Αστυνόμευσις της ζωής των πιστών

ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ
Αυταρχικαί και ανελεύθεροι μέθοδοι μιας προτεσταντικής αιρέσεως

Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Ονομάζονται «Κλειστοί Αδελφοί» (The Exclusive Brethren) και είναι ένας από τους δύο κλάδους, που προέκυψαν από τη διάσπαση των λεγόμενων Πλυμούθειων1, μιας άλλης προτεσταντικής αιρέσεως, που ιδρύθηκε τον 19ον αιώνα στην Αγγλία, ακολουθώντας τις διδασκαλίες του John Nelson Darby (1800 - 1882), γι’ αυτό και παλαιότερα ονομάζονταν και Δαρβιστές2.

Πιστεύουν ότι ο υπόλοιπος χριστιανικός κόσμος, εκτός από αυτούς, βρίσκεται σε κατάσταση αποστασίας από τον Θεό και εγκατάλειψης της αυθεντικής βιβλικής πίστης3. Με αφετηρία αυτή την πεποίθηση ξεχωρίζουν επιπλέον και για ένα άλλο γεγονός. Ο καθηγητής N. Scotland το χαρακτηρίζει ως μία ασφυκτική μορφή ελέγχου της αιρέσεως σε κάθε πτυχή της ζωής των μελών της4.

Πώς εκφράζεται αυτή η μορφή ελέγχου και ο τρόπος διαφοροποίησής τους από τον υπόλοιπο κόσμο; Με συγκεκριμένες πρακτικές, όπως:

α) Δεν επιτρέπεται τα μέλη της κίνησης να λαμβάνουν φαγητό, όταν έχει αυτό ετοιμαστεί από μη πιστούς.

β) Τα παιδιά των οπαδών της κίνησης δεν πρέπει να κοινωνικοποιούνται με παιδιά εκτός αυτής, δεν πρέπει να λαμβάνουν μέρος στη θρησκευτική εκπαίδευση, που παρέχεται και δεν πρέπει να συμμετέχουν σε άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες.

γ) Δεν επιτρέπεται καμμία μορφή εμπορικής συνεργασίας με συνεταίρους, που δεν ανήκουν στην κίνηση.

ε) Υπάρχουν ειδικοί δεσμευτικοί κανόνες για τον τρόπο διαβίωσης μεταξύ των μελών της ιδίας οικογένειας.

στ) Απαγορεύεται στα σπίτια η παρουσία κατοικίδιων ζώων.

ζ) Ανεπίτρεπτη είναι επίσης η χρήση ραδιοφώνου, τηλεόρασης και ηλεκτρονικού υπολογιστή.

η) Οι γυναίκες πρέπει να γεννούν στα σπίτια τους και όχι στα νοσοκομεία.

θ) Επίσης, δεν επιτρέπεται να ομιλεί κάποιος σε ένα μέλος, που βρίσκεται σε κατάσταση πειθαρχικής τιμωρίας.

Τα όσα αναφέραμε παραπάνω είναι ενδεικτικά και δεν εξαντλούν τους τρόπους, με τους οποίους αστυνομεύει η εν λόγω αιρετική κίνηση τη ζωή των μελών της. Αντιθέτως, δικαιολογούν αυτές τις πρακτικές τους με την επίκληση των αγιογραφικών χωρίων: Ησ. 52, 11, Α’ Κορ. 5, 9-13, Β΄Κορ. 6, 14-18, Β’ Τιμ. 2, 19-22. Στόχος η διαφοροποίησή τους από τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο στην άμεση καθημερινότητά τους,  όπως επίσης, πάντα κατά τους ισχυρισμούς τους, η αποφυγή του κακού και της ηθικής μόλυνσης.

Είναι αυτονόητο ότι οι παραπάνω πρακτικές θυμίζουν πιο πολύ προτεσταντικό φονταμενταλισμό και καθόλου έκφραση και περιεχόμενο του χριστιανικού ήθους. Συνειρμικά, επίσης, παραπέμπουν στην καταπιεστική αστυνόμευση της χριστιανικής ζωής, που είχε υπάρξει, φυσικά με άλλες αφορμές, στα χρόνια παντοδυναμίας του Ι. Καλβίνου, στην Γενεύη, με τις λεγόμενες «Εκκλησιαστικές διατάξεις», που είχε θεσπίσει.

Σημειώσεις:
1.    Βλ. K. Hutten, Seher, Grübler. Enthusiasten, 196610, σ. 478.
2.    Βλ. P. Scheurlen, Die Sekten der Gegenwart, 19233, σ. 68. A. Rössler, Kleine Kirchenkunde, 19992, σ. 98.
3.    Βλ. L. Gassmann (Hrsg), Kleines Kirchen Handbuch, 2005, σσ. 30. 32. N. Scotland, A Pocket Guide to Sects & New Religions, 2005, σ. 75.
4.    Βλ. N. Scotland, The Exclusive Brethren, στο C. Partridge (Ed), Encyclopedia of New Religious Movements, Sects and Alternative Spiritualities, 2004, σ. 37.

Ορθόδοξος Τύπος, Αριθμός Φύλλου 1958, 11 Ιανουαρίου 2013

ΠΗΓΗ:   http://www.impantokratoros.gr/C54BB624.el.aspx