Κ Ο Ρ Υ Φ Η ! ! !

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΥΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΟΠΩΣ ΤΟΝ π. ΕΠΙΦΑΝΙΟ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟ

Του αείμνηστου Καθηγητή Κωνσταντίνου Μουρατίδη

==============

Εκτός της συναντήσεως μας στον χώρο της Ιεράς εξομολογήσεως από την οποία έφευγα πάντοτε ενισχυμένος, άρχισε και μία στενότατη, συνεργασία με τον μακαριστό π. Επιφάνιο για την αντιμετώπιση των μεγάλων εκκλησιαστικών θεμάτων που ήρχοντο στην επικαιρότητα.

Πόσο πολύτιμος, ευλογημένη και απαραίτητος ήταν δι’ εμέ αυτή η συνεργασία με τον μακαριστό Γέροντα, και πόση ασφάλεια παρείχε στην ταπεινή συμβολή μου στην αντιμετώπιση των συγχρόνων μεγάλων εκκλησιαστικών και συγγενών προς αυτά πολιτειακών θεμάτων, φαίνεται από το γεγονός, ότι έθετα προ της δημοσιεύσεως τους όλες τις εργασίες μου υπό την κρίση του, με την θερμή παράκληση να είναι αυστηρός στον έλεγχο και όχι απλώς να διαγράφει, ό,τι κατά την γνώμη του δεν ήταν ορθό, αλλά ακόμα και να απορρίψει ολόκληρη την εργασία, εάν δεν ανταπεκρίνετο προς τον σκοπό της, χωρίς να λαμβάνει οπ’ όψει, εάν διά την συγγραφή της εχρειάσθη εργασία μηνών.

Και μου έδινε μεγάλη ψυχική ενθάρρυνση για να προχωρήσω στην ιερή διακονία μου στον χώρο της Θεολογίας το γεγονός, ότι εκτός ορισμένων γλωσσικών διορθώσεων ή και βελτιώσεων, ενίοτε αξιόλογων, υπήρχε πλήρης συμφωνία στις θεολογικές θέσεις και απόψεις μας.

Κατά την διάρκεια της πολυχρονίου μας συνεργασίας δεν παρουσιάσθηκε καμιά απολύτως διαφωνία είτε αυτό αφορούσε την ουσία, είτε την διαδικασία αντιμετωπίσεως του προβλήματος.

Αλλά και εάν παρουσιάζετο ποτέ κάποια επουσιώδης διαφοροποίηση στον τρόπο αντιμετωπίσεως ενός θέματος στην συνέχεια απεδεικνύετο πόσο δίκαιο είχε ο π. Επιφάνιος. Θα αναφερθώ σε μια μόνο περίπτωση γιατί δεν ενθυμούμαι να υπήρξε και άλλη.

Ένα βράδυ γύρω στις 8 μου τηλεφωνεί ο π. Επιφάνιος, ότι σε μισή ώρα θα περάσει από το σπίτι και επειδή είναι βιαστικός με παρεκάλεσε να τον περιμένω στην είσοδο της πολυκατοικίας, γιατί το θέμα είναι επείγον και πολύ σοβαρό. Πράγματι. Κατέβηκα στην είσοδο και όταν έφθασε ο π. Επιφάνιος μου είπε, ότι καλόν θα ήτο να συναντήσω έναν ανώτατο κρατικό αξιωματούχο για να του εκθέσω ορισμένες βασικές απόψεις σχετικές με την διασφάλιση του αυτοδιοικήτου της Εκκλησίας και της μοναστηριακής περιουσίας.

Ήταν η εποχή που ο π. Επιφάνιος είχε αναπτύξει, όπως είπαμε, καταπληκτική δραστηριότητα για την προάσπιση των δικαίων της Εκκλησίας. Είχα ορισμένες επιφυλάξεις. Πίστευα, ότι όλα ήσαν προαποφασισμένα και συνεπώς θα ήταν ματαία κάθε σχετική προσπάθεια. Παρά ταύτα του είπα «επί τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον», για να αποδειχθεί τελικά πόσο δίκαιο είχε ο Γέροντας.

Και η διαπίστωση, της απολύτου αυτής συμπτώσεως ήταν δείγμα μεγάλης ευλογίας δι’ εμέ, αλλά και ασφαλείας, ότι τα γραφόμενά μου δεν ήρχοντο σε αντίθεση με την Ορθόδοξη διδασκαλία.

Κατά τη διάρκεια της συνεργασίας μας αυτής εδραιώθηκε μέσα μου η απόλυτη πεποίθηση, ότι δεν υπάρχει τίποτε πολυτιμότερο για ένα μαχόμενο θεολόγο από το να κατευθύνεται από ένα απλανή οδηγό, ένα χαρισματικό Γέροντα.

Χαρακτηριστικό της ταπεινοφροσύνης του μακαριστού π. Επιφανίου είναι και το γεγονός ότι έθετε και αυτός υπό την κρίση, μου πριν από την δημοσίευσή τους κείμενα του επί σοβαρών εκκλησιαστικών, θεολογικών και κανονικού δικαίου θεμάτων.