Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ  19  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ  2014

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ
ΕΩΘΙΝΟΝ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ  ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Η΄  ΕΩΘΙΝΟΝ 

ΚΕΙΜΕΝΟΝ

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, Μαρα εστκει πρς τ μνημείῳ κλαουσα ξω.ς ον κλαιε, παρκυψεν ες τ μνημεον κα θεωρε δο γγλους ν λευκος καθεζομνους, να πρς τ κεφαλ κα να πρς τος ποσν, που κειτο τ σμα το ᾿Ιησο. Κα λγουσιν ατ κενοι· γναι, τ κλαεις; Λγει ατος· τι ραν τν Κριν μου, κα οκ οδα πο θηκαν ατν. Κα τατα εποσα στρφη ες τ πσω, κα θεωρε τν ησον σττα, κα οκ δει τι ησος στι. Λγει ατ ησος· γναι, τ κλαεις; Τνα ζητες; κενη δοκοσα τι κηπουρς στι, λγει ατ· κριε, ε σ βστασας ατν, επ μοι πο θηκας ατν, κγ ατν ρ. Λγει ατ ησος· Μαρα. στραφεσα κενη λγει ατ· ραββουν, λγεται, διδσκαλε. Λγει ατ ησος· μ μου πτου· οπω γρ ναββηκα πρς τν πατρα μου· πορεου δ πρς τος δελφος μου κα επ ατος· ναβανω πρς τν πατρα μου κα πατρα μν, κα Θεν μου κα Θεν μν. Ἔρχεται Μαρα Μαγδαλην παγγλλουσα τος μαθητας τι ἑώρακε τν Κριον, κα τατα επεν ατ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Ἐκεῖνον τὸν καιρόν, ἡ Μαρία στεκότανε κοντὰ στὸ μνῆμα ἔξω καὶ ἔκλαιε. Ἐνῷ δὲ ἔκλαιε, ἔσκυψε στὸ μνῆμα καὶ βλέπει δύο ἀγγέλους μὲ λευκὰ ἐνδύματα νὰ κάθωνται μέσα, ἕνας πρὸς τὸ μέρος τῆς κεφαλῆς καὶ ἕνας πρὸς τὸ μέρος τῶν ποδιῶν, ὅπου εἶχε τοποθετηθῆ τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Καὶ τῆς λέγουν ἐκεῖνοι, «Γυναῖκα, γιατὶ κλαῖς;». Αὐτὴ ἀπήντησε, «Διότι ἐπῆραν τὸν Κύριόν μου καὶ δὲν ξέρω ποῦ τὸν ἔβαλαν». Ὅταν εἶπε αὐτὰ, ἔστρεψε πρὸς τὰ πίσω καὶ εἶδε νὰ στέκεται ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς ἀλλὰ δὲν κατάλαβε ὅτι ἦτο αὐτός. Ὁ Ἰησοῦς τῆς λέγει, «Γυναῖκα, γιατὶ κλαῖς; Ποιόν ζητᾶς;». Έκείνη ἐπειδὴ ἐνόμισε ὅτι εἶναι ὁ κηπουρός, τοῦ λέγει, «Κύριε, ἐὰν σὺ τὸν πῆρες, πές μου ποῦ τὸν ἔβαλες καὶ ἐγὼ θὰ τὸν σηκώσω». Ὁ Ἰησοῦς τῆς λέγει, «Μαρία!». Ἐκείνη ἔστρεψε καὶ τοῦ λέγει, «Ραββουνί!» τὸ ὁποῖον σημαίνει: Διδάσκαλε. Λέγει εἰς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς, «Μὴ μὲ ἐγγίζῃς, διότι δὲν ἀνέβηκα ἀκόμη εἰς τὸν Πατέρα μου. Πήγαινε ὅμως εἰς τοὺς ἀδελφούς μου καὶ πές τους, «Ἀνεβαίνω πρὸς τὸν Πατέρα μου καὶ Πατέρα σας καὶ Θεόν μου καὶ Θεόν σας». Ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἐπῆγε καὶ ἀνήγγειλε εἰς τοὺς μαθητὰς ὅτι εἶδε τὸν Κύριον καὶ τί τῆς εἶπε.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ  ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ  ΚΘ΄  ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ  

ΚΕΙΜΕΝΟΝ
Ἀδελφοί, ὅταν Χριστς φανερωθ, ζω μν, ττε κα μες σν ατ φανερωθσεσθε ν δξ. Νεκρσατε ον τ μλη μν τ π τς γς, πορνεαν, καθαρσαν, πθος, πιθυμαν κακν, κα τν πλεονεξαν, τις στν εδωλολατρα, δι' ρχεται ργ το Θεο π τος υος τς πειθεας,ν ος κα μες περιεπατσατ ποτε, τε ζτε ν ατος· νυν δ πθεσθε κα μες τ πντα, ργν, θυμν, κακαν, βλασφημαν, ασχρολογαν κ το στματος μν· μ ψεδεσθε ες λλλους, πεκδυσμενοι τν παλαιν νθρωπον σν τας πρξεσιν ατοῦ κα νδυσμενοι τν νον τν νακαινομενον ες πγνωσιν κατ' εκνα το κτσαντος ατν, ὅπου οκ νι λλην κα ουδαος, περιτομ κα κροβυστα, βρβαρος, Σκθης, δολος, λεθερος, λλ τ πντα κα ν πσι Χριστς.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστός, ποὺ εἶναι ἡ ζωή μας, φανερωθῇ, τότε καὶ σεῖς θὰ φανερωθῆτε μαζί του δοξασμένοι. Νεκρώσατε λοιπὸν ὅ,τι γήϊνον εἶναι μέσα σας, δηλαδὴ τὴν πορνείαν, τὴν ἀκαθαρσίαν, τὸ πάθος, τὴν κακὴν ἐπιθυμίαν καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἡ ὁποία εἶναι εἰδωλολατρεία, ἕνεκα τῶν ὁποίων ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπάνω εἰς τοὺς ἀπειθεὶς ἀνθρώπους. Αὐτὰ ἀκολουθούσατε καὶ σεῖς κάποτε, ὅταν ἐζούσατε αὐτὴν τὴν ζωήν. Ἀλλὰ τώρα ἀποβάλατε καὶ σεῖς ὅλα αὐτά, τὴν ὀργήν, τὸν θυμόν, τὴν κακίαν, τὴν δυσφήμησιν, τὴν αἰσχρολογίαν τοῦ στόματος. Μὴν λέτε ψέμματα ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον, ἀφοῦ ἔχετε ἀποβάλει τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον μὲ τὰς πράξεις του, καὶ ἔχετε ἐνδυθῆ τὸν νέον, ὁ ὁποῖος ἀνανεοῦται εἰς ἐπίγνωσιν κατὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Δημιουργοῦ του. Τώρα δὲν ὑπάρχει πλέον Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτμημένος καὶ ἀπερίτμητος, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς εἶναι τὰ πάντα καὶ εἰς πάντας.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ  ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ  ΙΒ΄  ΛΟΥΚΑ 

ΚΕΙΜΕΝΟΝ
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εσερχομνου το Ἰησοῦ ες τινα κμην πντησαν ατ δκα λεπρο νδρες, ο στησαν πρρωθεν, κα ατο ραν φωνν λγοντες· ησο πισττα, λησον μς. Κα δν επεν ατος· πορευθντες πιδεξατε αυτος τος ερεσι. κα γνετο ν τ πγειν ατος καθαρσθησαν. Ες δ ξ ατν, δν τι ἰάθη, πστρεψε μετ φωνς μεγλης δοξζων τν Θεν, κα πεσεν π πρσωπον παρ τος πδας ατο εχαριστν ατ· κα ατς ν Σαμαρετης.ποκριθες δ ησος επεν· οχ ο δκα καθαρσθησαν; Ο δ ννα πο; Οχ ερθησαν ποστρψαντες δοναι δξαν τ Θε ε μ λλογενς οτος; Κα επεν ατ· ναστς πορεου· πστις σου σσωκ σε.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Ἐκεῖνον τὸν καιρόν, καθὼς ἔμπαινε ὁ Ἰησοῦς σ’ ἕνα χωριό, τὸν συνήντησαν δέκα ἄνδρες λεπροί, οἱ ὁποῖοι ἐστάθηκαν λίγο μακρυά, καὶ τοῦ φώναξαν, «Ἰησοῦ Διδάσκαλε, ἐλέησέ μας». Ὅταν τοὺς εἶδε, τοὺς εἶπε, «Πηγαίνετε νὰ δείξετε τὸν ἑαυτόν σας εἰς τοὺς ἱερεῖς», καὶ ἐνῷ ἐπήγαιναν, ἐκαθαρίσθησαν. Ἕνας ἀπ’ αὐτούς,ὅταν εἶδε ὄτι ἐθεραπεύθηκε, ἐπέστρεψε δοξάζων τὸν Θεὸν μὲ δυνατὴν φωνὴν καὶ ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸν εὐχαριστοῦσε· καὶ αὐτὸς ἦτο Σαμαρείτης. Τότε εἶπε ὁ Ἰησοῦς, «Δὲν ἐκαθαρίσθησαν καὶ οἱ δέκα; Οἱ ἄλλοι ἐννέα ποῦ εἶναι; Κανεὶς δὲν εὑρέθηκε νὰ ἐπιστρέψῃ διὰ νὰ δοξάσῃ τὸν Θεὸν παρὰ αὐτὸς ὁ ἀλλοεθνής;». Καὶ εἶπε εἰς αὐτόν, «Σήκω ἐπάνω καὶ πήγαινε· ἡ πίστις σου σὲ ἔσωσε».


ΠΗΓΗ:   http://www.synaxarion.gr/cms/gr/content/kaini_diathiki.aspx

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου