Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ: Ο ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ καὶ Ο ΒΛΑΞ [Δ. Νατσιός] «Τὰ Μνημόνια καὶ λοιπὲς ξεσκονίστρες τῆς ἐξουσίας διατήρησαν τὶς δυνάμεις τους. Τὸ κοπάδι δὲν εἶναι ζαλισμένο, ἀλλὰ φοβισμένο καὶ συγχυσμένο…»

Ὁ πραγματικὸς νικητὴς τῶν ἐκλογῶν: ὁ ὑποκριτὴς

 Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός Δάσκαλος-Κιλκίς

«Τί φωνάζεις καὶ τοὺς βρίζεις ἀφοῦ πᾶς καὶ τοὺς ψηφίζεις»

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Ἀγαπητὲ Δημήτρη, ὠς συνήθως τὰ λέγεις καλά. Μόνο στὸ παρὸν ἄρθρο σου παρέλειψες νὰ ἀναφερθεῖς ἐκτενέστερα καὶ στὸν ΒΛΑΚΑ, ὁ ὁποῖος μὲ τοὺς παλιομοδίτικους συλλογισμούς του κατορθώνει κάθε φορὰ στὶς ἐκλογὲς νὰ παίζει τὸ παιχνίδι τῶν βρυκολάκων.
Βεβαίως κι ἂν ἀκόμη προσπαθήσει κάποιος νὰ τοῦ ἐξηγήσει, δὲν ἔχει τὶς διανοητικὲς προϋποθέσεις (ἴσως καὶ τὴν πνευματικὴ ἰσορροπία [ἐπειδὴ συχνὰ ἡ βλακεία συνδέεται μὲ τὴν οἴηση!]) νὰ καταλάβει, ὁπότε θὰ πᾶνε χαράμι οἱ ἐξηγήσεις. Αὐτὸς “ἀναπαύεται” στὶς κονσέρβες. Ἄσ᾽ τον νὰ τὶς τρώει. Μένει ἀβοήθητος. Ποτὲ δὲν θὰ καταλάβει ὅτι οἰ χθεσινὲς ΕΥΡΩἐκλογὲς (ὄχι ἐθνικὲς!) ἦταν μιὰ ἔξαιρετικὴ εὐκαιρία γιὰ τὸν λαὸ νὰ βροντοφωνάξει ΕΠΙΣΗΜΩΣ ὅτι δὲν ἀντέχει ἄλλη ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ  (κατ᾽ ἀρχὴν, π.χ. κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς) καὶ δεύτερον ἄλλο ΕΜΠΑΙΓΜΟ μὲ τὰ Μνημόνια καὶ τὰ Μεσοπρόθεσμα. Ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι δύσκολα γι᾽ αὐτόν, εἴπαμε Ἄσ᾽ τον νὰ ταξιδεύει στὸν “κόσμο” του

.               Τώρα ποὺ τελείωσε τὸ πανηγύρι, τὸ θέατρο σκιῶν, «ἡ γιορτὴ τῆς Δημοκρατίας» ὅπως λένε καὶ οἱ συνήθεις κολοκυθολογοῦντες – οἱ πολιτικοὶ νάνοι καὶ ἀρλεκίνοι – μποροῦμε, συνοψίζοντας, νὰἀναφερθοῦμε σ’ αὐτὸ τὸἀνθρωπολογικὸ εἶδος ποὺ «ἔλαμψε» ὅλη τὴν προεκλογικὴ περίοδο: τὸν ὑποκριτή. Ἐλάχιστες φορές, δένοντας κόμπο τὴν καρδιά μου, στάθηκα ν’ ἀκούσω, τὶς οὐρανομήκεις ἀνοησίες καὶἀερολογίες τῶν ὑποψηφίων.
.               Ἂν προσθέταμε τὶς ὑποσχέσεις καὶ τὶς ὀνειροφαντασίες τους, τὴν ἐπίδειξη ἤθους καὶ ἐντιμότητας, λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψιν καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ μισοὶ περίπου Ἕλληνες κατέβηκαν στὸν «στίβο», θὰ νόμιζε κανεὶς ὅτι ζοῦμε σὲ χώρα καὶ κράτος πρότυπο τῆς οἰκουμένης. Καὶἀναρωτιέσαι περίλυπος πῶς καταντήσαμε περίγελώς της… Ἂν ὅλοι αὐτοί, καὶ κυρίως οἱ παχύτεροι, ἐννοῶ… πολιτικῶς, πίστευαν αὐτὰ ποὺ λένε καὶἔπρατταν τὸἐλάχιστο, θὰἤμασταν κάτι σὰν Ἑλβετία τῶν Βαλκανίων. Ὅμως κάτω ἀπὸ τὴν εὐώδη κρούστα τῶν λόγων κρύβεται τὸ δυσῶδες τέρας τῆς ὑποκρισίας. Ἀφιερώνουμε λοιπόν, τὸ παρὸν ἄρθρο στὸν ἀληθινὸ νικητὴ τῶν ἐκλογῶν: τὸν ὑποκριτή. (Μία παρατήρηση γιὰ τὰἀποτελέσματα. Πρώτευσαν στὶς εὐρωεκλογὲς οἱ τηλεοπτικὲς ἐπωνυμίες. «Αὐτοὺς βλέπουν κάποιοι, αὐτοὺς ἐμπιστεύονται». Ὀρθῶς μᾶς κανοναρχεῖ ἡ λαϊκὴ μούσα: «Τὴν τύχη του κάθε λαὸς τὴν κάνει μοναχός του/ καὶὅ,τι τοῦ φταίει ἡ κούτρα του/ δὲν τοῦ τὰ κάνει ὁἐχθρός του». Ὅλα τ’ ἄλλα εἶναι περιττὲς ἀκαιρολογίες…

Ὁ ὑποκριτής, λοιπόν:
.               Βασιλεύει παντοῦ. Βρίσκει ρωγμὲς καὶ εἰσχωρεῖ στὸν κοινωνικὸ ἱστό, μολύνοντας τοὺς πάντες. Ἐξαπλώνεται σὰν νόσος λοιμική. Λόγῳ τῆς ἐλαφράδας της ἐπιχωριάζει κυρίως στὰἀνώτερα κοινωνικὰ στρώματα. Εἶναι τόσο διαδεδομένο τὸ ψυχικὸν τοῦτο πάθος, ὥστε πλάστηκαν ἀρκετὰ συνώνυμά του, γιὰ νὰ περιγραφοῦν ὅλες οἱἐκφάνσεις του. Ἔτσι ὁὑποκριτὴς λέγεται ἀλλιῶς: ἀνειλικρινής, κρυψίνους, διπρόσωπος, ἰησουΐτης, ταρτοῦφος, ἀναξιόπιστος, κάλπικος, φαρισαῖος, σουπιά, φίδι κολοβό, δόλιος, κίβδηλος, ψεύτικος, σκάρτος καὶ ἄλλα πολλά, παρόμοια καὶ ἠχηρά. Καὶ λαϊκὲς παροιμίες καυτηριάζουν τὸἀπεχθὲς αὐτὸἐλάττωμα. «Ἀπ’ ἔξω κούκλα κι ἀπὸ μέσα πανούκλα». «Ἀπὸ σιγανὸ ποτάμι νὰ φοβᾶσαι». «Βλέμμα χαμηλό, βλέμμα πονηρό». «Ἀλλὰ στὰ χείλη καὶ ἄλλα στὴν καρδιά».
.               Ἀρχαιότατο νόσημα ἢὑποκρισία, συνομήλικο τῆς ἀνθρωπότητας. Ὁ προπάτωρ Ἀδὰμ κρύβει ὑποκριτικὰ τὴν παρακοὴ στὸν Θεὸ καὶ προβάλλει ὡς αἰτία τοῦ φόβου του, τὴν γύμνια του. «…τῆς φωνῆς σου ἤκουσα περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ καὶἐφοβήθην ὅτι γυμνός εἰμι..» (Γένεση 3,10). Καὶὅπως ὅλοι οἱὑποκριτὲς φορτώνει τὸ κακὸ στὸν πλησίον: «ἡ γυνὴ ἣν ἔδωκας μετ’ ἐμοῦ…». Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ὀξυδερκεῖς καὶ παρατηρητικοί, στηλιτεύουν κι αὐτοὶ τὴν ὑποκρισία. «Νόσημα γὰρ αἴσχιστον εἶναι φημὶ συνθέτους λόγους». Δὲν ὑπάρχει χειρότερο κακὸἀπὸ τὰὡραῖα λόγια ποὺ σὲ ξεγελᾶνε, γράφει ὁ Αἰσχύλος στὸν «Προμηθέα Δεσμώτη». (στίχ. 685-686). «Πολλοὶ δρῶντες τὰ αἴσχιστα, λόγους ἀρίστους ἀσκεύουσιν», πολλοὶἐνῶ κάνουν τὶς αἰσχρότερες πράξεις, μιλοῦν μὲ πολὺὡραῖο τρόπο, ἀποφαίνεται ὁ Δημοκριτος. Ὁ μαθητὴς καὶ διάδοχος τοῦ Ἀριστοτέλη στὸ Λύκειο, ὁ χαρακτηρογράφος Θεόφραστος, στὸ περίφημο σύγραμμά του «Χαρακτῆρες», πραγματεύεται μὲ σατιρικὸ τρόπο καὶ τὸν ὑποκριτή. «Ὁὑποκριτής», γράφει, «ὅταν πλησιάζει τοὺς ἐχθρούς του, δείχνει τάχα πὼς δὲν τοὺς μισεῖ, ἀλλὰ πὼς τοὺς ἀγαπᾶ καὶ τοὺς ἐπαινεῖ μπροστά τους, ἐνῶ στὰ κρυφὰ τοὺς κατατρέχει». Συμβουλεύει στὸ τέλος νὰ φυλαγόμαστε περισσότερο ἀπὸ τοὺς ὑποκριτὲς παρὰ τὰ φίδια. «Φυλάττεσθαι μᾶλλον δεῖἢ τοὺς ὄφεις». (Θεοφράστου, «Χαρακτῆρες» ἔκδ. Ζαχαρόπουλου, σέλ. 27).
.               Δριμύτατα ὅμως διαπομπεύονται οἱ ὑποκριτὲς Φαρισαῖοι στὸ Εὐαγγέλιο. «Οὐαὶὑμίν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί». Ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς συγχώρησης καταδικάζει μὲ τὸ τρομερὸ «οὐαὶ» (= ἀλίμονό σας) τοὺς ὑποκριτές. Τοὺς ὀνομάζει «ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν», ποὺ «διυλίζουν τὸν κώνωπα καὶ καταπίνουν τὴν κάμηλον». Τοὺς παρομοιάζει μὲ τάφους ποὺ «ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας». (Ματθ. κγ´). Ἡὑποκρισία εἶναι τὸἀπόστημα, ἡ σαπίλα ποὺ κατατρώει τὰ θεμέλια της κοινωνίας, ὕπουλα καὶ κρυφά, γι’ αὐτὸἐπισύρει καὶ τὴ θεϊκὴ «ὀργή».
.             Στὴν νεότερη Ἑλλάδα ὁ ὑποκριτὴς τράβηξε τὴν προσοχὴ τοῦ μυστήριου αὐτοῦ Κεφαλλονίτη Λασκαράτου, ὥστε νὰ τὸν συμπεριλάβει στὸ περίφημο βιβλίο του «Ἰδοὺ ὁ Ἄνθρωπος». Γράφει: «Ὁ ὑποκριτὴς προσποιεῖται ἁγιοσύνη καὶ εἶναι ἀνόσιος, φιλία καὶ εἶναι ἀδιάφορος, αὐταπάρνηση καὶ εἶναι ἐγωιστής, πατριωτισμὸ καὶ εἶναι πλάνος. Ὅλα τὰ εἴδη τῆς ἀρετῆς τὰ προσποιεῖται ὁὑποκριτής…. κατακρίνει τὴν διαφθορὰ τῆς κοινωνίας καὶ εἶναι οὐσιωδῶς διεφθαρμένος…». (Ἀνδρέα Λασκαράτου, «Ἰδοὺ ὁ Ἄνθρωπος», ἔκδ. Ἀλμωπός, σελ. 150).
.               Ὁ κοινωνιολόγος Εὐάγγελος Λεμπέσης στὸ περιβόητο βιβλίο του «Ἡ τεραστία κοινωνικὴ σημασία τῶν βλακῶν ἐν τῷ συγχρόνῳ βίῳ», πιὸ παρηγορητικός, θεωρεῖ, μᾶλλον ταυτίζει, τὴν ὑποκρισία μὲ τὴν βλακεία. Τὸ ἔργο γραμμένο στὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰώνα, τέμνει μὲ ὀξύτητα καὶ εὐθυκρισία, τὴν λιμνάζουσα κοινωνία, ποὺ ἀποτελεῖ «ἕνα συνονθύλευμα ἀθλίων καὶ μετρίων ποὺ ἐπικαλεῖται καὶ καπηλεύεται τὸ λαό, μωραίνει τὴν ζύμη καὶ ἀλλοιώνει τὸ φύραμα». Ὁ ὑποκριτὴς – βλάκας, σημειώνει, «προοδεύει» στὴν κοινωνία ἢ στὸ κράτος, γιατί «τὴν ἄνοδον αὐτοῦ διευκολύνουν πλεῖστα πρὸς τοῦτο εἰδικὰ προσόντα: παντελὴς ἔλλειψις προσωπικότητος, ἤτις ἐκδηλοῦται εἰς τὴν χρονίαν ἀπουσίαν γνώμης ἐπὶ παντὸς ζητήματος ἢ ἡ ὀλιγόλογος ἀνιαρότης αὐτοῦ, ἐκλαμβομένης ὑπὸ τῶν ἀφελῶν ὡς βαθύνοια καὶ σοβαρότης. Ἡ ἀνεπανόρθωτος ἔλλειψις πνεύματος καὶ πολιτισμοῦ». Τὰ συνηθέστερα, γράφει, ὄπλα τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν εἶναι τὸ ψεῦδος, ἡ ραδιουργία, ἡ διαστροφὴ καὶἡ συκοφαντία. Ἀξιοσημείωτη καὶἡ παρατήρησή του ὅτι «ἡ παραγωγὴ βλακῶν (τοὺς ὁποίους ἐπαναλαμβάνω, ταυτίζει μὲ τοὺς ὑποκριτὲς) δὲν εἶναι ταξική. Ἡ ὑποκρισία καὶ ἡ βλακεία ἀνθοῦν σ’ ὅλα τὰ κοινωνικὰ στρώματα. «Ἡ πονηρὰ φύσις δὲν ἔδωκεν εἰς ὠρισμένην τινὰ κοινωνικὴν τάξιν τὸ ἐπίζηλον τοῦτο προνόμιον… δὲν ἐστέρησε ἀπὸ οὐδεμία κοινωνικὴν τάξιν τῆς σοβαρᾶς συμβολῆς των». Μὲ τὸ ἔργο του στρέφεται κυρίως κατὰ τῶν φαύλων μὲ τὰ προσωπεῖα τοῦ ἤθους, τῆς ἀξίας καὶ τῆς ἐντιμότητας, ποὺ ὅταν βροῦν εὐκαιρία διαποτίζουν τὰ πάντα μὲ τὴν ὀσμὴ καὶ τὸ δηλητήριο τῆς διαφθορᾶς. Σήμερα ἰδίως μπουκώσαμε ἀπὸ «ἀναστήματα» πνευματικά, πολιτικά, ἀθλητικά, ὅλους αὐτοὺς τοὺς σοβαροφανεῖς Φαρισαίους, ποὺ ψυχοπονοῦν γιὰ τὸν τόπο καὶ τὸν πολιτισμό του καὶ τὸν κλέβουν ἀνενδοίαστα διαπλεκόμενοι ἢ πατοῦν ἐπὶ πτωμάτων, γιὰ νὰ ἀνέλθουν στὰ ὑψηλὰ στρώματα. Ἐκεῖ, «ψηλὰ» ἀναπνέουν «οἱ δῆθεν», οἱ ὑποκριτές, ἐλεύθερα. Ἐκκολαπτήριο τῆς ὑποκρισίας εἶναι ἡ ἐξουσία, ἡ δοξομανία, ἡ ἐπωνυμολαγνεία. Καὶ ὅπως θὰ ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος καθ. Ἄπ. Βακαλόπουλος, ὣς πότε τὸ φάντασμα τοῦ Διογένη θὰ τριγυρνᾶ τὴν Ἑλλάδα, μέρα μεσημέρι, μὲ τὸ φανάρι στὸ χέρι, ζητώντας πραγματικούς, γνήσιους ἀνθρώπους!!
.      Τὸ ἔργο τοῦ Λεμπέση περὶ τῆς σημασίας τῶν βλακῶν στὸν σύγχρονο βίο ἑρμηνεύει καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐκλογῶν. Τὰ Μνημόνια καὶ λοιπὲς ξεσκονίστρες τῆς ἐξουσίας διατήρησαν τὶς δυνάμεις τους. Τὸ κοπάδι δὲν εἶναι ζαλισμένο, ἀλλὰ φοβισμένο καὶ συγχυσμένο…

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ