Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,
ἀρ. τ. 2216, 01.03.2020

ἠλ. στοιχειοθ. «Χριστ. Βιβλιογρ.»

.           «Ἀστράπτει καὶ λάµπει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ» τὴν πρώτη Κυριακή, τῶν Νηστειῶν, τὴν Κυριακή της Ὀρθοδοξίας! Γιορτάζει πανηγυρικὸ τὴν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων, τὴ συντριβὴ τῶν εἰκονοµάχων καὶ γενικότερα τὸν θρίαµβο τῆς ἀλήθειας ἐναντίον κάθε ψεύδους καὶ πλάνης, κάθε δεισιδαιµονίας καὶ αἱρέσεως, κάθε ἐκτροπῆς ἀπὸ «τὴν ἅπαξ παραδοθεῖσαν τοῖς ἁγίοις πίστιν», ἀπὸ τὴν πίστη ποὺ παραδόθηκε µιὰ φορὰ γιὰ πάντα στοὺς Χριστιανοὺς (Ἰούδα 3).
.           Ἡ πίστη αὐτή, ποὺ αἰῶνες τώρα διατηρεῖται ἀνόθευτη καὶ ἀπαραχάρακτη μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ἀλήθεια ποῦ παραµένει ἴδια καὶ ἀπαράλλακτη, καὶ ἡ ὁποία ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ παραδόθηκε καὶ ἔφθασε μέχρις ἐµᾶς, αὐτὴ μᾶς ὁδηγεῖ µὲ ἀσφάλεια ἀπὸ τοὺς δρόµους τούτης τῆς πρόσκαιρης ζωῆς στὴν αἰώνια ζωὴ καὶ σωτηρία. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ διάβολος, ποὺ εἶναι ψεύτης καὶ πατέρας τοῦ ψεύδους, ὁ πρῶτος ἐπινοητὴς καὶ ὁ κύριος ὑποβολέας του (βλ. Ἰω. η´ 44), πολεµᾶ µὲ λύσσα τὴν ἀλήθεια, παρασύρει σὲ πλάνες, προκαλεῖ τὶς ποικίλες κακοδοξίες καὶ αἱρέσεις καὶ ὑποκινεῖ σφοδρὴ πολεµικὴ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας.
.               Ἀποτελεῖ µέγα θαῦµα, ποὺ συνεχίζεται διὰ μέσου τῶν αἰώνων καὶ τῶν χιλιετῶν, τὸ ὅτι μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μᾶ ς ἡ ἀλήθεια διατηρεῖται ἀνόθευτη, ἀκέραιη, καθαρή, χωρὶς σπίλους καὶ µὀλυσµατικὲς προσµείξεις. Καὶ ὅπως ὅλα τὰ θαύµατα, ἔτσι καὶ αὐτὸ τὸ θαύµα τὸ ἐργάζεται ὁ Θεός. Τὸ Πνεύµα τὸ Ἅγιον, τὸ Πνεύµα τῆς ἀληθείας, ὁδηγεῖ τὴν Ἐκκλησία «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰω. ιϛ´ 13). Αὐτὸ ἐπιτυγχάνει τὴν περιφρούρηση καὶ διατήρηση τῆς ἀλήθειας μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ ἐξασφαλίζει τὴν ἀκεραιότητα τῆς ἀµωµήτου πίστεως.
.                Μὲ τὴ δύναµη τοῦ Θεοῦ ἡ Ἐκκλησία μας ἀποδεικνύεται «στύλος καὶ ἑδραίωµα τῆς ἀληθείας» (Α´ Τιµ. γ´15), ἀδιάσειστη βάση καὶ θεµέλιο στερεὸ ποὺ ὑποβαστάζει τὴν ἀλήθεια, τὴν ὁποία ὑπερασπίζεται ἀνυποχώρητη, ἀσυµβίβαστη καὶ ἀποφασισµένη νὰ ὑποστεῖ τὰ πιὸ φρικτὰ µαρτύρια, προκειµένου νὰ τὴ διαφυλάξει ἀπαράλλακτη καὶ ἀκέραιη, ὅπως αὐτὴ τῆς παραδόθηκε.
.                      Γι᾽ αὐτὸν τὸν λόγο οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἔχουµε βαθιὰ τὴν πεποίθηση ὅτι ἀνήκουµε στὴ µία καὶ µόνη Ἐκκλησία, ποὺ ἀποτελεῖ τὴ ζωντανὴ καὶ ἀδιάσπαστη συνέχεια τῆς πρώτης, τῆς ἀρχαίας καὶ ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας, τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἵδρυσε, ποὺ κατευθύνει καὶ ζωοποιεῖ ὁ Χριστὸς καὶ τὴν ἐµπνέει καὶ καθοδηγεῖ τὸ Πανάγιον Πνεῦµα. «Ἰῶτα ἓν ἢ µία κεραία» δὲν ἔχουµε προσθέσει ἢ ἀφαιρέσει ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ πίστη ποὺ ἔχουµε παραλάβει, οὔτε ἕνα γιώτα οὔτε κάτι ἐλάχιστο δὲν ἀλλάξαµε.
.                Μποροῦµε λοιπὸν νὰ ἐπαναλάβουµε τοὺς λόγους τοῦ µεγάλου δογµατικοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαµασκηνοῦ: «Πάντα τὰ παραδεδοµένα ἡµῖν διά τε νόµου, καὶ προφητῶν, καὶ ἀποστόλων, καὶ εὐαγγελιστῶν δεχόµεθα, καὶ γινώσκοµεν, καὶ σέβοµεν, οὐδὲν περαιτέρω τούτων ἐπιζητοῦντες». Ἔχουµε βαθιὰ τὴ συνείδηση ὅτι εἴµαστε ἡ συνέχεια τοῦ Μωυσέως, στὸν ὁποῖο παρέδωσε ὁ Θεὸς τὸν Νόµο Του, τῶν Προφητῶν, ποὺ προεκήρυξαν τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων καὶ Εὐαγγελιστῶν, ποὺ μᾶς παρέδωσαν ὅσα εἶδαν καὶ ἄκουσαν κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς παρουσία καὶ δράση Του. Αὐτὰ πιστεύουµε, αὐτὰ γνωρίζουµε καὶ σεβόµαστε καὶ δὲν ἔχουµε ἀνάγκη ἀπὸ τίποτε περισσότερο, διότι αὐτὰ ἀποτελοῦν τὸ πλήρωµα τῆς σωζούσης ἀληθείας. Γιὰ τοῦτο µὲ ἀκλόνητη ἀπόφαση ἐπιθυµοῦµε νὰ μένουµε ἀµετακίνητοι σ᾽ αὐτά, νὰ ὑπερασπιζόµαστε μέχρι τέλους τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ διατηροῦµε τὴν πίστη μας ἀκέραιη, χωρὶς τὴν ἐλάχιστη ἀλλοίωση καὶ µετατροπή, «µὴ µεταίροντες ὅρια αἰώνια, µηδὲ ὑπερβαίνοντες τὴν θείαν παράδοσιν» (Ἰωάννου Δαµασκηνοῦ, «Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως», PG 94, 792).
Αὐτὴ τὴν παράδοση δὲν τὴν κράτησαν οἱ Ρωµαιοκαθολικοί, οἱ ποικίλοι Προτεστάντες καὶ οἱ πάσης φύσεως αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι πρόσθεσαν ἢ ἀφαίρεσαν ἀπὸ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, σύµφωνα µὲ ὅσα τὸ πονηρὸ πνεῦµα καὶ ὄχι τὸ Ἅγιον Πνεῦµα τοὺς ὑπαγόρευε.
.                   Μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κράτησε τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ὁ Ἴδιος τὴν παρέδωσε στοὺς Μαθητές Του, ὅπως οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι τὴν ἐκήρυξαν, ὅπως µὲ τὶς θεοφώτιστες διδασκαλίες τους τὴν ἑρµήνευσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες. Στὴν ἐποχὴ τῆς συγχύσεως στὴν ὅποια ζοῦµε, πρέπει νὰ µένουµε ἀµετακινητοι στὴν πίστη µας οἱ Ὀρθόδοξοι, ὄχι ἀπὸ ἐγωισµὸ καὶ πεισµατικὴ ὑπεράσπιση τοῦ δικοῦ µας, ἀλλὰ ἀπὸ χρέος ἀγάπης πρὸς ὅλους ἐκείνους ποὺ βρίσκονται στὴν πλάνη καὶ ποὺ ἐνδεχοµένως ἀναζητοῦν τὴν καθαρὴ ἀλήθεια καὶ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.
.                Τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἐπαναλαµβάνουµε μέσα στοὺς ἱεροὺς Ναούς µας, ἀπὸ τὸ Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, αὐτὸ ποὺ μᾶς ἄφησαν ὡς ἱερὴ παρακαταθήκη οἱ ἅγιοι Πατέρες τῶν ἑπτὰ Οἰκουµενικων Συνόδων, καὶ ρίγη ἱερῆς συγκινήσεως καὶ ἁγίου ἐνθουσιασµοῦ μᾶς διαπερνοῦν, καθὼς ἄκουµε τὴ συγκλονιστική τους διακήρυξη: «Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβε, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογµάτισαν… οὕτω φρονοῦµεν, οὕτω λαλοῦµεν, οὕτω κηρύσσοµεν, Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡµῶν· Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν οἰκουµένην ἐστήριξεν». 

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ