Η υπομονή αγιάζει
                                                                                                          ΤΟΥ   ΝΙΚΟΛ.   ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ 
 

Πριν μερικά χρόνια μία κυρία έστειλε ένα γράμμα στον μακαριστό γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη και του έγραφε ότι έχει πολλά βάσανα , μεγάλο σταυρό και δεν μπορεί να σηκώσει τον Σταυρό της.

Και ο γέροντας Εφραίμ τις απάντησε : « Μου γράφεις ότι έχεις πολλά βάσανα . Και εγώ σου λέγω τόσο το καλύτερο για την ψυχή σου. Ο Θεός που σου δίδει αυτά τα βάσανα γνωρίζει ότι τόσα βαστάζεις, σε τόσα αντέχει η ψυχή σου, αν σου δώσει περισσότερα θα πέσεις, εάν σου δώσει ολιγότερα βάσανα σε αδικεί, από αιώνιο μισθό, από αιώνια χαρά.

Εις τα μέρη των Αθηνών ήτο ένας παπουτσής πολύ σκληρός άνθρωπος είχε ένα κοριτσάκι μικρό το οποίο πολύ το παίδευε. Το καημένο έκανε υπομονή έως ότου χτίκιασε, δηλ. έπαθε φυματίωση, και έπεσε στο κρεβάτι. Δεν γόγγυζε δεν αντιμιλούσε του θετού πατέρα της αλλά όλο υπομονή. Στο τέλος πέθανε αφού προηγουμένως μια γερόντισσα το έκανε καλογριούλα και το ονόμασε Ανισία μοναχή. Όταν τις έκαναν ανακομιδή τα λείψανά της ευωδίασαν. Αυτό είναι σημάδι αγιότητας. Βλέπετε πως πληρώνει ο Χριστός την υπομονή ; Εάν γνωρίζαμε τα αιώνια αγαθά, που θα μας χαρίσει ο πανάγαθος Θεός θα τον παρακαλούσαμε να έχουμε εδώ πάντοτε θλίψεις, βάσανα και πίκρες για να χαιρόμαστε εκεί αιωνίως. Η εκκλησία μας Λέγει ότι, εάν ο άνθρωπος γνώριζε τα αιώνια αγαθά θα υπέμεινε ευχαρίστως όλες τις θλίψεις και τα βάσανα από κτίσεως κόσμου μέχρι της συντελείας του αιώνος για αυτά τα ανέκφραστα αγαθά, αλλά επειδή δεν γνωρίζει για αυτό εύκολα απογοητεύεται και εύκολα απελπίζεται.

Στην Κρήτη μία γυναίκα πολύ υπέφερε από τον άνδρα της. Ήσαν φτωχοί, πάμφτωχοι. Ο άνδρας ήτο καπνιστής μανιώδης και έπινε πολύ. Όταν δεν είχε χρήματα για το πιοτό και τα τσιγάρα στην γυναίκα του ξεθύμαινε και πολύ ξύλο τις έδινε. Μία βραδιά πήγε στο σπίτι του και πολύ εχτύπησε την γυναίκα του. Αυτή όμως , Μαρία το όνομά της, υπέμενε γενναίως και όλο την Παναγία επεκαλείτο. Τα μεσάνυχτα σηκώθηκε, χτενίστηκε, φόρεσε τα καλά της ρούχα και πλάγιασε για να μην ξυπνήσει πλέον. Απέθανε. Όταν, μετά ένα χρόνο, την έκαναν ανακομιδή όλος ο τόπος ευωδίασε. Δεν είχαν ακόμη φτάσει σκάφτοντας στα οστά της και μία άρρητος ευωδιά εξήλθε. Όταν έβγαλαν τα οστά της γέμισε ο τόπος αρρήτου ευωδίας. Έκλαιγαν όλοι. Ο άνδρας της συγκινημένος και αυτός άλλαξε πλέον βίο. Σταμάτησε να καπνίζει και να πίνει και έζησε εν ειρήνη και μετανοία.

Έτσι λοιπόν βραβεύει έτσι ανταμείβει ο Χριστός εκείνους που κάνουν υπομονή. Μακάρι με τις ευχές του μακαριστού γέροντος Εφραίμ του Κατουνακιώτη ο Χριστός να χαρίζει την αγία υπομονή Του σε όλους μας.