ΕΚΘΡΟΝΙΣΤΗΚΕ στὴν γῆ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΕΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ πρὶν 40 χρόνια

40 χρόνια στὸ θρόνο τοῦ οὐρανοῦ ὁ Χαλκίδος Νικόλαος

τοῦ Μητροπ. Φθιώτιδος Νικολάου

 

.             Πέρασαν 40 χρόνια ἀπὸ τὴν 19η  Ἰανουαρίου τοῦ 1975 ποὺ σὲ Νοσοκομεῖο τοῦ Λονδίνου ἄφησε τὴν τελευταία του πνοὴ ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Χαλκίδος κυρὸς Νικόλαος Σελέντης, στὴν ἀκμὴ τῆς ἡλικίας του, μόλις 44 ἐτῶν. Στὸ μικρὸ διάστημα τῆς Ἀρχιερατείας του ἄφησε ἀνεξίτηλη τὴν σφραγίδα τῆς προσωπικότητός του, στὴν ἱστορικὴ Μητρόπολη τῆς Χαλκίδος, στὴν ὁποία μέχρι σήμερα κλῆρος καὶ λαὸς μιλοῦν μὲ τὰ καλύτερα λόγια γιὰ τὸν φιλάγιο, ταπεινό, φιλόπτωχο καὶ δραστήριο Μητροπολίτη Νικόλαο.

.             Ἀπὸ τὴ Μεγαλόχαρη τῆς Τήνου, ὅπου ὑπηρετοῦσε ὡς Ἱεροκῆρυξ ἐξελέγη ἀπὸ τὴν Ἀριστίνδην Σύνοδο ἐπὶ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου τοῦ Α´ τὴν 19η Νοεμβρίου τοῦ 1968 στὸν Ἐπισκοπικὸ θρόνο τῆς Χαλκίδος εἰς διαδοχὴν τοῦ ἐπίσης Τηνίου Γέροντος Μητροπολίτου Χαλκίδος Γρηγορίου Πλειαθοῦ καὶ σὲ 6 χρόνια μὲ ἀκάματο ζῆλο καὶ ἐντυπωσιακὴ δραστηριότητα ἀνεμόρφωσε τὴν γηρασμένη Μητρόπολη μεταδίδοντας τὸ φιλοπατερικό, φιλακόλουθο, φιλάνθρωπο καὶ φιλειρηνικό του πνεῦμα σὲ κλῆρο καὶ λαό.
.             Τὸν Ἰούλιο τοῦ 1974 ἐκδιώχθηκε ἄδικα ἀπὸ τὴν Μητρόπολή του ἄνευ δίκης καὶ ἀπολογίας καὶ σὲ 6 μῆνες κουρασμένος ψυχικὰ σηκώνοντας τὸν σταυρὸ τῆς ἀσθενείας του «ἔσπευσεν ἐκ μέσου πονηρίας» καὶ «ἠρπάγη, μὴ κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ, ἢ δόλος ἀπατήσῃ ψυχὴν αὐτοῦ».

Ἡ ὑπογραφὴ τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολ. Χαλκίδος Νικολάου [ἀρχεῖο «ΧΡΙΣΤ. ΒΙΒΛ.»]

.             Ὁ ἀείμνηστος Νικόλαος ἦταν φιλάγιος ἀπὸ τὰ νεανικά του χρόνια. Ἀναζητοῦσε καὶ ἀνακάλυπτε τοὺς συγχρόνους ἁγίους, μὲ τοὺς ὁποίους διατηροῦσε πνευματικοὺς δεσμούς. Πρῶτος πνευματικός του ἦταν ὁ ἅγιος Καθηγούμενος τῆς Πάρου π. Φιλόθεος Ζερβάκος, ἀπὸ τὸν ὁποῖο χειραγωγήθηκε πνευματικὰ στὰ πρῶτα βήματά του. Ὅταν ἔγινε Κληρικὸς στὴν Καρδίτσα, συνδέθηκε μὲ τὸν παπα-Δημήτριο Γκαγκαστάθη. Ἀργότερα στὸ Ἅγιον Ὄρος ἐγνώρισε τὸν Ἅγιο Παΐσιο, μὲ τὸν ὁποῖο εἶχε μεγάλο πνευματικὸ σύνδεσμο καὶ ἀλληλογραφία. Ἀπὸ κοντὰ ἐπίσης γνώρισε καὶ τὸν Ρῶσο παπα-Τύχωνα, γιὰ τὸν ὁποῖο ἔγραψε ἕνα ὡραῖο φυλλάδιο: «Ὁ παπα-Τύχων, ἕνα λουλούδι στὸ περιβόλι τῆς Παναγίας». Ὁ ἅγιος Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης στὴ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ὁσίου Δαβὶδ ἦταν ἡ ἀπαντοχή του. Πήγαινε τακτικὰ γιὰ νὰ ὠφεληθεῖ ἀπὸ τὴν ἀγάπη του καὶ πάντοτε μᾶς ἔλεγε χαμηλόφωνα καὶ πειστικά: «Ὁ π. Ἰάκωβος εἶναι ἅγιος». Ἦταν ἀναζητητὴς τῆς ἁγιότητος.
.             Τοὺς ἁγίους τοὺς ἀνεκάλυπτε καὶ μέσα στὸ λαό. Εὕρισκε ἀνθρώπους μὲ χαρίσματα μὲ τοὺς ὁποίους διατηροῦσε σχέσεις. Σκοπός του ἦταν νὰ συλλέξει τὴν γύρη τῆς ἁγιότητός τους γιὰ νὰ θρέψει τὴν ψυχή του. Αὐτὸ τὸν πόθο ἐξέφρασε στὸν τίτλο ἑνὸς Κυριακοδρομίου του: «Τὸ φῶς τοῦ προσώπου Σου ἐκζητήσω».
.             Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος ἦταν ἕνας διαλεκτὸς Ἱεράρχης. Ἀγόγγυστα ἐσήκωσε τοὺς δύο βαρυτάτους σταυρούς, τῆς ἐκθρονίσεώς του καὶ μετὰ τῆς ἀσθενείας του. Μετὰ τὴν κοίμησή του ἀκολούθησαν πολλὰ θαυμαστά, τὰ ὁποῖα ὁ Θεὸς θὰ ἀποκαλύψει στὴν Ἐκκλησία, ὅταν κρίνει τὸν κατάλληλο καιρό. Ὅταν ὁ ἀείμνηστος ἐθλίβετο, ὁ Θεὸς σμίλευε τὴν εἰκόνα τῆς ἁγιότητός του. Καὶ μέσα ἀπὸ τὶς καταιγίδες τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καὶ μέσα ἀπὸ τὴν θλίψη καὶ τὸν πόνο ἡ θεία Πρόνοια γνωρίζει τὸν τρόπο νὰ στηρίζει τὸν πιστό, ποὺ δίδει τὴν μαρτυρία τῆς πίστεως.
.             Ἐπειδὴ ἡ μεγάλη ἐκκλησιαστικὴ ἀναταραχὴ τοῦ 1974 ἔγινε ἐπὶ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφεὶμ θὰ καταθέσω εἰς μνημόσυνον αὐτοῦ καὶ τοῦ Νικολάου, ἕνα περιστατικὸ ποὺ πολλὰ προσφέρει διδάγματα.
.             Ἀρκετὰ χρόνια μετὰ τὰ γεγονότα αὐτὰ βρέθηκε καλεσμένος ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφεὶμ στὸ σπίτι ἑνὸς ἐφοπλιστοῦ στὴ Φιλοθέη μαζὶ μὲ ἄλλα ἐξέχοντα πρόσωπα. Μεταξὺ αὐτῶν ἦταν καὶ ἕνας Στρατηγός, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐνδιαφέροντα ἐκκλησιαστικά, γι’ αὐτὸ περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους συζητοῦσε μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο. Στὴ συζήτηση ἐπάνω τὸν ἐρώτησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος: «Πῶς ἔχεις τόσα ἐνδιαφέροντα γιὰ τὴν Ἐκκλησία;» καὶ ὁ Στρατηγὸς ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: «Ἐγνώρισα, Μακαριώτατε, ἕναν ἄξιο Ἱεράρχη, ὅταν ὑπηρετοῦσα στὴν Σχολὴ Πεζικοῦ Χαλκίδος, ὁ ὁποῖος μοῦ κέρδισε τὴν ψυχή». «Ποιός Ἱεράρχης ἦταν;» ἐρώτησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. «Ἐλέγετο Νικόλαος».  Τὴν ὥρα ἐκείνη, σύμφωνα μὲ τὴν μαρτυρία τοῦ παρισταμένου ἀειμνήστου π. Δημητρίου Τζέρπου, ἐφημερίου τῆς Ἁγίας Φιλοθέης, ὁ ὁποῖος καὶ αὐτὸς ἦταν καλεσμένος στὸ δεῖπνο, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφεὶμ ἔβγαλε ἕνα ἀναστεναγμό, ἐκτύπησε μὲ τὸ χέρι τὸ στῆθος του καὶ μὲ αὐθορμητισμὸ εἶπε: «Ἄχ, τὸ ἔχω βάρος στὴν ψυχή μου».
.             Ἡ κατάθεση αὐτὴ τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιεπισκόπου Σεραφεὶμ εἶναι ἀναγνώριση τῆς ἀκεραιότητος τοῦ μακαριστοῦ Νικολάου καὶ συγχρόνως μία ἐξομολόγηση ἐκ βαθέων ψυχῆς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ποὺ ἀνέλαβε ἑκὼν ἄκων νὰ φορτωθεῖ τὸ βάρος τῶν τότε ἐκκλησιαστικῶν γεγονότων, στὰ ὁποῖα πρωτομάστορες ἦταν ἄλλοι.
.             Ὁ ἀείμνηστος Χαλκίδος Νικόλαος στὰ λίγα χρόνια τῆς διακονίας του ἄφησε στὴν Ἐκκλησία τὴν ἀκτινοβολία τοῦ παραδείγματός του καὶ τὰ ἴχνη τῆς ἁγιοπατερικῆς διαβάσεώς του. Καθιερώθηκε στὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν ὡς ὁ ἄκακος καὶ ταπεινός, ὡς ὁ ἐραστὴς τοῦ κάλλους καὶ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ὡς ὁ Ἐπίσκοπος τῶν καλῶν ἔργων καὶ τῆς ἀγάπης.

Ἂς εἶναι αἰωνία του ἡ μνήμη.

† ὁ Φθιώτιδος Νικόλαος

ΠΗΓΗ: imfth.gr

ΠΗΓΗ:    ΚΛΙΚ