Παγκοσμιοποίηση σημαίνει αρπαγή του ορυκτού μας πλούτου.
Οι άνθρωποι είναι
εφήμεροι, τα συμφέροντα αιώνια. Αυτή η βασική αρχή της πολιτικής δεν
πρέπει να λησμονείται σε περιοχές μείζονος παγκοσμίου ενδιαφέροντος όπως
η δική μας.
Οι χώρες με σχετική
αυτάρκεια, οικονομική ανεξαρτησία, στιβαρές Ενοπλες Δυνάμεις και
αρραγές εθνικό μέτωπο δεν προσφέρονται για πλιάτσικο. Αντιθέτως, οι
οικονομικά γονατισμένες, με ανοιχτές εθνικές πληγές και
κατακερματισμένες κοινωνίες ενδείκνυνται προς εκμετάλλευση.
Δυστυχώς, η Ελλάδα
και η Κύπρος συνορεύουν με την Τουρκία - ένα κράτος που έχει ειδικευτεί
στις εθνοκαθάρσεις, τις γενοκτονίες, τα πογκρόμ εις βάρος μειονοτήτων
και στην κατοχή εδαφών που δεν της ανήκουν. Η Κύπρος το 2004 γλίτωσε από
μια νέα φάση του Αττίλα, απορρίπτοντας το σχέδιο Ανάν λόγω της
εθνοπρεπούς και αντρίκειας στάσης του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου.
Τώρα, όπως
αναφέρεται και στην εφημερίδα μας, ετοιμάζεται από τους γνωστούς και μη
εξαιρετέους κύκλους το επαναλανσάρισμα αυτού του κατάπτυστου και
αποικιοκρατικού σχεδίου. Η ευκαιρία που έχει δοθεί στους επίδοξους
τεμαχιστές και εκτουρκιστές του νησιού είναι η οικονομική κρίση και οι
«μειωμένες αντοχές» που ενδέχεται να δείξει η κυπριακή ηγεσία.
Ωστόσο, οι
προαναφερθέντες ασεβείς πόθοι των συνεργών της Αγκυρας θα προσκρούσουν
στον ύφαλο της βούλησης και της θέλησης για αντίσταση του Κυπριακού
Ελληνισμού. Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο οι προπετείς ανανιστές και
ξανά θα αποτύχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου