Κυριακή 13 Μαρτίου 2016



ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΕΡΕΣ ΝΗΣΤΕΙΑ
Σε κάποιο απ΄ τα κελλιά των Καρουλίων, πιθανόν ο Ρώσος ασκητής πατήρ Σεραφείμ, διηγήθηκε τα εξής στον πατέρα Ιωαννίκιο που τα δημοσίευσε στο «Αθωνικόν Γεροντικόν»:
«Κάποτε, ένας Γέρων ασκητής, ηλικίας περίπου 65 ετών, προσήλθε στην καλύβα μου το Σάββατο της Τυρινής εβδομάδος και, αφού φάγαμε μαζί την Κυριακή της Τυρινής, το βράδυ κοιμήθηκε στη καλύβα μου.
Το πρωί της Καθαράς Δευτέρας αισθάνθηκα αδιαθεσία και
παρεκάλεσα τον επισκέπτη μου, αν μπορούσε να πάει στη Σκήτη της Βίγλας για να πάρει μια επιστολή, απολύτως αναγκαία. Η πορεία μέχρι τη Βίγλα από την καλύβα μου ήταν πέντε ώρες και πλέον.
Πρόθυμος ο Γέρων ασκητής των 65 ετών! Πήγε, πήρε την επιστολή και επέστρεψε την ίδια μέρα προς το βραδάκι. Όπως τον είδα ταλαιπωρημένο ύστερα από δεκάωρη και πλέον πορεία και νηστικό, τον παρεκάλεσα να φάγει λίγο παξιμάδι, έστω τόσο δα, και να πιεί και λίγο νερό. Αλλά εκείνος αρνήθηκε.
Εγώ όμως γέμισα από απορίες και τον ρώτησα πως ήταν δυνατόν να μην αισθάνεται ούτε πείνα ούτε δίψα, ύστερα από τόση κοπιαστική ολοήμερη ταλαιπωρία. Κι εκείνος με παιδική απλότητα και με το πρόσωπό του να λάμπει από μακαριότητα, μου είπε:
-Πέρυσι, από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου, δεν έφαγα απολύτως τίποτε. Ούτε ένα βρεγμένο κουκί ούτε ένα ποτήρι νερό. Κατέλυσα το μεσημέρι της Κυριακής των Βαΐων.
(Οι σαράντα μέρες χωρίς ψωμί και χωρίς νερό! ξεπερνούν τους όρους της φύσεως, γενόμενος μιμητής της νηστείας του Κυρίου μας στο Σαραντάριον Όρος).
Βόμβα να έπεφτε μπροστά μου, δεν θα μου έκανε τόση έκπληξη, όση έκπληξη, θαυμασμό και δέος μου προκάλεσε η αποκάλυψις αυτή, που ελέχθη με τόση απλότητα.
Αργότερα διαπιστώθηκε ότι όντως οι λόγοι του και οι πράξεις του ήσαν αληθινοί.
Εγώ όμως- συνεχίζει ο Γέρων ασκητής της καλύβης- όχι μόνο το διαδίδω διακριτικά, αλλά πιστεύω πώς ήταν έργο της Θείας Πρόνοιας, προπαντός για την δική μου ωφέλεια, για να ταπεινώνομαι συνεχώς, που δεν μπορώ να νηστέψω ούτε μια μέρα…»
Από το βιβλίο: «Πνευματικές Διαδρομές στους Μακαρισμούς» του πρωτοπρεσβύτερου Στεφάνου Κ. Αναγνωστοπούλου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου