Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

Γέροντας Γερβάσιος Παρασκευόπουλος: «Χωρεί οικονομία τις εις την περί νηστείας αλήθειαν;»

Επί του Ιερού Ευαγγελίου«Συ δε νηστεύων...» Χωρεί οικονομία τις εις την περί νηστείας αλήθειαν;

Ότι ο περί Νηστείας ιερός θεσμός και Αλήθεια, είναι θεσμός και αλήθεια πάντων των θρησκευμάτων, μηδ' αυτών των ειδωλολατρικών τοιούτων εξαιρουμένων - και μάλιστα υπ' αυτήν την αυστηράν εν κυριολεξία έννοιαν και ερμηνείαν αυτής, τούτου αψευδής μάρτυς η θρησκευτική ιστορία πάντων των λαών της αρχαιότητος. Ότι και πολιτικοί και στρατιωτικοί άρχοντες και των αρχαίων λαών ως θεσμόν θείον ανεγνώρισαν και εις εαυτούς εφήρμοσαν, εν ημέραις κρισίμοις και προ αυτών - και τούτο μαρτυρείται. Ότι αυτή η πρώτη μονοθεϊστική θρησκεία, η της Π.Δ. ως θείον θεσμόν και αλήθειαν και ωμολόγει και ανεγνώριζε, πάντες οι της Παλαιάς Διαθήκης και απλώς γευσάμενοι δεν αρνούνται την αλήθειαν ταύτην. Ότι δε και η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική του Χριστού Εκκλησία εις θείαν Αλήθειαν και ισοστάσιον τη αγία προσευχή Δόγμα ομολογεί, τούτου διαπρύσιος κήρυξ η Καινή Διαθήκη. Ότι όμως ημείς οι νεότεροι και των ημερών μας χριστιανοί, και μάλιστα οι επί Ορθοδοξία καυχώμενοι και επαιρώμενοι - ου μόνον ησεβήσαμεν απλώς προς τον Αγιον , θεοσύστατον και πατροπαράδοτον έτι τούτον θεσμόν, αλλά και εν πολλοίς ηθετήσαμεν αυτόν και άκυρον εκηρύξαμεν - αρκούσιν προς απόδειξην οσα τις δημοσία παρατηρεί και βλέπει πάντοτε μεν κατά Τετράδα και Παρασκευή, αλλά και κατ' αυτήν την Μεγάλη Τεσσαρακοστήν, ιδία δε κατά την ως Καθαράν ομολογουμένην και λεγομένην Δευτέραν.

Αλλ' ενταύθα ακούω την φωνήν, ασφαλώς και την επερωτηματικήν απορίαν. Και είναι δυνατόν, και μάλιστα εις την εποχή μας και εις τας ημέρας μας να τηρώμεν και εφαρμόζωμεν τας περί Νηστείας διατάξεις και απαιτήσεις της Εκκλησίας μας; Και είναι νοητόν σήμερον , όπου τα πάντα και όλα αλματωδώς εξελίχθησαν και απλοποιήθησαν, ημείς να εμμένωμεν εις τα πατροπαράδοτα, μιμούμενοι τους αφελείς προγόνους μας; Σήμερον που ο κόσμος εφωτίσθη και επιστήμαι εκυρίευσαν το σύμπαν; Και... και ... Εις την επερωτηματικήν ταύτην απορίαν απαντώ συντόμως δια στόματος της Εκκλησίας μας, ήτις μένει και μενεί εις τον αιώνα αναλλοίωτος και ως αρχικώς εθεμελιώθη και επί της γης εφυτεύθη. Λοιπόν, άκουσον την φωνήν της: «ει τις κληρικός και ή αναγνώστης ή ψάλτης την Αγίαν Τεσσαρακοστήν του Πάσχα ή Τετράδα ή Παρασκευήν ού νηστεύει, καθαιρείσθω. Εκτός δι' ασθένειαν σωματικήν εμποδίζοιτο. Ή δε λαϊκός,αφοριζέσθω». (ΞΘ' Κανών των Αγίων Αποστόλων). Φρονώ, αγαπητέ, ότι η διάταξη αύτη είναι σαφής και απλή και δεν χρήζει αναλύσεως ή επεξηγήσεως.- αλλά ενταύθα ακούω πάλιν, εί ούτως έχει το πράγμα και η Εκκλησία μας απειλεί καθαίρεσιν εις τους μεν, αφορισμό εις τους δε, τι δέον γενέσθαι; Θέλει η Εκκλησία μας να κατακριθώμεν πάντες και ευρεθώμεν κατά την ημέραν εκείνην όλοι μας παραβάται Θείας διατάξεως, συνεπαγωμένης ποινάς, οία ο αφορισμός, ο οποίος αν δια την παρούσαν ζωήν είναι φοβερός, πόσο μάλλον δια την άλλην ζωήν, που ισοδυναμεί με το : « Πορεύεσθε....»;

Ασφαλώς, η Εκκλησία ήτις είναι «ο Χριστός» , δεν θελει ουδέ επιθυμεί την απώλειαν ουδενός. Κατ' ακολουθίαν ως φιλόστοργος και προνοητική Μητέρα οφείλει το ταχύτερον να εξεύρη μίαν μέσην λύσιν, ήτοι να εξοικονομήσει τα πράγματα, όπως εμερίμνησε και δι' έτερα ζητήματα, μη επειγούσης ανάγκης ή φύσεως και παρά τους ιερούς κανόνες τα ενομιμοποίησε. Πρέπει , δηλαδή, ως Μήτηρ, εξουσίαν έχουσα άνωθεν να μετριάσει το αυστηρόν της Νηστείας. Να συγκεράση δηλαδή το της Νηστείας Θείον δικαίωμα με τας σωματικάς αναγκας της εξ' ασθενησάσης φύσεώς μας και ακριβέστερον, λαμβάνουσα υπόψη τας σημερινάς συνθήκας της ζωής, μάλιστα δε το ότι, ο λαός μας, δια τας αμαρτίας όλων μας - εστερήθη εν πολλοίς ού μόνον του πραγματικού ελαίου και φυσικού οίνου, αλλά και αυτού του φυσικοτάτου άρτου «του στηρίζοντος καρδίαν ανθρώπων» - να επιτρέψη, έστω και κατ' οικονομίαν και άκραν συγκατάβασιν την γαλακτοφαγίαν και ωοφαγίαν δυνατόν δε και τη χρήση οψαρίων δια τινάς ημέρας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Τολμηρή η γνώμη αύτη και υπόδειξης, αλλά αναγκαία και επιτακτική, ως σύμφωνος και προς το εν Ματθ.ΚΓ'.4. ού την έννοιαν : «ίσασιν οι μεμνημένοι».

Αρχιμ. Γερβ. Παρασκευόπουλος