Σχόλιο σὲ θλιβερὸ ἐπισκοπικὸ οἰκουμενιστικὸ ὀλίσθημα

Σχόλιο σὲ θλιβερὸ ἐπισκοπικὸ οἰκουμενιστικὸ ὀλίσθημα

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Ἐν Πειραιεῖ τὴ 29η Ιανουαρίου 2015

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΘΛΙΒΕΡΟ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ

Μὲ θλίψη καὶ ἀνησυχία διαπιστώνουμε, ὅτι ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὄχι μόνον δὲν περιστέλλεται, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἑξαπλοῦται καὶ μάλιστα μὲ καλπάζοντες ρυθμοὺς ὅλο καὶ περισσότερο μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.Τὸ δηλητήριο τῆς αἱρέσεως, ὅπως καὶ ἄλλοτε ἔχουμε σημειώσει, ἔχει δυστυχῶς κατωρθώσει νὰ διαποτίσει καὶ διαβρώσει Ὀρθόδοξες συνειδήσεις, ὄχι τυχαίων πιστῶν, ἀλλὰ πολλῶν ἱεραρχῶν μας, μίας πλειάδος ἱεραρχῶν τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ἐκείνων δηλαδὴ τῶν ὁποίων βασικὴ ἀποστολὴ εἶναι ἡ καταπολέμηση τῆς αἱρέσεως.

Ὅλο καὶ περισσότεροι ἱεράρχες μας ἐμφανίζονται πρόθυμοι νὰ σύρουν τὸ οἰκουμενιστικὸ ἅρμα τοῦ ὀλέθρου. Τοῦτο δὲ εἶναι ἑπόμενο νὰ συμβαίνει, ἀφοῦ ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία δὲν φαίνεται πρόθυμη, νὰ καταδικάσει συνοδικὰ τὴν αἵρεση καὶ στὴ συνέχεια νὰ ἀποδώσει εὐθύνες γιὰ λόγους καὶ πράξεις ἱεραρχῶν μας, ποὺ ἰσοδυναμοῦν οὐσιαστικὰ μὲ προδοσία τῆς πίστεως, ἀλλὰ ἀντιθέτως παραμένει ἀπαθής, ἀδιάφορη καὶ ἄφωνη. Ὅταν ὅμως δὲν ἐφαρμόζονται οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ οἱ παραβάτες παραμένουν ἀτιμώρητοι, τότε...

εἶναι ἑπόμενο καὶ οἱ ἴδιοι νὰ ἀποθρασύνονται σὲ ἄλλες μεγαλύτερες παραβάσεις, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον νὰ ἐμφανίζονται καὶ ἄλλοι νεώτεροι ἱεράρχες, πρόθυμοι νὰ μιμηθοῦν τοὺς παλαιοτέρους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὁδηγούμεθα σὲ μία χαώδη κατάσταση.

Ἀφορμὴ γιὰ τὴν παροῦσα ἀνακοίνωσή μας πήραμε ἀπὸ ἕνα πρόσφατο γεγονός, τὸ ὁποῖο ἐλύπησε καὶ σκανδάλισε ὑπερβαλλόντως τὸν πιστὸ Ὀρθόδοξο λαό μας καὶ προκάλεσε πολλὰ δυσμενῆ σχόλια στὸ διαδίκτυο. Πρόκειται γιὰ τὴν συμμετοχὴ καὶ εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀργολίδος κ. Νεκταρίου, σὲ παπικὴ ἐκδήλωση βιβλιοπαρουσίασης στὶς 13 Ἰανουαρίου ε.ε. στὴν Ἀθήνα. Διοργανωτὴς τὸ «Ἰνστιτοῦτο Ἀνθρωπιστικῶν Ἐπιστημῶν», ὄργανο τοῦ παπικοῦ «μοναχικοῦ» τάγματος τῶν ἐν Ἀθήναις Ἰησουιτῶν. Τίτλος τῆς ἐκδήλωσης: «Γιὰ μία Ἐκκλησία φτωχὴ καὶ τῶν φτωχῶν». Στην ἐκδήλωση παρουσιάστηκε τὸ ὁμώνυμο μὲ τὸν τίτλο τῆς ἐκδήλωσης, βιβλίο τοῦ αἰρεσιάρχη πάπα Φραγκίσκου τοῦ Α΄. Στὴν παρουσίαση ἔλαβαν μέρος ὁ παπικὸς ἰησουίτης «ἱερέας» κ. Θεόδωρος Κοντίδης, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ. Νεκτάριος καί ὁ συγγραφέας κ. Σταύρος Ζουμπουλάκης. Ὅπως φάνηκε ἀπὸ τὸ σχετικὸ βίντεο, ποὺ ἀνέβηκε στὸ διαδίκτυο, πρῶτος ἔλαβε τὸ λόγο ὁ παπικὸς «κληρικός», ὁ ὁποῖος παρουσίασε τοὺς δύο κύριους ὁμιλητές. Κατόπιν ἔλαβε τὸ λόγο ὁ Σεβασμιώτατος Ἀργολίδος, ὁ ὁποῖος κατ’ ἀρχὴν ἐξήγησε τοὺς λόγους, ποὺ τὸν ὁδήγησαν στὴν ἀπόφαση νὰ παραβρεθεῖ στὴν ἐν λόγω βιβλιοπαρουσίαση καὶ νὰ ὁμιλήσει, διότι φαίνεται, ὅτι ἤδη εἶχαν ἐγερθεῖ δυσμενῆ σχόλια, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἀνακοινώθηκε ἡ συμμετοχὴ του σ’ αὐτή. Ὅπως ἀνέφερε: «Μὲ μαγνήτισε ὁ τίτλος τοῦ βιβλίου τοῦ Πάπα Φραγκίσκου... Μὲ ἄγγιξε βαθειά, γιατί διέκρινα ὅτι πολλὰ πράγματα μὲ ἐκφράζουν. Ἀκολούθησε ἡ πρόσκληση τοῦ ἀγαπητοῦ μου Σταύρου (Ζουμπουλάκη). Δίστασα γιατί ἔνιωσα ὅτι μπαίνω σὲ βαθειὰ νερά. Οἱ δισταγμοί μου κάμφθηκαν χάρις στὴν ἀγάπη καὶ ἐκτίμηση ποὺ τρέφω στὸν ἀγαπητό μου φίλο Σταῦρο».

Ἰσχυρίζεται ὁ Σεβασμιώτατος ὅτι τόν «μαγνήτισε» καὶ τὸν «ἄγγιξε βαθειὰ» ὁ τίτλος τοῦ βιβλίου. Ὁ τίτλος ὄντως εἶναι πολὺ ἑλκυστικὸς καὶ σαγηνευτικός, διότι ὁδηγεῖ τὴν σκέψη μας πίσω στὸ παρελθόν, στὴν ἔνδοξη ἐκείνη ἐποχὴ τῶν ἀποστολικῶν χρόνων καὶ ἀργότερα τῶν διωγμῶν, ποὺ ἡ Ἐκκλησία ἦταν μὲν πολὺ φτωχὴ σὲ ὑλικὰ μέσα, ἀλλὰ πολὺ πλούσια σὲ ἀρετὴ καὶ ἁγιότητα. Τότε ποὺ ἡ Ἐκκλησία ἀνέδειξε ἑκατομμύρια ἁγίους, ἱεράρχες καὶ μάρτυρες. Μπορεῖ ὅμως ἕνας Ὀρθόδοξος ἱεράρχης, ποὺ ὑποτίθεται διαθέτει μία στοιχειώδη διάκριση καὶ μία στοιχειώδη πνευματικὴ ὡριμότητα, νὰ μαγνητίζεται καὶ νὰ παρασύρεται ἀπὸ ἑλκυστικοὺς καὶ σαγηνευτικοὺς τίτλους καὶ νὰ ἀδυνατεῖ νὰ εἰσέλθει στὸ βάθος καὶ στὴν οὐσία τῶν πραγμάτων; Στὸ γεγονὸς δηλαδή, ὅτι αὐτὴ ἡ «ἐκκλησία», γιὰ τὴν ὁποία γίνεται λόγος στὸ βιβλίο δὲν εἶναι καν «ἐκκλησία», ἀλλὰ αἵρεση; Στὸ γεγονὸς ὅτι αὐτὴ ἡ «ἐκκλησία», δὲν εἶναι φτωχή, ὅπως θέλει νὰ τὴν παρουσιάσει ὁ συγγραφέας, ἀλλὰ πάμπλουτη, ποὺ διαθέτει  τράπεζες «Ἁγίου Πνεύματος», οἱ ὁποῖες μάλιστα εὐθύνονται γιὰ ξέπλυμα μαύρου χρήματος, πράγμα ποὺ τὴν καθιστὰ ἀκόμη περισσότερο ἔνοχη ἔναντι τῆς Θείας καὶ ἀνθρώπινης δικαιοσύνης; Συγκλονιστικὲς εἶναι οἱ ἀποκαλύψεις, ποὺ μᾶς δίδει πάνω στὸ θέμα αὐτὸ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, σὲ μία σχετικὰ πρόσφατη, (13.11.2013), δημοσιευθεῖσα πολυσέλιδη ἐπιστολή του πρὸς τὸν Πάπα Φραγκίσκο τὸν Α΄: «Ἀλησμόνητες εἶναι οἱ διαμαρτυρίες ἐναντίον τοῦ Βατικανοῦ γιὰ τὸ ξέπλυμα βρώμικου χρήματος καὶ γιὰ τὶς διασυνδέσεις μὲ τὴν Κόζα Νόστρα τῶν οἰκονομικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς αὐτοτιτλοφορουμένης ὡς δῆθεν Ἁγίας Ἕδρας, ποὺ ἀποκάλυψε ἡ Ἰταλικὴ Δικαιοσύνη. Στὸ φῶς ἔρχονται ὁλοένα καὶ περισσότερες ἔρευνες, ποὺ δείχνουν ὅτι ὁ Παπισμὸς συνιστᾶ στὴν οὐσία σὲ ἐπίπεδο ἀνώτατης διοίκησης μία ἐγκληματικὴ ὀργάνωση, λίαν ἐπικίνδυνη γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Ἡ λειτουργία λ.χ. τῆς τράπεζας τοῦ Βατικανοῦ διευκολύνει τὸ ξέπλυμα χρημάτων, ὑποστηρίζουν οἱ ὑπεύθυνοι μίας τριετοῦς ἔρευνας γιὰ τὴν ἐν λόγω τράπεζα, σύμφωνα μὲ ἐμπιστευτικὰ ἔγγραφα, τὰ ὁποία ἐπικαλοῦνται δύο ἰταλικὲς ἐφημερίδες. Ὡστόσο, πιὸ τεκμηριωμένη εἶναι ἡ καταγγελία τῆς Κάρεν Χιοῦντες, ἡ ὁποία ἐργαζόταν ἐπὶ εἴκοσι συναπτὰ ἔτη στὴν νομικὴ ὑπηρεσία τῆς Παγκόσμιας Τράπεζας καὶ ἀπὸ τὴν ὁποία ἀπολύθηκε, ὅταν κατήγγειλε μία μεγάλη ἀπάτη στὴν Ἰνδονησία! Ἡ πρώην νομικὸς σύμβουλος τῆς Παγκόσμιας Τράπεζας σὲ μία πρόσφατη συνέντευξη σὲ ἀμερικανικὸ τηλεοπτικὸ δίκτυο ὑποστήριξε ὅτι ὁ παγκόσμιος πλοῦτος μίας ὁμάδας ἀπατεώνων μεγαλοτραπεζιτῶν καταλήγει στὸ Βατικανό. Στὸ συμπέρασμα αὐτό, ὅπως χαρακτηριστικὰ τόνισε, κατέληξε, ὅταν κατάφερε νὰ ἀκολουθήσει τὴν ὁδὸ τοῦ χρήματος, ἡ ὁποία defacto ὁδηγεῖ στὸ Βατικανό. Οἱ καταγγελίες τῆς φέρνουν στὸ νοῦ μας τὶς ἀποκαλύψεις γιὰ τὶς διασυνδέσεις τοῦ Βατικανοῦ μὲ τὴν ἐγκληματικὴ ὀργάνωση, ποὺ κρυβόταν πίσω ἀπὸ τὴ τεκτονικὴ στοὰ P2, καθὼς καὶ μὲ τὴ μαφία! Ἡ ὀργάνωση opusdei τῶν Ἰησουϊτῶν εἶναι γνωστὸ πλέον ὅτι ὄχι μόνο ἐλέγχει τὸ εὐρωπαϊκὸ τραπεζικὸ σύστημα, ἀλλὰ βρίσκεται ἐπικεφαλῆς καὶ τοῦ ἰσχυροῦ σιωνιστικοῦ κλὰμπ τῶν μεγαλοτραπεζιτῶν, ποὺ ἔχει ὡς ἕδρα τὴν Ἐλβετία, εἶπε ξεκάθαρα ἡ Κάρεν Χιοῦντες!».

Δέν ἄκουσε τίποτε καὶ δὲν πληροφορήθηκε ποτὲ ὁ Σεβασμιώτατος, ποιὸς τέλος πάντων εἶναι στὴν πραγματικότητα ὁ συγγραφέας τοῦ βιβλίου, ποῦ πῆγε νὰ προβάλει στὴν ἐκδήλωση; Γιὰ τὸ πραγματικὸ πρόσωπο τοῦ συγγραφέος, μᾶς δίδει ἀποκαλυπτικὲς πληροφορίες στὴν ὡς ἄνω μνημονευθεῖσα ἐπιστολή του, πρὸς τον «ἐπιστήθιο φίλο του μεγαλοτραπεζίτη Ροκφέλερ», Πάπα Φραγκίσκο τὸν Α΄, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας. Γράφει τὰ ἑξῆς, ἐξ’ ἴσου, συγκλονιστικά: «Ἐσεῖς, Ἐκλαμπρότατε, ὁ τότε ‘ἔπαρχος’ Ἀργεντινῆς γιὰ τὴν Societas Jesu (Τάγμα Ἰησουϊτῶν) Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο καὶ σήμερα Φραγκίσκος Α΄  σχετιζόσασταν ἄμεσα μὲ τὴν ἀπαγωγὴ καὶ τὰ βασανιστήρια τῶν Ἰησουϊτῶν Ὀρλάντο Γιόριο καὶ Φρανσίσκο Γιάλικς ἀπὸ τὴν στρατιωτικὴ χούντα τὸν Μάϊο τοῦ 1976. Τὸ ἴδιο θέμα ἀνέφερε καὶ ἡ γνωστὴ ἐφημερίδα Los Angeles Times τὴν 1/4/2005, ὅπου περιεχόταν καὶ ἡ πληροφορία ὅτι ὁ Ἰησουΐτης Ὀρλάντο Γιόριο Σᾶς κατηγόρησε εὐθέως, τὸν τότε ἔπαρχο τοῦ Τάγματος Χόρχε Μπεργκόλιο, ὅτι κυριολεκτικὰ τὸν παραδόσατε στὰ τάγματα θανάτου τῆς Χούντας, ἀρνούμενος νὰ προσφέρετε κάλυψη στὸν ἴδιο καὶ στὸν Ἰησουΐτη Γιάλικς ἐνώπιον τοῦ καθεστῶτος γιὰ τὸ κήρυγμά τους στὶς φτωχογειτονιὲς τοῦ Μπουένος Ἄϊρες. Τὸν ἴδιο χρόνο ἡ γνωστὴ δικηγόρος Μύριαμ Μπρέγκμαν κατέθεσε μήνυση ἐναντίον Σας, τοῦ Καρδιναλίου Χόρχε Μπεργκόλιο καὶ νῦν Φραγκίσκου, μὲ τὴν κατηγορία τῆς συνομωσίας μὲ τὴν ἐγκληματικὴ χούντα τοῦ στρατηγοῦ Βιντέλα, κατηγορία ποὺ ἐπανέλαβαν τὸ 2010 οἱ ἐπιζῶντες τοῦ βρώμικου πολέμου τῆς στρατιωτικῆς Χούντας τῆς Ἀργεντινῆς, ὅπως προβλήθηκε στὴν Ἐφημερίδα El Mundo. Κατὰ τὴν πορεία τῆς δίκης, ποὺ ξεκίνησε μετὰ τὴν μήνυση τῆς Μύριαμ Μπρέγκμαν, Ἐσεῖς, ὁ Καρδινάλιος Μπεργκόλιο, ἀρνηθήκατε νὰ παραστεῖτε σὲ ἀνοικτὴ δικὴ καὶ οἱ ἀπαντήσεις Σας, ὅταν τελικὰ καταθέσατε, ἦταν γεμάτες ὑπεκφυγὲς καὶ ἀοριστίες. […] Τὸ 2006 ὁ Ἀργεντινὸς δημοσιογράφος Ὀράσιο Βερμπίτσκι στὸ βιβλίο του ‘Σιωπὴ’ Σᾶς καταγγέλει, τὸν Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο καὶ νῦν Φραγκίσκο Α΄, ὡς ἄμεσο συνεργάτη τῆς χούντας τοῦ Βιντέλα, βασιζόμενος στὶς προσωπικὲς μαρτυρίες πέντε παπικῶν ‘κληρικών’, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἀφαιρέσατε ὡς ὁ τότε ‘ἐπίσκοπος’ Μπουένος Ἄϊρες καὶ ‘ἔπαρχος’ Ἀργεντινῆς τῆς ‘Ἑταιρείας τοῦ Ἰησοῦ’ Μπεργκόλιο, τὴν ἄδεια γιὰ ἄσκηση ἱεραποστολικοῦ ἔργου στὶς παραγκουπόλεις τοῦ Μπουένος Ἄϊρες, δίνοντας ἔτσι τὴν δυνατότητα στὴν Χούντα τοῦ Βιντέλα νὰ τοὺς συλλάβουν. Εἶναι σημαντικὴ ἡ πληροφορία, ποὺ δίνει ἡ γνωστὴ δικηγόρος γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα Μύριαμ Μπρέγκμαν καὶ ποὺ στηρίζεται στὶς καταθέσεις τῶν Ἰησουϊτῶν Γιόριο καὶ Γιάλικς, ὅτι, μετὰ τὰ βασανιστήρια στὶς φυλακὲς τῆς Χούντας, τοὺς ἔρριξαν ἀπὸ ἑλικόπτερο, γιὰ νὰ τοὺς δολοφονήσουν, ἀλλὰ αὐτοὶ ἐπέζησαν γιὰ νὰ διηγοῦνται τὰ κατορθώματα καὶ τὴν ‘ἀγάπη’ Σας, τοῦ ἐμφανιζομένου ὡς ἀνθρωπιστοῦ κ. Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο καὶ νῦν Φραγκίσκου Α΄. […] Ἡ ἡμερήσια ἐφημερίδα ‘Ἡ Ἑλλάδα αὔριο’ τῆς 15ης ἕως καὶ 17ης Μαρτίου 2013 κατέρριψε τὴν προπαγάνδα τοῦ Βατικανοῦ γιὰ Σᾶς, Ἐκλαμπρότατε, μὲ πρωτοσέλιδο κύριο θέμα της, τὸ ὁποῖο τεκμηρίωνε μὲ φωτογραφίες, ἔγγραφα καὶ πολυσέλιδο ρεπορτὰζ ὅτι Ἐσεῖς, Ἐκλαμπρότατε, ἤσαστε ὁ ἀγαπημένος τῆς μυστικῆς Ἀμερικανικῆς ὑπηρεσίας CIA καὶ τοῦ ἀνθέλληνος ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ Χένρυ Κίσσινγκερ κατὰ τὴν ἐποχή, τὴν ὁποία κηρύχθηκε δικτατορία στὴν Ἀργεντινὴ κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ 1970, ὑπὸ τὸν στρατηγὸ Χόρχε Βιντέλ, ὁ ὁποῖος τὸ 1985 καταδικάσθηκε σὲ ἰσόβια κάθειρξη».

Θά ἔπρεπε λοιπὸν ὁ Σεβασμιώτατος κ. Νεκάριος, πρὶν ἀποφασίσει νὰ λάβει μέρος σ’ αὐτὴ τὴν ἐκδήλωση, νὰ λάβει ὑπ’ ὄψιν του ὅλες τὶς παρὰ πάνω συγκλονιστικὲς ἀποκαλύψεις, ὥστε νὰ ἔχει μία σφαιρική, ἀντικειμενικὴ καὶ ὁλοκληρωμένη γνώση τοῦ ἀντικειμένου, ποὺ ἐκλήθη νὰ παρουσιάσει. Ἔπρεπε νὰ ἐρευνήσει λεπτομερέσετερα γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ συγγραφέως καὶ γύρω ἀπὸ τὴν δήθεν «φτωχὴ ἐκκλησία», ποὺ ἐκλήθη νὰ προβάλει. Καί, ἂν ἀκόμη τὸν μαγνήτισε ὁ τίτλος τοῦ βιβλίου, θὰ ἔπρεπε νὰ τὸν ἀπωθήσει τὸ ὄνομα τοῦ συγγραφέως. Μπορεῖ νὰ μᾶς ἐξηγήσει, πότε στὸ παρελθόν «μαγνήτιζαν» τοὺς ἁγίους καὶ θεοφόρους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας συγγράμματα τῶν αἱρετικῶν; Μπορεῖ νὰ μᾶς πεῖ, πῶς ἀντιμετώπισε ὀ Μέγας Ἀθανάσιος το φιλοσοφικότατο ἔργο του Αρείου «Θάλεια»; Μήπως, ἐπειδὴ προφανῶς καὶ τὸν Μ. Ἀθανάσιο ἐξέφραζαν κάποιες ἀπόψεις τοῦ Ἀρείου, μπῆκε στὴ διαδικασία «νὰ μπεῖ σὲ βαθειὰ νερά»,γιὰ νὰ τὸ προλογίσει καὶ νὰ τὸ συστήσει στοὺς Ὀρθοδόξους; Ὄχι βέβαια!

Στὴ συνέχεια ἐπιχειρεῖ νὰ ἀναλύσει τὴν κατ’ αὐτὸν «ποιμαντικὴ» σπουδαιότητα τοῦ παπικοῦ βιβλίου: «Τὸ βιβλίο ἔχει καὶ ἕνα ποιμαντικὸ περιεχόμενο. Ἤθελα νὰ τὸ προσεγγίσω ἀπὸ αὐτὴ τὴν ὀπτικὴ γωνιά. Πῶς δηλαδὴ βλέπει ἕνας ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος καὶ ποιμένας, αὐτὰ ποὺ λέει, κηρύττει καὶ πράττει ἕνας καθολικὸς ποιμένας καὶ ἐπίσκοπος καὶ δὴ ὁ προκαθήμενος τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας Πάπας Φραγκίσκος»! Ἀποροῦμε καὶ ἐκπλησσόμεθα, πὼς εἶναι δυνατὸν ἕνας Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος, νὰ ὁμιλεῖ γιὰ ποιμαντικὴ ἑνὸς αἱρετικοῦ καὶ νὰ διακρίνει στὸ σύγγραμμα ἑνὸς αἱρεσιάρχη «ποιμαντικὸ περιεχόμενο»! Σᾶς ἐρωτοῦμε Σεβαμιώτατε: Ὑπάρχει ποιμαντική,(μὲ τὴν Ὀρθόδοξη σημασία τοῦ ὄρου), μέσα στὴν αἵρεση; Πῶς μπορεῖ νὰ ὑπάρχει ποιμαντικὴ μέσα στὴν αἵρεση, ὅταν δὲν ὑπάρχει σωτηρία; Στὴν αἵρεση μία μόνο ποιμαντικὴ ὑπάρχει, Σεβαμιώτατε, ἡ ποιμανική, ποὺ ὁδηγεῖ ὄχι στὴν σωτηρία, ἀλλὰ στὴν ἀπώλεια. Τουλάχιστον αὐτὴ τὴν στοιχειώδη γνώση, ποὺ τὴν γνωρίζουν ἀκόμη καὶ οἱ πρωτοετεῖς φοιτητὲς τῆς Θεολογίας, θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν γνωρίζετε. Μ’ αὐτὰ ποὺ εἴπατε, ἔτσι ὅπως τὰ εἴπατε, δείχνετε,ἢ ὅτι δὲν γνωρίζετε τί εἶναι ποιμαντική, ἢ ὅτι δὲν θεωρεῖτε τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση, ἀλλ’ ὡς ἀληθῆ Ἐκκλησία. Καὶ μᾶλλον τὸ δεύτερο πρέπει νὰ συμβαίνει, ἂν κρίνουμε ἀπ’ ὅσα εἴπατε στὴ συνέχεια, ὅπου ὀνομάσατε τὸν Πάπα Φραγκίσκο ὡς «καθολικὸ ποιμένα καὶ ἐπίσκοπο καὶ δὴ προκαθήμενο τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας». Εἰλικρινὰ λυπούμεθα Σεβαμιώτατε γι’ αὐτὴ τὴν ἀπαράδεκτη καὶ ἀντορθόδοξη διακήρυξή σας. Λυπούμεθα, διότι ἀπεμπολεῖτε τὸν ὄρο «Καθολικὴ» ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καὶ τὸν χαρίζετε στοὺς αἱρετικοὺς παπικούς. Λυπούμεθα, διότι ἀναγνωρίζοντας τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκκλησία, ἀκυρώνετε συνοδικὲς ἀποφάσεις δέκα αἰώνων, ποὺ καταδίκασαν τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση καὶ τὸν ἀπέκοψαν ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Λυπούμεθα διότι, χωρὶς ἴσως νὰ τὸ ἀντιλαμβάνεσθε, ἀκολουθεῖτε τὴν κακόδοξη οἰκουμενιστικὴ θεωρία περι Μιᾶς, ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ «διηρημένης Ἐκκλησίας!

Κατόπιν ὁ Σεβασμιώτατος πέφτει σὲ ἄλλο ὀλίσθημα. Κάνει μία ἀνεπίτρεπτη σύγκριση μεταξὺ τῶν «κακῶν ποιμένων», (προφανῶς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας), μὲ αὐτοὺς τῆς παπικῆς παρασυναγωγῆς: «Αὐτὴ τὴν ξεκάθαρη ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ “ποίμενε τὰ πρόβατα μου”, στὸ διάβα τῆς ἱστορίας, ἀρκετοὶ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας τὴν ἔχουν λησμονήσει καὶ ἀντικαταστήσει μὲ ἄλλα πράγματα… καὶ ὁ λαὸς μένει ἀποίμαντος. Ἀρκεῖ κανεὶς νὰ διαβάσει τὸν λόγο τοῦ Πάπα πρὸς τὴν Κουρία ποὺ ἀριθμεῖ τὰ δεκαπέντε νοσήματα ποὺ τὴν ἔχουν προσβάλει (σ.σ. τὴν Ἐκκλησία!!!). Ἕνα κείμενο ἐκπληκτικό, ρωμαλέο, ἀληθινό, ἀνυπόκριτο, ποὺ καλεῖ σὲ αὐτοκριτικὴ καὶ μετάνοια»! Κατ’ ἀρχήν, πρέπει νὰ τονίσουμε τὸ γεγονός, ὅτι δὲν νοσεῖ μόνον ἡ Κουρία, ἀλλὰ πρὶν ἀπὸ τὴν Κουρία, ὁ ἴδιος ὁ Πάπας καὶ ὁλόκληρος ὁ Παπισμός, ὅπως φάνηκε ξεκάθαρα ἀπὸ τὰ ἀποκαλυπτικὰ ἀποσπάσματα τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς, ποὺ μνημονεύσαμε παρὰ πάνω. Φαίνεται, ὅτι δὲν ἔχει συνειδητοποιήσει ὁ Σεβασμιώτατος, τί ἐστὶ Παπισμός, τί κατ’ οὐσίαν εἶναι ὁ Παπισμός. Ὅτι δηλαδὴ ἐδῶ δὲν πρόκειται μόνον γιὰ μία φοβερὴ αἵρεση, μὲ πλῆθος αἱρετικῶν διδασκαλιῶν, ἀλλὰ γιὰ ἕνα κοσμικὸ κράτος (καὶ μὲ σαφῆ ἀνθελληνικὴ πολιτική), γιὰ ἕνα κράτος ποὺ ἔχει ἐκφυλιστεῖ σὲ μία κοσμικὴ ἐγκληματικὴ ὀργάνωση καὶ ἐνοχοποιημένο γιὰ πλῆθος ἠθικῶν σκανδάλων (παιδεραστίες, ὁμοφυλοφιλίες, κ.λ.π.), ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός. Ὡς σύνολο νοσεῖ ὁ Παπισμός, ἀπὸ τὸν Πάπα μέχρι τὸ τελευταῖο παπαδάκι τοῦ παπικοῦ ἱερατείου καὶ μέχρι τὸν τελευταῖο ὀπαδό του. Αλλά γιατί νοσεῖ ὁ Παπισμός; Ὁ Παπισμὸς νοσεῖ, ἐπειδὴ ἀκριβῶς δὲν εἶναι Ἐκκλησία! Ἐπειδὴ νοσεῖ στὸ δόγμα, ἑπόμενο εἶναι νὰ νοσεῖ καὶ στὸ ἦθος, ἀφοῦ ἦθος καὶ δόγμα, πίστη καὶ ζωή, εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, ἔτσι ὥστε ἡ νόσος ἀπὸ τὸ δόγμα νὰ μεταφέρεται μοιραία καὶ ἀναπόφευκτα καὶ στὸ ἦθος. Ἑπομένως, ματαίως ὁ Πάπας προσπαθεῖ, νὰ ὁδηγήσει τὴν Κουρία «σὲ αὐτοκριτικὴ καὶ μετάνοια», διότι ἡ ἀληθινὴ μετάνοια, ποὺ εἶναι ὁ στόχος τῆς ὀρθόδοξης, τῆς μόνης ἀληθοῦς ποιμαντικῆς, βιοῦται μόνον μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ποτὲ μέσα στὴν αἵρεση. Εκτός τῆς Ἐκκλησίας οὔτε ἀληθινὴ ποιμαντικὴ ὑπάρχει, οὔτε ἀληθινὴ μετάνοια! Ἔπρεπε λοιπὸν ὁ Πάπας, πρὶν νὰ καλέσει τὴν Κουρία «σὲ αὐτοκριτικὴ καὶ μετάνοια», νὰ καλέσει τὸν ἑαυτὸ του «σὲ αὐτοκριτικὴ καὶ μετάνοια», σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τῆς Γραφῆς: «ἰατρὲ θεράπευσον σεαυτὸν» (Λουκ. 4,23). Καὶ ἐπίσης: πρῶτα πρῶτα ἔπρεπε νὰ μετανοήσει γιὰ ὅλες τὶς αἱρετικὲς διδασκαλίες, ποὺ ἐπεσώρευσε ὁ Παπισμὸς διὰ μέσου τῶν αἰώνων καὶ νὰ ἐπιστρέψει στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Στὴ συνέχεια δέ, ἀφοῦ κάνει μία εἰς βάθος αὐτοκριτική, στὸν ἑαυτό του καὶ συνειδητοποιήσει «πόθεν πέπτωκε» (Ἀποκ. 2,5), νὰ μετανοήσει ἐμπράκτως γιὰ ὅσες ἄλλες βαρύτατες ἁμαρτίες διέπραξε κατὰ τὸν χρόνον τῆς παραμονῆς του ὡς καρδιναλίου στὴν Ἀργεντινή.

Δὲν ἀγνοοῦμε βέβαια, ὅτι καὶ μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὑπάρχουν πολλοὶ ποιμένες, ποὺ νοσοῦν μὲ πολλὲς πνευματικὲς ἀρρώστιες. Πού δὲν εἶναι ἀληθινοὶ ποιμένες, ἀλλὰ μισθωτοί. Δὲν ἐπιτρέπεται ὅμως νὰ τοὺς τσουβαλιάζουμε στὸ ἴδιο τσουβάλι μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἁπλούστατα, διότι ὑπάρχει μία οὐσιώδης διαφορὰ τῶν μὲν ἀπὸ τοὺς δέ, τὴν ὁποία φαίνεται νὰ ἀγνοεῖ ὁ κ. Νεκτάριος. Ἡ διαφορὰ εἶναι ἡ ἑξῆς: Ὅτι οἱ ἀνάξιοι ποιμένες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, νοσοῦν μὲν καὶ ἔχουν ἀνάγκη θεραπείας, ἐπειδὴ ὅμως βρίσκονται μέσα στὸ πνευματικὸ νοσοκομεῖο, ποὺ λέγεται Ὀρθοδόξη Ἐκκλησία, ἔχουν ἐλπίδα θεραπείας, ἐὰν μετανοήσουν πραγματικά. Ἀντίθετα οἱ αἱρετικοί, («ποιμένες» καὶ λαός), δὲν ἔχουν καμιὰ ἐλπίδα θεραπείας καὶ σωτηρίας, ἐφ’ ὅσον παραμένουν στὴν αἵρεση, εὐρισκόμενοι ἐκτός τοῦ πνευματικοῦ νοσοκομείου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ὁ Σεβασμιώτατος πρὶν νὰ κλείσει τὴν ὁμιλία του καὶ προβλέποντας τὶς ἀντιδράσεις τῶν «ἐπικριτῶν» του, προσπάθησε νὰ δικαιολογήσει τὴ συμμετοχή του στὴν βιβλιοπαρουσίαση, συγκρίνοντας τὸν ἑαυτό του μὲ τὸν Μέγα Βασίλειο, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐρανιστεῖ στὰ ἔργα του κείμενα τοῦ Ὠριγένη! Θέλει νὰ λησμονεῖ ὅμως ὁ Σεβασμιώτατος, ὅτι τὸν 4ο αἰώνα, ποὺ ἔζησε Μέγας Βασίλειος, ὁ Ὠριγένης καὶ τὰ ἔργα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ αὐτοῦ συγγραφέως τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, δὲν εἶχαν καταδικασθεῖ ἀκόμη, ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ τριακόσια χρόνια, στὴν 5^η Οἰκουμενική Σύνοδο τὸ 653!  Ἀντίθετα, ὁ αἱρεσιάρχης Πάπας καὶ ὁ Παπισμὸς εἶναι ἐπίσημα καταδικασμένος ἀπό πλῆθος Συνόδων, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὴν Η΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, τὸ 879-880, ἐπὶ μεγάλου Φωτίου.

Περαίνοντας τὴν ἀνακοίνωσή μας, ἐκφράζουμε καὶ πάλι τὴν θλίψη μας γιὰ τὴν ἄστοχη καὶ ἐπιπόλαιη ἐνέργεια τοῦ Σεβασμιωτάτου καὶ καλοῦμε τὴν διοικοῦσα Ἐκκλησία νὰ καλέσει σὲ μετάνοια τὸν δεινῶς ὀλισθήσαντα ἱεράρχη. Καὶ μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ συγγραφέας τοῦ βιβλίου, ποὺ ἐκλήθη νὰ παρουσιάσει, εἶναι ἕνας αἱρεσιάρχης, αὐτὸ καὶ μόνον ἔπρεπε νὰ ἦταν ἀρκετὸ γι’ αὐτόν, ὥστε νὰ ἀρνηθεῖ τὴν συμμετοχή του. Τώρα ποὺ ὑπάρχουν ἐπὶ πλέον τόσα ἄλλα ἐπιβαρυντικὰ στοιχεῖα, ὅταν δηλαδὴ ἐδῶ πρόκειται περὶ ἑνὸς προσώπου διαβεβλημένου παγκοσμίως καὶ βεβαρυμένου μὲ πολλὲς ἁμαρτίες, περὶ ἑνὸς πρόσωπου, τὸ ὁποῖο προσφάτως ἐξύβρισε δημοσίως τὴν ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ὡς «ἀσθενῆ», τότε, πόσο περισσότερο θὰ ἔπρεπε νὰ ἀρνηθεῖ τὴ συμμετοχὴ του αὐτή; Ἔπρεπε νὰ ἀναλογισθεῖ τὸ σκάνδαλο, ποὺ θὰ προέλθει ἀπὸ μία τέτοια συμμετοχή. Δὲν τὸν συγκλονίζει ὁ φοβερὸς λόγος τοῦ Κυρίου μας, γιὰ ὅσους προκαλοῦν σκάνδαλα: «Ὃς δ’ ἂν σκανδαλίσει ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῶ, ἴνα κρεμασθῆ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῆ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης»(Ματθ. 18,6); Δὲν τὸν συγκλονίζει τὸ γεγονός, ὅτι μὲ τὴν παρουσία του αὐτὴ ἀμνήστευσε, ἔστω ἀκουσίως, την ἐπαίσχυντη δράση τῆς Οὐνίας στή μαρτυρική μας χώρα, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν κ. Δημήτριο Σαλάχα καὶ τὸ «μοναχικὸ τάγμα» τῆς Παμμακαρίστου; Ἔπρεπε τέλος νὰ ἀναλογισθεῖ τὶς φρικτὲς ὑπόσχεσεις, ποὺ ἔδωσε τὴν ὥρα τῆς χειροτονίας του ὡς Ἐπισκόπου, ὅτι ὀφείλει νὰ ὑπερασπίζεται τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ δὲν θὰ παρεκκλίνει οὔτε στὸ ἐλάχιστο ἀπὸ αὐτή. Ἂς εὐχηθοῦμε νὰ εἶναι τὸ τελευταῖο θλιβερὸ γεγονὸς τῶν ἀνεπίτρεπτων οἰκουμενιστικῶν ἀνοιγμάτων, ἡ συμμετοχὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀργολίδος στὴν αἱρετικὴ αὐτὴ ἐκδήλωση!       

Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ τῶν παραθρησκειῶν

θρησκευτικά

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ