Αχαϊα: Πως ο Πάγκαλος προσπαθεί ν' αποδείξει το "Μαζί τα φάγαμε"- Μπλέκει το Νοσοκομείο Ρίου και τον Συνεταιρισμό Αιγιάλειας
Ιστορίες με αναφορά και στο νομό Αχαΐας φιλοξενούνται στο «Μαζί τα Φάγαμε» του Θόδωρου Πάγκαλου. Ο πρώην Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, στην προσπάθεια του να αιτιολογήσει την διαβόητη θεωρία του, συγκεντρώνει καταγγελίες διαφθοράς απ’ όλη την χώρα και τις δημοσιοποιεί χωρίς, ωστόσο, να διερευνά την βασιμότητα τους.
«Το βιβλίο ορίζει την έννοια της συνευθύνης και της συνενοχής των πολιτών στο πάρτι που έγινε. Περιγράφει το πόσα, πότε, πώς και ποιοι ‘τα φάγανε’ και πώς κατανέμεται η ευθύνη από πάνω προς τα κάτω. Το βιβλίο περιέχει στοιχεία για τον τρόπο παραγωγής των ελλειμμάτων και τη δημιουργία του χρέους της χώρας και περιλαμβάνει συγκεκριμένες ομάδες περιπτώσεων σπατάλης και κακής διαχείρισης», αναφέρει ο ίδιος ο Πάγκαλος περιγράφοντας το εγχείρημα του.
Για την Αχαΐα υπάρχουν συγκεκριμένες αναφορές, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το thebest.gr. Για παράδειγμα:
- Αναφορά γίνεται, μέσω ανώνυμης και αναπόδεικτης καταγγελίας, στην τροφοδοσία αερίου στο Νοσοκομείο Ρίου, όπου αναφέρεται ότι "χάνονται" χιλιάδες λίτρα κάθε εβδομάδα.
- Αναφορά, επίσης, γίνεται σε... λαθροχειρίες που υιοθετούνταν το 1987 στην είσπραξη αγροτικών επιδοτήσεων στην περιοχή της Αιγιάλειας για το κέρινο σταφύλι. Η σχετική καταγγελία προέρχεται από γυναίκα η οποία γράφει χαρακτηριστικά (διατηρείται η ορθογραφία):
"Θα αναφερθώ στο παρακάτω περιστατικό κατάγομαι από την Αιγιάλεια θα σας πω την παρακάτω ιστορία. Η περιοχή αυτή είχε πολλούς αμπελώνες με κύρια καλλιέργεια το ροζακί το λεγόμενο κέρινο σταφύλι. Το καλοκαίρι λοιπόν του 87 πλησιάζει ένας του συνεταιρισμού τον Πατέρα μου και του λέει: αποφασίσαμε να κόψουμε τα αμπέλια και να πάρουμε επιδοτήσεις.
Ο Πατέρας μου που δεν ήταν μέλος του συνεταιρισμού (γιατί πίστευε στην σωστή διαχείριση και θεωρούσε πως τα χρήματα της ΕΕ θα έπρεπε να διαχειρίζονται ορθολογικά κάτι που έβλεπε πως δεν γίνεται) του απαντάει: αντε και τα κόψαμε μετά τι;
Τότε ο συνεταιριστής του απαντάει: θα βάλουμε πορτοκαλιές και μανταρινιές.
Με την σειρά του ο Πατέρας μου του ανταπαντάει: μα στην περιοχή μας κινδυνεύουν να καούν από τον πάγο.
Τότε λαμβάνει την έξις αποστομωτική απάντηση από τον συνεταιριστή: μα καλά είσαι βλάκας, εμείς τις επιδοτήσεις θέλουμε να πάρουμε, να φτιάξουμε κανένα σπίτι , να αγοράσουμε κανένα αυτοκίνητο, όσο για το αν θα καούν λίγο μας νοιάζει έχουμε αλισβερίσι με τους γεωπόνους και θα βγούμε λάδι. Άσε που σκεφτόμαστε να βάλουμε ανεμομίκτες όπου και από εκεί θα τα οικονομήσουμε να φανταστείς θα βάλουμε καλοριφέρ πετρελαίου στα σπίτια μας.
Ακόμα και σήμερα θυμάμαι το θλιμμένο βλέμμα του Πατέρα μου και την απάντηση που έδωσε: άντε χριστιανέ μου στην δουλειά σου , αυτά τα χρήματα που μου λες ότι θα σπαταλήσεις σε σπίτια και αυτοκίνητα είναι λεφτά που θα κληθούν να πληρώσουν τα παιδιά μου και τα παιδιά σου ίσως και τα παιδιά τους εγώ συνένοχος δεν γίνομαι. Δεν θέλω να έχω καμιά σχέση με τον συνεταιρισμό σας, δεν με ενδιαφέρει να γίνω μέλος, ούτε το αμπελάκι μου το κόβω άντε στην ευχή του θεού.
Πράγματι ο πατέρας έως και σήμερα καλλιεργεί τα αμπέλια του , ζούμε σε ένα σπίτι του 1932 αυτά τα παλιά με την πλίθα και την πέτρα, μεγαλώσαμε σπουδάσαμε και δεν έχουμε δουλειά. Όλοι αυτοί που συνεταιρίστηκαν έχουν πολυτελέστατα σπίτια, πανάκριβα αυτοκίνητα και γη χέρσα γεμάτη βάτα να μην ξεχάσω και συνεταιρισμό υπερχρεωμένο.
Θα συμφωνήσω στο μαζί , όχι όμως τα φάγαμε, αλλά τα έφαγαν κάποιοι… και κάποιοι άλλοι κοιτούσαν από μακριά, όχι γιατί δεν μπορούσαν, αλλά γιατί αυτό τους επέβαλε η συνείδησή τους, μόνο που η σιωπή πολλές φορές θεωρείται συνενοχή".
ΠΗΓΗ: http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/141750
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου