Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

ΠΕΜΠΤΗ  27  ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ  2014

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ  ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΤΗΣ  ΗΜΕΡΑΣ 

ΠΕΜΠΤΗΣ  ΤΗΣ  ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ

ΚΕΙΜΕΝΟΝ
Ἀγαπητοί, οα τος ἀσεβέσιν,, τι τ δ το Κϊν πορεθησαν, κα τ πλν το Βαλαμ μισθο ξεχθησαν, κα τ ντιλογίᾳ το Κορ πλοντο. Οτο εσιν ν τας γπαις μν σπιλδες, συνευωχομενοι φβως, αυτος ποιμανοντες, νεφλαι νυδροι π νμων παραφερμεναι, δνδρα φθινοπωριν, καρπα, δς ποθανντα, κριζωθντα, κματα γρια θαλσσης παφρζοντα τς αυτν ασχνας, στρες πλανται, ος ζφος το σκτους ες τν αἰῶνα τετρηται. Προεφτευσε δ κα τοτοις βδομος π δμ νχ λγων· δο λθε Κριος ν γαις μυρισιν ατο, ποισαι κρσιν κατ πντων κα λγξαι πντας τος σεβες ατν περ πντων τν ργων σεβεας ατν ν σβησαν κα περ πντων τν σκληρν ν λλησαν κατ᾿ ατο μαρτωλο σεβες. Οτο εσι γογγυστα, μεμψμοιροι, κατ τς πιθυμας ατν πορευμενοι, κα τ στμα ατν λαλε προγκα, θαυμζοντες πρσωπα φελεας χριν. Ὑμες δ, γαπητο, μνσθητε τν ρημτων τν προειρημνων π τν ποστλων το Κυρου μν ησο Χριστο, ὅτι λεγον μν τι ν σχτ χρν σονται μπακται κατ τς αυτν πιθυμας πορευμενοι τν σεβιν. Οτο εσιν ο ποδιορζοντες, ψυχικο, Πνεμα μ χοντες. Ὑμες δ, γαπητο, τ γιωττ μν πστει ποικοδομοντες αυτος, ν Πνεματι γίῳ προσευχμενοι, ἑαυτος ν γπ Θεο τηρσατε, προσδεχμενοι τ λεος το Κυρου μν ησο Χριστο, ες ζων αἰώνιον. Κα ος μν λεετε διακρινμενοι, ος δ ν φβ σζετε, κ το πυρς ρπζοντες, μισοντες κα τν π τς σαρκς σπιλωμνον χιτνα. Τ δ δυναμν φυλξαι ατος πταστους κα στσαι κατενπιον τς δξης ατο μμους ν γαλλισει, μν σοφ Θε σωτρι μν, δξα κα μεγαλωσνη, κρτος κα ξουσα κα νν κα ες πντας τος αἰῶνας· μν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Ἀγαπητοί, ἀλοίμονον εἰς τούς ἀσεβεῖς, διότι ἐβάδισαν τὸν δρόμον τοῦ Κάϊν, ἐκτροχιάσθησαν εἰς τὴν πλάνην τοῦ Βαρλαὰμ χάριν χρημάτων καὶ κατεστράφησαν στασιάσαντες ὅπως ὁ Κορέ. Αὐτοὶ εἶναι κηλῖδες κατὰ τὰς ἀγάπας σας, καθὼς τρώγουν μαζί σας χωρὶς σεβασμόν, βοσκοὶ ποὺ φροντίζουν μόνον διὰ τὸν ἑαυτόν τους σύννεφα χωρὶς νερὸ ποὺ παρασύρονται ἀπὸ τοὺς ἀνέμους, δένδρα φθινοπωρινὰ ἄκαρπα, δυὸ φορὲς πεθαμένα, ξερριζωμένα, ἄγρια κύματα τῆς θαλάσσης ποὺ βγάζουν σὰν ἀφρὸν τὰ αἴσχη των, ἀστέρια ποὺ περιπλανῶνται, διὰ τοὺς ὁποίους εἶναι φυλαγμένο γιὰ πάντα τὸ βαθὺ σκοτάδι. Ὁ Ἐνώχ, ὁ ἕβδομος ἀπόγονος ἀπὸ τὸν Ἀδάμ, ἐπροφήτευσε καὶ γι’ αὐτούς, ὅταν εἶπε, «Ἰδού, ἦλθε ὁ Κύριος μὲ τὰς ἁγίας του μυριάδας, διὰ νὰ κάνῃ κρίσιν ἐναντίον ὅλων καὶ νὰ ἐλέγξῃ ὅλους τοὺς ἀσεβεῖς δι’ ὅλα τὰ ἔργα τῆς ἀσεβείας των, τὰ ὁποία ἀσεβῶς ἔκαναν καὶ δι’ ὅλα τὰ σκληρὰ λόγια τὰ ὁποῖα εἶπαν ἐναντίον του ἁμαρτωλοὶ ἀσεβεῖς». Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ γογγύζουν, εἶναι μεμψίμοιροι, βαδίζουν κατὰ τῆς ἐπιθυμίας των καὶ τὸ στόμα των μιλεῖ ὑπερήφανα, κολακεύουν πρόσωπα διὰ νὰ ὠφεληθοῦν. Σεῖς ὅμως, ἀγαπητοί, θυμηθῆτε ὅσα προεῖπαν οἱ ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σᾶς ἔλεγαν ὅτι, «Κατὰ τὸν ἔσχατον καιρὸν θὰ ἐμφανισθοῦν χλευασταί, οἱ ὁποῖοι θὰ βαδίζουν κατὰ τὰς δικάς των ἀσεβεῖς ἐπιθυμίας». Αὐτοὶ εἶναι ποὺ προκαλοῦν διαιρέσεις, κοσμικοὶ ἄνθρωποι, ποὺ δὲν ἔχουν Πνεῦμα. Σεῖς ὅμως, ἀγαπητοί, ἐποικοδομεῖτε τὸν ἑαυτόν σας εἰς τὴν ἁγιωτάτην πίστιν σας, προσεύχεσθε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, φυλάξατε τὸν ἑαυτόν σας εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ, περιμένοντες τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ζωὴν αἰώνιον. Μερικοὶ νὰ ἐλεῆτε μὲ διάκρισιν, ἄλλους μὲ φόβον νὰ τοὺς σώζετε, ἁρπάζοντες αὐτοὺς ἀπὸ τὴν φωτιά, νὰ μισῆτε δὲ καὶ τὸ ἔνδυμά τους ποὺ εἶναι μολυσμένον ἀπὸ τὴ σάρκα. Εἰς ἐκεῖνον ποὺ δὲν ἔχει τὴν δύναμιν νὰ σᾶς φυλάξῃ ὥστε νὰ μὴ πέσετε καὶ νὰ σᾶς στήσῃ ἐνώπιον τῆς δόξης του ἀμώμους μὲ ἀγαλλίασιν, εἰς τὸν μόνον σοφὸν Θεόν, τὸν Σωτῆρά μας, ἀνήκει ἡ δόξα καὶ ἡ μεγαλωσύνη, ἡ δύναμις καὶ ἡ ἐξουσία καὶ τώρα καὶ εἰς ὅλους τοῦς αἰῶνας. Ἀμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ  ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΤΗΣ  ΗΜΕΡΑΣ

ΠΕΜΠΤΗΣ  ΤΗΣ  ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ  


ΚΕΙΜΕΝΟΝ
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀπήγαγον τν Ἰησοῦν οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ ἐπ τν Πιλτον, καὶ  ἤρξαντο κατηγορεν ατο λγοντες· τοτον ερομεν διαστρφοντα τ θνος κα κωλοντα Κασαρι φρους διδναι, λγοντα αυτν Χριστν βασιλα εναι. Ὁ δ Πιλτος πηρτησεν ατν λγων· σ ε βασιλες τν Ἰουδαων; δ ποκριθες ατ φη· σ λγεις. Ὁ δ Πιλτος επε πρς τος ρχιερες κα τος χλους τι οδν ερσκω ατιον ν τ νθρπ τοτ. Ο δ πσχυον λγοντες τι νασεει τν λαν διδσκων καθ᾿ λης τς ουδαας, ρξμενος π τς Γαλιλαας ως δε. Πιλτος δ κοσας Γαλιλααν πηρτησεν ε νθρωπος Γαλιλαῖός στι, κα πιγνος τι κ τς ξουσας ρδου στν, νπεμψεν ατν πρς ρδην, ντα κα ατν ν εροσολμοις ν ταταις τας μραις. Ὁ δ ρδης δν τν ησον χρη λαν· ν γρ ξ κανο θλων δεν ατν δι τ κοειν ατν πολλ περ ατο, κα λπιζ τι σημεον δεν π᾿ ατο γινμενον. Ἐπηρτα δ ατν ν λγοις κανος· ατς δ οδν πεκρνατο ατ. Εστκεισαν δ ο γραμματες κα ο ρχιερες ετνως κατηγοροντες ατο. Ἐξουθενσας δ ατν ρδης σν τος στρατεμασιν ατο κα μπαξας, περιβαλν ατν σθτα λαμπρν νπεμψεν ατν τ Πιλτ. Ἐγνοντο δ φλοι τε ρδης κα Πιλτος ν ατ τ μρ μετ᾿ λλλων· προϋπρχον γρ ν χθρ ντες πρς αυτος. Πιλτος δ συγκαλεσμενος τος ρχιερες κα τος ρχοντας κα τν λαν επε πρς ατος· προσηνγκατ μοι τν νθρωπον τοτον ς ποστρφοντα τν λαν, κα δο γ νπιον μν νακρνας οδν ερον ν τ νθρπ τοτ ατιον ν κατηγορετε κατ᾿ ατο. Ἀλλ᾿ οδ ρδης· νπεμψα γρ μς πρς ατν· κα δο οδν ξιον θαντου στ πεπραγμνον ατ. Παιδεσας ον ατν πολσω. Ἀνγκην δ εχεν πολειν ατος κατ ορτν να. Ἀνκραξαν δ παμπληθε λγοντες· αρε τοτον, πλυσον δ μν Βαραββν· ὅστις ν δι στσιν τιν γενομνην ν τ πλει κα φνον βεβλημνος ες τν φυλακν. Πλιν ον Πιλτος προσεφνησε, θλων πολσαι τν ησον. Ο δ πεφνουν λγοντες· σταρωσον σταρωσον ατν. Ὁ δ τρτον επε πρς ατος· τ γρ κακν ποησεν οτος; Οδν ξιον θαντου ερον ν ατ· παιδεσας ον ατν πολσω. Ο δ πκειντο φωνας μεγλαις ατομενοι ατν σταυρωθναι, κα κατσχυον α φωνα ατν κα τν ρχιερων. Ὁ δ Πιλτος πκρινε γενσθαι τ ατημα ατν, ἀπλυσε δ ατος τν Βαραββν τν δι στσιν κα φνον βεβλημνον ες τν φυλακν, ν τοντο, τν δ ησον παρδωκε τ θελματι ατν. Κα ς πγαγον ατν, πιλαβμενοι Σμωνς τινος Κυρηναου, ρχομνου π᾿ γρο, πθηκαν ατ τν σταυρν φρειν πσω το ησο. Ἠκολοθει δ ατ πολ πλθος το λαο κα γυναικν, α κα κπτοντο κα θρνουν ατν. Στραφες δ πρς ατς ησος επε· θυγατρες ερουσαλμ, μ κλαετε π᾿ μ, πλν φ᾿ αυτς κλαετε κα π τ τκνα μν. Ὅτι δο ρχονται μραι ν ας ροσι· μακριαι α στεραι κα κοιλαι α οκ γννησαν, κα μαστο ο οκ θλασαν. Ττε ρξονται λγειν τος ρεσι, πσετε φ᾿ μς, κα τος βουνος, καλψατε μς· ὅτι ε ν τ γρ ξλ τατα ποιοσιν, ν τ ξηρ τ γνηται; Κα τε πλθον π τν τπον τν καλομενον Κρανον, κε σταρωσαν ατν κα τος κακοργους, ν μν κ δεξιν ν δ ξ ριστερν. Ἦν δ σε ρα κτη κα σκτος γνετο φ᾿ λην τν γν ως ρας ντης, το λου κλεποντος, κα σχσθη τ καταπτασμα το ναο μσον· κα φωνσας φων μεγλ ησος επε· πτερ, ες χερς σου παρατθεμαι τ πνεμ μου· κα τατα επν ξπνευσεν. Ἰδν δ κατνταρχος τ γενμενον δξασε τν Θεν λγων· ντως νθρωπος οτος δκαιος ν. Κα πντες ο συμπαραγενμενοι χλοι π τν θεωραν τατην, θεωροντες τ γενμενα, τπτοντες αυτν τ στθη πστρεφον. Εστκεισαν δ πντες ο γνωστο ατο π μακρθεν, κα γυνακες α συνακολουθσασαι ατ π τς Γαλιλαας, ρσαι τατα. Κα δο νρ νματι ωσφ, βουλευτς πρχων κα νρ γαθς κα δκαιος, οτος οκ ν συγκατατεθειμνος τ βουλ κα τ πρξει ατν, π ριμαθαας πλεως τν ουδαων, ς προσεδχετο κα ατς τν βασιλεαν το Θεο, οτος προσελθν τ Πιλτ τσατο τ σμα το ησο, κα καθελν ατ νετλιξε σινδνι κα θηκεν ατ ν μνματι λαξευτ, ο οκ ν οδες οδπω κεμενος· κα μρα ν παρασκευ, σββατον πφωσκε. Κατακολουθσασαι δ α γυνακες, ατινες σαν συνεληλυθυαι ατ κ τς Γαλιλαας, θεσαντο τ μνημεον κα ς τθη τ σμα ατο, ποστρψασαι δ τομασαν ρματα κα μρα. Κα τ μν σββατον σχασαν κατ τν ντολν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Κατ' ἐκεῖνον τὸν καιρόν, ἔφεραν οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ, τὸν Ἰησοῦν εἰς τὸν Πιλᾶτον, καὶ ἄρχισαν νὰ τὸν κατηγοροῦν λέγοντες, «Εὑρήκαμε αὐτὸν τὸν ἄνθρωπον νὰ διαστρέφῃ τὸ ἔθνος μας, νὰ ἐμποδίζῃ νὰ δίνωμεν φόρους εἰς τὸν Καίσαρα καὶ νὰ λέγῃ διὰ τὸν ἐαυτόν του ὅτι εἶναι ὁ Χριστός, ὁ βασιλεύς». Τότε ὁ Πιλᾶτος τὸν ἐρώτησε, «Σὺ εἶσαι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων;» Ἐκεῖνος δὲ τοῦ ἀπεκρίθη, «Σὺ τὸ λέγεις». Ὁ Πιλᾶτος εἶπε τότε εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ εἰς τὰ πλήθη, «Δὲν βρίσκω καμμίαν αἰτίαν κατηγορίας εἰς τὸν ἄνθρωπον αὐτόν». Ἀλλ’ ἐκεῖνοι ἐπέμεναν καὶ ἔλεγαν ὅτι ἀναταράσσει τὸν λαὸν καὶ διδάσκει εἰς ὅλην τὴν Ἰουδαίαν· ἀφοῦ ἄρχισε ἀπὸ τὴν Γαλιλαίαν ἦλθε ἕως ἐδῶ». Ὅταν ὁ Πιλᾶτος ἄκουσε «Γαλιλαίαν», ἐρώτησε ἐὰν ὁ ἄνθρωπος εἶναι Γαλιλαῖος καὶ ὅταν ἔμαθε ὅτι εἶναι ἀπὸ τὸ μέρος ποὺ ὑπάγεται εἰς τὴν ἐξουσίαν τοῦ Ἡρώδη, τὸν ἔστειλε εἰς αὐτόν, διότι εὑρίσκετο καὶ ὁ Ἡρώδης εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας. Ὅταν ὁ Ἡρώδης εἶδε τὸν Ἰησοῦν, ἐχάρηκε πολύ, διότι ἐπὶ ἀρκετὸν καιρόν ἤθελε νὰ τὸν ἰδῇ, ἐπειδὴ εἶχε ἀκούσει πολλὰ γι’ αὐτὸν καὶ ἤλπιζε νὰ τὸν ἰδῇ νὰ κάνῃ κανένα θαῦμα. Τοῦ ὑπέβαλλε πολλὰς ἐρωτήσεις, αὐτὸς ὅμως δὲν τοῦ ἔδωκε καμμίαν ἀπόκρισιν. Ἀλλ’ ἐστέκοντο ἐκεῖ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς, οἱ ὁποῖοι δριμύτατα τὸν κατηγοροῦσαν. Τότε ὁ Ἡρώδης μαζί μὲ τοὺς στρατιώτας του τὸν ἐξευτέλισε καὶ τὸν ἐνέπαιξε· ὕστερα τοῦ ἐφόρεσε ἕναν λαμπρὸν μανδύαν καὶ τὸν ἔστειλε πάλιν εἰς τὸν Πιλᾶτον. Τὴν ἡμέραν αὐτὴν ὁ Ἡρώδης καὶ ὁ Πιλᾶτος ἔγιναν φίλοι μεταξύ τους· προηγουμένως ἦσαν εἰς ἔχθραν. Ὁ Πιλᾶτος συνεκάλεσε τοὺς ἀρχιερεῖς, τοὺς ἄρχοντας καὶ τὸν λαόν, καὶ τοὺς εἶπε, «Μοῦ φέρατε τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν σὰν ταραξίαν τοῦ λαοῦ ἀλλὰ ἐγώ, ἀφοῦ τὸν ἀνέκρινα ἐνώπιόν σας, δὲν εὑρῆκα εἰς αὐτὸν τίποτε ἀπ’ ὅσα τὸν κατηγορεῖτε. Ἀλλ’ οὔτε καὶ ὁ Ἡρώδης, διότι τὸν παρέπεμψε σ’ ἐμᾶς. Δὲν ἔχει κάνει τίποτε ἄξιον θανάτου. Ἀφοῦ λοιπὸν τὸν τιμωρήσω, θὰ τὸν ἀφήσω ἐλεύθερον». [Εἶχε ὑποχρέωσιν νὰ τοὺς ἐλευθερώσῃ ἕνα κατὰ τὴν ἐορτήν]. Ἀλλ’ ὅλον τὸ πλῆθος ἐφώναξε, «Θανάτωσε τοῦτον, καὶ ἐλευθέρωσέ μας τὸν Βαραββᾶν», ὁ ὁποῖος ἦτο φυλακισμένος διὰ στάσιν ποὺ ἔγινε εἰς τὴν πόλιν καὶ διὰ φόνον. Ὁ Πιλᾶτος, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ ἀπολύσῃ τὸν Ἰησοῦν, τοὺς μίλησε καὶ πάλιν. Ἀλλ’ αὐτοὶ ἐξακολουθοῦσαν νὰ φωνάζουν, «Σταύρωσέ τον, σταύρωσέ τον». Διὰ τρίτην φορὰν τοὺς εἶπε, «Τί κακὸν ἔκανε;» Δὲν εὑρῆκα εἰς αὐτὸν τίποτε ἄξιον θανάτου· ἀφοῦ λοιπὸν τὸν τιμωρήσω, θὰ τὸν ἀπολύσω». Ἀλλ’ αὐτοὶ ἐπέμεναν μὲ δυνατὲς φωνὲς καὶ ἐζητοῦσαν νὰ σταυρωθῇ, καὶ οἱ φωνὲς οἱ δικές τους καὶ τῶν ἀρχιερέων ὑπερίσχυσαν. Καὶ ὁ Πιλᾶτος ἀπεφάσισε νὰ γίνῃ τὸ αἴτημά τους. Ἀπέλυσε πρὸς χάριν τους τὸν Βαραββᾶν ποὺ ἐζητοῦσαν καὶ ὁ ὁποῖος ἦτο φυλακισμένος διὰ στάσιν καὶ φόνον, τὸν δὲ Ἰησοῦν παρέδωκε εἰς τὴν διάθεσίν τους. Καὶ καθὼς τὸν ἐπήγαιναν, ἔπιασαν κάποιον Σίμωνα Κυρηναῖον, ὁ ὁποῖος ἐρχότανε ἀπὸ τὴν ὕπαιθρον καὶ ἔβαλαν ἐπάνω του τὸν σταυρὸν διὰ νὰ τὸν βαστάζῃ ὀπίσω ἀπὸ τὸν Ἰησοῦν. Τὸν ἀκολουθοῦσε δὲ πολὺς κόσμος καὶ γυναῖκες, ποὺ ἐκτυποῦσαν τὰ στήθη τους καὶ τὸν ἐθρηνολογοῦσαν. Ὁ Ἰησοῦς ἐστράφη πρὸς αὐτὰς καὶ εἶπε, «Θυγατέρες τῆς Ἱερουσαλήμ, μὴν κλαῖτε γιὰ μένα, νὰ κλαῖτε μᾶλλον γιὰ τὸν ἑαυτόν σας καὶ γιὰ τὰ παιδιά σας. Διότι θὰ ἔλθουν ἡμέρες ποὺ θὰ λέγουν, «Εὐτυχεῖς οἱ στεῖρες καὶ οἱ κοιλίες, ποὺ δὲν ἐγέννησαν, καὶ μαστοὶ, ποὺ δὲν ἐθήλασαν». Τότε θὰ ἀρχίσουν νὰ λέγουν εἰς τὰ βουνά, «Πέστε ἐπάνω μας», καὶ εἰς τοὺς λόφους, «Σκεπάστε μας», διότι ἐὰν κάνουν αὐτὰ εἰς τὸ χλωρὸν δένδρον, τὶ θὰ συμβῇ εἰς τὸ ξερό;» Καὶ ὅταν ἦλθαν εἰς τὸν τόπον ποὺ ὠνομάζετο Κρανίον, ἐκεῖ ἐσταύρωσαν αὐτὸν καὶ τοὺς κακούργους, τὸν ἕναν εἰς τὰ δεξιά, καὶ τὸν ἄλλον εἰς τὰ ἀριστερά. Ἦτο ἤδη περίπου ἔκτη ὥρα καὶ ἔγινε σκοτάδι εἰς ὅλην τὴν γῆν ἕως τὴν ἐνάτην ὥραν, καὶ ὁ ἥλιος δὲν ἐφαίνετο καὶ ἐσχίσθηκε τὸ παραπέτασμα τοῦ ναοῦ εἰς τὸ μέσον. Τότε ὁ Ἰησοῦς ἐφώναξε μὲ δυνατὴν φωνὴν καὶ εἶπε, «Πατέρα, εἰς τὰ χέρια σου παραδίδω τὸ πνεῦμα μου». Καὶ ὅταν εἶπε αὐτό, ἐξέπνευσε. Ὅταν ὁ ἐκατόνταρχος εἶδε τί ἔγινε, ἐδόξασε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε, «Πραγματικὰ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦτο ἀθῶος». Καὶ ὅλος ὁ κόσμος ποὺ εἶχε ἔλθει διὰ νὰ ἰδῇ τὸ θέαμα αὐτό, ὅταν εἶδε ὅσα συνέβησαν, ἐπέστρεφαν καὶ κτυποῦσαν τὰ στήθη τους. Ὅλοι οἱ γνωστοί του καὶ αἱ γυναῖκες ποὺ τὸν εἶχαν ἀκολουθήσει ἀπὸ τὴν Γαλιλαίαν ἐστέκοντο καὶ ἔβλεπαν αὐτὰ ἀπὸ μακρυά. Ὑπῆρχε κάποιος, ὀνομαζόμενος Ἰωσήφ, βουλευτὴς καὶ ἄνθρωπος ἀγαθὸς καὶ δίκαιος, ὁ ὁποῖος δὲν  ἦτο σύμφωνος μὲ τὴν ἀπόφασιν καὶ τὴν πρᾶξιν τους. Ἦτο ἀπὸ τὴν Ἀριμαθαίαν, πόλιν τῆς Ἰουδαίας, καὶ ἐπερίμενε καὶ αὐτὸς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς ἦλθε εἰς τὸν Πιλᾶτον καὶ ἐζήτησε τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἀφοῦ τὸ κατέβασε, τὸ ἐτύλιξε μὲ σινδόνι καὶ τὸ ἔβαλε εἰς λαξευμένον μνῆμα, εἰς τὸ ὁποῖον κανεὶς ποτὲ δὲν εἶχε ἐνταφιασθῆ. Καὶ ἦτο ἡμέρα τῆς Παρασκευῆς καὶ ἐπλησίαζε τὸ Σάββατον. Αἱ γυναῖκες, ποὺ εἶχαν ἔλθει μαζί του ἀπὸ τὴν Γαλιλαίαν, παρακολούθησαν καὶ εἶδαν τὸ μνῆμα καὶ πῶς ἐνταφιάσθηκε τὸ σῶμά του· ὕστερα ἐπέστρεψαν σπίτι τους καὶ ἑτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα. Καὶ τὸ μὲν Σάββατον ἡσύχασαν σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου