Θλιβερή επισήμανση

Ζούμε στη λεγόμενη Νέα Εποχή. Και Νέα Εποχή σημαίνει νέος τρόπος ζωής, νέο σκεπτικό, νέα ήθη. Το βλέπουμε καθημερινά, ακόμα και μέσα στους χώρους της Εκκλησίας μας. Οι έννοιες « Ναός »,  « Ιερέας » « Λειτουργία », « Θ. Κοινωνία », που στις παλαιότερες εποχές προκαλούσαν δέος στις ψυχές των χριστιανών μας, σήμερα έχουν καταντήσει έννοιες « ρουτίνα ». Και όπως έλεγε ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος ( +1996 ), η Νέα Εποχή δεν θα αδειάσει τις εκκλησίες από κόσμο, αλλά αυτόν τον κόσμο, που πάει στις εκκλησίες θα του αλλάξει τα μυαλά. Και από ότι φαίνεται, ο προφητικός του λόγος επαληθεύθηκε. Βιώνουμε πρωτόγνωρα πράγματα! Ενδεικτικά:

α)  « Αλειτούργητο », έλεγαν ( κατηγορούσαν ) οι πατέρες μας όποιον δεν πήγαινε στην εκκλησία. Ήταν μια βαριά κατηγορία. Δείχνοντας έτσι πόσο ευλαβούντο τη Λειτουργία. Σήμερα ακόμα και η λέξη « αλειτούργητος », έχει εξοβελισθεί από το λεξιλόγιό μας!

β) Στο « Ιερό » εκτός από τα παιδάκια που διακονούσαν τον πάπα,      κανείς άλλος  ( ούτε επίτροπος, ούτε ψάλτης, ούτε νεωκόρος ) δεν τολμούσε, όχι απλά να εισέλθει, αλλά ούτε να το πλησιάσει, κατά  το λόγο του Κυρίου, « δεν θα πλησιάσουν τα άγια σκεύη, ούτε κα το θυσιαστήριον » ( Αριθ. 18:3 ). Όταν οι ψάλτες ήθελαν να ειπούν κάτι στον παπά, που βρισκόταν στο « ιερό », ζύγωναν στο τελευταίο ( όχι στο πρώτο ) σκαλοπάτι, αυτό που « πατούσε » στο δάπεδο, τέντωναν το λαιμό τους για να τον ιδούν και να του μιλήσουν. Δεν ανέβαιναν τα σκαλοπάτια του « Ιερού », ούτε στην Ανάσταση, όταν ο παπάς έλεγε το « Δεύτε λάβετε φως! ». Ενώ σήμερα όποιος θέλει μπαινοβγαίνει, χωρίς κανείς να τον ελέγχει!

γ) « Σέβομαι το σχήμα του! ». « Σέβομαι το ράσο του! », έλεγαν παλιά για τον Ιερέα, όσο αμαρτωλός και αν ήταν ( ο Ιερέας ). Και κατασπάζονταν εκ καρδίας το χέρι του, ακόμα και οι άπιστοι! « Ευλόγησον, πάτερ, είπα, κι έσκυψα να του φιλήσω το κοκαλιασμένο χέρι », είπε ο ίδιος ο Ν. Καζαντζάκης,  όταν ( 1928 ) συνάντησε στο Άγιο Όρος τον ιερομόναχο Μακάριο τον Σπηλαιώτη. Ασπάζονταν ακόμα, μικροί – μεγάλοι και το χέρι της πρεσβυτέρας, όσο νεαρή και αν ήταν. Σήμερα δυσκολεύονται να ασπασθούν ακόμα και το χέρι  του Αρχιερέα!

δ) Το πνεύμα της Νέας Εποχής έχει « από – ιεροποιήσει » ακόμα και αυτό το κορυφαίο μυστήριο της Εκκλησίας, την Θ. Κοινωνία! Ο μακαριστός  Μητροπολίτης Δημητριάδος Ηλίας Τσακογιάννης, ( +1990 ) στη δεκαετία του 1960 διακονούσε ως εφημέριος στο Νοσοκομείο ‘ Ευαγγελισμός ’ ( Αθήνα ). Έλεγε:  Όταν πήγαινε να κοινωνήσει στους θαλάμους κάποιον ασθενή, στην πτέρυγα σήμαινε συναγερμός! Οι γιατροί, οι νοσοκόμες άφηναν την διακονία τους και στέκονταν εν προσοχή στον διάδρομο περιμένοντάς τον να περάσει με τα « Άγια » !

          Και όταν έμπαινε στο θάλαμο με τα « Άγια », οι άρρωστοι κατέβαιναν από τα κρεβάτια τους και τον υποδέχονταν γονατιστοί. Σήμερα τι να περνάει ο « καφετζής » με τον καφέ στον δίσκο, τι να περνάει ο Ιερέας με τη Θ. Κοινωνία στα χέρια του, ίδια ( φευ! ) αντίδραση! Γι’ αυτό και σήμερα η προσέλευση στη Θ. Κοινωνία γίνεται με σκανδαλώδη άνεση! Ακόμα και τους σημερινούς μοναχούς έχει « επηρεάσει » αυτό το πνεύμα της Νέας Εποχής! « Οι χριστιανοί παλαιά είχαν πιο πολλή ευλάβεια στο αντίδωρο, από ό,τι πολλοί μοναχοί σήμερα στη Θ. Κοινωνία! », έλεγε με πόνο ψυχής ο Γέροντας Παϊσιος ( +1994 ). ( Από την ασκητική και η ησυχαστική αγιορείτικη παράδοση, Άγιον Όρος 2011, σελ 690 ).

Μπορεί να άλλαξαν οι εποχές όμως τα « Άγια » ( Ιερέας, Ναός, Θ. Λειτουργία, Θ. Κοινωνία) δεν άλλαξαν. Είναι πάντοτε « Άγια ». Και σαν Ιερείς έχουμε ιερή υποχρέωση, να τα
« προστατέψουμε », να τα « κρατήσουμε » στο ύψος τους! Αν αδιαφορήσουμε, η ασέβεια προς αυτά θα αυξάνεται, και θα είμαστε φοβερά υπόλογοι ενώπιον του Κριτού. Και ας μην ξεχνάμε, πως η μεγαλύτερη ( και ασυγχώρητη! ) αμαρτία   είναι η βεβήλωση  των « Αγίων » του Θεού!

( Έξοδ. 19:22. Λευ. 10: 8-9. Α’ Βασιλ. 3:14. Ιεζ. 5:11 ).

 Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Μπακογιάννης.

 

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ