ΤΑ ΣΥΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΤΟΥ ΝΙΚΟΛ. ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

Διηγήθηκε η αείμνηστη γερόντισσα της Πορταριάς, μοναχή Μακρίνα:
«Μια φορά, θελήσαμε στην κατοχή να πάμε σε ένα εκκλησάκι, ήταν Δεκαπενταύγουστος. Λέω λοιπόν στις άλλες αδελφές (ήμασταν όλες λαϊκές):
-Δεν πάμε να ανάψουμε τα καντηλάκια στον άγιο Νικόλαο, και ύστερα γυρίζουμε;

Πράγματι λοιπόν, όλες μαζί ξεκινήσαμε, και ήμασταν επτά. Δεν είχαμε πάρει μαζί μας ούτε ένα κουλουράκι, παρά μόνο ένα πολύ μικρό κομματάκι Αντίδωρο. 
Μόλις φθάσαμε λοιπόν στους πρόποδες εκείνης της πλαγιάς, όπου ήταν το εξωκκλήσι του αγίου Νικολάου, ξαφνικά λέω:
-Τι καλά θα ήταν να είχαμε μια φετούλα φρέσκο ψωμάκι και από ένα συκαλάκι να το τρώγαμε!...
Φθάνουμε λοιπόν στο εκκλησάκι, ανάβουμε τα καντηλάκια, ψάλλουμε το απολυτίκιο του Αγίου, την Παράκληση της Παναγίας και μπαίνω εγώ στο Ιερό, να ανάψω το καντηλάκι που ευρίσκετο μέσα. Και τι βλέπω;! Ένα δέμα πάνω στην αγία Τράπεζα. 
-Παιδιά, κοιτάξτε τι μας έφερε ο άγιος Νικόλαος! Δεν ξέρω, λέτε να είναι του αγίου Νικολάου δώρο;
Λοιπόν, ανοίγουμε και τι βλέπουμε; Όσες ήμασταν, τόσες ήταν οι φέτες το ψωμί και τα σύκα. Επτά σύκα! Επτά φέτες ψωμί! Από ένα σύκο γινωμένο και από μια φέτα ψωμί, ζεστό, φρέσκο, της ώρας! Για την καθεμιά μας. Τα φάγαμε, δοξάσαμε τον Θεό, την Παναγία, τον Άγιο Νικόλαο και φύγαμε». 

Από το βιβλίο: «Γνώσις και βίωμα της Ορθοδόξου πίστεως» του πρωτοπρεσβύτερου Στεφάνου κ. Αναγνωστοπούλου.