ANTI – ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ (Ἡ… «μεγάλη γιορτὴ τοῦ Δεκεμβρίου»!)

ANTI – ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ἀρ. τ. 2099, 15.11.14

Ἠλ. στοιχειοθ. «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: Τὸ πάντων καινῶν καινότατον, τὸ μόνον καινὸν ὑπὸ τὸν ἥλιον, τὸ μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο στὴν ἱστορία γεγονὸς τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ («εἰς συγκεκριμένην ἱστορικὴν στιγμήν, ἐπὶ τοῦ Αὐτοκράτορος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου, ἐν μέσῳ συγκεκριμένου λαοῦ, τοῦ Ἰουδαϊκοῦ, «ἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαβίδ», εἰς συγκεκριμένον τόπον, τὴν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας, καὶ μὲ πολὺ συγκεκριμένον σκοπόν: «Αὐτὸς ἐνηνθρώπησεν ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», κατὰ τὴν ἐπιγραμματικὴν ἔκφρασιν τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου) τοὺς καίει καὶ τοὺς ζεματάει. Γι᾽ αὐτὸ καὶ λυσσωδῶς ἐπεδίωξαν καὶ σχεδὸν πέτυχαν οἱ Βρυκόλακες τὴν «ἀπόκρυψή» του. Ἤδη καὶ ἐν Ἑλλάδι ἀναφέρονται στὴν «μεγάλη γιορτὴ τοῦ Δεκεμβρίου». Ἔτσι χωρὶς ὄνομα. Χωρὶς τὸ Μέγα Ὄνομα.

.           Kάποτε ὁ κόσμος γιόρταζε Χριστούγεννα! Κάποτε!
.           Τότε ποὺ εἶχε ἡ ζωὴ σκοπό, καὶ νόημα ὁ ἀγώνας.
.           Τότε ποὺ οἱ Χριστιανοὶ λαχταροῦσαν τὰ Χριστούγεννα, ἑτοιμάζονταν γιὰ τὰ Χριστούγεννα: Νήστευαν τὴν Σαρακοστή, προσεύχονταν, ἐξομολογοῦνταν, πρόσμεναν…
.           Τότε ποὺ ἡ δασκάλα, ὁ δάσκαλος κρεμοῦσαν ἀπ᾽ τὰ χείλη τους τὰ μάτια τῶν παιδιῶν καὶ στάλαζαν μὲς στὴν ψυχὴ τὸ ὄνειρο: Νά ᾽μουν κι ἐγὼ ἐκεῖ· νά ᾽μουν ἐκεῖ, στὴ Βηθλεέμ, στὸν στάβλο· νά ᾽μουν τοῦ στάβλου ἕν᾽ ἄχυρο»!
.           Τότε ποὺ τὰ παιδιὰ ἦταν παιδιὰ καὶ μελωδοῦσαν μὲ τοὺς βοσκοὺς τὰ κάλαντα μὲς στὴ νυχτιὰ καὶ περπατοῦσαν δρόμους καὶ στενὰ πάνω στῶν Μάγων τ᾽ ἄλογα.
.           Τότε ποὺ μάζευ᾽ ἡ γιορτὴ τὰ πλοῖα στὴν Πατρίδα ἀπ᾽ τοὺς λωτοὺς τῆς ξενιτειᾶς κι ἔφερνε σπίτι τὸν πατέρα, στὴ μαύρη μάνα τὸ παιδί, τὸν ἄντρα στὴ γυναίκα.
.           Κάποτε…τότε… γιόρταζαν Χριστούγεννα.
.           Ἔπειτα ἦρθε λίβας δυτικός, τὸ ἐμπόριο, καὶ τά ᾽καψε· ἔκανε στάχτη τὴ γιορτή, τὰ ὄνειρα κουρέλι. Ἔδιωξε ἀπὸ τὴν Φάτνη τὸν Χριστὸ κι ἔβαλε τὸν χρυσὸ στὴν θέση του.
.           Τὰ δῶρα, τὰ ψώνια, τὰ ταξίδια σὲ ἄλλους τόπους µακρινοὺς ἔγιναν τῆς γιορτῆς ὁ µόνος κι ἄχαρος σκοπός. Ἔγινε ἡ γιορτὴ ἀπόδραση, λὲς σὰν φυλακισµένων, πρὸς τὰ βουνά, στὰ χιόνια, σ᾽ ἄλλους λαοὺς καὶ τόπους. Στοὺς πέντε ἀνέµους σκόρπισε ἡ Φάτνη τῆς Βηθλεέµ, κι ἡ φαµελιὰ κατάντησε «τὸ σπίτι τῶν ἀνέµων».
.           Τώρα ἡ ἱστορία αὐτὴ φτάνει στὸ τέλος της. Μετὰ τὴν ὕπουλη ὑπονόµευσή της τόσων δεκαετιῶν, ἡ ἑορτὴ δέχεται πιὰ τὸ χτύπηµα κατάστηθα: Ἡ δυτικὴ δαιµονολατρία, τὴν ὥρα ποὺ τὸ ἀντίπαλο παρανοϊκὸ σύστηµα ἀντικαθιστοῦσε τὰ Χριστούγεννα µὲ τὰ Σταλινούγεννα, µετέτρεψε τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ σὲ γέννηση τοῦ ὁποιουδήποτε· τὰ “Christmas” (=Χριστούγεννα) σὲ “Xmas” (=γέννηση τοῦ «Χ»), τάχα χάριν συντοµογραφίας. Σήµερα δὲ ἡ βρυκολακιασµένη Εὐρώπη, δῆθεν γιὰ νὰ µὴν ἐνοχλοῦνται οἱ ἀλλόθρησκοι, ἀπαγορεύει ἤδη σὲ µιὰ µετὰ τὴν ἄλλη τὶς µεγάλες πόλεις της ἑορταστικὸ διάκοσµο ποὺ νὰ ὑπενθυµίζει τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Φῶτα µόνο, χωρὶς τὸ Ἄστρο τῶν Μάγων, χωρὶς Φάτνη, ἀγγέλους καὶ βοσκούς. Ἑορτάζει τὰ γενέθλια ὅλων καὶ καταργεῖ σταδιακὰ τὴν Γέννηση τοῦ Σωτῆρος. Καθιερώνει παγκόσµιες ἠµέρες γιὰ τὰ πιὸ γελοῖα πράγµατα: ὕπνου, χοροῦ, κέικ, µπύρας, γέλιου, ὁμοφυλοφοβίας, ἀριστερόχειρων κ.τ.λ., σβήνει δὲ τὴ µόνη ἄξια τιµῆς ἡµέρα τοῦ Χριστοῦ.
.           Θαρρεῖ κανεὶς πὼς ἀκούει ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων τὴν µανιακὴ κραυγὴ τῶν ἀφρόνων: «δεῦτε καὶ καταπαύσωµεν πάσας τὰς ἑορτὰς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τῆς γῆς» (Ψαλμ. Ογ´ [73] 8).
.           Ἐκ πρώτης ὄψεως αὐτὴ ἡ ἐξέλιξη φαντάζει ἀρνητική. Καὶ ἀναµφιβόλως εἶναι θλιβερή, ἀφοῦ ὁ κόσµος µας χάνει καὶ τὸ ἐλάχιστο χριστουγεννιάτικο χρῶµα ποὺ τοῦ εἶχε ἀποµείνει. Γεγονὸς ποὺ δὲν µπορεῖ παρὰ νὰ προκαλεῖ πόνο καί θλίψη. Στὴν πραγµατικότητα ὅµως ἡ ραγδαίως ἐξελισσόµενη αὐτὴ ἀρνητικὴ ἀτµόσφαιρα ἀποτελεῖ τὸ καταλληλότερο περιβάλλον γιὰ νὰ ἀνακαλύψουµε τὰ ἀληθινὰ Χριστούγεννα. Εἶναι πλεονέκτηµα καὶ προνόµιο νὰ ζεῖ κανεὶς σ᾽ αὐτὴ τὴν δραµατικὴ καµπὴ τῆς ἱστορίας.
.           Πλεονέκτηµα καὶ προνόµιο, διότι δυσκολοτέρα σ᾽ αὐτὲς τὶς συνθῆκες θὰ ἀποπροσανατολισθοῦµε, καὶ φυσικότερα θὰ κινηθοῦµε στὸ βάθος καὶ τὴν οὐσία τῆς Ἑορτῆς. Εὐκολότερα πλέον θὰ µπορέσουµε νὰ ἁπαλλαγοῦµε ἀπὸ τὸν ἐπιδερµικὸ ἑορτασµὸ τῶν φωταψιῶν καὶ τῶν ἐδεσµάτων, καὶ θὰ ἀναζητήσουµε τὸ ἀληθινὸ «φῶς τὸ τῆς γνώσεως» ποὺ ἀνατέλλει ἀπὸ τὸ Σπήλαιο τῆς Βηθλεέµ· θὰ ποθήσουµε τὴν «τροφὴν τοῦ παντὸς κόσµου», τὸν ἐνανθρωπήσαντα Θεό.
.           Ἡ πρόκληση εἰδικὰ ἐφέτος, µετὰ τὶς τόσες δραµατικὲς ἐξελίξεις στὴν Πατρίδα µας µὲ τὴν ψήφιση ἀντιχριστιανικῶν νόµων, εἶναι µεγάλη. Πρόκληση νὰ ζήσουµε ἀληθινὰ Χριστούγεννα. Τὸ στάδιο εἶναι µπροστά µας ἀνοιχτὸ µὲ τὴν τεσσαρακονθήµερη νηστεία.
.               Εἰς πεῖσµα τῶν ἀντιθέων δυνάµεων, νὰ ζήσουµε ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

βλ. σχετ.: 1. […] Εἶναι ὀφθαλομφανὲς ὅτι δαιμονικὰ κέντρα ρουφοῦν μέχρι τῆς τελευταίας ρανίδος τὸ αἷμα μας. Δὲν θέλουν ΝΟΗΜΑ στοὺς ἀνθρώπους. Δὲν θέλουν ΕΟΡΤΕΣ, θέλουν ΑΡΓΙΕΣ. Ἡ Ἑορτὴ εἶναι νόημα ζωῆς καὶ ἔχει μέλλον, ἔχει ζωή, ἔχει ἐνθουσιασμό, ἔχει περιεχόμενο, ἔχει ἀλήθεια. Κι αὐτὰ ΔΕΝ ΤΑ ΘΕΛΟΥΝ. Καὶ μὲ κάθε τρόπο, μὲ ψιλοβελονιὰ καὶ χειρουργικὲς ἐπεμβάσεις μὲ ἢ χωρὶς ἀναισθητικὸ μᾶς τὸ λένε καὶ μᾶς τὸ ἐφαρμόζουν. (ΜΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΕΟΡΤΕΣ. ΘΕΛΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΑΡΓΙΕΣ. Ρουφοῦν τὸ μεδούλι μας.) 2. «ΑΝΤΙ ΤΗΣ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΑΡΔΕΛΛΑΣ…!» (Οἱ ἑορτὲς τῆς γῆς)
3. ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ …ΑΓΝΟΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ

ΠΗΓΗ:    ΚΛΙΚ