«ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΣΕΣΑΡΚΩΜΕΝΗΣ ΣΥΓΧΥΣΕΩΣ καὶ ΑΝΟΗΣΙΑΣ. ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» (Ἀρχιμ. Βασίλειος)

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν εἰσήγηση τοῦ Ἀρχιμ. Βασιλείου (Γοντικάκη): «Ἡ διακονία τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως», στὸ βιβλίο «Ἐξομολογητική» ἔκδ.  Ἱδρ. Ποιμαντικῆς Ἐπιμορφώσεως Ἱ. Ἀρχ. Ἀθηνῶν, Ἀθήνα 2013, σελ. 116 ἑξ.

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

.          […] Ἡ ἐποχή μας εἶναι ταραγμένη. Τὸ βλέπομε, τὸ αἰσθανόμεθα ποικιλοτρόπως. Ἀκοῦμε τί λένε οἱ πνευματικοὶ ἡγέτες, τί λένε οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες, τί λέει ὁ κόσμος. Εἴμαστε μάρτυρες τῆς σεσαρκωμένης συγχύσεως καὶ ἀνοησίας. Ἀκριβῶς γι᾽ αὐτὸ τὸν λόγο δὲν ὑπάρχει ἀλλη λύσι. Εἶναι καιρὸς νὰ μιλήση ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, νὰ μιλήση ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ φανερώνεται διὰ τῆς Ἑκκλησίας καὶ διὰ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ ἁπλοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι «ὁ τῆς Ἀναστάσεως τὴν πεῖραν εἰληφώς».
.              […]  Στὴν ἀρχὴ τῆς Σαρακοστῆς ἄκουσα ἕνα κήρυγμα κάποιου ποὺ ἔλεγε: «Πρέπει νὰ νηστεύωμε. Δὲν μπορεῖς νὰ μὴν νηστεύης, γιατὶ ἡ νηστεία εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ ὅταν δὲν νηστεύης, πᾶς στὴν κόλασι.!
.             Δὲν εἶναι ἔτσι. Ἂν τὴ ζοῦσε σωστὰ τὴ νηστεία, θὰ μίλαγε διαφορετικά. Θὰ ἔνιωθε ὅτι ἡ νηστεία εἶναι τροφοδοσία, δὲν εἶναι στέρησι. Στὸ Τριώδιο ἀναφέρεται ὅτι κατὰ τὴν περίοδο τῆς νηστείας «ἔχομε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἑστιάτορα πλούσιον». Μᾶς ἐνισχύει ἡ νηστεία. Καὶ νιώθεις ὅτι μέσα στὴν Ἐκκλησία διὰ τῆς νηστείας τρεφόμαστε καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς ἐλευθερούμεθα. Καὶ τὶς ἐντολὲς τὶς ἐφαρμόζομε ἀπὸ ἀγάπη, γιὰ νὰ δείξωμε τὴν εὐγνωμοσύνη μας σὲ Αὐτὸν ποὺ πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς.
.              Νομίζω ὅτι ἂν ἡ σημερινὴ πραγματικότητα εἶναι ἡ διάλυσι τῶν πάντων, γι᾽ αὐτὸ παρουσιάζεται ὡς δυνατότητα σωτηρίας ἡ Ἐκκλησία. Καὶ ὅταν αὐτὸ τὸ βλέπης καὶ τὸ ζῆς, τότε νιώθεις ὅτι πράγματι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολική. Εἶναι ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς» (ψαλμ. ΞΔ´ 6) Καὶ γι᾽ αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν καὶ γιὰ ὅσους δὲν πιστεύουν. Καὶ γι᾽ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἄλλη πίστι καὶ γι᾽ αὐτοὺς ποὺ γεννήθηκαν καὶ θὰ γεννηθοῦν μετὰ ἀπὸ χιλιετίες. Τὰ πάντα παρέρχονται, ἀλλὰ ἡ «ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει» (Α´ Κορ. ιγ´ 8)
.           […] Ἂν λοιπὸν ἡ σημερινὴ πραγματικότητα εἶναι τρελοκομεῖο, τότε πρέπει νὰ εὐχαριστήσωμε τὴν σημερινὴ πραγματικότητα, διότι ἔτσι ποὺ εἶναι μᾶς ὑπογραμμίζει τὰ δικά μας τὰ χάλια ἀλλὰ φανερώνει καὶ μία ἀλήθεια: Ὑπάρχει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ μποροῦμε νὰ σωθοῦμε.

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ