ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ  ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ

ΤΟΥ   ΝΙΚ.   ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

Τι ήταν ο τάφος κατά την προ Χριστού εποχή; Τόπος ακάθαρτος και σκοτεινός, τόπος σιγής, πένθους, θρήνου και απελπισίας.

Τι έγινε ο τάφος με την ταφή και την ανάσταση του Θεανθρώπου Κυρίου μας; Τόπος άγιος και φωτεινός, τόπος βροντής, χαράς, αλαλαγμού και ελπίδος. Ο Πανάγιος Τάφος σαλπίζει ηχηρά, ένδοξα, αιώνια και σωτήρια σαλπίσματα. Ας κλείσομε τα αυτιά μας στα κούφια συνθήματα του κόσμου και ας τα ανοίξομε στα νικητήρια σαλπίσματα του Παναγίου Τάφου. Ιδού μερικά:

Α) Ο διάβολος, ο πλανών, εξευτελίζων, τυραννών και καταστρέφων τον άνθρωπο, επλανήθη, εξευτελίσθη, κατηργήθη και συνετρίβη από τον Θεάνθρωπο.

Β) Η θεομίσητος αμαρτία κατεδικάσθη και το τυρανικό της κράτος κατελύθη. Ο Ελευθερωτής θραύει τα δεσμά της αμαρτίας και των παθών και βοηθεί τους ανθρώπους να πολιτεύονται ως ελεύθερα τέκνα του Θεού.

Γ) Ο θάνατος απέθανε. Δεν είναι πλέον ο θάνατος ο φοβερός τρομοκράτης της ανθρωπότητος, αλλά ένα πέρασμα το οποίο οδηγεί τους ανθρώπους απ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο εις την άλλην βιοτήν, την ένδοξον και αιώνιον.

Δ) Ο άδης ηχμαλωτίσθη και εσκυλεύθη. Ο Κύριος κατελθών εις τον άδη ελευθέρωσε και επανέφερε στον παράδεισο τους πρωτοπλάστους και τις ψυχές των κεκοιμημένων οι οποίοι επίστευσαν στο κήρυγμά Του.

Ε) Το σκότος και η πλάνη της ειδωλολατρείας διελύθησαν, ενώ το φως και η αλήθεια του Αναστάντος έλαμψαν και εφώτισαν τα πέρατα της οικουμένης.

Στ) Η ανηθικότης και η αγριότης παραμερίσθηκαν και αντ΄ αυτών η αγνή ζωή και η καλοσύνη εβασίλευσαν στις ψυχές των καλοπροαίρετων ανθρώπων.

Ζ) Η κατάρα ενεκρώθη. Ο Ευλογημένος εξηγόρασεν ημάς εκ της κατάρας του νόμου γενόμενος υπέρ ημών κατάρα. Επιπλέον, παρέχει την ευλογία και τη χάρι Του στους πιστούς.

Η) Η πολυπόθητος άφεσις των αμαρτιών χαρίζεται δωρεάν στους μετανοημένους αμαρτωλούς δυνάμει της θυσίας του Εσταυρωμένου Λυτρωτού δια του φιλανθρωποτάτου μυστηρίου της ιεράς εξομολογήσεως, το οποίο ο Ίδιος ίδρυσε κατά τη λαμπροφόρο ημέρα της εγέρσεώς Του.

Θ) Η ειρήνη μεταξύ Θεού και ανθρώπου απεκατεστάθη. «Ειρήνη υμίν», είπε ο Ειρηνοποιός στους αποστόλους.

Ι) Η λύπη και η απελπισία έδυσαν, αντιθέτως η χαρά και η ελπίς ανέτειλαν κατά την ανατολή της μιας των Σαββάτων, όταν ο Αναστάς Κύριος συναντήσας τας Μυροφόρους είπε: «Χαίρετε».

Χαρήτε αδέλφια. Χριστός Ανέστη.

Αληθώς Ανέστη ο Κύριος.