- Εν Ζακύνθω, περί τον μήνα Απρίλιον του έ­τους 1712, την Κυριακήν των Βαΐων, εχάθη πενταε­τές άρρεν παιδίον, το οποίον, με όλας τας των τε­θλιμμένων γονέων του και της Κυβερνήσεως ερεύ­νας, δεν ηδυνήθη να ευρεθή. Το Μέγα Σάββατον μετά την μεσημβρίαν, επιστρέφων ο Κ. Βουρδέρης εκ των παρά το ακρωτήριον Ταβία κειμένων κτημάτων του, είδε επί της παραλίας ερριμένον υ­πό των Θαλασσίων κυμάτων σώμα τί ελκύσαν την προσοχήν του. Προσεγγίσας δε, μετά Θαυμασμού είδεν ότι ήτο πνιγμένον άρρεν παιδίον ως έγγιστα πέντε ετών, έχον εις την κεφαλήν, εις τας χείρας και εις τους πόδας τραύματα. Το λυπηρόν τούτο Θέαμα επί τοσούτον συνεκίνησε τον Κ.Βουρδέκην, ώστε λαβών ούτος το νεκρόν παιδίον μετέφερεν αυτό παραχρήμα εις την πόλιν, και το εξέθεσεν εις τον πρώτον ον απήντησεν Ναόν, όπως αναγνωρισθή εις ποίους ανήκε γονείς.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ! ΟΙ ΦΡΙΚΤΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ, ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΑΛΜΟΥΔ!

Τα ακόλουθα αποκαλυπτικά αποσπάσματα εμπεριέχονται στο βιβλίο «ΞΕΣΚΕΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΑΛΜΟΥΔ», που μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο εδώ.Θα αναφέρουμε μόνο (!!!) ελάχιστες περιπτώσεις ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΩΝ που διεπραξαν οι Εβραίοι σε βάρος των Χριστιανών, εν ονόματι του αρρωστημένου και απάνθρωπου ιερού βιβλίου τους:

Το θέμα των ανθρωποθυσιών για τις οποίες επανειλημμένα για αιώνες είχαν κατηγορηθεί οι Ταλμουδιστές είναι ή όχι αλήθεια; Χιλιάδες φορές στο Μεσαίωνα οι ασχολούμενοι με τη Μαύρη Μαγεία είχαν κατηγορηθεί ότι κατά τις μυστικές τους τελετές όχι μόνο εξευτέλιζαν κάθε τί το Χριστιανικό, αλλά έκαναν και θυσίες μικρών παιδιών. Οι θηριώδεις σφαγείς θυσίαζαν τα βρέφη ενώπιον του απαίσιου ειδώλου του θεού—τράγου των Ταλμουδιστών! Δηλαδή του Μπάθομετ των Ναϊτών Μασώνων. Υπάρχουν πλήθος μαρτυριών, ότι οι προαναφερθείσες τελετές των Εωσφοριστών πράγματι λάμβαναν χώρα και αρκετοί ζωγράφοι της εποχής φιλοτέχνησαν πίνακες με φρικτές παραστάσεις (ΔΕΙΤΕ ΕΙΚΟΝΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ). Η παρουσία και μόνο του απαισίου αγάλματος αποδεικνύει την άμεση σχέση με τα τελετουργικά αυτά εγκλήματα των Εβραίων Ταλμουδιστών. Και επειδή τα 63 βιβλία του Ταλμούδ χρησιμοποιούνται και στη Μαύρη Μαγεία και περιέχουν εκατοντάδες ύβρεις κατά του Χριστού, της Παναγίας και των Χριστιανών, είναι ευεξήγητο το γιατί η Δυτική ειδικά Εκκλησία εξαπέλυσε διωγμούς κατά των Εβραίων. Είχε παρατηρηθεί τότε ότι Χριστιανόπαιδα εξαφανίζονταν ειδικά τις παραμονές του Πάσχα. 

Πέρασαν από τότε αρκετοί αιώνες αλλά μέσα στις συνειδήσεις των Χριστιανικών λαών παρέμεινε ένας αόρατος φόβος. Σε πολλές χώρες οι μητέρες συνήθιζαν να φοβερίζουν τα παιδιά τους ως εξής: "Κάτσε φρόνιμα, γιατί θα σε πάρουν οι Εβραίοι! Μη βγαίνετε αργά το βράδυ γιατί θα σας κλέψουν οι Εβραίοι να σας πιουν το αίμα!" Όμως, φυσικά, όλα αυτά αποδίδονταν στην αγραμματοσύνη του λαού. 

Παρακάτω δεκάδες ιστορικά γεγονότα που καταγράφηκαν από τους χρονογράφους και αποδεικνύουν ότι οι Ταλμουδιστές Εβραίοι έκαναν πράγματι ανθρωποθυσίες. Οι Ραββίνοι Ταλμουδιστές - Φαρισαίοι - βρήκαν σαν φάρμακο το να κλέβουν αίμα Χριστιανικό από μικρά παιδιά Χριστιανών, και να το χρησιμοποιούν. Το αίμα το λαμβάνουν διατρυπώντας το σώμα με αιχμηρά εργαλεία σε σχήμα μικρής λόγχης. Απίστευτο και όμως αληθινό. Για εκείνους που αμφιβάλλουν, θα πρέπει να ακούσουν την ομόφωνη κραυγή των Χριστιανικών λαών, επικυρούμενη από τα ιστορικά γεγονότα αιώνων καθώς και από το ίδιο το περιεχόμενο του Ταλμούδ που γράφει: "Τώβ σχεμπαγγόϊμ χερώγ ", δηλαδή "Είναι καλό να σφαγιάζεις Χριστιανό". 

- Εν Ζακύνθω, περί τον μήνα Απρίλιον του έ­τους 1712, την Κυριακήν των Βαΐων, εχάθη πενταε­τές άρρεν παιδίον, το οποίον, με όλας τας των τε­θλιμμένων γονέων του και της Κυβερνήσεως ερεύ­νας, δεν ηδυνήθη να ευρεθή. Το Μέγα Σάββατον μετά την μεσημβρίαν, επιστρέφων ο Κ. Βουρδέρης εκ των παρά το ακρωτήριον Ταβία κειμένων κτημάτων του, είδε επί της παραλίας ερριμένον υ­πό των Θαλασσίων κυμάτων σώμα τί ελκύσαν την προσοχήν του. Προσεγγίσας δε, μετά Θαυμασμού είδεν ότι ήτο πνιγμένον άρρεν παιδίον ως έγγιστα πέντε ετών, έχον εις την κεφαλήν, εις τας χείρας και εις τους πόδας τραύματα. Το λυπηρόν τούτο Θέαμα επί τοσούτον συνεκίνησε τον Κ.Βουρδέκην, ώστε λαβών ούτος το νεκρόν παιδίον μετέφερεν αυτό παραχρήμα εις την πόλιν, και το εξέθεσεν εις τον πρώτον ον απήντησεν Ναόν, όπως αναγνωρισθή εις ποίους ανήκε γονείς.

 

Διαδοθείσης της φή­μης συνέρρευσε εν ακαρεί πλήθος πολιτών παντός φύλου και πάσης τάξεως, εν οίς και οι τεθλιμμένοι γονείς του απολεσθέντος παιδός, οίτινες ανεγνώρι­σαν ότι το νεκρόν ευρεθέν παιδίον ήτο το προσφι­λές αυτών τέκνον. Τα τραύματα, άτινα εφαίνοντο, ως ειρήθη, επί των άκρων του πτώματος, εγέννησαν εις τους παρεστώτας υπονοίας μήπως αυτά ε-προξένησαν τον θάνατον του παιδός, ως εκ τούτου δε προσεκλήθη ιατρός, ίνα εξακρίβωση την αλήθειαν, αλλ' ούτος απεφάνθη ότι το παιδίον είχε πνίγη πεσόν τυχαίως εις την θάλασσαν. Επεκράτει τότε εις Ζάκυνθον η ιδέα ότι οι Ε­βραίοι κατά τας εορτάς του Πάσχα επροσπάθουν να προμηθεύωνται με αίμα Χριστιανών, όπως το μεταχειρίζονται εις την κατασκευήν των αζύμων. Ως εκ τούτου ηγέρθη υπόνοια μήπως το απολεσθέν παιδίον συνελήφθη υπό των Εβραίων και υπεβλήθη εις τον μαρτυρικόν θάνατον, ίνα το αίμα του χρησιμεύση εις αυτούς, ως είρηται. Εν τούτοις, καθ' ήν ημέραν ευρέθη το ρηθέν πτώ­μα εις την παραλίαν, παίς τίς του λαού λιθοβολήσας ένα Εβραίον, εγρονθοκοπήθη υπ' αυτού ανη­λεώς. 

 

Η θρασύτης αύτη του Εβραίου ηρέθισε τους εκεί συρρεύσαντας ως εκ κλαυθμών του παιδός φωνάζοντος "ότι τώρα πλέον οι Εβραίοι ασυστόλως θα μας δέρωσιν, αφ' ού προχθές εσταύρωσαν το απολεσθέν παιδίον". Οι λόγοι ούτοι του παιδός ηρέθισαν τον λαόν, όστις, βλέπων εκ της Ιουδαϊκής ταύτης τόλμης ενισχυμένος τας υπόνοιας περί της του παιδός σταυρώσεως άμα μετά την εύρεσιν του παιδός τρέχει ομοθυμαδόν εις το φρούριον και ζη­τεί διά κραυγών παρά του τότε Προβλεπτού Πέ­τρου Βρεγαδίνου να τιμωρηθώσιν αυστηρώς οι τα τοιαύτα τολμήσαντες Ιουδαίοι. Ο Προβλεπτής βλέ­πων τον θόρυβον και την από στιγμής εις στιγμήν αύξουσαν αγανάκτησιν και οργήν του λαού διέταξε να ανοίξωσι παραχρήμα τον μόλις κλεισθέντα τάφον του ως είρηται εις την παραλίαν Ταβία ευρεθέ­ντος παιδός, και έστειλε τεσσάρας Ιατρούς, τους Κυρίους Βίντερ, Χιόνην, Σιγούρον και Παλλαδάν, ίνα εξετάσωσι το σώμα και εξακριβώσωσιν αν αληθώς το παιδίον υπέστη σταυρικόν θάνατον. Πραγματικώς εξηκριβώθη ότι αι χείρες, οι πόδες του παιδός ήσαν τετρυπημένοι.

 

Ο λαός αυτόπτης μάρτυς της νεκροψίας, χωρίς να περιμένη το εξαγόμενον της ανακρίσεως, την οποίαν διέταξε ο Προβλεπτής προς ανεύρεσιν των κακούργων και τιμωρίαν αυτών, την Τρίτην της Διακαινησίμου, ώρμησε κατά των Εβραίων, εισβαλών εις τας οικίας αυτών, κατοικούντων τότε εις διάφορα μέρη της πόλεως και εχόντων τρεις διαφόρους Συναγωγάς, και εις χωριστήν θέσιν τα μακελλεία των εν τη οδώ τότε καλούμενη STRADA PIETA, και ήτις εισέ­τι διατηρεί το όνομα, Εβραϊκά μακελλεία. Οι Ε­βραίοι τότε εδοκίμασαν τα αποτελέσματα της ορ­γής του λαού. Ο Προβλεπτής έπεμπε στρατιώτας, ίνα αναχαίτιση την ορμήν του πλήθους, αλλά συνεπλάκη τούτο μετά των στρατιωτών, και το προφυλακτικόν μέτρον απέβη μάταιον, ερεθίσαν μάλιστα περισσότερον τον λαόν. 

 

Οι Άρχοντες του τόπου και οι τότε λεγόμενοι Σύνδικοι της Κοινότητος έ­τρεξαν όπως διά της παρουσίας των και του λό­γου δυνηθώσι να προλάβωσιν απαισιώτερα αποτε­λέσματα, αναθέσαντες εις ανθρώπους της υπηρεσί­ας των την φύλαξιν των Εβραϊκών οικιών και υπο-σχεθέντες την αυστηρήν τιμωρίαν, ήτοι εξορίαν και θάνατον των κακοποιών Εβραίων. Κοπάσαντος ού­τω του ερεθισμού του λαού, ήρξατο τότε η τακτική ανάκρισις, ταφέντος του παιδός κατά την ημέραν του Πάσχα εις τον Ναόν της Μητροπόλεως. Τότε τρεις πολυάριθμοι Εβραϊκαί οικογένειαι, Τσεκούλη, Ζαμπάτη και Μπούλη, ησπάσθησαν τον Χριστιανισμόν. Προς ελάττωσιν δε της προς τους Ε­βραίους δυσμένειας των Χριστιανών εξεδόθη ψήφι­σμα της Κοινότητος Ζακύνθου επικυρωθέν υπό του Βενετού Προβλεπτού, δι' ής υπεχρεώθησαν οι Ε­βραίοι να συνοικήσωσιν εντός δύο οδών σχηματιζουσών σταυρόν, διετάχθη δε να τειχισθώσι τα ά­κρα των δύο οδών θυρών εις τας τέσσαρα μέρη, εφ' ών να χαραχθή η εξής επιγραφή: IN CRUCE QUIA CRUCIFIXERUNT (Οι εν σταυρώ σταυρώσαντες σταυρωθήτωσαν). Η επι­γραφή αύτη αφηρέθη μετά του Βενετικού στέμμα­τος καθ' ήν εποχήν έπεσεν η Βενετική Δημοκρατία Διά του αυτού ψηφίσματος απηγορεύθη η εκ της συνοικίας των έξοδος των Εβραίων από της Μεγά­λης Πέμπτης μέχρι της Τρίτης της Διακαινησίμου, και διετάχθη κατά το διάστημα τούτο να μένωσι κεκλεισμένοι αι θύραι της Εβραϊκής συνοικίας, επονομασθείσης Γκέτο. 

 

Το άνω εκτεθέν γεγονός του σταυρικού θανάτου του παιδός αποδεικνύεται εξ επισήμων εγγράφων, καίτοι η της εποχής εκείνης ποινική δικογραφία εξηφανίσθη εκ του Δημοσίου Χαρτοφυλακίου εις ό υπήρχε παρακατατεθειμένη ενεργεία ίσως των ενδι­αφερομένων Εβραίων. Δυστυχώς επί της διεφθαρ­μένης κυβερνήσεως, των τότε Προβλεπτών τοιαύται υπεξαιρέσεις ήσαν ευκατόρθωτοι, απόδειξιν δε τούτου παρέχει η έλλειψις πολλών βι...". Αν και το χειρόγραφο δεν είναι ολόκληρο, παρ'όλα αυτά είναι αποκαλυπτικότατο. Πηγή YERMAC «Το Τέρμα»

 

- Τον Οκτώβριο του 1812, 3 Εβραίοι στην Κέρκυρα καταδικάζονται σε θάνατο εξαιτίας της ανθρωποκτονίας ενός παιδιού. Τα δικόγραφα της εν λόγω ανθρωποθυσίας βρίσκονται στα επίσημα αρχεία της Κέρκυρας. Να τί διαβάζουμε σ' ένα φύλλο της εφημερίδας "Ακρόπολης":

- Το 1815, στο ίδιο νησί της Κέρκυρας, το παιδί του Ι.Ρήγα, ο οποίος μετέπειτα μετανάστευσε στην Αλεξάν δρεια, πέφτει θύμα στο βωμό του Εβραϊκού Μολόχ. 

- Το 1823 στην Βηρυτό, ο Χριστιανός Φατάλλας Σαγιέχ, διερμηνεύς του Κωνσταντινοπολίτη κ.Λάσκαρη, φο- νεύεται με τρομερά βασανιστήρια, από τους Εβραίους, στο σπίτι των οποίων διέμενε. Οι διενεργηθείσες τότε α- νακρίσεις απέδειξαν ότι η ανθρωποκτονία αυτή διεπράχθει από τους Εβραίους, χάριν θρησκευτικού εθίμου.

- Το 1872 στη Σμύρνη, αναστατώθηκε όλος ο Χριστιανικός πληθυσμός της μεγαλούπολης αυτής, εξαιτίας μιας φρικώδους ανθρωποθυσίας. Ο Τετής Γεώργιος, μο νάκριβο τέκνο μιας πτωχής χήρας, εξηφανίσθει τις πα- ραμονές του Πάσχα. Τρεις ημέρες μετά, βρέθηκε το πτώ- μα του στο γυαλό, αφαιμαγμένο, με τις φλέβες ανοιχτές και διάτρητο από καρφιά και βελόνες. Το πτώμα του ά- τυχου Γεωργίου μεταφέρθει από του εκμανέντος λαού στο Ελληνικό Νοσοκομείο. Εκ της αυτοψίας επιστοποιήθει από 9 εκ των πιο πάνω επιφανών γιατρών της πόλης ότι ο βίαιος θάνατος του παιδιού οφείλεται σε Ραββινικό κακούργημα. 

Οι Εβραίοι της Σμύρνης, πιστεύοντας στην παντοδυναμία του χρυσού τους, προέβησαν σε διάβημα στον Γενικό Διοικητή της πόλης τον οποίο και εξαγόρασαν. Οι θρήνοι και οι γοερές κραυγές της μητρός του Γεωργίου εξερέθισαν τόσο τον Χριστιανικό πληθυσμό, ώστε να μη λογαριάσει αυτός ούτε τον πολυάριθμο στρατό, ούτε τις συνέπειες και εισόρμησε ακράτητος στην Εβραϊκή συνοικία και εκεί έδωσε ένα γερό μάθημα στους καννίβαλους Εβραίους ώστε η ανάμνηση αυτού να αναχαιτίσει επί εικοσαετία την επανάληψη ανθρωποθυσίας στην πόλη αυτή.

πηγή

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/12/blog-post_4841.html#ixzz2GoFqZdxI