25 χρόνια μετά τον θρίαμβο της Ελλάδας στο Ευρωμπάσκετ 1987, ο άνθρωπος που μας έδωσε τη νίκη στον τελικό κόντρα στην Σοβιετική Ενωση, ο Αργύρης Καμπούρης, μιλάει στο gazzetta.gr και θυμάται την ημέρα που άλλαξε το μπάσκετ στην Ελλάδα.

Ο ΚΟΡΙΟΣ Ο Αργύρης της καρδιάς μας. Ο τίμιος γίγαντας!
«Σούταρα και μπήκαν» υπογράμμισε για τις βολές στο τέλος του αγώνα ο Αργύρης Καμπούρης που παράλληλα τόνισε ότι το «κλειδί» της επιτυχίας ήταν η χημεία που υπήρχε στην ομάδα.
Αναλυτικά όσα είπε στο gazzetta.gr ο Αργύρης Καμπούρης:

Δύο λόγια αρχικά για την διοργάνωση, την πορεία μέχρι τον τελικό και τον μεγάλο ημιτελικό κόντρα στην Γιουγκοσλαβία;
Εμείς πηγαίναμε σε κάθε παιχνίδι διαφορετικά. Από το πρώτο ματς με την Ρουμανία μέχρι την Γαλλία είχαμε διαφορετικούς στόχους. Με χαμηλούς στόχους και τόνους αλλά και ηρεμία δείξαμε ότι μπορούσαμε να φτάσουμε ψηλά. Όσον αφορά το παιχνίδι την Γιουγκοσλαβία, εννοείται ότι όταν κερδίζεις ένα τόσο δυνατό αντίπαλο, η αυτοπεποίθηση σου για την συνέχεια ανεβαίνει. Εμείς πήραμε αστείρευτη δύναμη για τον τελικό κόντρα στην Σοβιετική Ένωση.
Όταν το παιχνίδι με την Σοβιετική Ένωση πήγε στην παράταση τι σκεφτόσασταν;
Από την αρχή της αναμέτρησης πιστεύαμε ότι έχουμε την δυνατότητα για κάτι καλό και μπορούμε να τους κοιτάξουμε στα μάτια. Εκείνοι μας υποτίμησαν και σίγουρα το πλήρωσαν. Μας επέτρεψαν να μείνουμε και στο τέλος δώσαμε ότι είχαμε και τα καταφέραμε!
Φυσικά δεν πρέπει να σταθούμε ατομικά σε κάθε παίκτη αλλά να σημειώσουμε ότι υπήρχαν 12 πολύ καλοί παίκτες και η επιτυχία ήταν ομαδική. Εννοείται όμως αρκετό μερίδιο για την επιτυχία έχει και ο κόσμος ο οποίος ήταν υπέροχος. Ίσως να είναι και μικρή η λέξη «υπέροχος». Ο κόσμος ήταν ανεπανάληπτος!

Πέρασαν αρνητικές σκέψεις από το μυαλό σας μόλις αποβλήθηκε ο Γιαννάκης;
Σίγουρα αγωνιστικά η απώλεια του Παναγιώτη ήταν μεγάλη. Ωστόσο είχαμε βρει ρυθμό και ουσιαστικά ο Παναγιώτης δεν μας άφησε. Η παρότρυνση που μας έδινε από τον πάγκο ήταν σαν να βρίσκεται μαζί μας στο παρκέ... Εξάλλου σε εκείνο το σημείο δεν έχεις πολλά περιθώρια να σκεφτείς πολλά και ήταν σίγουρο ότι όποιος και να μπει να παίξει θα έδινε το 100%.
Μεγάλη δουλειά έκανε όμως και το προπονητικό επιτελείο, καθώς αυτό έπρεπε να βρει λύση για την απουσία του Παναγιώτη και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο και στο σημείο αυτό οφείλουμε να πούμε τα καλύτερα και να ευχαριστήσουμε τον Κώστα Πολίτη.
Τι σκεφτόσουν όταν κέρδισες τις βολές και κρατούσες ουσιαστικά την τύχη της Εθνικής μας στα
χέρια σου;
Τίποτα! Απόλυτη ψύχρα! Σούταρα και μπήκαν...
Πως είναι να έχεις συμπαίκτη τον Γκάλη και τον Γιαννάκη;
Ότι και να πεις γι’ αυτούς τους δύο είναι λίγο, καθώς πρόκειται για δύο από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του Ευρωπαϊκού και όχι μόνο του Ελληνικού μπάσκετ. Ήταν τιμή να είσαι στην ομάδα αυτή. Δεν ήταν όμως μόνο ο Νίκος και ο Παναγιώτης, αφού στην ομάδα αυτή υπήρχαν 12 παλικάρια! Ήμασταν μια παρέα και είχαμε τρομερή χημεία. Η ομάδα ήταν πάνω από τα ονόματα και αυτό μας οδήγησε στις επιτυχίες όχι μόνο του ‘87 αλλά και κάποιες άλλες στην συνέχεια. Φυσικά πρέπει ξανά να αναφερθούμε στην πολύ καλή δουλειά του προπονητικού τιμ το οποίο είχε δουλέψει πολύ.
Πως αντιμετώπισες όλες αυτές τις μεγάλες μορφές του μπάσκετ που βρήκες απέναντί σου όπως ο Πέτροβιτς;
Δεν ήταν μόνο ο συγχωρεμένος ο Ντράζεν. Η συγκεκριμένη διοργάνωση είχε παιχταράδες. Εμείς όμως από την αρχή τους δείξαμε ότι μπορούμε να τους παίξουμε στα ίσα και στο τέλος κερδίσαμε τον σεβασμό τους. Ήταν μια Ελληνική ομάδα με τεράστια ψυχή.

Θεωρείς ότι θα υπήρχε η εξέλιξη αυτή που βλέπουμε σήμερα (τόσο σε συλλογικό όσο και σε επίπεδο Εθνικής ομάδας) αν δεν είχε κατακτήσει η ομάδα το τρόπαιο το '87;
Δεν το γνωρίζουμε αυτό. Ίσως ναι, ίσως όχι. Το σημαντικό για εμάς είναι ότι βάλαμε το λιθαράκι μας στην βελτίωση του μπάσκετ στην Ελλάδα. Μάλιστα ήταν διπλά τιμητικό για εμάς γιατί «ευθυνόμαστε» για το γεγονός ότι βάλαμε πολλά παιδιά στα γήπεδα, τα οποία στην συνέχεια έφεραν και άλλες επιτυχίες στην Ελλάδα. Αυτό επομένως για εμάς ήταν και είναι διπλή ικανοποίση.
 Δύο λόγια  για την σημερινή Εθνική ομάδα...
Όλα τα παιδιά γνωρίζουν τι σημαίνει Εθνική ομάδα και πόσο τιμητικό είναι να φοράς την φανέλα με το Εθνόσημο. Σίγουρα είναι κουρασμένοι ωστόσο είμαι σίγουρος ότι θα δώσουν το καλύτερό τους ευατό. Θα αφήσουν την κούραση στην άκρη και να θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να πετύχουν ξανά.

ΠΗΓΗ:     http://www.gazzetta.gr/synenteykseis/article/298818-%C2%ABimastan-12-palikaria%C2%BB