θεό, πού τά μπορεῖ ὅλα, ἕνα δέν τό μπορεῖ: Δέν μπορεῖ νά ἑνωθεῖ μέ ἀκάθαρτο. Καί ἀφοῦ, λοιπόν, ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά βρεῖ τόν Θεό καί νά ἑνωθεῖ μαζί Του, γιά δέ τόν Θεό εἶναι ἀδύνατο νά ἑνωθεῖ μέ ἀκάθαρτο, ὅλο καί ὅλο τό ἔργο μας εἶναι νά καθαρίσουμε τήν καρδιά μας ἀπό τά ἁμαρτωλά πάθη, γιά νά δοῦμε Πρόσωπο Θεοῦ μέ καθαρότητα, γιά νά ἑνωθοῦμε μαζί Του. Αὐτός εἶναι ὁ Παράδεισος!  Τό κύριο ἔργο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά διδάσκει τήν μέθοδο τῆς ἀπαλλαγῆς τῆς ψυχῆς ἀπό τήν ἁμαρτία. Τήν μέθοδο αὐτή τήν ἐκθέτει ἡ Ἁγία Γραφή καί τά βιβλία τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.  Ὅποιος Ἐπίσκοπος στή Μητρόπολή του καί ὅποιος Ἱερεύς στήν ἐνορία του δέν κάνει αὐτοῦ τοῦ εἴδους τήν ποιμαντική, δέν ἐργάζεται σωστά, ὡς πνευματικός πατήρ καί ποιμενάρχης, καί ἄς μή ξεγελιέται ἀπό τά συσσίτια πού κάνει καί ἀπό τά φιλανθρωπικά του ἱδρύματα πού ἔχει.  Ὡραῖα τό εἶπε κάποιος: «Δέν εἶναι ἡ Ἐκκλησία Ἐρυθρός Σταυρός»! Ἐμεῖς οἱ Ἱερεῖς καί Ἀρχιερεῖς δέν πρέπει νά βλέπουμε μόνο ὅτι τά στομάχια τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἄδεια ἀπό τροφή, ἀλλά πρό παντός πρέπει νά βλέπουμε ὅτι καί οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων λιμοκτονοῦν ἀπό τήν ἔλλειψη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί τρέφονται μέ σαβοῦρες τῆς ἀθεΐας καί τῆς ἀκολασίας.  Ὁ προφήτης Ἀμώς εἶχε προφητεύσει ἀπό παλαιά ὅτι θά πέσει πείνα στήν γῆ. «Ὄχι πεῖνα ἀπό ψωμί – λέγει – οὔτε δίψα ἀπό νερό, ἀλλά πείνα στό νά ἀκούεται ὁ λόγος τοῦ Κυρίου» (Ἀμ. 8,11).

.              (γ) Στό ἄλλο ἐρώτημά σας, κ. Λουδάρο, τό «ἄν μέ ἱκανοποιεῖ ἡ ἀντιμετώπιση τῆς κρίσης ἀπό τήν Ἐκκλησία», γιά μένα εἶναι δύσκολο νά σᾶς ἀπαντήσω, γιατί εἶμαι καί ἐγώ διάκονος τῆς Ἐκκλησίας.  Ἄς βλέπω λοιπόν τά δικά μου χάλια καί ἄς μήν θέλω νά κρίνω σεβαστούς καί ἀγαπητούς πατέρες καί ἀδελφούς. Ἀλλά σᾶς ἀπαντῶ, ἀναφέροντας κυρίως στόν ἑαυτό μου τά ὅσα θά γράψω.  Τό ἐρώτημά σας αὐτό εἶναι πολύ σοβαρό καί φτάνει στό βάθος τοῦ θέματος τῆς κρίσης. Ἀκοῦστε: Ἐμεῖς στήν Ἐκκλησία ρυθμίζουμε τήν ποιμαντική μας θεολογικά, μέ βάση τήν Ἁγία Γραφή καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων.  Γι᾽ αὐτό καί ὁ Ἐπίσκοπος, γιά νά γίνει ποιμενάρχης Μητροπόλεως ἀπαιτεῖται νά ἔχει πτυχίο θεολόγου, γιά νά ἐξασκεῖ μέ θεολογία τήν ποιμαντική του. Κατά τήν Ἁγία Γραφή λοιπόν ὅ,τι κακό συμβαίνει στήν κοινωνία προέρχεται ἀπό τήν ἁμαρτία τῶν ἀνθρώπων. Θά μέ ἔφερνε πολύ μακρυά ὁ λόγος, ἄν θά ἤθελα νά ἀναπτύξω τό βιβλικό αὐτό δόγμα, πού ξεκινάει ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ἀκόμη.  Μέ βάση λοιπόν αὐτό τό δόγμα, ὅτι αἰτία παντός κακοῦ εἶναι ἡ ἁμαρτία, αἰτία τῆς οἰκονομικῆς κρίσης στήν πατρίδα μας εἶναι ἡ ἁμαρτία τῶν ἀνθρώπων της. Τῶν ἀρχόντων πρῶτα, ἐκκλησιαστικῶν καί πολιτικῶν, καί τοῦ λαοῦ τά ἁμαρτήματα ἔπειτα.
.                   Γιά τήν ἀπαλλαγή μας λοιπόν ἀπό τήν κρίση ἀπαιτεῖται ἡ μετάνοιά μας. Οἱ πολλοί καί πρό παντός οἱ ἄρχοντές μας, πού μᾶς βούλιαξαν, θά γελάσουν γι᾽ αὐτό πού γράφω· καθόλου ὅμως δέν πρέπει νά μᾶς νοιάζει ἡ κρίση καί ὁ ἐμπαιγμός τοῦ κόσμου καί ἐπηρεαζόμενοι ἀπ᾽ αὐτόν νά «πλανίζουμε» τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, γιά νά εἶναι ἀρεστός στόν κόσμο.
.             Μέ βάση λοιπόν τήν ὀρθόδοξη παράδοση ἡ σωστή ἀντιμετώπιση τῆς κρίσης ἀπό τήν Ἐκκλησία εἶναι πρῶτον τό κήρυγμα τῆς μετανοίας. Οἱ ἱερεῖς, ἀπό τήν ἀρχή τῆς κρίσης, ἔπρεπε νά καλοῦν μέ τήν καμπάνα μία ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας τό ποίμνιό τους στόν Ναό γιά νά ψάλλουν Παράκληση στήν Παναγία, γιά νά βάλει τό Χέρι Της Αὐτή ἡ παντοδύναμη Κυρία μας καί Ὑπέρμαχος Στρατηγός μας, γιά νά μᾶς σώσει ἀπό τό κακό πού μᾶς βρῆκε.
.              Ἔτσι γινόταν στήν Τουρκοκρατία, ὅπως τό βεβαιώνουν περίτρανα ἔγγραφες παραδόσεις καί ὁ Παρακλητικός Κανόνας στήν Παναγία Προυσιώτισσα, πού εἶναι δομημένος σ᾽ αὐτήν ἀκριβῶς τή βάση πού εἶπα: Ὅτι τό κακό τῆς δουλείας στούς Τούρκους μᾶς ἄξιζε γιά τά ἁμαρτήματα πού κάναμε («ἄξια γάρ ὄντως ὧνπερ ἠργάσαντο ἀφρόνως», λέγει ἕνα τροπάριο) καί ἐμπρός λοιπόν νά παρακαλέσουμε τήν Θαυματουργό Κυρία Θεοτόκο νά παρακαλέσει Αὐτή τόν Κύριο γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας καί τήν ἀπελευθέρωσή μας ἔπειτα ἀπό τήν δεινή σκλαβιά.
.               Μάλιστα – νά πῶ καί αὐτό τό σημαντικό – ἡ Ἐκκλησία στήν Τουρκοκρατία ἐναντιοῦτο στά πρόωρα ἐπαναστατικά κινήματα τῶν Ἑλλήνων, γιατί δέν ἔβλεπε πρῶτα τήν μετάνοια τῶν δημιουργῶν τῶν κινημάτων αὐτῶν, πού ἦταν ἡ ἀναγκαία προϋπόθεση γιά νά ἔχουν τόν Κύριο τῶν Δυνάμεων σύμμαχο στόν ἀγῶνα. […]»

ΠΗΓΗ: ΚΛΙΚ