Πάει
να πει ένας
τον
πόνο του
σε κάποιον, και
αυτός δεν θέλει
να τον
ακούσει,
για να μη στερηθεί
την χαρά του. Μπορεί να προσποιηθεί ότι
είναι βιαστικός ή
να αλλάξη κουβέντα, για
να έχει την ησυχία
του. Αυτό
είναι τελείως σατανικό.
Σαν να πεθαίνει ο άλλος
δίπλα μου και εγώ να
πηγαίνω
πιο πέρα και να
τραγουδώ.
Που είναι
το "κλαίειν μετά
κλαιόντων";
Και
μάλιστα, όταν πρόκειται
για θέματα σοβαρά
εκκλησιαστικά και ως
Χριστιανός δεν συμμερίζεται την
ανησυχία του άλλου,
τότε αυτός
ο άνθρωπος δεν συμμετέχει
στο σώμα
της Εκκλησίας...
Γέροντας Παΐσιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου