ΒΛΑΣΦΗΜΕI; «ΡAΠΙΣΟΝ ΑΥΤΟΥ ΤΗΝ ΟΨΙΝ, ΑΓΙΑΣΟΝ ΣΟΥ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ» (Δ. Νατσιός)

Βλασφημεῖ; «ράπισον αὐτοῦ τὴν ὄψιν,ἁγίασόν σου τὴν χεῖρα»

Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς

«Οἱ βλάσφημοι δὲν εἶναι ἄξιοι νὰ ἀπολαμβάνουν τὸν κόσμο τοῦτον» (ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

.             «Κἂν ἀκούσῃς τινὸς ἐν ἀμφόδῳ ἢ ἐν ἀγορᾷ μέσῃ βλασφημοῦντος τὸν Θεόν, ἐπιτίμησον, κἂν πληγὰς ἐπιθεῖναι δέῃ, μὴ παραιτήσῃ, ράπισον αὐτοῦ τὴν ὄψιν, σύντριψον τὸ στόμα, ἁγίασόν σου τὴν χεῖρα διὰ τῆς πληγῆς, κἂν ἐγκαλῶσιν τινές, κἂν εἰς δικαστήριον  ἕλκωσιν, ἀκολούθησον, κἂν ἐπὶ τοῦ βήματος ὁ δικαστὴς ἀπαιτήσῃ, εἰπὲ μετὰ παρρησίας ὅτι τὸν βασιλέα τῶν ἀγγέλων ἐβλασφήμησεν…». (Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Α´ Πρὸς Ἀνδριάντας. Πολλὰ καὶ σπουδαῖα γιὰ τὴν βλασφημία γράφει καὶ ἅγιος Νικόδημος στὴν “Χρηστοήθεια”, σελίδες 160-168, ἔκδ. “Ρηγοπούλου” ).
.             Καὶ σὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση: «Ἂν ἀκούσεις κάποιον σὲ δρόμo ἢ στὴν ἀγορὰ (ἢ σὲ ΜΜΕ, θὰ προσθέταμε), νὰ βλασφημεῖ τὸν Θεὸ (ἢ τὴν Θεοτόκο), ἔλεγξέ τον. Μὴν σταματήσεις ἀκόμη κι ἂν σοῦ ἐπιτεθεῖ. Χτύπησέ τον στὸ πρόσωπο, «σύντριψον τὸ στόμα» (σήμερα, σὲ πολὺ ἁπλὴ γλώσσα αὐτὸ μεταφράζεται «σπάσ’ του τὰ μοῦτρα»), ἁγίασε τὸ χέρι σου ἀκόμη καὶ ἂν σὲ κατηγορήσουν κάποιοι ἢ σὲ σύρουν σὲ δικαστήρια. Καὶ στὸ βῆμα τοῦ κριτηρίου, νὰ πεῖς μὲ θάρρος, ὅτι τὸ ἔπραξες γιατί βλαστήμησε (ὁ ραπισθεὶς) τὸν βασιλέα τῶν ἀγγέλων»..           Βαριά, σκληρὰ λόγια θὰ σκεφτεῖ κάποιος. Καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸν Χρυσόστομο ἅγιο, ὁ ὁποῖος σὲ ἄλλη περίπτωση, γιὰ τὸ ἴδιο θέμα τοῦ ἐλέγχου, θὰ πεῖ: «Χρῆ καὶ τοὺς ἐπιτιμῶντας τοῦτο συμμέτρως ποιεῖν», δηλαδὴ «Πρέπει ἐκεῖνοι ποὺ ἐπιπλήττουν καὶ ἐλέγχουν, νὰ τὸ κάνουν μὲ μέτρο». (Εἰς Δαυὶδ καὶ Σαούλ, ὁμιλ. Γ, 2).
.             Ὑβρίζεται, βλασφημεῖται σήμερα ὁ Χριστός, ἡ Θεοτόκος μας, ἡ Ἐκκλησία. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, ἡ κόπρος τοῦ Αὐγεία, ἡ ἐπωνυματοφόρος σαχλαμάρα γιὰ νὰ πουλήσει λίγη ἐξυπνάδα καὶ βλακώδη «προοδευτισμό», ἀνοίγει τὸν ὀχετό του καὶ βλασφημεῖ καὶ σπιλώνει, ὅσια καὶ ἱερά. Καὶ τί κάνουμε;.             Φοβόμαστε μήπως μᾶς ποῦν σκοταδιστές, ποιοί; Τὸ σκότος τὸ ψηλαφητόν. Ἐθνικιστές, ποιοί; Οἱ προδότες. Ρατσιστές, ποιοί; Οἱ ἐχθροὶ τῶν Ἑλλήνων..             Κι ἂν τολμήσει κάποιος νὰ πράξει  τὰ αὐτονόητα (ὅπως ὁ ἐπίσκοπος Ἀμβρόσιος), τότε ἐπαναστατεῖ ἡ …σωφροσύνη μας. («Τὸ σῶφρον του ἀνάνδρου πρόσχημά ἐστι»)..             Οἱ δειλοὶ καὶ οἱ ἄβουλοι, ὅσους ἐναντιώνονται στὶς ἀντίχριστες προστυχιὲς τύπου Βερύκιου, τοὺς χαρακτηρίζουν ἀκραίους ἢ ὑπερβολικούς. Αὐτὸ ἔκανε ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ἡ «εἰκόνα πραότητος», ὅταν ὁ αἱρεσιάρχης Ἄρειος βλασφημοῦσε τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ; Ὄχι. Χαστούκισε τὸν βλάσφημο καὶ τὸν ἔκλεισαν φυλακή. Ὁ Κύριος, ὅμως, τὸν ἐπαίνεσε καὶ τὸν δόξασε..             Γράφει κάπου ὁ Μακρυγιάννης στὰ «Ἀπομνημονεύματά» του, ἕνα ἐπεισόδιο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο συμπεραίνουμε τί λαὸς μᾶς ἀπελευθέρωσε καὶ τί συγχυσμένο ἀσκέρι καταντήσαμε..             Τὸ 1843 τὸν ἐπισκέπτεται κάποιος Γάλλος, ὀνόματι «Μαλέρμπης» («Malherbe»)  τάχα ἱστορικός, «μεγάλος ἄνδρας». Μεταξὺ ἄλλων, λέει στὸν ἀγωνιστή: «Ἕνα θὰ σᾶς βλάψει ἐσᾶς, τὸ κεφάλαιον τῆς θρησκείας, ὁπού εἶναι αὐτήνη ἡ ἰδέα σ’ ἐσᾶς πολὺ τυπωμένη». Προπαγάνδα ὑπὲρ τοῦ παπισμοῦ ἔκανε ὁ προκομμένος, γράφει ὁ στρατηγός.«Ἀφοῦ φάγαμεν ψωμί, τοῦ εἶπα καὶ πάλε νὰ μὴν ματαειπῆ σὲ κανέναν περὶ θρησκείας. Αὐτὸς ἦρθε ὡς κατηχητής. Πῆγε εἰς τὰς ἐπαρχίας κι ἄρχισε πάλε τὴν κατήχησίν του καὶ τὸν ἔβαλαν εἰς τὶς ἐφημερίδες. Κι ἂν δὲν σωφρονίζεταν καὶ ξαναμιλοῦσε διὰ θρησκεία, θάμεναν τὰ κόκκαλά του εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ τότε θάλεγαν θεριὰ τοὺς Ἕλληνες, διατὶ δὲν θέλουν ν’ ἀλλάξουν τὴν θρησκεία τους». (ἔκδ. Ζαχαρόπουλος, σελ. 730)..             Δὲν βλασφημοῦσε ὁ Μαλέρμπης, κατήχηση ἔκανε. Συνῆλθε καὶ γλύτωσε τὸ κεφάλι του ἀπὸ τὰ τότε «θερία» τοὺς Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν κατασκοτωθεῖ καὶ πολέμησαν σὰν θηρία γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία..             Τώρα ἐξημερωμένοι καὶ ἐξευρωπαϊσμένοι ἀνεχόμαστε τοὺς καντιποτένιους νὰ ποδοπατοῦν, νὰ ἐξευτελίζουν τὴν Ἐκκλησία μας.

Να ρωτήσω καὶ κάτι ποὺ σχετίζεται μὲ τὴν ἐκπαίδευση.
.             Θὰ ἐπέτρεπαν ἐκεῖνα τὰ λαμπρὰ «θερία», νὰ κυκλοφοροῦν στὰ σχολεῖα βιβλία Θρησκευτικῶν στὰ ὁποῖα -ἕνα παράδειγμα μόνο – θὰ παρουσιαζόταν σὲ ζωγραφιὰ ἡ Παναγία μὲ τὸν Ἰωσὴφ ἀγκαλιά, μὲ φόντο  καρδούλα, ποὺ παραπέμπει σὲ ἐρωτικὴ σχέση; (Ἀνοῖξτε τὸ βιβλίο Θρησκευτικῶν Γ´ δημοτικοῦ, σελ. 57). Κατὰ τὰ ἄλλα μᾶς ἐνοχλεῖ ὁ γενναῖος καὶ ἀσυμβίβαστος μητροπολίτης Ἀμβρόσιος!!.            Ἀλλὰ γι’ αὐτὸ ἀπάντηση μᾶς δίνει ὁ ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας, Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης. Πρὶν παραθέσω τὸ κείμενο περὶ ἀφορισμοῦ, νὰ μεταφέρω καὶ μία σκηνὴ ἀπὸ τὴν περίοδο τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς καὶ τῆς Ἀνταλλαγῆς. Τὸ ἴδιο ἐπεισόδιο εἶχα διαβάσει καὶ στὸ βιβλίο τοῦ Χρ. Σαμουηλίδη,  «Τὸ χρονικό του Κάρς», τὸ ὁποῖο περιγράφει τὸν ἐρχομὸ τῶν Ποντίων τοῦ Καυκάσου στὴν Ἑλλάδα.  Τότε ποὺ πήγαιναν τα καράβια τῶν «παλαιοελλαδιτῶν» νὰ παραλάβουν τοὺς γενοκτονημένους πρόσφυγες..             «Πόσο εἶχαν ἀπογοητευθεῖ οἱ Φαρασιῶτες, τότε μὲ τὴν Ἀνταλλαγή, ὅταν ἔρχονταν μὲ τὸ καράβι στὴν Ἑλλάδα! Δύο ναῦτες μάλωναν καὶ ἔβριζαν τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία. Τοὺς φάνηκε πολὺ βαρύ! Σοῦ λέει: “Ἕλληνες, Χριστιανοί, νὰ βρίζουν τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία”! Τοὺς ἅρπαξαν καὶ τοὺς πέταξαν στὴν θάλασσα. Εὐτυχῶς ἤξεραν κολύμπι καὶ γλύτωσαν». («Πνευματικὴ ἀφύπνιση», σελ. 56)..          «Ἔχω ὑπ’ ὄψιν μου ἕναν ἄλλο ἄθεο, ἕναν βλάσφημο, ποὺ τὸν ἀφήνουν στὴν τηλεόραση καὶ μιλάει ἐνῶ ἔχει πεῖ τὰ πιὸ βλάσφημα λόγια γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία. Δὲν παίρνει καὶ ἡ Ἐκκλησία μία θέση νὰ ἀφορίση μερικούς. Αὐτοὺς ἔπρεπε νὰ τοὺς ἀφορίζη ἡ Ἐκκλησία. Λυποῦνται τὸν ἀφορισμό!-Γέροντα, τί θὰ καταλάβουν μὲ τὸν ἀφορισμό, ἀφοῦ τίποτε δὲν παραδέχονται;-Τουλάχιστον θὰ φανῆ ὅτι ἡ Ἐκκλησία παίρνει μία θέση.
-Ἡ σιωπή της, Γέροντα, εἶναι σὰν νὰ τὰ ἀναγνωρίζη;
-Ναί. Ἔγραψε ἕνας κάτι βλάσφημα γιὰ τὴν Παναγία καὶ κανεὶς δὲν μίλησε. Λέω σὲ κάποιον: “Δὲν εἶδες τί γράφει ἐκεῖνος;”. “Έ,  τί νὰ τοὺς κάνης, μοῦ λέει. Θὰ λερωθῆς, ἂν ἀσχοληθῆς μαζί τους”. Φοβοῦνται νὰ μιλήσουν.
-Τί εἶχε νὰ φοβηθῆ, Γέροντα;-Νὰ μὴ γράψουν τίποτε γι’ αὐτὸν καὶ ἐκτεθῆ, καὶ ἀνέχεται νὰ βλασφημῆται ἡ Παναγία! Νὰ μὴ θέλουμε νὰ βγάλη ὁ ἄλλος τὸ φίδι ἀπὸ τὴν τρύπα, γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς τὴν ἡσυχία μας.
…Ἡ Ἑλλάδα, ἡ Ὀρθοδοξία, μὲ τὴν παράδοσή της, τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς ἥρωές της, νὰ πολεμῆται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τους Ἕλληνες καὶ ἐμεῖς νὰ μὴ μιλᾶμε! Εἶναι φοβερό! Εἶπα σὲ κάποιον: “Γιατί δὲν μιλᾶτε; Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ κάνει ὁ τάδε;”. “Τί  νὰ πῆς, μοῦ λέει, αὐτὸς ὅλος βρωμάει”. “Ἂν βρωμάη ὅλος, γιατί δὲν μιλᾶτε; Χτυπῆστε τον”. Τίποτε, τὸν ἀφήνουν. Ἕναν πολιτικὸ τὸν ἔφτυσα. Πές, τοῦ λέω, “δὲν συμφωνῶ μ’ αὐτό”. “Τίμια πράγματα. Θέλεις νὰ ἐξυπηρετηθῆς ἐσὺ καὶ νὰ ρημάξουν ὅλα;”..            Ἂν οἱ Χριστιανοὶ δὲν ὁμολογήσουν, δὲν ἀντιδράσουν, αὐτοὶ θὰ κάνουν χειρότερα. Ἐνῶ, ἂν ἀντιδράσουν, θὰ τὸ σκεφθοῦν. Ἀλλὰ καὶ οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ δὲν εἶναι γιὰ μάχες. Οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ ἦταν γερὰ καρύδια, ἄλλαξαν ὅλο τὸν κόσμο. Καὶ στὴν βυζαντινὴ ἐποχὴ μὰ εἰκόνα ἔβγαζαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀντιδροῦσε ὁ κόσμος. Ἐδῶ ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε, γιὰ νὰ ἀναστηθοῦμε ἐμεῖς καὶ ἐμεῖς ἀδιαφοροῦμε! Ἂν ἡ Ἐκκλησία δὲν μιλάη γιὰ νὰ μὴν ἔρθη σὲ ρήξη μὲ τὸ κράτος, ἂν οἱ μητροπολίτες δὲν μιλοῦν, γιὰ νὰ τὰ ἔχουν καλὰ μὲ ὅλους, γιατί τοὺς βοηθᾶνε στὰ ἱδρύματα κλπ, οἱ Ἁγιορεῖτες πάλι ἂν δὲν μιλοῦν, γιὰ νὰ μὴν τοὺς κόψουν τὰ ἐπιδόματα, τότε ποιὸς θὰ μιλήση;».

ΥΓ. Ὁ Βερύκιος παρουσιάζεται μεταμεληθείς. Ἐλέγχεται γιὰ ἄλλα πολλά, εἶναι νεοεποχίτης ὁλκῆς. Εἰρωνευόταν, γιὰ παράδειγμα,  τοὺς Ἕλληνες ποὺ διατράνωναν  τὰ δίκαια τῆς  Μακεδονίας. Ἀναμένουμε…

 Δημήτρης Νατσιὸς

δάσκαλος-Κιλκὶς