Γράφει ὁ μοναχὸς Μωυσῆς,
Ἁγιορείτης
. Ὁ ἀπόστολος Θωμᾶς δὲν ἦταν τελικὰ ἄπιστος. Ἤθελε πειστήρια τῆς πίστεώς του, τὰ ὁποῖα τελικὰ δὲν τὰ ἔδωσε ὁ ἀναστημένος Χριστός.
. Ἡ πίστη κατοικεῖ στὶς ὡραῖες καρδιὲς τῶν ταπεινῶν καὶ εἶναι ἀδιατάρακτη. Ἔλαβαν τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τὸ μεγάλο θαῦμα τῆςὈρθοδοξίας εἶναι ὅτι, ἐνῶ ὑπάρχουν νοσηρὰστοιχεῖα στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ταγούς, διατηρεῖταιἀκμαία καὶ ἀλώβητη. Δημιουργοῦν μὲ τὴν στάση καὶ τὸν τρόπο τους προβλήματα καὶ προβληματισμοὺς σοβαρούς, ποὺ ἐνίοτε σκανδαλίζουν τὸν λαό. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ οἱ ἀγαθοί, ποὺ ἀναθερμαίνουν τὴν πίστη τους μέσα ἀπὸ ὅλα αὐτά, καὶ μέσα ἀπὸ τὴν φθαρτότητα πηγάζει ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ἀγάπη. Μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν ἐπαγγελματίες κληρικοί, ἀλλὰ σίγουρα ὑπάρχουν ἀρκετοὶ λειτουργοὶ τοῦ Ὑψίστου ποὺ τὴν ζωή τους χαρακτηρίζουν ἡ καθαρότητα, ἡ σεμνότητα, ἡ ταπεινότητα καὶ ἡ πραότητα. Ὁ βίος τους συγκινεῖ καὶ παρακινεῖ. Μπορεῖ κάποιοι νὰ μὴν κατανοοῦν μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀρκετά. Ὅμως συχνὰ ἡ συνήθεια κάνει γνωστὰ ἀρκετὰ πράγματα. Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ πετροβολᾶμε τὴν Ἐκκλησία δίχως ποτὲ νὰ μὴν ἔχουμε εἰσέλθει ἐντός της. Ἡ συμμετοχὴ στὸν ἐκκλησιασμὸ εὐλογεῖ τὸν ἄνθρωπο. Ὅταν θελήσει νὰ ἐνταχθεῖ βαθύτερα ἐντός της, θὰ αἰσθανθεῖ κατάνυξη, γλυκύτητα, παραμυθία καὶ ἕνωση μὲ ὅλους.
. Οἱ ἅγιοι μᾶς βοηθοῦν νὰ πᾶμε στὸν Χριστό. Μὲ τὸν λόγο τους, τὰ κείμενά τους καὶ κυρίως τὸ παράδειγμα τῆς χριστομίμητης ζωῆς τους μᾶς ὁδηγοῦν στὴν θεία ἀγκαλιά. Μᾶς λένε πόσο ἀγαποῦν τὸν Χριστὸ καὶ μὲ πόση χαρὰ καὶ φιλότιμο ἐργάστηκαν τὶς ἐντολές του. Ὑπάρχουν καὶ σήμερα κρυμμένοι ἅγιοι παντοῦ, μὰ δὲν φανερώνονται στοὺς περίεργους καὶ τοὺς ἀταπείνωτους. Μερικὲς φορὲς ζοῦν ἐκεῖ ποὺ δὲν τὸ περιμένεις. Ἄλλοτε εἶναι πολὺ κοντά σου καὶ δὲν τοὺς ἀναγνωρίζεις. Τοὺς θεωρεῖς μάλιστα ἀνόητους. Δὲν τοὺς ρίχνεις οὔτε μία ματιά. Ἡ ἁγιότητα ὑπάρχει σήμερα σίγουρα. Δὲν θέλει φωνές, φῶτα, κρότο καὶ διαφήμιση. Ἡ περιέργεια τοῦ Θωμὰ δὲν ἦταν κακή. Ὁ Θωμὰς ἔψαχνε, ἀναζητοῦσε, διψοῦσε γιὰ τὴν ἀλήθεια.
. Ὁ Θωμᾶς μᾶς ὁδηγεῖ νὰ ψηλαφίσουμε κι ἐμεῖς τὸν Χριστό. Μὴ μείνουμε ἔξω ἀπὸ τὸν νυμφώνα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς ἀγαπᾶ τοὺς ἀναζητητές, τοὺς ἀπαιτητικοὺς ἀκροατές, τοὺς γνήσιους μαθητές. Μᾶς θέλει ζωντανούς, ἀληθινούς, φιλότιμους καὶ φιλόπονους. Ἀνθρώπους ποὺ νὰ ἀγαποῦν θερμὰ τὸν ἴδιο καὶ τὸν πλησίον. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ εὐλογημένη μάνδρα τοῦ Χριστοῦ. Καλεῖ ὅλους νὰ ἐντρυφήσουν καὶ νὰ ἀναζωογονηθοῦν. Σημαντικὸ ρόλο παίζουν οἱ κληρικοί μας. Μποροῦν νὰ ἐπηρεάσουν πολλοὺς ὡς λειτουργοί, ἱεροκήρυκες καὶ ἐξομολόγοι. Ἱερεῖς ἁγνοὶ καὶ ταπεινοὶ καὶ θεοχαρίτωτοι μποροῦν πολλοὺς νὰ βοηθήσουν πολύ.
. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ξεγελᾶ, δὲν ψευτοπαραρηγορεῖ, δὲν κανακεύει. Εἶναι ζωντανή, ρωμαλέα καὶ δυνατή. Δὲν ἀποδιώχνει τὸν περίεργο Θωμᾶ ποὺπροκαλεῖ. Τὸν ἀφήνει ἐλεύθερα νὰ ψάξει, νὰ ἐρευνήσει, νὰ πεισθεῖ. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἁγιογραφικὴ καὶ παραδοσιακή. Ὁ πλοῦτος της εἶναι ἡ πενία. Δὲν τρομοκρατεῖ καὶ ἀπειλεῖ τὰ ἀγαπητὰ παιδιά της. Ξέρει τί ἔχει καὶ τί θέλει. Ποτὲ δὲν ζητᾶ καρποὺς ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ δὲν ἔσπειρε. Ἔχει κατανόηση, ὑπομονή, ἀνοχὴ καὶ ἀγάπη. Ἔλα νὰ δεῖς. Μελέτησε καὶ ἀπόρριψε. Ὁ Θωμᾶς σὲ παρακινεῖ. Ἡ «ἀπιστία» τὸν ἔφερε σὲ μεγάλη πίστη. Τώρα εἶναι ἀσφαλής, χαριτωμένος, χαρούμενος καὶ εὐχαριστημένος.
. Ἡ ἀπιστία εἶναι νόσημα, τάφος, πόνος καὶ φόβος. Νομίζει κανεὶς ὅτι ἔτσι εἶναι ἐλεύθερος, ὅμως κάτι τοῦ λείπει. Ἔχει ἕνα διχασμό. Δὲν ἔχει τὴν ἀληθινὴχαρά. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἁπλότητα χαρίζει βοήθεια στὶς ψυχές. Διώχνει τὶς κακίες καὶ μόνο ἔτσι χαίρεται ὁ ἄνθρωπος πραγματικά. Ἡ πίστη εἶναι ἁπλὴ καὶ ἡ ἀπιστία σύνθετη. Ἡ θέρμη τῆς πίστεώς μας θὰ προβληματίσει τοὺς ἄπιστους. Μία ἀκέραια πίστη συγκινεῖ τοὺς πάντες. Ἡ ἁπλότητά της ἕλκει. Ὁ Θωμᾶς μᾶς πηγαίνει ἀδελφικὰ στὴν πηγὴ τῆς πίστεως. Τελικὰ δὲν ἦταν καθόλου ἄπιστος, ἀλλὰ ἀρκετὰ πιστός. Τὸν εὐχαριστοῦμε ποὺ μᾶς προωθεῖ στὴν πηγὴ γιὰ νὰ ξεδιψάσουμε. Φίλε ἅγιε Θωμᾶ ἔμπνευσε ὅσους δειλιάζουν, φοβοῦνται, διχάζονται καὶ δὲν τολμοῦν.
ΠΗΓΗ: makthes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου