ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ «Πάρ’ τα ὅλα. Νὰ ξεμπλέξουμε! Ἀφοῦ δὲν μπορεῖτε νὰ μᾶς ἀφήσετε νὰ ζήσουμε ἥσυχα, ἀφῆστε τουλάχιστον νὰ πεθάνουμε ἥσυχα!» (Σαρ. Καργάκος)

Ἀξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ…!

Τοῦ Σαρ. Καργάκου 06.03.2014

.               Γνωρίζω ὅτι οἱ ἀσχολίες σας εἶναι πολλὲς καὶ ἀσφαλῶς θὰ σᾶς εἶναι δυσχερὲς νὰ ἐγκύψετε στὰ ληρήματα τῆς ταπεινῆς μου γραφίδας. Ἀλλ’ ἐπειδὴ ὅλα τὰ Συντάγματα ἀπὸ καταβολῆς Ἑλληνικοῦ Κράτους (1-1-1822), μοῦ ἀναγνωρίζουν τὸ δικαίωμα τοῦ «ἀναφέρεσθαι εἰς τὰς ἀρχάς», τολμῶ –παρότι γνωρίζω ὅτι τὸ σχετικὸ ἄρθρο τοῦ Συντάγματος ἐμπίπτει στὶς περιπτώσεις φαιδρότητας– νὰ σᾶς ἀπευθύνω τὴν ὕστατη τούτη ἔκκληση:.               Κύριε Πρωθυπουργέ, ἀφοῦ δὲν μπορεῖτε νὰ μᾶς ἀφήσετε νὰ ζήσουμε ἥσυχα, ἀφῆστε τουλάχιστον νὰ πεθάνουμε ἥσυχα! Εἶναι ἀπαράδεκτο ἄνθρωποι τῆς δικῆς μου ἡλικίας νὰ ἀσχολοῦνται ἀπὸ νυκτὸς μέχρι πρωίας μὲ τὸ τί πρέπει σήμερα νὰ μαζέψουν γιὰ τὴν ἐφορία ἢ τί ποσὸ ὀφείλουν ἐντὸς τῶν προσεχῶν ἡμερῶν νὰ πληρώσουν στὴν ἐφορία. Οἱ σοφοί σας σύμβουλοι κάθε ἡμέρα ἀνακαλύπτουν καὶ νέους τρόπους νὰ μᾶς αἱματορρουφήξουν. Οἱ μέθοδοι εἰσπράξεως χρημάτων, ποὺ ἐφευρέθηκαν ἐσχάτως, Κύριε Πρωθυπουργέ, παραπέμπουν στὶς μεθόδους τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ, ποὺ ἀντὶ νὰ βάζει τὸν «τζελάτη» (δήμιο) μὲ μία σπαθιὰ νὰ κόβει τὸ κεφάλι τοῦ ραγιά, τὸν ἔβαζε νὰ τὸν κόβει φέτες, ξεκινώντας ἀπὸ τὰ δάκτυλα καὶ προχωρώντας στὰ πόδια καὶ στὰ χέρια, μέχρι νὰ φθάσει στὴν ἀποκοπὴ τοῦ κεφαλιοῦ. Ἤθελε κι αὐτὸς καὶ τὰ «ρετζάλια» του (δὲν γράφω ρετάλια· ρετζάλια ἦσαν οἱ ἀξιωματικοί του) καὶ οἱ «τζοχανταραῖοι» του νὰ ἀπολαμβάνουν τὸ θέαμα τοῦ μαρτυρίου. Στὸ ἔσχατο αὐτὸ σημεῖο τοῦ παρατεταμένου μαρτυρίου ἔχουμε φθάσει ὅλοι ὅσοι δὲν πήραμε τὴ ζωή μας σὰν «μαγκιὰ» (ἐνθυμεῖσθε ἀσφαλῶς τὸ Λαλιωτικὸ σύνθημα «ἡ ζωὴ εἶναι μαγκιά»!) καὶ μοχθήσαμε νὰ στήσουμε νοικοκυριά, γιὰ τὰ παιδιά μας καὶ γιὰ τὰ γεράματά μας. Τώρα ποὺ φθάσαμε στὸ ὅριο τῶν «ὑπερήφανων γηρατειῶν», θαρρεῖτε, Κύριε Πρωθυπουργέ, ὅτι εἶναι δυνατὸν μὲ ἰσχυαλγίες, ὀσφυαλγίες, ἀρτηριακὲς πιέσεις, καρδιοπάθειες, ἄσθματα καὶ ἄλλα τινὰ νὰ στεκόμαστε ὧρες στὴν οὐρὰ γιὰ νὰ πληρώσουμε τὰ διαρκῶς ἐπινοούμενα χαράτσια; Κι ἂν κάποτε ἀξιωθοῦμε νὰ φθάσουμε πρὸ τοῦ ἐφοριακοῦ, νομίζετε ὅτι ἁρμόζει στὴν ἀξιοπρέπειά μας νὰ παζαρεύουμε σὰν Αἰγύπτιοι… καμηλιέρηδες;
.               Κύριε Πρωθυπουργέ, ἕνας προκάτοχός σας στὰ χρόνια τῆς νεότητάς σας, εἶχε πεῖ, ἀπευθυνόμενος στὸν ὑπουργό του ἐπὶ τῶν οἰκονομικῶν, τὸ πολυθρύλητο: «Δῶσ’ τα ὅλα»! Σεῖς, γιατί δὲν κάνετε τὸ ἀντίθετο; Νὰ πεῖτε στὸν ἁρμόδιο γιὰ τὶς φοροεισπράξεις «μινίστρο» σας κάτι ἁπλό: «Πάρ’ τα ὅλα». Νὰ ξεμπλέξουμε! Καὶ νὰ μὴν ἔχουμε ἀγωνία μὴ μᾶς κλέψουνε. Ἀλλὰ τί νὰ πάρουν οἱ «χαρατσῆδες» σας, Κύριε Πρωθυπουργέ; Ἡ κυβέρνησή σας ἔχει στραγγίξει μέχρι τρυγὸς ( τρὺξ -γὸς εἶναι τὸ κατακάθι τοῦ οἴνου) τὰ ὅποια ἀποθέματά μας· ἔχει στραγγίξει ὣς τὴ στερνὴ ρανίδα τὸ μαστὸ τῆς ἀγελάδας. Φοβᾶμαι ὅτι στὸ ἑξῆς, ἀντὶ νὰ βγάζει γάλα, ὁ μαστὸς τῆς Ἑλλάδος-ἀγελάδος, θὰ κατεβάζει αἷμα. Μὲ πᾶσαν ἔννοιαν. Θαρρῶ, ἐννοεῖτε τί ἐννοῶ.
.               Σήμερα, Κύριε Πρωθυπουργέ, ἐμεῖς τὰ «περήφανα γηρατειὰ» μοιάζουμε μὲ τὴ χελώνα ποὺ δέχεται ἐπίθεση καὶ μένει στὸ καβούκι της καὶ μόνο κάπου-κάπου βγάζει τὸ κεφάλι της πρὸς τὰ ἔξω καὶ κοιτάζει γύρω. Μὰ τί νὰ δεῖ; Καὶ τὸ ξαναμαζεύει πάλι μετὰ ἀπὸ λίγο. Ὅπου νὰ στρέψουμε τὸ βλέμμα μας, βλέπουμε ἀνθρώπινα ἐρείπια. Φαντάζεστε, Κύριε Πρωθυπουργέ, πόσο ὀδυνηρὸ εἶναι γιὰ μένα νὰ μὲ πλησιάζει ἕνας νεαρὸς καὶ νὰ μοῦ ζητάει ἕνα εὐρὼ γιὰ νὰ φάει, ὅταν ἐγὼ τὸν περνάω 60 χρόνια ζωῆς; Ξέρετε, Κύριε Πρωθυπουργέ, ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι τῆς ἡλικίας μου ποὺ παρακαλοῦν τὸν Θεὸ νὰ τοὺς χαρίσει χρόνια γιὰ νὰ γηροκομήσουν τὰ παιδιά τους;
.               Ἔχω διαβάσει, Κύριε Πρωθυπουργέ, ὅτι ἡ κατάθλιψη εἶναι θυμὸς ποὺ ἔχει στραφεῖ πρὸς τὰ μέσα. Ἀλλὰ πόσο μέσα θὰ πάει; Κάποτε θὰ ξεσπάσει. Καὶ τί θὰ γίνει, ἂν ὁ θυμὸς αὐτὸς βγεῖ πρὸς ἔξω; Ὅταν ὁ θυμὸς γίνεται σεισμός, τότε οἱ κοινωνικὲς ἐκρήξεις ξεπερνοῦν καὶ αὐτὲς τῆς Αἴτνας καὶ τοῦ Κρακατάου.
.               Προσωπικά, καὶ μετὰ ἀπὸ φοροδοσία/αἱματοδοσία 52 ἐτῶν, δικαιοῦμαι νὰ ἔχω ἀξίωση μίας περισσότερο ἀξιοπρεποῦς μεταχειρίσεως ἀπὸ τὶς ἁρμόδιες ὑπηρεσίες καὶ ὄχι ἡ δύσμοιρη σύζυγός μου –ἀντὶ νὰ μοῦ «παίρνει βεντοῦζες»– νὰ ξαγρυπνᾶ ψάχνοντας χαρτιὰ γιὰ τὸ σπίτι ποὺ κατοικοῦμε, σπίτι τοῦ 1952, τὸ ὁποῖο ἔχουμε δηλώσει μέχρις ἐσχάτης γωνιᾶς πάνω ἀπὸ 60 φορές! Μήπως πρέπει νὰ δηλώσουμε καὶ τὴν ἐλιὰ ποὺ φύτεψα φέτος; Δὲν εἶναι εὐχάριστη ἡ ἐπίσκεψη σὲ μία δημόσια ὑπηρεσία. Μοῦ προκαλεῖ λόγῳ στενοχωρίας (στενότητας χώρου) στενοχώρια καὶ δυσφορία. Καὶ ὅσα ἀκούγονται ἐκεῖ, δὲν γράφονται στὸ χαρτί. Κάποτε ἔνιωσα σὰν ἱεροκήρυκας σὲ ἔκθεση πορνογραφίας.
.               Μὲ τὴν παροῦσα δὲν ζητῶ τὸν οἶκτο σας. Ποὺ ποτὲ δὲν ζήτησα. Ἁπλῶς θέλω γιὰ ὕστατη φορὰ νὰ θυμίσω (κι ὄχι μόνο σὲ σᾶς), ποιὸς εἶναι ὁ ρόλος τοῦ πρωθυπουργοῦ. Ποὺ δὲν εἶναι –ἐπαναλαμβάνω– ρόλος νὰ ἐγκρίνει φορολογικὰ μέτρα. Ὁ ρόλος του εἶναι ἄλλος. Μία κυβέρνηση εἶναι σὰν τὸ παλιὸ καλὸ ρολόι μὲ κουρδιστήρι. Καὶ ρόλος τοῦ πρωθυπουργοῦ εἶναι νὰ κρατάει τὸ ρολόι αὐτὸ καλὰ κουρδισμένο. Δυστυχῶς, ἡ κυβέρνηση καὶ ὁ κρατικὸς μηχανισμὸς μοιάζουν μὲ ξεκούρδιστο ρολόι. Τί χρειαζόταν ἡ μισὴ κυβέρνηση νὰ κουβαληθεῖ στὴν Κεφαλονιά; Καὶ ἡ ἀντιπολίτευση μαζί! Δὲν ὑπῆρχαν ἁρμόδια ὄργανα γιὰ νὰ συντονίσουν αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ γίνει; Οἱ ὑπουργοὶ πρέπει νὰ τὰ συντονίζουν ὅλα; Τότε τί χρειάζονται τὰ λοιπὰ ὄργανα;
.               Αὐτὰ ποὺ γίνονται, Κύριε Πρωθυπουργέ, ἀπὸ τὴν κυβέρνησή σας εἶναι –ἂν ὄχι ἀνόητα– πάντως ἀκατανόητα. Μᾶς πνίξατε στὰ ἀκρωνύμια. Εἶναι εὐκολώτερο νὰ μάθεις Σανσκριτικὰ παρὰ νὰ μάθεις τί σημαίνουν τὰ ἀρκτικόλεξα αὐτά. Τότε ἕνας τόπος κυβερνᾶται καλά, ὅταν ἡ κυβέρνηση κινεῖται σ’ ἕνα ὅριο ποὺ μπορεῖ νὰ τὸ νιώσει κανείς, ἀκόμη καὶ νὰ τὸ κατανοήσει. Δὲν ἀνήκω στὴ χορεία τῶν σοφῶν ποὺ περιστοιχίζουν κάθε ὑπουργό. Ὡστόσο, ὅταν ταξιδεύω μὲ τὸν ἠλεκτρικό, ἄνθρωποι ἁπλοὶ μὲ ρωτοῦν: «Τί γίνεται στὸν τόπο αὐτό;». Καὶ δὲν ξέρω τί νὰ ἀποκριθῶ. Συχνὰ μοῦ ἔρχεται στὴ μνήμη μία φράση: «Ἡ κατάσταση δὲν εἶναι τόσο ἄσχημη ὅσο φαίνεται· εἶναι ἀκόμη χειρότερη». Νὰ ἀπαντήσω ἔτσι; Σᾶς ἐρωτῶ…

.        Ἡ αἰσιοδοξία δὲν εἶναι θέμα «γραμμῆς».

ΠΗΓΗ: sarantoskargakos.gr