Τα μεγάλα ψέμματα της καπιταλιστικής λαίλαπας
Ο καπιταλισμός στη νεοφιλελεύθερη εκδοχή του έχει πλέον εξαντληθεί. Οι οικονομικοί μεγαλοκαρχαρίες δεν θέλουν να χάσουν τα κέρδή τους, και στρέφουν το κύριο βάρος του χρέους στους συνταξιούχους και τους φτωχούς. Το φάντασμα της ‘Ευρωπαϊκής Άνοιξης’ στοιχειώνει τον παλαιό κόσμο και οι πολέμιοι του καπιταλισμού εξηγούν τον τρόπο με τον οποίο οι ζωές των ανθρώπων καταστρέφονται...
Τι είναι όμως ο νεοφιλελευθερισμός; Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μία προσέγγιση της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής με βάση τους κανόνες της αγοράς (ιδιωτική οικονομία) που βασίζεται στη νεοκλασσική θεωρία των οικονομικών.
Υπό τον νεοφιλελευθερισμό ο έλεγχος της οικονομίας μεταφέρεται από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, υπό την πεποίθηση ότι θα δημιουργηθεί μία αποτελεσματικότερη κυβέρνηση και θα βελτιωθεί η «οικονομική υγεία» του έθνους. Ο John Williamson ήταν ο οικονομολόγος που το 1989 αναφέρθηκε στην περίφημη Συναίνεση της Washington ("Washington Consensus’).
Η Συναίνεση της Washington έδωσε την εκκίνηση για την εμπλοκή στην οικονομία των υπερχρεωμένων χωρών δύο δόλιων διεθνών οικονομικών θεσμών – του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Στην πραγματικότητα της πολιτικής αντιπροσώπευσης, υπάρχει μία πολύ γνωστή έκφραση ότι κάθε έθνος έχει την κυβέρνηση που του αξίζει. Αυτό, όμως είναι μόνο μία όψη του νομίσματος. Οι ψηφοφόροι εξαπατώνται συχνά από την επιθετική προπαγάνδα η οποία αλλάζει τον τρόπο σκέψης, και κατόπιν χειραγωγούνται ευκολότερα. Τα ψέμματα και η χειραγώγηση της κοινής γνώμης είναι το νέο μαζικό όπλο καταστροφής, που σε συνδυασμό με την προκλητή έκρηξη πολεμικών συγκρούσεων αποπροσανατολίζουν τους ψηφοφόρους.
Μύθος 1 – Υπό τον καπιταλισμό, όποιος εργάζεται σκληρά μπορεί να γίνει πλούσιος
Το καπιταλιστικό σύστημα θα παρέχει αυτομάτως πλούτο στους σκληρά εργαζόμενους ανθρώπους. Οι εργαζόμενοι δημιούργησαν ασυνείδητα φρούδες ελπίδες, οι οποίες δεν πραγματοποιήθηκαν, και το αποτέλεσμα ήταν να επιρρίπτουν την ευθύνη στον ίδιο τους τον εαυτό. Στην πραγματικότητα, υπό τον καπιταλισμό, η πιθανότητα οικονομικής επιτυχίας – ανεξάρτητα από τη σκληρή δουλειά – είναι η ίδια με μιά μεγάλυ επιτυχία σε ένα τυχερό παιχνίδι. Ο πλούτος δεν παράγεται συνήθως μέσα από τη σκληρή δουλειά, με σπάνιες εξαιρέσεις να υπάρχουν στον κανόνα αυτό, αλλά είναι αποτέλεσμα απάτης και έλλειψης οίκτου από αυτούς που έχουν μεγάλη επιρροή και ισχύ.
Η προτεσταντική ηθική δημιούργησε ένα μύθο για την επιτυχία του ατόμου μέσα από την σκληρή δουλειά, και σύμφωνα με τον Max Weber στήριξε το πνεύμα δημιουργίας και υποστήλωσης του σύγχρονου καπιταλισμού.
Μύθος 2 – Ο καπιταλισμός δημιουργεί πλούτο και ευημερία για όλους
Ο πλούτος, ο οποίος είναι συγκεντρωμένος στα χέρια της μειονότητας των ατόμων, σύντομα θα διανεμηθεί σε όλο τον πληθυσμό.. Ο στόχος, όμως, στην πραγματικότητα είναι να συσσωρευθεί ο πλούτος των μεγάλων εργοδοτών και να διατηρηθεί η ελπίδα στον εργαζόμενο ότι μέσω της αφοσίωσης και της σκληρής εργασίας στο τέλος θα ανταμειφθεί ανάλογα. Τα στοιχεία δείχνουν ότι το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών ολοένα και επεκτείνεται τις τελευταίες δεκαετίες υπό την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού..
Μύθος 3 – Ο καπιταλισμός σημαίνει ελευθερία
Η πραγματική ελευθερία επιτυγχάνεται στον καπιταλισμό μέσω της λεγόμενης ‘αυτορύθμισης της αγοράς’. Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί κάτι που προσομοιάζει με μία θρησκεία του καπιταλισμού, η οποία να καθιστά τα πάντα δεδομένα και να αποτρέπει τους ανθρώπους από την συμμετοχή στις μακροοικονομικές αποφάσεις.
Η ελευθερία λήψης αποφάσεων είναι μία από τις μεγαλύτερες ελευθερίες, αλλά αυτή ισχύει μόνο για ένα αυστηρά περιορισμένο κύκλο ισχυρών συνωμοτών οι οποίοι αποφασίζουν για τις τύχες των ανθρώπων σε παγκόσμια συνέδρια και διασκέψεις, σε γραφεία πολυεθνικών, μεγάλων εταιριών και τραπεζών. Έτσι η οικονομία, η κοινωνία και οι άνθρωποι χειραγωγούνται από την οικονομική άρχουσα ελίτ.
Μύθος 4 – Ο καπιταλισμός σημαίνει δημοκρατία
Η δημοκρατία μπορεί να υπάρξει μόνο υπό τον καπιταλισμό. Αυτός ο μύθος δημιουργήθηκε με σκοπό να αποκλείσει όλες τις συζητήσεις μίας άλλης κοινωνικής ρύθμισης, καθώς θεωρείται ότι αποτελούν δικτατορίες.
Στην πραγματικότητα, υπό τον καπιταλισμό η έννοια της ελευθερίας και της δημοκρατίας είναι τόσο διαστρεβλωμένη ώστε μία ελάχιστη μειονότητα ανθρώπων καθορίζει τις ‘δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις’, δημιουργώντας ουσιαστικά μία κεκαλυμμένη δικτατορία.
Η δημιουργία αυτού του μύθου χρησιμεύει στην ρητορική επίθεση εναντίον των μη-καπιταλιστικών χωρών, αλλά κυρίως στην προσπάθεια νομιμοποίησης της άρχουσας ελίτ στις εκάστοτε καπιταλιστικές χώρες.
pentapostagma.gr
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/04/blog-post_6903.html#ixzz1qxq4HYUN
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου