Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

ΥΠΟΜΟΝΗ, ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

Τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»

Ὑπομονή. Πρόκειται γιὰ μία μεγάλη ἀρετή.
Εἶναι τὸ μυστικὸ τῆς ἁγιότητας.
Εἶναι γλυκιὰ καὶ γενναία ἀρετή.
Εἶναι τὸ κλειδὶ γιὰ ὅλες τὶς κλειδαριές.
Εἶναι τὸ φάρμακο γιὰ ὅλες τὶς ἀρρώστιες.
Εἶναι ἡ σταθερὴ ἀντιμετώπιση ὅλων τῶν ἀντιξοοτήτων τῆς ζωῆς.

.             Τί σημαίνει ὑπομονή; – Ὑπομονὴ σημαίνει τὴν ὁλόψυχη ὑποταγὴ στὸ θεῖο θέλημα, δηλ. μένω κάτω ἀπὸ τὸ ἅγιο θέλημα καὶ τὴν ὅποια ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ καὶ περιμένω τὴν ἔκβαση τοῦ πειρασμοῦ καὶ τῆς δοκιμασίας ἐπιμένοντας ἐν τῷ μεταξὺ στὴν προσευχή.
.             Ὑπομένω σημαίνει: μένω ὑπό, ἐπιμένω, ἀναμένω, παραμένω σιωπηλὰ καὶ προσδοκῶ τὸ θεῖο θέλημα, ξέροντας ὅτι πᾶν ὅ,τι πράττει ὁ Θεὸς τὸ κάνει ἀπὸ ἀγάπη καὶ γιὰ τὸ πνευματικό μου συμφέρον. Γιὰ τὴ σωτηρία μου.
.             Ὑπάρχουν πολλὲς ἀφορμές, ὅπου μᾶς χρειάζεται ἡ ὑπομονή: Ἀρρώστιες, δοκιμασίες, στενοχώριες, πειρασμοί, πτώσεις, περιστάσεις, θάνατοι, θεομηνίες, καταστροφές, πένθη, ἀτυχήματα, ἐγχειρήσεις. Καὶ κυρίως, διωγμοί.
.             Ὑπάρχουν πολλὰ πρόσωπα, ποὺ μᾶς ἀναγκάζουν νὰ ὑπομένουμε: μεγαλύτεροι ποὺ δὲν καταλαβαίνουν, μικρότεροι ποὺ δὲν συνεννοοῦνται, συγγενεῖς ἰδιότροποι, φίλοι ἀπαιτητικοί, γείτονες ἐριστικοί, προϊστάμενοι πιεστικοί, συνάδελφοι ἐχθρικοὶ καὶ ζηλόφθονοι, οἰκιακοὶ ἄρρωστοι. Καὶ κυρίως δαίμονες καὶ ἐχθροὶ τῆς πίστεως ποὺ ἀπεργάζονται, χωρὶς ἀποτέλεσμα ὅμως, τὸ κακὸ τῆς Ἐκκλησίας.
.             Ὑπάρχουν πολλοὶ λόγοι, γιὰ τοὺς ὁποίους πρέπει νὰ κάνουμε ὑπομονή: Γιὰ τὸν Θεό, γιὰ τοὺς δικούς μας, γιὰ τὴν ψυχή μας, γιὰ τοὺς ἀγγέλους, ποὺ μᾶς βλέπουν ἀπὸ ψηλά, γιὰ τοὺς συνανθρώπους μας ποὺ μᾶς βλέπουν ἐδῶ κάτω, γιὰ νὰ μὴ σκανδαλίσουμε ψυχές, γιὰ νὰ μὴ χάσουμε τὸ μισθό μας καὶ ἀπὸ τὴν ἀνυπομονησία μας παραφερθοῦμε.
.             Πολλοὶ ἐγκαταλείπουν στὴ μέση τὸν ἀγώνα. Ὅπως λέγει ὁ Χριστὸς στὴν Παραβολὴ τοῦ Σπορέως: «Στὴν ἀρχὴ μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν θεῖο λόγο καὶ ἐν καιρῷ διωγμοῦ – πειρασμοῦ ἀφίστανται».
.             Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέγει ὅτι οἱ ἀνυπόμονοι, ποὺ χάνουν τὴν ὑπομονή τους εἶναι σὰν τὰ ἄκαρπα δέντρα, ποὺ δὲν καρποφοροῦν καὶ σὰν τοὺς ἀθλητὲς ποὺ δὲν ἔφτασαν νὰ πάρουν τὸ στεφάνι.
.             Ἡ ὑπομονὴ μέχρι τέλους φέρνει τέλειο καρπὸ πνευματικὸ καὶ ἔχει τέλειο καὶ ὁλοκληρωμένο ἔργο, διότι εἶναι συμπύκνωση ὅλων σχεδὸν τῶν ἀρετῶν. Μὲ τὴν ὑπομονὴ δὲν τὰ βγάζουμε πέρα στὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς μόνο, ἀλλὰ καὶ στὸν ἀγώνα τῶν παθῶν. Καὶ ἡ ἄσκηση καὶ ἡ ἱεραποστολὴ ἀπαιτοῦν γερὰ νεῦρα καὶ ἀντοχές. Τὰ πάθη καὶ οἱ συνήθειες τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ τοῦ κόσμου δὲν πέφτουν μὲ μία τσεκουριά. “Οἱ δίκαιοι καρποφοροῦσι ἐν ὑπομονῇ”.
.             Ὅλα χρειάζονται ὑπομονή: ἡ προσευχὴ (γιὰ νὰ μὴ ἀποκάμνουμε), ἡ νηστεία (γιὰ νὰ μὴ τὰ παρατήσουμε), ἡ ἐλεημοσύνη (γιὰ νὰ μὴ κουραστοῦμε), ἡ μελέτη (γιὰ ἂν μὴ ἀπαυδήσουμε), ἡ οἰκογένεια (γιὰ νὰ μὴ πετάξουμε ἀπὸ πάνω βάρη καὶ εὐθύνες καὶ μέριμνες), ἡ Ἐκκλησία (γιὰ νὰ μὴ συνηθίσουμε, ἀλλὰ νὰ ἀνακαλύπτουμε καθημερινὰ τὸ βάθος τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ), τὸ σῶμα μας καὶ ἡ ζωή μας ἡ ἴδια (ποὺ ἔχει πάγιες καὶ διαχρονικὲς ἀπαιτήσεις).
.             Ἂν χάσουμε τὴν ὑπομονή μας, χάνουμε τὰ πάντα: ψυχή, δουλειά, οἰκογένεια, γάμο, παιδιά, φίλους, πελάτες, συνεργάτες, κόπους, προσπάθειες μιᾶς ζωῆς. Πόσα σπίτια δὲν θὰ εἶχαν κλείσει ἀπὸ τὸ ὀδυνηρὸ πέρασμα τοῦ τυφώνα ποὺ λέγεται διαζύγιο, ἂν καὶ οἱ δύο σύζυγοι ἦταν σιωπηλότεροι καὶ ὑποχωρητικότεροι. Αὐτὸ ὅμως θέλει τὴν μακαρία  ὑπομονή.
.             Μέσα σὲ πολλὰ σημεῖα στὴν Ἁγία Γραφὴ καλοτυχίζονται, μακαρίζονται, οἱ ὑπομένοντες: Εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ  συνεχίζουν τὸ δρόμο, ποὺ χάραξε ὁ Ἰὼβ μὲ τὴν Ἰώβειο ὑπομονή του (Ἰακ. ε´ 11) καὶ ὁ πτωχὸς Λάζαρος. Ἐπίσης οἱ Προφῆτες, οἱ ἅγιοι (Ἑβρ. ι´32), οἱ μάρτυρες, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ χριστιανοὶ τῶν ἐσχάτων (Δαν. ιβ´4-12), μέχρι τὸν ἴδιο τὸν Κύριο , ὁ Ὁποῖος ὑπέμεινε Σταυρὸν (Ἑβρ. ιβ´ 2), ὅλοι μὰ ὅλοι μὲ ὅπλο καὶ ἐφόδιο ἠρωϊκῆς πορείας καὶ ἐκστρατείας ἱεραποστολικῆς εἶχαν τὴν ὑπομονή.
.             Μὲ τὴν ὑπομονὴ ὁ ἄνθρωπος γίνεται δόκιμος, δηλ. δοκιμασμένος, καὶ ὁ δόκιμος γίνεται τέλειος, ἔμπειρος, καὶ ὁ ἔμπειρος εὐάρεστος στὸν Θεό. Ὁ εὐάρεστος δὲ λαμβάνει τὸ στεφάνι τῆς ὑπομονῆς, τῆς αἰώνιας δόξας.
.             Οἱ μοναχοὶ εὔχονται: Καλὴ Ὑπομονή, στὴν κουρά τους. Ἡ ἁγ. Εὐφημία χάριν τῆς οὐράνιας δόξας καὶ ἀνταποδόσεως ὑπέμεινε φρικτὰ μαρτύρια. Ὁ ἅγιος Νεκτάριος, τὸ εἶπε καθαρά: “Ἐγὼ θαύματα δὲν ἔκανα. Ὑπομονὴ ἔκανα στὶς δοκιμασίες καὶ συκοφαντίες”.

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου