Η ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΙΚΩΝ (καὶ ἡ ἀπαξία τῆς Παιδείας)

Η ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΙΚΩΝ

Tοῦ Μητροπολ. Μάνης Χρυσοστόμου Γ΄

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ»: Καὶ ἡ ἀπαξία τῆς Παιδείας. Filioque!
Οἱ ἀνθρωπιστικὲς σπουδὲς καὶ τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν κλασικὴ παιδεία μειώνεται, ὅσο μειώνεται τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ γιὰ τὰ βασικὰ θέματα τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου. Σήμερα ἀρκεῖ ἡ τεχνολογία, ἡ «καινοτομία» καὶ ἡ οἱκονομικὴ ἀνάπτυξη. Ἄνθρωπος σχεδὸν πουθενά. Μόνον ὡς χρήσιμο ἀνταλλακτικό.  

.                   Σχετικά μέ τήν ἀντικατάσταση τῶν Λατινικῶν ἁπὀ τήν Κοινωνιολογία στό σύστημα εἰσαγωγῆς στήν Τριτοβάθμια Ἐκπαίδευση, θεωροῦμε, ἐξ ἀντιθέτου, ὅτι ἡ πρόταση αὐτή φέρει ἐνώπιον μας τήν κρυμμένη ἀξία τοῦ μαθήματος τῆς Λατινικῆς γλώσσας.
.                   Τά Λατινικά ἔχουν μεγάλη ἀξία καί σημασία. Δέν εἶναι ἀνούσια. Δέν εἶναι ἄχρηστα. Βοηθοῦν τά μέγιστα στήν κατανόηση τῶν συγχρόνων εὐρωπαϊκῶν λέξεων καί φράσεων ἔχουν δέ ἐξαιρετική συμβολή στήν ἀνάπτυξη τῆς σκέψης, τῆς φιλοσοφίας καί τῆς διανόησης. Εἶναι ὑλικό πολιτισμοῦ..               Τά Λατινικά δημιουργοῦν σέ βάθος χρόνου ποιοτική ἐκπαιδευτική ἀνύψωση. Ἐξαιρετικῶς χρήσιμα εἶναι ἰδίως στή φιλολογική, θεολογική καί νομική ἑπιστήμη..                Γιά παράδειγμα, εἶναι δυνατόν ἕνας νομικός νά μή γνωρίζει τί σημαίνουν οἱ βασικές ἁρχές꞉ ln dubio pro reo, nullum crimen nulla poena, pacta sum servanda ἤ ἄσκηση ποινικῆς δίωξης in rem, ἕνας θεολόγος τίς φράσεις꞉ extra Ecclesiam nulla salus, totus Christus, communio sanctorum ἢ consensus patrum;.              Κατ’ ἐξοχήν δέ, ἕνας φιλόλογος συναντᾶ πλεῖστες λατινικές ἑκφράσεις στήν ὃλη φιλολογική του σταδιοδρομία, ἀπό τό curriculum vitae καί de facto μέχρι τό a priori καί sui generis. Μάλιστα ὁ Χριστιανισμός διηύρυνε τόν ὁρίζοντα τῆς γλώσσας τῶν Λατίνων καί ὑπήρξαν ἀξιόλογοι καρποί τῆς λατινικῆς γραμματείας..                Ἄλλο βέβαια εἶναι τό ζήτημα τῆς μεθόδου διδασκαλίας, τῆς ἀποστήθισης καί τῆς τεχνικῆς αὒξησης τῶν βάσεων τοῦ Α΄ Ἐπιστημονικού πεδίου τῶν Πανελληνίων ἐξετάσεων, τό ὁποίο βάσιμα προβάλλεται καί φυσικά δέν ὑπεισερχόμεθα σ’ αὑτό ὡς ἀναρμόδιοι..             Ἑκεῖνο όμως, τὁ ὁποῖο θεωρούμε ἐπάναγκες νἀ ὑπογραμμίσουμε καί νά σκεφθοῦμε εἶναι τό γεγομός ὃτι σέ σχολεῖα στόν εὐρωπαϊκό καί ἀμερικανικό χῶρο ἀναζητοῦν τίς ἀρχαῖες γλῶσσες καί τίς μελετοῦν σέ βάθος, τόσο τά ἁρχαῖα ἑλληνικά ὅσο καί τά λατινικά.
.               Ὅταν βέβαια ἡ παιδεία τυγχάνει ἁπό τούς πρώτιστους παράγοντες ἐξύψωσης ἑνός λαοῦ, ἐμεῖς, κυρίως ἐμεῖς, ὡς Ἕλληνες, μέ τόση κλασική κληρονομιά, πού σ’ αὑτή στηρίχθηκε καί ἡ λατινική γλῶσσα ἀσφαλῶς καί δέν ἑπιτρέπεται νά θέτουμε σέ περιφρόνηση μία γλῶσσα τόσο ἁπαραίτητη γιά τήν κατανόηση τῆς ἱστορίας καί τῆς πολιτιστικῆς ἐξέλιξης τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν ἀλλά καί τῆς ὁλοκληρωμένης ἁνθρωπιστικῆς παιδείας.
.             Πάντα δέ, θά ἰσχύει τό꞉ “Κρείσσων γάρ σοφία, λίθων πολυτελῶν„ (Παροιμ. η´ 11) 

ΠΗΓΗ: im-manis.gr

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ