ΜΕ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΠΕΙΣΜΑ καὶ ΕΩΣΦΟΡΙΚΗ ΜΑΝΙΑ ΔΙΕΞΑΓΕΤΑΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΛΕΞΕΩΝ «στὰ τυπωμένα κείμενα στὶς ἐφημερίδες καὶ τὰ περιοδικά, στὸ διαδίκτυο, στὴν τηλεόραση, δίπλα μας. Νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν γλώσσα μὲ μεγαλύτερη αὐταπάρνηση κι ἀπὸ τὸ ἔδαφος».

Ἡ γενοκτονία τῶν ἑλληνικῶν λέξεων

Τοῦ Π. Λιάκου

ἐφημ. «Κυριακάτικη Δημοκρατία», 12.10.14

.           Ἡ εἰρωνεία τοῦ πράγματος: στὰ λόγια, εἴθισται νὰ ὑπερασπίζονται τὴν ἐλευθερία τοῦ Λόγου ὅσοι τὸν καταστρέφουν.
.               […]

.           Εὐτυχῶς, ἀκόμα καὶ σήμερα, ἀκόμα καὶ οἱ εὐήθεις ἐκπρόσωποι τοῦ (κατὰ Ἡσίοδον) σιδηροῦ γένους γνωρίζουν ὅτι ὁ ἑλληνικὸς Λόγος εἶναι ἰσχυρότατος. Ἂν τὸ ἀντιστοιχοῦσε κάποιος μὲ ὁπλικὸ σύστημα, θὰ ἔπρεπε νὰ παραπέμψει σὲ ἐξελιγμένο καὶ σύνθετο σύστημα μαζικῆς σωτηρίας – ὄχι καταστροφῆς. Καὶ μὲ ὑπολογιστὴ ἂν τὸ παραλλήλιζε κάποιος θὰ ἔπρεπε νὰ σκεφτεῖ ἕνα μοντέλο μὲ θεαματικὲς δυνατότητες καὶ ἀξεπέραστη, μὴ ἀντιγράψιμη τεχνολογία. Αὐτὰ ὅλα λοιπόν, τὴν μαγεία τοῦ Λόγου μας, τὴ δύναμη τῶν λέξεών μας καὶ τὴν ὀμορφιὰ τῶν ἐκφράσεων, τῶν συνθέσεων, τὴν ἁρμονία τῶν ἤχων, τὴν αἰσθητικὴ τῶν ἐναλλασσόμενων γραμμάτων σὲ μία πρόταση, ὁρισμένοι τὰ ἐπιβουλεύονται. Προσπαθοῦν νὰ τὰ φέρουν στὸ ἔδαφος, νὰ τὰ ἰσοπεδώσουν.

.              Πρόσχημά τους ἡ «ἁπλοποίηση». Πρέπει νὰ «ἁπλοποιηθεῖ» ἡ γραφή μας γιὰ νὰ ἔχουν τάχα «ὅλοι» πρόσβαση. Ἀστεία πρόφαση. Ἂν ἀκολουθηθεῖ ἡ ἀτραπὸς τῆς ἰσοπέδωσης γιὰ νὰ ἔχουν «ὅλοι» πρόσβαση, καλύτερα νὰ πάρουμε μία χρονομηχανὴ καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν ἐπικοινωνία τῶν γρυλισμῶν καὶ τῶν ἐπιφωνημάτων. Τότε ποὺ ὅλες οἱ τεχνικὲς τοῦ φλὲρτ συνοψίζονταν σὲ ἕνα ρόπαλο καὶ τὸ σούρσιμο τοῦ σώματος τοῦ ἀσθενοῦς φύλου στὸ ἐγγύτερο σπήλαιο. Σὰν νὰ λέμε ὅτι πρέπει τὰ ψηφιακὰ μέσα ἀναπαραγωγῆς ἤχου νὰ μετατραποῦν σὲ μπομπινόφωνα ἢ γραμμόφωνα βινυλίου 78 στροφῶν. Καὶ ὁ φωτισμὸς τῶν πόλεων νὰ γίνεται μὲ φρυκτωρίες, ἐπειδὴ εἶναι ἁπλούστερο γιὰ ἕναν δῆμο νὰ ἀναθέτει σὲ ὑπάλληλό του νὰ ἀνάβει φωτιὲς παρὰ νὰ διατηρεῖ ἠλεκτρονικὸ σύστημα ἐλέγχου τοῦ δημοτικοῦ φωτισμοῦ.
.           Οἱ Αὐστριακοὶ γράφουν τὴν Βιέννη, τὴν πρωτεύουσά τους μὲ δύο «ν» καὶ ἐδῶ, οἱ κήρυκες τῆς μαζικῆς ἀποκολοκύνθωσης τὴν θέλουν μὲ ἕνα! Ἀφαίρεσαν ἀπὸ τὸ «παλληκάρι» ἕνα «λ» παρὰ τὸ γεγονὸς τῆς προέλευσής του ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ λέξη «πάλλαξ» ἢ «πάλληξ» ποὺ σημαίνει νεαρός. Σὲ πολλὲς περιπτώσεις, οἱ πιὸ μαχητικοὶ ὀπαδοὶ τῆς ἀποδόμησης ἀποδίδουν τὸ παλληκάρι ὡς «παλικάρι», ἀποσυνδέοντας τὴ λέξη ἀπὸ τὸ ἔτυμόν της. Τὸ γαρύφαλλο (ἀπὸ τὸ καρυόφυλλον) κατάντησε… γαρίφαλο. Ἰδοὺ ὁ μοναδικὸς τρόπος νὰ διαλύσουν τὴν σχέση συγγένειας ἀρχαίων καὶ νέων Ἑλλήνων: ἀποκολλώντας τὶς ἴδιες τὶς λέξεις ἀπὸ τὴν πρωταρχικὴ σημασία τους, καὶ διαλύοντας τὴ δομή τους, τὸ ἐννοιολογικὸ DNA τους. (ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Παρόμοια μέθοδο μεταχειρίζονται καὶ οἱ ὁραματιστὲς τῆς ἀντικαταστάσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων μὲ μεταφρασμένα).
.              Οἱ περιπτώσεις τῶν λέξεων ποὺ καταστρέφονται ἀπὸ τὶς ὁμάδες ἀνελλήνιστων διαφόρων εἰδικοτήτων, προελεύσεων καὶ σκοπιμοτήτων εἶναι χιλιάδες. Στὰ τυπωμένα κείμενα στὶς ἐφημερίδες καὶ τὰ περιοδικά, στὸ διαδίκτυο, στὴν τηλεόραση, δίπλα μας διεξάγεται μὲ σύστημα, πεῖσμα καὶ ἑωσφορικὴ μανία κανονικὴ γενοκτονία λέξεων. Ὅσοι τὴν διαπράττουν πρέπει νὰ ἀντιμετωπιστοῦν ἄμεσα καὶ καίρια. Ὅσοι ἐνδιαφέρονται γιὰ τὸ μέλλον τοῦ ἔθνους μας πρέπει νὰ ὑπερασπιστοῦν τὴν γλώσσα μὲ μεγαλύτερη αὐταπάρνηση κι ἀπὸ τὸ ἔδαφος. Κι ἐμεῖς νὰ πάρουμε πίσω τὶς λέξεις μας. Ὁλόκληρες, ἀκέραιες, ἀπείραχτες, μία πρὸς μία.

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ