Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΕΛΙΣΣΑΙΟΣ 

Πριν από αρκετό καιρό με επισκέφθηκε ένας νέος οικογενειάρχης, περίπου 35 ετών, και μου είπε ότι με 600 ευρώ τον μήνα περνάει τόσο καλά και τα αγαθά του Θεού είναι τόσο πλούσια στο οικογενειακό του τραπέζι, ώστε περισσεύουν για να δώσει και στον διπλανό!

-Περισσεύουν από τα 600 ευρώ; Τον ρώτησα. Εντύπωση μου

προξενεί!

-Ναι, πάτερ μου, διότι συμβαίνει το εξής θαυμαστό: αγοράζω μια φραντζόλα, και όσο και να την κόβουμε, δεν τελειώνει. Είναι πάντοτε μισή και φρέσκια, σαν να την πήραμε εκείνη την ημέρα! Και αυτό μπορεί να κρατήσει και μια εβδομάδα! Επίσης, παίρνουμε ένα δοχείο λάδι και μαγειρεύουμε πρωί, μεσημέρι και βράδυ… και αυτό πάλι δεν τελειώνει!...Καμμιά φορά παρατηρείται αυτό και στο γάλα που παίρνουμε και στα άλλα τρόφιμα. Ό,τι περισσεύει δεν το πετάμε, αλλά το αφήνουμε να το φάμε το βράδυ ή την άλλη μέρα, και παρατηρούμε ότι παραμένουν αναλλοίωτα και εύγευστα. Η αλήθεια είναι ότι προσπαθούμε να έχουμε δυνατή την πίστη στην Πρόνοια και στην αγάπη του Θεού, ότι Εκείνος θα φροντίσει τα παιδιά Του. Οι γονείς μου πάντα έλεγαν κάτι που το πίστευαν: «Παιδί μου, αν ζητάμε τη Βασιλεία των ουρανών, όλα τα άλλα θα τα φέρει ο Θεός». Γι’ αυτό και γονατίζουμε και μετανοούμε για τις αμαρτίες μας, ενισχυόμενοι τακτικά από την Θεία Κοινωνία  και από τον λόγο του Θεού. Βέβαια, η εργασία των εντολών του Θεού έχει κόπο, αλλά ποιος τον λογαριάζει, όταν «μέλει περί ημών», ο Θεός Πατέρας; Αυτός που μας έφτιαξε και μας έπλασε και που είμαστε παιδιά Του.

-Μα καλά, του είπα, δεν σε ανησυχεί η κατάσταση γύρω μας;

-Καθόλου, μου απάντησε. Η κρίσις είναι κρίσις, δεν αντιλέγω ούτε είμαι τυφλός, ώστε να μην το βλέπω». Όμως, αποφεύγω να ακούω ειδήσεις, γιατί με ενδιαφέρουν οι ειδήσεις του ουρανού.

Στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης και συγκεκριμένα στα δύσκολα εκείνα χρόνια των προφητών Ηλία και Ελισσαίου, περίπου το 850 π.Χ, δυστυχώς οι Σαμαρείτες είχαν εγκαταλείψει την πίστη τους στον αληθινό Θεό και είχαν στραφεί στην λατρεία των ειδώλων του Βάαλ και της Αστάρτης.

Στην περιοχή της Σαμάρειας, ζούσε ένας προφήτης, διδάσκαλος δηλαδή των Ιουδαίων, με τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Ήταν άνθρωπος του Θεού, «φοβούμενος τον Κύριον», όπως μας πληροφορεί το ιερό κείμενο από το Δ΄ Βασιλειών».

Η ζωή τους κυλούσε ήρεμα, μέχρις ότου ο άνθρωπος αυτός του Θεού πέθανε ξαφνικά και άφησε πίσω τη χήρα γυναίκα του και τα παιδιά του με τεράστια χρέη, γιατί είχε κάνει κάποιο δάνειο, που δεν πρόλαβε να ξεπληρώσει. Έτσι ο τοκογλύφος απειλούσε τη χήρα ότι εάν δεν αρχίσει να του δίνει μέρος από τα δανεικά, και μάλιστα μαζί με τους τόκους, θα έπαιρνε για δούλους τα δυο  της παιδιά! (Την εποχή εκείνη είχε αυτό το δικαίωμα).

-      Έντρομη τότε η χήρα έτρεξε στον προφήτη Ελισαίο και με σπαρακτικές φωνές ζητούσε τη βοήθειά του. Κι εκείνος της απάντησε:

-Πες μου, τι υπάρχει στο σπίτι σου;

-Λίγο λάδι, λίγο αλεύρι, ίσα-ίσα να συντηρώ τα παιδιά μου.

Ο μέγας αυτός προφήτης,  ο Ελισσαίος, γνώριζε και το πίστευε απόλυτα και ακράδαντα μέσα του πώς ο Θεός θα κάνει το θαύμα και σ’ αυτή την περίπτωση. Δεν το αποκάλυψε όμως εξ αρχής, αλλά δοκιμάζοντας την πίστη της χήρας, της είπε:

-Άκου τι θα κάνεις. Θα πας και θα γυρίσεις σε όλη την γειτονιά και θα μαζέψεις 10 άδεια πήλινα δοχεία, όσο το δυνατόν μεγαλύτερα. Θα τα πάρεις στο σπίτι σου, θα κλειστείς μαζί με τα παιδιά σου μέσα, και έπειτα θα πάρεις αυτό το μικρό δοχείο που έχεις με λάδι και θα το αδειάζεις στα αδειανά πήλινα δοχεία που θα έχεις δανειστεί. Και το καθένα που θα γεμίζει, θα το αφήνεις στην άκρη.

Η χήρα πίστεψε στα λόγια του με όλη της την καρδιά, κι αμέσως έτρεξε στην γειτονιά, μάζεψε όσα περισσότερα δοχεία πήλινα μπορούσε, τα σκόρπισε μέσα στο σπίτι, πήρε το μικρό της δοχείο και άρχισε  να αδειάζει το λάδι στο καθένα χωριστά. Και γέμιζε… και γέμιζε… και γέμιζε… και το μικρό αυτό δοχείο δεν τελείωνε! Και όταν γέμισε και το τελευταίο από τα ξένα δανεικά δοχεία, τότε μόνο σταμάτησε το λάδι να αυξάνει!

Τώρα όλα πλέον τα δοχεία ήσαν γεμάτα. Το θαύμα είχε γίνει! Ό,τι της είχε πει ο προφήτης, ο διδάσκαλος, το πίστεψε και το εφάρμοσε.

Στη συνέχεια ο προφήτης Ελισαίος της είπε:

-Τώρα  θα γυρίσεις πίσω και θα παίρνεις ένα-ένα τα δοχεία και θα τα πουλάς. Και με τα χρήματα που θα εισπράξεις, θα πληρωθεί όλο το χρέος μαζί με τους τόκους. Ό,τι περισσέψει, θα το κρατήσεις για να τρέφεσαι εσύ και τα παιδιά σου. Έχε εμπιστοσύνη στον Θεό.

Το πιο θαυμαστό σ’ αυτήν την ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης είναι η απόλυτη υπακοή και η ακλόνητη πίστη αυτής της γυναίκας, που δεν αμφέβαλλε στον λόγο του Προφήτη, γι’ αυτό και αξιώθηκε να γευθεί του θαύματος.

Για τον Θεό δεν υπάρχει τίποτα δύσκολο. «Ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα». Μέσα σε ένα λεπτό μπορεί να μας δώσει όλα όσα χρειαζόμαστε, και πολύ περισσότερα ακόμα, αφού Αυτός είναι που ανοίγει το χέρι Του και γεμίζει τα σύμπαντα με αγαθά και ευλογίες.

Από το βιβλίο: «Τοις κατά πρόθεσιν κλητοίς» του πρωτοπρεσβύτερου Στεφάνου Κ. Αναγνωστοπούλου.