Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
(Α΄ Μέρος:΄Ο Ασωτος)
Στά πόδια σου, πατέρα μου, περίλυπος γυρίζω
καί τρέμω καί δακρύζω, συγχώρησι ζητώ.
Σ’ αρνήθηκα, σ’ ελύπησα, εσκόρπισα τό βιό σου.
Άχ! νά καλούμαι γυιός σου, δέν πρέπει, δέν τολμώ.
Αλλ’ ό Θεός μού πλήρωσε βαρειά τήν αφροσύνη!
ζητούσα ελεημοσύνη γεμάτος εντροπή.
Είς τούς αγρούς κατήντησα τούς χοίρους νά φυλάγω
κι’ απ’ τή βοσκή νά φάγω μουρχόταν ‘πιθυμιά.
Τέλος, ιδού στά πόδια σου γυρίζω, ελέησέ με!
πώς είμαι κύτταξέ με! ξυπόλυτος, γυμνός.
Ώ! δέξου με, πατέρα μου, σάν δούλο στήν αυλή σου,
τά πάθη μου λυπήσου, άν είσαι σπλαγχνικός.
(Β΄ Μέρος:΄Ο Πατήρ)
Σήκω, παιδί μου, ολόχαρα σέ δέχετ’ ή καρδιά μου.
Εδώ στήν αγκαλιά μου είν’ ώρα νά χαρης.
Όσα, παιδί μου, υπέφερες ό νούς μου τά μαντεύει!
καί τί δέν υποπτεύει πατέρας δυστυχής;
Ήσουν νεκρός κι’ ανέζησες, ήσουν γιά μέ χαμένος,
καί τώρ’ αναστημένος επρόβαλες εμπρός.
Άς σφάξουν τό καλύτερο γαλαχτερό μοσχάρι,
γιά τή μεγάλη χάρι πού μούδωσ’ ό Θεός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου