Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

ΤΟΥ  ΝΙΚΟΛ.  ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

 

Ο όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης είχε μέσα του σε μεγάλο βαθμό την αγάπη στον Χριστό και την αγάπη στον πλησίον. Δεχόταν όλους τους ανθρώπους και αφενός μεν με την πολλή του αγάπη, αφετέρου δε με όσα του φανέρωνε η χάρη του Χριστού, τους βοηθούσε να έλθουν εις εαυτόν, να μετανοήσουν και να σωθούν. 

Κάποτε πήγε στο μοναστήρι του ένας νέος 20 ετών, ο οποίος ήταν αναρχικός, είχε μακριά μαλλιά και φορούσε σκουλαρίκια. Ο γέροντας τον δέχτηκε με πάρα πολλή αγάπη και του μίλησε με πολλή καλοσύνη. Του φανέρωσε ότι την ώρα που γεννιόταν κινδύνευσε να πεθάνει από λώρους. Για  αυτό ρώτησε ο νέος τους γονείς του, οι οποίοι βεβαίωσαν ότι πράγματι έτσι είχε συμβεί. Ακόμη ο γέρων Πορφύριος προφήτευσε ένα μελλοντικό γεγονός της ζωής του νέου, το οποίο έγινε μετά από λίγα χρόνια.

Κάποια στιγμή ρώτησε τον νέο: «Σου αρέσουν τα ποιήματα;». Όταν ο νέος απάντησε καταφατικά, ο γέροντας τού είπε: «Και εμένα μου αρέσουν τα ποιήματα. Ας κατεβούμε στην αυλή να περπατήσουμε λίγο και να απαγγείλουμε ποιήματα». Ο νέος δέχθηκε και καθώς περπατούσαν ο γέρων Πορφύριος άρχισε να απαγγέλει ποιήματα. Τότε ο νέος συγκλονίστηκε και έβαλε τα κλάματα. Γιατί; Διότι τα ποιήματα που απήγγειλε ο γέροντας, τα είχε γράψει ο ίδιος, πράγμα που κανείς δεν ήξερε και τα είχε φυλαγμένα μέσα σε ένα συρτάρι με σκοπό να τα δημοσιεύσει αργότερα.

Η συνάντηση αυτού του νέου με τον γέροντα Πορφύριο ήταν καθοριστική για την ζωή του. Άλλαξε νοοτροπία, άλλαξε ζωή, άρχισε να εξομολογείται και να κοινωνεί και το καταπληκτικότερο, μετά από λίγα χρόνια έγινε ιερέας.