ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ "ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ" !!!

Η αγιογράφος Κλεονίκη Συμεωνίδου Β' -Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται

Η αγιογράφος Κλεονίκη Συμεωνίδου (1967 - 2005)
Σταυροφόρος της υπομονής και νικηφόρος

ΜΕΡΟΣ Β'

Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΜΟΥ ΕΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΕΛΕΙΟΥΤΑΙ
Το διακόνημα της αγιογραφίας

Η Κλεονίκη με τα τόσα κινητικά προβλήματα κατόρθωσε να αξιοποιήση τα έμφυτα χαρίσματά της και να επιδοθεί στο διακόνημα της αγιογραφίας έτσι που να φανερωθεί -σ' αυτήν την αδύναμη σωματικώς- η δύναμη του Θεού. Είναι σαν να είχε εφαρμογή αυτό που γράφει ο προφήτης Ησαΐας:

«Διό τας παρημένας χείρας και τα παραλελυμένα γόνατα ανορθώσατε» δηλαδή, ενισχύσατε τα άτονα κουρασμένα χέρια σας και τα παραλυμένα γόνατά σας.

Κάποτε είπε η Κλεονίκη στον πνευματικό της τον π. Ευσέβιο: θέλω να γίνω μοναχή και εκείνος της απάντησε, μα εσύ είσαι μοναχή!

Ο μοναχός είναι ο εν ασθενεία δυνατός. Τι είναι ο μοναχός παρά η προσωποποίηση της υλικής αδυναμίας στον κόσμο αυτόν; Έχει ανακαλύψει όμως το μυστικό «όταν ασθενή δυνατός έστι» και τούτο γιατί «επισκηνοί επ' αυτόν η δύναμις του Κυρίου Ιησού Χριστού» που ευδοκεί να παρουσιάσει το μεταμορφωτικό της μεγαλείο ακριβώς διά μέσου των οστρακίνων σκευών. Για το λόγο αυτό και ο μοναχός με όλη του την καρδιά «ευδοκεί εν ασθενείαις υπέρ Χριστού». Στην αδύναμη φύση του μοναχού «τελειούται» φανερώνεται πλήρης η δύναμη του Αγίου Πνεύματος, το οποίο μεταμορφώνει τον αδύναμο σε δυνατό.

Όπως αναφέραμε, τα χέρια της, ήταν εντελώς χαλαρά, σαν λυμένα... Κι όταν της πρότεινε ο πνευματικός της ο π. Ευσέβιος, να ασχοληθεί με την αγιογραφία, εκείνη, θα ήταν τότε 17 ετών περίπου, δεν τόλμησε να δεχθεί και είπε: Όχι! (τρόμαξε με την σκέψη πώς εγώ θα κάνω τέτοια έργα)! Μετά αρκετά χρόνια, όταν ήταν 23 ετών περίπου, ο πατήρ με τη διάκριση που είχε, της είπε, αρχικά θα κάνεις σκίτσα κι εγώ θα σε βοηθήσω. Άρχισε σταδιακά να σχεδιάζει με σινική μελάνη, μέχρι που της είπε, θα κάνεις 5-6 ζευγάρια μάτια και εγώ θα έλθω να τα δω. Τότε, εκείνη έκανε προσχέδια, όμως ήθελε να τα σβήσει γιατί δεν της άρεζαν. Κι όμως, όταν ήλθε ο πατήρ Ευσέβιος, είπε: Αυτά ακριβώς τα μάτια (εκείνα δηλαδή, που αυτή ήθελε να σβήσει!) είναι πολύ καλά. Κι έτσι, κάνοντας υπακοή άρχισε από το 1991 να παρακολουθεί ειδικά μαθήματα στο Ησυχαστήριο του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά στα Κουφάλια Θεσσαλονίκης. Στην αρχή έκανε μαθήματα για το χρώμα των ενδυμάτων και μετά τον επόμενο χρόνο για το χρώμα στα πρόσωπα των αγίων.

To 1993 απέκτησε ένα ηλεκτρονικό μηχάνημα (καβαλλέτο), κατασκευή και δωρεά πνευματικών αδελφών. Αυτό το καβαλλέτο, το σχεδίασε ο π. Ευσέβιος και το έθεσαν σε εφαρμογή δύο πνευματικοί αδελφοί - μηχανικοί (ο αείμνηστος κ. Μίμης Θεοδοσέλης και ο κ. Φώτης Αλεξανδρίδης). Ήταν ειδικά κατασκευασμένο και είχε στην δεξιά πλευρά του ελάσματα - πλήκτρα, που όταν τα πίεζε η Κλεονίκη μετακινούσε την εικόνα που αγιογραφούσε όπου ήθελε (πάνω - κάτω - δεξιά - αριστερά).

Καθισμένη στο αναπηρικό καροτσάκι της, ακουμπούσε τους αγκώνες της σ' ένα υποστήριγμα και κινούσε μόνο την παλάμη αγιογραφώντας.

Έβαζε στο κασετόφωνο την παράκληση του εκάστοτε αγίου ή αγίας που αγιογραφούσε και έλεγε την ευχή.

Πριν να αρχίσει το έργο της διάβαζε μία προσευχή που την είχε γραμμένη πάνω - δεξιά στο πλαίσιο.

«Δέσποτα Θεέ των όλων, φώτισον, συνέτισον την ψυχήν, την καρδίαν και την διάνοιαν του δούλου σου και τας χείρας αυτού εύθυνον προς το αμέμπτως και αρίστως διαγράφειν το είδος της εμφορείας σου και της Πανάχραντου Μητρός Σου και εις φαιδρότητα και ωραϊσμόν της Αγίας Σου Εκκλησίας».

Κάποτε, συνέβαινε, όπως μας είπε η μητέρα της, να παγώνουν τα δάκτυλά της, ξύλιαζαν και δεν μπορούσε να τα κινήσει και της έπεφτε κάτω το πινέλο. Τότε τα ζέσταινε η μητέρα της με την αναπνοή της, και της ξανάδινε το πινέλο για να συνεχίσει με εκείνα «τα απαλά δάκτυλα που είχαν μοναδική πλαστικότητα».

Και στις αναποδιές, δεν της έλειπε το χιούμορ. Κάποτε, μετά το χρύσωμα που έκανε στην εικόνα, έπεφταν ψήγματα χρυσού στην ποδιά της και είπε -είδες τι χρυσό κορίτσι έχεις;
Αξιώθηκε να αγιογραφήσει περισσότερες από 50 εικόνες, του Χριστού, της Θεοτόκου και των αγίων.

Σε μία αγιογραφία είχε γράψει κάτω απ’ την εικόνα «Κύριε κάθε μου έργο να αρχίζει με Σένα και να τελειώνει σε Σένα» (στάρετς Αντώνιος).

Αγιογράφησε ακόμα μεγαλύτερες εικόνες, που τοποθετήθηκαν στο τέμπλο του Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Ηλιουπόλεως: την Αγία Κυριακή και την Αγία Υπομονή.

Μετά από πρόσκληση του σωματείου Άγιος Χριστόφορος (βοήθεια στα μυοπαθή παιδιά) πήγε επί τρία συνεχόμενα έτη, τους καλοκαιρινούς μήνες, στην Παιανία Αττικής, όπου μετέδωσε σε παιδιά με κινητικά προβλήματα, τις γνώσεις και την εμπειρία της για την τέχνη της αγιογραφίας.

Τον Απρίλιο του 1997 μετά από εισήγηση του κοσμήτορος της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. κ. Νικολάου Ματσούκα έγινε έκθεση έργων της Κλεονίκης στη Θεολογική Σχολή. Μάλιστα η ίδια μίλησε στα εγκαίνια, χωρίς προετοιμασία, σε φοιτητές και καθηγητές, ήταν και ο τότε Πρύτανης κ. Μιχαήλ Παπαδόπουλος, και μεταξύ άλλων είχε πει ότι το έργο της και η ζωή της στηρίχθηκε στην πίστη του Ιησού Χριστού και στην βοήθεια του γέροντος Ευσεβίου. Μετά την έκθεση και την ομιλία της οι καθηγητές κ. Ν. Ματσούκας και Λ. Σιάσιος έλεγαν - δεν μπορούμε να ξεχάσουμε αυτό που ζήσαμε!

Ζωγράφισε ακόμη τον στρατηγό Μακρυγιάννη και έγραψε δίπλα από το πορτραίτο του με καλλιγραφικά γράμματα τα εξής: Χωρίς Αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την θρησκεία τους τα έθνη δεν υπάρχουν. Συνολικά αγιογραφούσε επί 13 συνεχή έτη (από την ηλικία των 26 ετών έως τα 38 χρόνια της, που κοιμήθηκε).

Τιμήθηκε με 4 βραβεία από εκθέσεις αγιογραφίας. Ένα ποσόν από τα έσοδα από τις πωλήσεις των έργων της έστελνε στην Ιεραποστολή της Αφρικής (όπως έκανε παλαιότερα που κεντούσε και έκανε εργόχειρα με χάντρες, σταυρούς μικρούς, σελιδοδείκτες, τσαρουχάκια κ.τ.λ.). Την χαρακτήριζε η τάξη, η νοικοκυροσύνη. Όλα στο γραφείο της ήταν καταχωρημένα με ευταξία π.χ. είχε ένα ημερολόγιο όπου έγραφε λεπτομερώς όλα τα βιβλία, πού βρίσκεται το καθένα, σε ποιο ράφι, ποιο συρτάρι όλα ήξερε πού βρίσκονται ακριβώς. Στην πρώτη σελίδα αυτού του ημερολογίου έγραφε: «Κάνε Κύριε όσα κάνω διαβάζω και γράφω, διαλογίζομαι και σκέφτομαι να είναι για την δόξα του Ονόματός Σου» (στάρετς Αντώνιος.)

Οι δοκιμασίες και η ευεργετική επίδραση του παραδείγματός της.

«Όλα να τα κάνετε χωρίς γογγυσμούς και διαλογισμούς για να γίνετε άμεμπτοι και ακέραιοι, παιδιά του Θεού αγνά μέσα σε μία γενεά διεφθαρμένη και διεστραμμένη, μεταξύ των οποίων λάμπετε στον κόσμο σαν αστέρια» (Φιλιπ. 2, 14).

Με την πάροδο του χρόνου, λόγω της προϊούσης πορείας της ασθένειάς της, η Κλεονίκη παρουσίαζε περισσότερες κινητικές δυσκολίες. Κάποτε, αυτό επιδρούσε και στην ψυχολογική της κατάσταση. Σε μία δύσκολη περίπτωση, επικαλέσθηκε τρεις φορές τον πνευματικό της - αχ! Πάτερ που είσαι; Επειδή ήταν και μυστική, δεν είπε τίποτε σε κανένα. Και την επόμενη μέρα, ο π. Ευσέβιος ήρθε και την επισκέφτηκε και μίλησαν για αρκετή ώρα.

Η μητέρα της αναφέρει: «όταν είχε επιδείνωση η αρρώστειά της μού έλεγε, μη με αφήνεις να κοιμηθώ πάνω από δυο ώρες, γιατί αισθανόταν ότι κόβεται η αναπνοή της. Πολλές νύχτες ξημερωνόμασταν.

Αν και ποτέ δεν παραπονιόταν, δεν γόγγυζε, είχε υπομονή σε όλα, σαν άνθρωπος όμως είχε τις δυσκολίες της, ιδίως φοβόταν όταν χρειαζόταν να λείψει η μητέρα της για ιατρικές επεμβάσεις. Αναφέρει η μητέρα της:

«Πολλές νύχτες ξημερωνόμασταν άγρυπνες γιατί πιανόταν το σώμα της, πονούσε όλο, ήθελε να της γυρίζω τα πόδια στην άλλη πλευρά, δεν την χωρούσε το κρεβάτι, που το έβλεπε σαν κάτι που της φέρνει μόνο πόνο, δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ήθελε να αλλάζει δωμάτιο, δεν ησύχαζε. Ένα βράδυ, ήταν άρρωστη, είχε κολλήσει από εμένα οξεία βρογχίτιδα, ξενυχτήσαμε και οι δύο, είχε πυρετό και βήχα.

Από τις 10 το βράδυ ως τις 6 το πρωί δεν κλείσαμε μάτι ούτε λεπτό στο κρεβάτι, ούτε λεπτό στο καρότσι. Από το κρεβάτι την έβαζα στον γερανό, έχοντας τους ιμάντες στις μασχάλες και στους μηρούς, και από το καρότσι πάλι στο κρεβάτι.

Τι άσκηση πνευματική, λέω τώρα, ήταν εκείνη την νύχτα! Έτρεχαν τα μάτια μου δάκρυα και είπα - Θεέ μου, δεν μπορώ άλλο! Αυτό ήταν - μαχαίρι! Σταμάτησε, ησύχασε από τότε, έγειρε και κοιμήθηκε. Ήταν φαίνεται κι αυτό στο πρόγραμμα του Θεού. Από τότε! έκανα 7 χρόνια να αρρωστήσω με τη χάρι του Θεού.

Στα 30 χρόνια που είχε την ασθένεια με τα σοβαρά προβλήματά της μόνο δυο νύχτες κοιμηθήκαμε όλη την νύχτα από θαύμα. Συνήθως ξυπνούσαμε τρεις έως τέσσερεις φορές κάθε νύχτα».

ΚΛΕΟΝΙΚΗ Η ΑΝΑΠΗΡΟΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

ΠΗΓΗ:   http://www.impantokratoros.gr/kleonikh-symeonidou2.el.aspx