Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014



ΚΡΙΣΙΜΗ ΩΡΑ!

Το Εικοστό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, αγαπητοί μου, ονομάζεται Εσθήρ. Ονομάζεται δε έτσι, διότι το κυριώτερο πρόσωπο με το οποίο ασχολείται το βιβλίο είναι μια γυναίκα, η Εσθήρ. Ας δώσουμε μια σύντομη περίληψη του βιβλίου και εν συνεχεία, κατά τη συνήθεια που έχουμε, ας βγάλουμε και από το βιβλίο αυτό ένα εποικοδομητικό δίδαγμα.
Εσθήρ είναι εβραϊκό όνομα γυναίκας, που σημαίνει αστέρι. Και πράγματι σαν αστέρι έλαμψε η Εσθήρ στην εποχή του βασιλέως των Περσών Αρταξέρξη του μεγάλου, ο οποίος δεν είναι άλλος παρά ο Ξέρξης ο πρώτος, ο βασιλιάς δηλαδή εκείνος των Περσών που εξεστράτευσε και εναντίον της πατρίδας μας και που, μολονότι ήταν επί κεφαλής αμέτρητου στρατού και στόλου, εν τούτοις νικήθηκε στην ναυμαχία της  Σαλαμίνας. Πρόκειται λοιπόν για ιστορικό πρόσωπο, που μαρτυρείται όχι μόνο από τον ιστορικό Θουκυδίδη, αλλά και από τη Βίβλο.
Ο Ξέρξης ο Α΄ εξουσίαζε 127 μεγάλες επαρχίες και φημιζόταν για τα λαμπρά ανάκτορά του, τον αμύθητο πλούτο του και την πολυτελή ζωή του. Ο Ξέρξης ετοίμασε κάποια μέρα στα ανάκτορα πολυτελέστατο γεύμα. Προσκεκλημένοι ήταν οι στρατηγοί και διοικηταί των επαρχιών. Σε κάποια δε στιγμή του μεγαλοπρεπούς συμποσίου, στο οποίο οι παρακαθήμενοι έπιναν κρασί με χρυσά και ασημένια ποτήρια, διέταξε να εμφανισθεί η βασίλισσα Αστίν, διότι ήθελε να την στεφανώσει με το βασιλικό διάδημα και να την παρουσιάσει μπροστά σε όλους τους άρχοντες. Αλλά η Αστίν παραδόξως αρνήθηκε να πάει στην αίθουσα όπου γινόταν το τραπέζι. Ο βασιλιάς λυπήθηκε για την προσβολή αυτή. Η γνώμη των συμβούλων του ήταν, ότι δεν πρέπει να την κρατήσει πλέον για σύζυγο του, διότι έδωσε κακό παράδειγμα σ’ όλες τις γυναίκες των αξιωματούχων του βασιλείου να μη σέβωνται τους άνδρες τους.
Η Αστίν λοιπόν διώχθηκε, και με βασιλική διαταγή συγκεντρώθηκαν από όλες τις επαρχίες οι ωραιότερες νεανίδες, για να διαλέξει απ’ αυτές ο βασιλιάς τη νέα βασίλισσα. Ο Ξέρξης διάλεξε την Εσθήρ. Ήταν δε η Εσθήρ μια Ιουδαία ορφανή, η οποία είχε ένα συγγενή, τον Μαρδοχαίο, που κατείχε εξαιρετική θέση στα ανάκτορα. Ο Μαρδοχαίος συμβούλεψε την Εσθήρ να μη φανερώσει την καταγωγή της ούτε το θρήσκευμα της.
Στα ανάκτορα την εποχή εκείνη ως πρώτος άρχοντας μετά τον βασιλιά Ξέρξη, σαν είδος  πρωθυπουργού, υπηρετούσε κάποιος που λεγόταν Αμάν. Αυτός μισούσε τον Μαρδοχαίο και όλο το ιουδαϊκό γένος, και με τις διαβολές που έλεγε κάθε μέρα στο βασιλιά τον έπεισε να υπογράψει διάταγμα που ώριζε, σε μια ορισμένη ημέρα σ’ όλη την επικράτεια να σφαγούν όλοι οι Εβραίοι και να μη ζήσει κανείς. Αλλά η φοβερή αυτή απόφαση, που προκάλεσε φρίκη, δεν εκτελέσθηκε. Γιατί; Ακούστε.
Μια νύχτα ο βασιλιάς δεν μπορούσε να κοιμηθεί και διέταξε το γραμματέα του να διαβάσει το χρονικό, ένα βιβλίο που ετηρείτο στα ανάκτορα, στο οποίο γράφονταν όλα τα σοβαρά γεγονότα της βασιλείας. Ο γραμματεύς άρχισε να διαβάζει το βιβλίο μέχρι που έφθασε στο σημείο που έγραφε, ότι ο Μαρδοχαίος στο παρελθόν είχε ανακαλύψει μια σοβαρή συνωμοσία, ένα σχέδιο δολοφονίας εναντίον του βασιλιά. Ο βασιλιάς τότε διέκοψε τον γραμματέα και ρώτησε «Τι καλό κάναμε εμείς στο Μαρδοχαίο;». «Τίποτε» απάντησαν οι υπηρέτες του. Το πρωί, όταν ήρθε ο Αμάν γεμάτος χαρά για την υπογραφή του διατάγματος κατά των Εβραίων, τον ρώτησε ο βασιλιάς «Αμάν, τι πρέπει να κάνω σε έναν άνθρωπο που θέλω να τιμήσω;». Ο Αμάν, νομίζοντας ότι ο άνθρωπος που ήθελε να τιμήσει ο βασιλιάς ήταν αυτός ο ίδιος, απάντησε: «Να τον στολίσεις με λαμπρή βασιλική στολή, να τον ανεβάσεις σε ένα άσπρο άλογο και ένας φίλος του βασιλιά να τον γυρίζει σε όλη την πόλη και να κηρύττει: Έτσι τιμά ο βασιλιάς εκείνον που θέλει να δοξάσει». Ο βασιλιάς απάντησε: «Ωραία μίλησες. Αυτά λοιπόν ακριβώς που είπες να τα κάνεις στον Μαρδοχαίο». Στο Μαρδοχαίο; Αλλ’ αυτός ήταν ο εχθρός του. Κεραυνός να έπεφτε δεν θα συγκλόνιζε τόσο τον Αμάν. Εν τω μεταξύ όμως ο βασιλιάς είχε υπογράψει το διάταγμα της γενικής σφαγής των Ιουδαίων, και ο Αμάν είχε ήδη στήσει ένα πελώριο ικρίωμα (αγχόνη) στην αυλή των ανακτόρων, για να κρεμάσει σ’ αυτό σε επίσημη τελετή το Μαρδοχαίο. Τώρα λοιπόν ο Μαρδοχαίος θα τιμηθεί τόσο πολύ, και ο Αμάν θα είναι εκείνος που θα τον συνοδεύει και θα διαλαλεί τη δόξα του;
Δεν ήταν όμως αυτό το μόνο γεγονός που μαρτυρούσε την αγάπη του Θεού προς το λαό του. Και κάτι άλλο σημαντικότερο συνέβη. Ο Ιουδαϊκός λαός, από τη στιγμή που υπογράφτηκε το διάταγμα, είχε πέσει σε θρήνο. Έκλαιγαν και προσεύχονταν να ματαιωθεί το φοβερό αυτό σχέδιο της εξοντώσεως της εβραϊκής φυλής. Αλλά ποιος θα τολμούσε να προτείνει στο βασιλιά την ανάκληση της διαταγής; Διότι στους χρόνους εκείνους η απόφαση του βασιλιά δεν ανεκαλείτο. Μόνο η Εσθήρ ήταν σε θέση να πλησιάσει το βασιλιά και να εισηγηθεί υπέρ των πατριωτών της. Ο Μαρδοχαίος έστειλε άνθρωπο και της είπε: «Εγώ, που σε συμβούλεψα τότε να κρύψεις την καταγωγή σου, τώρα σου λέω ότι είναι καιρός, ήλθε η ώρα σου, να εκδηλώσεις όλο το ενδιαφέρον σου για τους πατριώτες σου. Η ώρα είναι κρίσιμη και πρέπει να σκεφθείς καλά, μήπως η θεία πρόνοια για την ώρα αυτή σε διάλεξε βασίλισσα. Βέβαια, αν εσύ δειλιάσεις και δεν εκτελέσεις το καθήκον σου, ο Θεός θα βρει  άλλο τρόπο να σώσει το λαό του αλλά εσύ θα καταντροπιαστείς».
Η Εσθήρ συγκινήθηκε από τα λόγια του Μαρδοχαίου και δέχθηκε να κάνει ό,τι μπορεί. Μόνο παρακάλεσε τον Μαρδοχαίο να πη σ’ όλους τους Ιουδαίους να μετανοήσουν, να νηστέψουν και να ζητήσουν τη βοήθεια του Θεού. Και η ίδια προσευχήθηκε θερμά προς τον Θεό. Ύστερα από την προσευχή ο Θεός έδωσε θάρρος και φώτιση στην Εσθήρ και τόλμησε να παρουσιασθεί στο βασιλιά. Εμφανίσθηκε μπροστά του και αποκάλυψε όλο το πονηρό σχέδιο του Αμάν. Και ο βασιλιάς πείσθηκε από τα λόγια της. Και επέτρεψε στους Εβραίους, αν δεχθούν επίθεση από τους εχθρούς τους, να κάνουν και αυτοί χρήση των όπλων για την άμυνά τους. Έτσι έκαναν και διασώθηκαν. Ο δε Αμάν, ο φοβερός εχθρός των Εβραίων, με διαταγή του βασιλιά κρεμάσθηκε από το ικρίωμα (αγχόνη) εκείνο απ’ όπου είχε σκοπό να κρεμάσει τον Μαρδοχαίο.
Από όλη αυτή τη διήγηση, που περιέχει τόσα διδακτικά στοιχεία, παρακαλώ, αγαπητοί μου, να προσέξετε ένα σημείο. Είναι τα λόγια που είπε ο Μαρδοχαίος στην Εσθήρ, όταν εκείνη κάπως δίσταζε να επέμβει προς σωτηρία των ομοεθνών της. «Σκέψου», της είπε, «μήπως για την κρίσιμη αυτή ώρα έγινες βασίλισσα. Και αλλοίμονο αν δεν εκτελέσεις τώρα το καθήκον σου». Αλλά αυτό που είπε ο Μαρδοχαίος στην Εσθήρ μπορεί να λεχθεί και για όλους μας, σε οποιαδήποτε θέση και κατάσταση και αν βρισκόμαστε. Οι μέρες και τα χρόνια φαίνονται να τρέχουν ομαλά και ο καθένας απολαμβάνει τα αγαθά της ζωής. Αλλά ξαφνικά έρχεται στη ζωή μας μια ώρα κρίσιμη, που καλούμεθα να εκτελέσουμε το καθήκον, έστω και αν διακινδυνεύουμε περιουσίες, θέσεις και αυτή τη ζωή μας. Πάνω απ’ όλα το καθήκον μας! Η φωνή της συνειδήσεως, σαν φωνή Μαρδοχαίου, ακούγεται στα βάθη του εσωτερικού μας κόσμου και μας προτρέπει στην εκτέλεση του καθήκοντός μας. Εάν στην κρίσιμη ώρα δεν εκτελέσουμε το καθήκον μας, τότε θα φανούμε ανάξιοι της αποστολής μας και θα γίνουμε εμπαιγμός του κόσμου και περίγελος των δαιμόνων. Η φωνή της συνειδήσεως τότε θα ελέγξει, διότι φανήκαμε ανάξιοι της κλήσεως μας.
Χριστιανοί μου, ας εξετάσουμε καλά τον εαυτό μας, μήπως ήρθε η κρίσιμη ώρα, κ’ εμείς, δειλοί και άνανδροι, δεν εκτελέσαμε το καθήκον μας. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει την κρίσιμη ώρα του.
Ω Θεέ των πατέρων μας! Όπως βοήθησες την Εσθήρ να εκτελέσει το καθήκον της στην κρίσιμη ώρα, βοήθησε κ’ εμάς, οποιαδήποτε θέση κι αν κατέχουμε, να τα θυσιάζουμε όλα, και αυτή τη ζωή μας, στις κρίσιμες ώρες του βίου μας.    

Του μακαριστού μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου